Vrijdag 9 september 2011
Olhao - Ayamonte
Speciale editie, de vangst van een zeer grote vis!
Wij verlaten met enige weemoed de haven van Lagos.

Ons volgende doel is ankeren bij Olhao. De afstand is ongeveer 45 mijl, een leuke dagtocht.

Eerst een paar uur op de motor door gebrek aan wind. Daarna toch weer een paar uur gezeild.

Inmiddels heeft Jelle een lange vislijn met een paars kunststof inktvisje en een grote haak eraan,  achter de boot gegooid.

 

Dat doet hij wel vaker, alleen tot op heden altijd zonder resultaat.

Wind valt weg motor aan, we kijken om en zien ineens allemaal meeuwen boven water ter hoogte van het eind van de vislijn. Ja hoor, dan ineens een grote vis die op en neer spartelt.

De motor wordt zachter gezet,  de spanning stijgt dat snap je wel.

Onmiddellijk moest ik het mes pakken, dat al 2 jaar ongebruikt in de la ligt.

De visdoos kwam te voorschijn handschoentjes aan en tangetje gereed leggen.

Wat nu .........lijn naar binnen halen, maar de vis past niet in onze emmer.

Ik had nog nooit van zo dichtbij zo'n grote vis gezien, behalve in een zeeaquarium.

Jelle had nog nooit zo'n grote vis gevangen, hier was onze uitrusting niet op voorbereid.

Toen de vis nog leefde, was hij lichtgroen gekleurd, nadat Jelle hem had gekild werd de huid van de vis wit. In Portugal zouden ze zeggen Obrigado tegen de zee.

Nu moesten we nog weten wat voor vis het was in geen enkel boek (zoveel boeken over vis hebben wij nou ook weer niet aan boord) te vinden.

Wij weten vrijwel zeker dat het een Dorade moet zijn, ongeveer 80 centimeter lang.

De vis werd in de gootsteen gelegd. Nu eerst weer verder.

Opeens zagen we een stel dolfijnen zwemmen naast een boot, die ook onze richting uitging.

Kortom het was deze middag een en al sensatie op de Oceaan.

Toen wij voor anker lagen heeft Jelle de vis schoon gemaakt en er filets van geswneden.

Wij schatten dat het zeker 2 kilo vis is.

De komende 2 dagen eten we dus vis dat begrijpen jullie wel. Ik moet zeggen dat de vis heerlijk smaakt, dus is het geen straf om vanavond weer vis te eten.

Zaterdag 10 september 2011
Wij vertrekken tegen 8 uur naar Ayamonte de tocht is ongeveer 32 mijl.

Ayamonte ligt in Spanje aan de rivier die Portugal van Spanje scheidt.

Er is niet veel wind af en toe proberen we te zeilen.

Dit is de eerste tocht, die wij met 5 zeilboten langs de kust varen.

Dat geeft wat afwisseling op het water.

Tegen drie uur komen wij aan in de haven. Dan moeten wij eerst aan de meldsteiger liggen om daarna te horen welke plek ons wordt toegewezen.

Ik spring van boord leg de boot vast aan de middenbolder, vervolgens wil Jelle van boord stappen en struikelt over de reling, valt nog net niet in het water,  maar het veroorzaakt wel een grote schaafwond op zijn linker bovenbeen.

De schrik wint het heel even van het aanleggen van de boot, maar daarna toch vastgelegd, Jelle strompelt de kajuit in en dept onmiddellijk met een natte theedoek.

Het been is bont en blauw, het bloed gelukkig niet, maar het zag er pijnlijk uit.

Dank zij de speciale grote gazen, die Marjo mee had genomen, kon de zuster de patient keurig helpen. Nu maar even afwachten hoe het morgen er uitziet, anders blijven wij een dagje liggen. Zo eindigde deze dag toch wat minder saai dan we verwachtten, maar een vis vangen was leuker.

Donderdag 1 september 2011
Portimao - Lagos.

Het dagje rust in Portimao wordt gebruikt om het blog te schrijven en de foto’s toe te voegen.

Af en toe valt er een buitje regen dat de boel een beetje opfrist, daarna schijnt de zon weer.

Wij besluiten om vrijdag boodschappen te doen in Lagos.

De winkels blijken daar dichterbij de haven te zijn.

Vrijdag 2 september 2011

Wij vertrekken eind van de ochtend en zeilen in een paar uur naar Lagos.

