Zaterdag 12 mei 2012
Mar Menor - Alicante
Alicante - Calpe

Wij vertrekken vanuit de haven van Mar Menor.

De dieseltank wordt vol gegooid er gaat 150 liter in, ook de twee losse reservetanks gaan vol, zodat we in totaal 230 liter diesel hebben. De motor verbruikt iets meer dan 3 liter per uur, dit betekent dat wij 75 uur kunnen varen. Voor ons belangrijk om te weten in verband met de oversteek van Majorca naar Sardinië.  De afstand is ongeveer 250 mijl varen, gemiddeld varen wij 6 knopen per uur dat is dus 2 dagen en nachten onderweg.
Om tien uur gaat de brug open en de motor gaat aan want zeker tot de ronding van de eerste kaap Roig blijft het rustig misschien daarna wat meer wind.
Dit gebeurt niet. Na vier uur motoren heeft Jelle er genoeg van. Hij hijst het grootzeil legt er direct een rif in en rolt de genua uit. Hij stuurt wat op richting zee in de hoop wat meer wind te vangen.. Wij zeilen nu vier knopen niet hard maar wel heerlijk rustig. Nu en dan springt er een vis boven het water uit, maar de zee blijft verder rustig.
Door het heldere weer zien wij van veraf Alicante reeds liggen, nadat we de Cabo de Santa Pola hebben gerond.

Wij passeren de eilanden groep Taborca. In de 18^e eeuw werd hier een nederzetting gebouwd, want de piraten die hier woonden moesten verdreven worden.

Even voor vier gaat het zeil eraf en varen wij richting Alicante.
Het is een natuurlijke haven met een grote baai ervoor.
Vanuit de verte zie je het kasteel de Santa Barbara uit de 16^e eeuw al liggen.
Alicante heeft meer dan 300.00 inwoners. Het is de hoofdstad van de Costa Blanca.
In de achtste eeuw bouwden de Moren hier al een stad.
Bij het invaren zien wij een ontzettend grote jachthaven voor ons. Links is de vissershaven.
Nadat we op kanaal 9 het havenkantoor hebben opgeroepen, wordt ons gevraagd bij de dieseltank aan te leggen en naar het havenkantoor te komen met de officiële papieren. Wij hebben geluk het blijkt dat er nog een box beschikbaar was voor onze boot.
In de haven liggen toch zeker 1000 zeil- en motorboten alles door elkaar, maar desondanks maakt het toch een overzichtelijke indruk.
Wij leggen aan en zien tot onze verbazing dat de steigers een soort van kleine tweebaanswegen zijn, met aan de zijkant speciale parkeerhavens voor auto’s, motoren en fietsen. Men mag er niet harder dan 20 km. Staat op het speciale bord en halverwege is er een soort van rotonde gecreëerd met middenin een groot anker. Het is dus mogelijk om je auto naast je boot te parkeren.

Wij kwamen aan op zaterdagmiddag en in de haven was het drukte van belang en alle parkeervakken waren dan ook bezet.

Zoiets hadden wij nog nooit gezien en wij kijken onze ogen uit.

Aan het begin van de avond wandelen wij de stad in.
Nadat we door de slagbomen zijn gelopen, hier zit dagelijks tot 23.00 uur een bewaker, komen wij op de boulevard langs de haven. Hier zijn alleen restaurants van duur tot goedkoop en van zeer chique tot simpel keuze uit zeker wel 40 gelegenheden.
Vervolgens lopen wij de Explanada de Espana over, dit is een brede promenade met aan weerszijden palmbonen en een heel bijzonder plaveisel.

Wij kopen een ijsje en lopen terug naar de boot.

De eerste paar uur slapen wij heerlijk. Tegen 1 uur worden wij wakker van de disco aan de haven  die zeker tot zondagochtend 8 uur ons uit de slaap heeft gehouden.. Ja, ineens ervaren wij weer dat wij in een echte Spaanse toeristenstad zijn aangeland.

Zondag 13 mei 2012

Het is Moederdag in Nederland. Enkele dagen  geleden, hadden wij al contact gehad met de bloemist in Zutphen, om twee mooie boeketten bij onze moeders te bezorgen. Lang leve internet, dit is dan een uitkomst en is het zo geregeld.
Zaterdagsmiddags hadden wij al een sms’je van ze, om te zeggen dat de bloemen heel mooi waren.
Alhoewel Jelle altijd zegt, dat ik zijn moeder niet ben(klopt) en hij hier dus ook echt niets mee heeft. Mocht ik deze ochtend blijven liggen, want hij ging de ontbijttafel klaarmaken omdat het Moederdag was.
Aan het eind van de middag maken wij een strandwandeling. Het is druk en velen nemen al een duik in het zeewater.

Wij eindigen onze wandeling onderaan het kasteel de Santa Barbara. Wij nemen de lift dat bespaart ons een klim. Komen boven uit en hebben een prachtig uitzicht over de baai.