Vanuit zee is het een prachtig gezicht, grote ruige rotsen met allerlei kleine strandjes ervoor. Je kunt door diverse spelonken van het ene naar het andere strandje lopen.

Lagos heeft een smalle ingang, die overgaat in een kanaal en na 500 meter aan de rechterkant is het havenkantoor.

Wij besluiten om 7 nachten te blijven, daardoor werd de ligprijs iets lager, maar toch nog aanzienlijk.

We wachten tot de voetgangersbrug naar het stadje voor ons open gaat en vinden dan vrij snel onze ligplaats. De haven ziet er gezellig en verzorgd uit.

Een boulevard met vele terrassen rondom de haven.

Bij aankomst gaan wij eerst boodschappen doen om onze voorraad weer op pijl te brengen.

Zaterdag 3 september 2011

Aan het eind van de middag komen Inger en Rob aan boord. Zij vertellen ons van alles over het stadje en natuurlijk over de eet-tentjes rondom de haven en in het stadje.

Om te beginnen nodigen zij ons uit om mee te gaan naar een Fado avond in het dorpje Espiche een stukje het binnenland in. Bij Adega Papagaio worden we al verwacht, want Rob had inmiddels gereserveerd.

Wij gaan steengrillen, iets wat men voorheen in Portugal niet kende. Een vriend van Rob die de eigenaar kent heeft het steengrillen geintroduceerd en heeft de stenen hiervoor zelf uit Nederland laten komen.

Halverwege de avond komt er een Portugese zangeres die begeleid wordt door de eigenaar van het restaurant. De dame heeft een prachtige stem en zingt niet alleen dramatische maar ook vrolijke liederen, bijzonder om dit mee te maken.

Aan het eind van de avond speelt de pianist nog als toegift “Als de lente komt dan…..” voor ons.

Inger en Rob bedankt, deze avond zullen wij niet snel meer vergeten.

Zondag 4 september 2011

Dit wordt een rustdag. Na de koffie gaan wij richting het strand. Hier is het rustig en gaan lekker op het zand zitten met een prachtig uitzicht op die ontzettende grote Oceaan, waar hier en daar wat bootjes varen langs de kust.

’s Middags zet Jelle de uitlaat van de motor wat hoger. Ik nestel me in een hoekje van de kuip met i-pod en boek, dit is echt genieten.

Maandag 5 september 2011

Vandaag is het wasdag voor mij. De machine doet het werk en ik hang het op, de zon de rest, waarna ik het aan de einde van de ochtend opvouw en alles weer fris in de kasten kan.

In tussentijd gaat Jelle naar een botenwerf in de buurt, want hij heeft nog iets nodig. Hij komt terug met een pot vaseline en een extra grote bout, waar hij al een lange tijd naar op zoek was. Het was een grote bootwinkel en toch kwam hij terug met alleen hetgeen hij nodig had, dus dat was een geluk.

Vervolgens wordt de pomp van het toilet gesmeerd en de schroef in de kuip bevestigd. Er is altijd wat te doen aan boord, maar het lijstje wordt gelukkig wel steeds korter.

Jelle had bij de supermarkt een schaal met gemengde vis gezien, daar had hij opeens zin in deze in de pan gebakken, dat was smullen.

Dinsdag 6 september 2011

Wij worden opgehaald om 11 uur door Rob, want vandaag gaan wij toeren.

Eerst thuis bij Rob en Inger koffie drinken, daarna mogen wij kiezen tussen een ritje richting kust of het binnenland naar een natuurreservaat. Jelle kiest voor de kust.

Bij aankomst heeft Inger de koffie al klaar.

Vanaf het balkon hebben wij prachtig uitzicht op de Oceaan en aan de rechter kant zien we het zwembad bij hun in de tuin en daar achter de olijven-boom.  

Na ongeveer 20 minuten te hebben gereden,  zijn we bij de rotsen in het natuurpark en hebben een prachtig uitzicht over de Oceaan. Ook zie je de deining heel goed, de surfers gaan een eind de zee in en laten zich dan op de golven naar de kust brengen.

De rode dorre grond tegen de grauwe grillige rotsen geven een bijzonder aanzicht.

Daarna rijden wij richting Kaap Sao Vicente het meest zuidelijke puntje van Portugal.

De grote rode vuurtoren staat er bovenop. Vanaf hier kun je de kaap Sagres ook zien. Ik moet wel zeggen vanaf de boot was vooral Sao Vicente imposanter dan nu je er bovenop staat.

Ergens op een rotspunt staan vissers te vissen, vanaf die geweldige hoge rotsen, hier verbazen wij ons over.

Vervolgens gaan we naar Sagres en lunchen bij Mar a Vista met uitzicht op de baai. Nadat onze magen gevuld zijn gaan wij richting Lagos.

Op de terugweg laat Rob ons zijn speciale plek zien, waar hij heel graag een huis wil laten bouwen.

Het hangt nog van een paar factoren af of dit project doorgaat, maar hij ziet het helemaal zitten. Het is inderdaad een unieke plek met een weids uitzicht over de Vallei en de Oceaan.

 

Leuk om even mee te genieten van al dit moois.

Aan het eind van de middag worden wij weer bij de haven gebracht.

Het was een geweldige dag, dank je wel Rob en Inger, dat jullie ons een stukje hebben laten zien van  jullie zo geliefde Lagos.

Wij komen graag terug, als jullie droom daar verwezenlijkt is.

Woensdag 7 september 2011

Vandaag moet er gepolyesterd worden. Het blog weer voorbereiden.

Morgen is het de laatste dag dat we  zulke goede wifi ontvangst hebben.

Wij hebben zelfs al een paar keer geskypt.

Donderdag treffen we weer voorbereidingen voor het vertrek van vrijdag naar Olhao.

Maandag 29 augustus 2011
Sines - baai voor Sao Vincente - Portimao.
Vandaag blijven wij een dagje in Sines liggen. Wij willen het stadje bekijken.

Toen wij zondag de haven in voeren hadden wij de Run al zien liggen, Martin, Yvonne en Mare hebben wij voor het laatst in de haven in Lissabon gesproken. Zij waren op weg naar Madeira. Alleen hun plannen zijn wat gewijzigd en zij willen nu naar Portimao bij gunstig weer.
Terwijl wij langs hun schip lopen, nodigen zij ons uit voor een borrel.

Sines is de geboorteplaats van Vasco da Gama.
Tijdens zijn leven zeilde hij rond Kaap de Goede Hoop en leefde van 1460-1524.

Tegenwoordig is Sines een industriehaven met  een tanker terminal en pijpleidingen naar raffinaderijen.

Er staat een kasteel uit de 16^e eeuw, hiervoor prijkt een modern standbeeld van Vasco da Gama, die uitkijkt op de Vasco da Gama baai met een groot spierwit strand.

Wij willen naar de bibliotheek om mail op te halen en het weer voor de komende dagen te bekijken.

Helaas de bibliotheek gaat om 14.00 uur open, we lopen wat straatjes door en ineens hebben wij wifi ontvangst, de mails komen binnen en worden verzonden.

Alleen het weer moeten we nog bekijken.

Wij passeren een restaurantje met een bord op de stoep van menu Del Dia; heerlijk visje, wijntje, koffie erbij wat wil een mens nog meer….

Inmiddels is de bibliotheek open en gaan wij het weer bekijken. Dit ziet er voor de komende twee dagen goed uit. Onze volgende stop is Lagos, dat is ongeveer 80 mijl varen, wij zouden halverwege kunnen overnachten in een baai, 15 mijl voor Cabo de Vincente, Het besluit is genomen, wij vertrekken morgenvroeg met als optie ankeren in de baai of in een keer door naar Lagos.

Dinsdag 30 augustus 2011

Half zes gaat de wekker, langzaam gaan wij uit bed en het vertrek ritueel start; bedden open gooien, ramen open, thee zetten, brood voor ontbijt klaar maken en voor de lunch. Je weet nooit of het weer zo rustig blijft en dan heb je altijd een klassiek broodje klaar liggen.

Wij ontbijten; Jelle neemt een lepeltje gember na zijn ontbijt geadviseerd door onze vrienden, ik neem toch maar pilletje cinnazarine beter maar voorkomen dan genezen zeg ik altijd.

Om 6.45 uur liggen wij in de havenkom en verlaten Sines. Er is geen zuchtje wind een beetje deining. Toch maar het grootzeil op, want stel dat er wat wind komt, gaan wij direct wat sneller.

Tegen zeven uur komt de zon op. Een oranje gekleurde hemel met een grote goudgele bal, de zonsopgang geeft mij altijd een bijzonder gevoel.