Als Jelle genoeg foto’s heeft geschoten, dan gaan wij te voet naar beneden, langs de kasteelmuur, dit geeft ook weer mooie uitzichten op de stad.

In oktober 2011 is in Alicante, de Volvo Ocean Race gestart.

Dit moet een geweldig gezicht zijn geweest.  Er zijn in deze stad zoveel mogelijkheden om dit spektakel te aanschouwen.

De komende week wordt er in Miami gestart, daarna gaan ze de Atlantische Oceaan over en finishen in Lissabon.

Men verwacht op 6/7 juli de officiële finish in Ierland.

Dit even tussendoor voor de zeilers onder de lezers.
Op de terugweg naar de boot, stoppen wij bij een terras om maar eens wat te gaan eten.

Maandag 14 mei 2012
Wij besluiten om ook dinsdag nog te blijven liggen, wij hebben immers nog tijd genoeg.
Gisteravond hoorden wij van Timo dat hij zijn vlucht heeft geboekt.
Hij komt op zaterdag 16 juni einde ochtend aan in Palma. Dus kan er dan ’s middags al gevaren worden, wij liggen dan al aan de oostkust van Majorca. Op dinsdag 19 juni vliegt hij ’s ochtends vroeg vanaf Sardinië weer naar Nederland.
Wij kijken uit naar zijn komst.
Vandaag doen wij wat klusjes en administratie. ’s mIddags loop ik nog even de stad in. Het is een gezellige stad met mooie winkels. Dit zal voorlopig de laatste keer zijn dat wij in zo’n grote stad liggen.

Dinsdag 15 mei 2012

Wij kopen de laatste boodschappen voor ons vertrek van morgen.
Het barokke stadhuis is ’s morgens open voor bezichtiging, hetgeen zeker de moeite waard is.

Inmiddels zijn wij aardig bevoorraad, hetgeen wel fijn is, want je weet nooit wanneer je weer zo’n uitgebreide kans krijgt.

’s Avonds gaan wij op tijd naar bed, want de volgende dag moet er gevaren worden.

Woensdag 16 mei 2012

Na vier dagen in de haven gelegen te hebben, wordt het weer tijd om de lijntjes los te gooien.
De planning is half negen vertrek naar Moraira, de op een na de laatste haven voor de overtocht naar Ibiza.
De afstand is 36 mijl met een gemiddelde van 6 knopen betekent dat 6 uur varen.
Moeder natuur gooide roet in onze tocht.
De eerste drie uur op de motor verliepen redelijk, wij hadden 18 mijl gevaren.
Daarna wakkerde de wind aan, deze zou naar het oosten draaien, maar bleef helaas noord-oost. Dat was dezelfde kant die wie uit moesten.
Om te zeilen moesten wij dus eerst een eind de zee in, toch zeker 6 mijl, daarna konden wij pas de kaap de la Huerta ronden.

Tijdens het hijsen van het grootzeil hebben wij direct een rif gestoken.

Het was een knobbelig zeetje, zaten aan lage wal dus extra golfjes.
Wij voeren hoog aan de wind, zeker 40 graden. Voor een paar uur is dat redelijk, maar na vier uur zeilen, kan ik je vertellen dat, dat niet voor iedereen een pretje is.
Tijdens zo’n tocht, vraag ik mij dan nog steeds af of ik deze manier van zeilen wel zo leuk vind….
Maar de schipper houdt zich, zoals gewoonlijk, prima en geniet van alles.
Gelukkig vond hij het na een uur of vier aan de wind zeilen, ook wel genoeg.
Samen met zijn “bemanning” besluit hij toch naar Calpe te varen, hetgeen zes mijl korter is.

Tegen vier uur lopen wij de haven aan , die prachtig tegen Kaap Penon de Ifach ligt. Wij krijgen een box toegewezen en besluiten morgen direct door te varen naar Denia de laatste haven voor ons aan de Spaanse kust.
Door het heen en weer slingeren van de boot, zijn ook mijn evenwichtsorganen wat ontregeld. Nadat ik even heb gelegen gaan wij toch het dorpje verkennen.
De vissersboten komen af en aan en het is een drukte van jewelste.