Half negen, het eerste kopje koffie met een fabrieks donut speciaal gekocht bij de Spar in Sines. We laten het ons goed smaken.

Jelle heeft zin om te ankeren in de Arrifana baai, Dit is een grote brede baai waar je niet zover in kunt varen en ligt helemaal open aan de Oceaan.

Begin van de middag komen wij daar aan, de zon schijnt lekker een boekje lezen in de kuip en Jelle verplaatst de neerhouder op de giek, waardoor deze niet meer op de buiskap kan terecht komen.

Nu wij toch overnachten, besluiten we eerst morgen naar Portimao te gaan en vrijdag naar Lagos voor een aantal dagen. Het anker ligt prima, maar wij liggen nog geen uur in bed of de boot gaat constant van links naar rechts op de deining van de Oceaan, ondanks dat er geen wind is. Beiden hebben wij geen oog dicht gedaan. ’s Morgens om zes uur keek ik naar buiten en zag helemaal niets door de potdichte mist. Dit deed mij denken aan zeker 10 jaar terug, toen wij samen van Guernsey naar Dartmouth in 10 uur het Kanaal hebben overgestoken, zonder radar!

Zo’n oversteek vergeet je nooit meer.

Ik zag dus de dag al grauw en grijs aan mij voorbij gaan, dood vermoeiend, alleen met het verschil dat wij nu radar aan boord hebben en dat er bijna geen boten op het water zijn.

Je vaart nu op een plotter (soort tom-tom) die vertelt je hoe je moet varen en of er schepen in de buurt zijn.

Na anderhalf buur werd het wat lichter, de zon probeerde er door te komen en net voor de Cabo de Vincente, het meest zuidelijke puntje van Portugal, is het weer bijna helder.

We ronden de Kaap binnen de afstand van een mijl en het water was hier zeer onrustig, daarna werd het water vlakker en hadden we een mooie tocht naar Portimao. Hier blijven wij een paar dagen liggen.

Zicht op Praya de Rochas. Hier ben ik vier jaar geleden geweest, Kirsten Ids Jan hadden mij toen uitgenodigd.

Vrijdagochtend gaan wij naar Lagos 8 mijl terug. Hier hebben Rob en Inger al vele jaren een huis. Zij vonden het leuk om ons een stukje van de Algarve te laten zien en wij hebben hen al uitgenodigd voor koffie, thee en/of een borrel en misschien een zeiltochtje.

Donderdag nemen we een dagje rust, ook wel eens lekker.

Donderdag 25 augustus 2011
Sesimbra - Troia - Setubal - Sines.

Wij starten wat langzamer deze dag.

Het plan was om in “een” van de mooiste baaien van Portugal voor anker te gaan en daar te overnachten. De dag begon wat bewolkt.

Nadat wij een eindje gevaren hadden ging het anker uit. Wij hebben de afgelopen vakantie al wel mooiere baaien gezien, maar dat was niet in Portugal.

Vanaf het voordek keken wij uit op prachtige villa’s, die tegen de rotswanden waren gebouwd.

Na een tijdje komt er giga catamaran voorbij, op de zijkant van de boot staat “dolphin watching”. Wij zijn bang dat de mensen aan boord weinig dolfijnen zullen hebben gezien.

Na de lunch besluiten wij om naar het 5 mijl verderop gelegen schiereiland Troia te gaan. Vanaf zee kijken wij tegen drie torenflats aan. Even later arriveren we in de zeer moderne jachthaven van het schiereiland. Aan het eind van de boulevard staat een luxe hotel, er naast een groot Casino.

Jelle gaat naar de havenmeester om een box te bespreken voor Wind & Water.

Bij terugkomst vertelt hij, dat hij voor een nacht heeft besproken en dat hij € 60,00 heeft betaald, dit is tot op heden de duurste haven en het ergste, er is geen wifi……………………

Hoe gaan Marjo en Hermien zich nu vermaken. Die vraag is snel beantwoord.

Als wij aangelegd hebben en het inmiddels heerlijk zonnig is, besluiten wij met zijn allen naar het strand te wandelen. Het eiland is lang en smal met vijftien kilometer spierwit zandstrand.

Aan boord hadden wij onze badpakken al aan gedaan, want we zijn vast besloten te gaan zwemmen.

Roel en Jelle vinden een strandtent om ons, onder het genot van een biertje, al pratend te kunnen observeren. Het water is koud maar heel helder.