Langs de boulevard richting de visafslag, zijn toch zeker 10 mooie visrestaurants. Tegen zeven uur, hadden wij toch wel wat trek gekregen, maar wij zouden zelf koken.
Al de obers liepen ons tegemoet om hun menu aan te prijzen.
Op een van de menu’s viel ons oog, keuze uit 5 voorgerechten, deze keer niet alleen dat gefrituurde en daarna keuze uit 5 hoofdgerechten en een dessert plus een fles rode wijn, voor € 10,00 per persoon. Daar ging Jelle voor overstag. Onmiddellijk werd ons een glaasje Sangria aangeboden.
Wij reserveerden een tafeltje, want wij wilden eerst nog even kijken bij de visafslag.
Als voorgerecht had Jelle mosselen en ik had een garnalencocktail, als hoofdgerecht hadden wij beiden gegrilde tong. Dit alles hebben wij ons heerlijk laten smaken.
Terwijl wij er zaten kwam er een frans echtpaar aan een tafeltje naast ons zitten.
Al snel hadden wij contact. Zij vertelden dat zij in Denia een appartement hadden, waarop wij antwoordden, dat wij daar morgen naar toe gingen.
In Frankrijk woonden zij in Le Mans. Na afloop gaf Jelle ze ons visitekaartje.

En zei, als zij ons zouden kunnen vinden in de haven van Denia, er een drankje voor hun aan boord was.

Tegen half elf zijn wij naar bed gegaan.
Ik heb een paracetamol genomen en heb als een roos geslapen.

Donderdag 17 mei 2012

Het is hemelvaartsdag.
Terwijl in Nederland misschien al veel mensen op de fiets zitten om te dauw trappen, starten wij de motor van onze boot richting Denia.
De afstand is 24 mijl dat betekent 4 uur varen. Wij vertrekken vroeg, zodat de wind ons niet kan verrassen.

Wij steken wat dieper zee in om vervolgens wat noordelijker richting Valencia
te kunnen varen. Wij moeten wat kaapjes ronden waaronder de Punto Ifach, de Cabo Moraira, de Cabo de la Noa en als laatste de Cabo de San Antonia.

Er is bijna geen wind, alleen de zee is erg onrustig, hetgeen ook veroorzaakt wordt door o.a. de kapen en de wind van de vorige dag.
Na de laatste kaap wordt de zee inderdaad rustiger en het varen een stuk prettiger.
Bij het aanlopen van een haven is het altijd weer spannend hoe alles er uit zal zien.

Op de marifoon roepen wij het havenkantoor op, de dame die ons te woord staat, spreekt perfect Engels. Zij geeft ons het steigernummer door en zegt dat er een marinero aankomt om ons te helpen bij het aanleggen.

Dat is wel fijn want inmiddels waait het al weer 20 knopen.

De haven is groot voor driekwart bezet, alles ziet er keurig verzorgd uit.
Palmen langs de boulevard en de steigers.
Wij eten “ons twaalfuurtje” in de kuip.
Verder rommelen wij wat en gaan dan toch maar even binnen liggen.
De wind is weer flink aangewakkerd, hetgeen in de kuip veel lawaai geeft, veroorzaakt door de lijnen die tegen de masten aan slaan.
Aan het eind van de middag is de wind gaan liggen en zitten wij in de kuip te borrelen als de telefoon gaat.
Het blijkt dat het Franse echtpaar, dat wij in Calpe hadden ontmoet, op zoek waren naar onze boot en ergens in de haven waren.
Jelle haalt ze op en nodigt ze uit voor een borrel aan boord. Zij waren toch wel benieuwd naar onze boot. In de kuip hebben wij met zijn vieren wat gedronken en tegen acht uur vertrokken zij weer. Na afloop vroegen zij of wij de volgende dag bij hun in het appartement kwamen en Gabriel zou ons dan komen ophalen.
Deze uitnodiging vonden wij toch wel erg leuk en hebben het dus aangenomen.

Vrijdag 18 mei 2012

De wasmachine doet zijn werk.
Wij wandelen het stadje in, dat 40.000 inwoners heeft en kopen wat vers fruit op de plaatselijke markt aanbevolen door onze Franse gasten.
Het is de eerste wat bewolkte dag, dus tijd om het blog te maken.
Om zes uur worden wij opgehaald door Gabriel. Na ongeveer 20 minuten komen wij aan bij hun appartement. Het ligt aan de rand van de stad, een gezellig laagbouw complex. Zij leiden ons rond, het is een mooi goed onderhouden complex met in het midden twee zwembaden, rondom een prachtig aangelegde tuin. Daarna laten zij hun appartement zien, hetgeen  comfortabel is, een aparte slaapkamer heeft, kleine woonkamer, maar men leeft toch buiten op het terras. Wij hebben over van alles en nog wat gebabbeld en ik wilde natuurlijke wel wat meer weten over de nieuw gekozen president Hollande.
Tegen acht uur brengt Gabriel ons naar de boot.
Wij stoppen even bij een leuke tent in de haven om een hapje te eten.
De eigenaar bleek een Hollander  te zijn, die al een aantal jaren dit bedrijf runde.
Er zaten veel Nederlanders en een gedeelte van het bedienend personeel was ook Nederlands, ineens zaten wij in een Nederlandse kolonie.  
De prijzen waren er ook naar, maar het eten was voortreffelijk.
Nu snel naar de boot dan kan het blog vanavond nog op internet.