Na een kwartiertje zwemmen, gaan we douchen, drinken wat bij onze mannen en wandelen via een prachtig natuurgebied naar de boot.

Deze keer besluiten we om aan boord te eten.

De afwas doen Roel en Jelle, Marjo en Hermien zijn vrij. Wij gaan op zoek naar een locatie waar wij gratis wifi ontvangst hebben. Voor het grote hotel halen wij de mails binnen en hebben Internet.

Blij en gelukkig vervolgen wij onze wandeling. Staan voor het Casino, besluiten binnen te kijken, alles is feeëriek verlicht, we lopen wat rond en besluiten dat wij ons geld hier niet gaan vergokken.

Wij wandelen terug naar de boot en vertellen ons “avontuur”.

Vrijdag, de zon schijnt vanaf het moment dat wij wakker worden.

Aan het eind van de ochtend gooien wij de trossen los om naar Setubal te varen, van waaruit Marjo en Roel vertrekken naar het vliegveld in Lissabon.
Setubal heeft 100.000 inwoners en is de derde haven van Portugal. Wij hebben geluk, er is nog een plaatsje vrij aan de kop van de steiger. Dit betekent, dat wij vanaf ons drijvende terras de veerboten en vrachtschepen af en aan kunnen zien varen. Wij vinden het een prachtige plek voor de helft van de prijs van de laatste haven.

De laatste avond gaan wij “pot” verteren. Vanaf de haven lopen wij naar het centrum, met allemaal kleine straatjes die op een plein uitkomen. Diverse gevels van huizen en gebouwen zijn “beplakt” met Portugese tegeltjes. Inmiddels zijn onze kelen droog geworden en gaan we wat drinken op een van de vele terrassen. Vervolgens gaan wij op zoek naar een restaurant. Wij vinden een echt Portugees restaurant en vragen aan de ober wat hij ons zou aan bevelen. Tarbot is zijn advies, het lijkt ons heerlijk, dus die keus is snel gemaakt. Daarna nog een Portugees toetje het wordt iets dat op heel luchtige cake lijkt met een verfijnd smaakje er aan. Het was heerlijk allemaal.

Wij lopen naar de boot, zitten in de kuip nog even na te genieten van al de bedrijvigheden die een haven biedt.

Zaterdag beginnen wij met een uitgebreid ontbijt, want voor Marjo en Roel is dit het laatste ontbijt aan boord van Wind & Water. De zon schijnt volop het gaat weer een prachtige dag worden.

Na de koffie komt de taxi aanrijden om onze vrienden naar het vliegveld te brengen.

Marjo en Roel wij hebben samen met jullie een fantastische week gehad; hebben elkaar zeker beter leren kennen, hetgeen betekent dat onze vriendschap waardevoller is geworden.

Dank voor jullie gezelligheid.

Wij zwaaien ze uit en lopen terug naar de boot en laat de wasmachine het werk doen, terwijl wij voldaan terugkijken op de afgelopen week. Het was voor mij de eerste keer dat wij een week met vieren aan boord waren, ik heb ontdekt dat dit prima gaat.

’s Middags lopen we de stad in om nog wat laatste boodschapjes te doen voor de tocht van morgen naar Sines ongeveer 40 mijl. Wij willen op tijd vertrekken en gaan dus vroeg te kooi.

Zondag staan we om 7.15 uur op. Het is stil aan boord. De afgelopen week was de eerste al op weg naar de douche, waarna de anderen volgden. Deze keer weer samen aan het ontbijt. Anderhalf uur later varen wij weg van Setubal, om weer een voor ons nieuwe haven te ontdekken.

Het is nog vroeg, dus bijna geen wind en we beginnen op de motor.

Het lijkt of de Oceaan alleen van ons is, er is geen zeilboot te bekennen hier en daar een vrachtschip dat voor anker ligt.

Terwijl wij ons net afvragen, waar die dolfijnen toch zouden zijn, springen er een paar aan de zijkant van de boot en dan weer voor de boeg.

Zo vergezellen ze ons een kwartiertje, hetgeen een leuke afwisseling is midden op de Oceaan. Daarna kan de motor uit en gaan we de laatste twee uur nog zeilen, heerlijk rustig met een muziekje aan. Wij komen tegen 14.30 uur aan en hebben 36 mijl gevaren, doordat we wat stroom mee hadden werd de tocht iets korter.

In Sines blijven wij een dagje liggen en wachten een goed moment af om Cabo Sao Vincente te ronden. Ik vind zo’n kaap passeren altijd erg spannend.

 

Zondag 21 augustus
Lissabon - Cascais - Sesimbra.

Wij hebben er weer zin in!

Om 14.00 uur staat onze lieve buurvrouw Leny klaar, om ons naar het station te brengen.

Hier zitten Roel en Marjo al op ons te wachten.

Binnen een paar uur zijn we op Schiphol.

Het wordt al donker in Lissabon als wij daar tegen 20.00 uur aankomen.

In de taxi vragen wij ons af, hoe ons bootje erbij zal liggen; perfect!

Marjo en Hermien zoeken direct een terrasje en de mannen werken zich in het zweet, volgens eigen zeggen, om de boot vaarklaar te maken. Op het terras beginnen wij bij het glaasje wijn het vakantiegevoel te krijgen.

Maandagochtend gaan wij na het ontbijt Lissabon bekijken. We besluiten om eerst naar het Oceanis te gaan. Dit is het op een na grootste zee-aquarium van de wereld.

Daarna de bus naar  Belem, hier eerst koffie met de specialiteit van Belem een pastice van Belem dit is een wat zoetig krokant gebakje.

Hierna lopen wij naar het klooster dos Jeronimus. Helaas op maandag gesloten…

Dan gaan wij verder naar het museum van de moderne kunst. Bij de ingang staat een sculptuur gevormd van groene flessen. Vervolgens de Torres de Belem. Hier staat nog steeds Hendrik de Zeevaarder een imposant beeld aan de rand van de Taag.

Het lopen eist zijn tol. De voet van Roel moet dan ook ter plekke verzorgd worden.

Het is wat bewolkt, maar een heerlijke temperatuur om e.e.a. te bekijken. 

Daarna pakken wij de bus naar het centrum en willen naar de Elevador de Santo Justa.

Nadat wij voor deze lift een half uur hebben gewacht, houden wij het voor gezien en besluiten het oude station en het theater gebouw te bezichtigen.

Wij pakken de oudewetse tram en worden voor €2,00 naar boven gebracht en zijn in de wijk Al Fama. Tot onze grote verrassing stappen wij uit bij een prachtig uitzicht over de hele stad

Inmiddels zijn onze magen gaan knorren en ontdekken wij in deze pittoreske omgeving een restaurant waar wij heerlijke gegrilde vis waar onder reuze garnalen hebben gegeten. Wat is het leven toch goed!

Dinsdag

Het tij gaat om 11.30 uur mee lopen, dus hoeven wij niet eerder te vertrekken.

Voor het eerst weer na vier weken het water op.

De afstand is ongeveer 16 mijl, het zonnetje schijnt heerlijk.

Wij laten vanaf het water Lissabon aan ons voorbijgaan. Wij zeilen met het stroompje mee de Taag af. Na een paar uur komen wij in Cascais aan. De aankomst wordt gevierd met een glas bubbels.

Aan het eind van de middag lopen wij het stadje in. De mannen stranden bij een terras. Wij zetten door en slagen erin om de veelheid van boodschappen aan boord te krijgen.

Woensdag

Een heerlijk uitgebreid ontbijt doet een mens goed. Tegen 9.30 uur vertrekken wij; de tank vol diesel, afrekenen en wij varen de haven uit.

Heerlijke zon en windje 3-4 uit het noorden vergezellen ons op de weg naar het zuiden.

Dit wordt een prachtige zeildag. De afstand naar Sesimbra is 27 mijl.

Wij genieten van de dag, die voelt als een cadeautje!

Tegen 15.00 uur zijn we in de haven en om de heerlijke tocht compleet te maken nemen we een glaasje witte wijn met zalm in dillesaus erbij.

Een half uur later liggen de dames uitgeblust op het dek.

Na een tijdje wordt iedereen weer actief. Roel is aan de afwas geslagen, Jelle poets de alg van de boot, ligt dus in het water, Marjo en Hermien storten zich op de i-phone en i-pod, want de wifi werkt ook in deze haven weer perfect.

’s Avonds worden wij gefeteerd door Marjo en Roel op een heerlijk diner in een heel goed plaatselijk restaurant.

Deze dag zullen wij niet snel vergeten en gaat behoren tot de mooiste zeildagen van onze tocht tot op heden.