Een dag van uitersten

2016-09-10

Het was een onrustige nacht.

Tegen zes uur gaat Jelle eruit om te douchen. Enkele  minuten later volg ik hem.

Smeer de laatste boterhammen, maak de koelkast en het badkamertje schoon.

Jelle spoelt de watertank met citroenzuur door.

Ik ga alvast van boord en pak de koffers, die wij met een touw naar beneden "takelen".

Lunde en Wind & Water staan netjes naast elkaar.

Om half acht is de taxi er. Een kwartier later zijn wij op het vliegveld.

Het is er al een drukte van belang. 

Behalve Transavia gaat er tien minuten later ook een Tui vliegtuig naar Amsterdam.

Wij stappen in het vliegtuig dat tot de laatste stoel bezet is.

Als  wij op de startbaan zijn moeten wij wachten, het blijkt dat er een twintigtal dode vogels op de baan liggen, deze moeten eerst verwijderd worden.

Inmiddels volgt het Tui vliegtuig ons, grappig om hier een foto van te maken.

Na een kwartiertje stijgen wij op en tegen twaalf uur landen wij.

Als wij de koffers hebben, staan Julia en Henk ons al op te wachten. 

Wij gaan naar boven naar het restaurant en onder het genot van een kop koffie krijgen wij een compleet verslag en de ontwikkelingen van de afgelopen dagen.

Het blijkt inderdaad dat mijn moeder de afgelopen dagen vooral 's nachts zich van alles in beeld.

Mijn schoonzus stelt voor om met zijn viertjes direct door te rijden naar Zutphen.

Tegen vier uur komen wij eraan en is zij gelukkig redelijk helder in het bijzijn van een nicht.

Ze realiseert zich dat zij erg in de war is geweest de afgelopen nacht vele kennissen uit de slaap heeft gebeld. 

Aangezien Henk en vooral Julia al zo intens met haar bezig zijn geweest en veel geregeld hebben, besluiten wij om de komende twee nachten te blijven.

Nadat ik de huisartsenpost 's avonds nog heb ingeschakeld, blijkt dat de blaasontsteking onder controle is, nu zijn wij samen met mijn moeder wat gerustgesteld,

De nacht is rustig verlopen, afwachten hoe alles zich ontwikkeld.

Dit was het laatste blog van 2016, wij hopen volgend jaar langer onderweg te zijn en jullie meer te kunnen laten mee genieten van onze zeiltochten.

Hartelijke groet voor al onze volgers.

 

De hectiek van de checklist

2016-09-09

Om zeven uur op.

De eerste lading van overtrekken en lakens gaan in de wasmachine van de haven.

Er zijn 2 wasmachines die elk 6,5 kg wasgoed kunnen verwerken. 

Dat schiet op, daar houd ik wel van. Ik zoek de rest van het wasgoed bij elkaar en zet ook de andere machine in werking.

Drie kwartier later hangt de was in de zon aan de lijntjes, die Jelle mooi heeft gespannen, om te drogen. 

Nu nog een bonte was erin die blijft in de plastic zak en ga ik ophangen als wij op de wal staan.

Jelle pak zijn lijstje erbij, eerst de motor afmaken, speciaal bacterie-etend spul in het toilet.

Het grootzeil laten wij op de giek rusten en trekken deze met zeilhuik en al van de giek af. 

Er zitten lange zeillatten in het grootzeil, deze blijven er nu inzitten. Trekken de zeilhuik met zeil over het voorluik en kan hier prima liggen, de komende winter.

Jelle gaat naar de zeilmaker op de haven. 

Het is gelukkig op tijd gerepareerd, de rits van kunststof daar is Jelle niet blij mee. Wel zijn wij €120,00 armer.

De lijnen gaan in een sopje, worden gespoeld en aan de railing te drogen gehangen.

Tegen half twaalf is er al best veel wasgoed droog, dit ruim ik apart op.

Het is rustig weer, dat is een voordeel als straks Wind & Water in de kraan moet.

Op het water is het druk. Je kunt zien dat iedereen weer zin heeft om te varen na een dag verwaaid te hebben gelegen.

De afspraak is dat wij om twaalf uur uit het water gaan.

Wij zijn tien minuten te vroeg maar de marinero's pakken de lijnen aan en leggen ons vast in de "bak"

Eén van de mannen komt naar ons toe en zegt dat zij nu eerst gaan pauzeren.

Wij kijken elkaar aan en begrijpen er niets van.

Wij willen de zonnetent en de bimini nog wassen. Ik ga op onderzoek uit en vind een open washok waar twee wasmachines staan. In het havenkantoor ga ik een muntje halen, vraag terloops of het normaal is als je een afspraak hebt om twaalf dat er dan eerst een break is.

De man knikt volmondig ja en weet te vertellen dat dit twintig minuten duurt. 

Ja, dit is Griekenland.

De zonnetent gaat in de wasmachine, na een half uur is deze klaar.

Wind & Water wordt uit het water gelift. 

Even later op de aanhanger en de traktor rijdt onze boot op de plaats van bestemming.

Het is dezelfde plaats waar wij in juli en augustus hebben gelegen.

Naast Ton en Anneke van de Lunde. Zij geven hun schip de jaarlijkse onderhoudsbeurt, omdat zij in de winter in Ragusa in het water blijven. Onmiddellijk komt Anneke en stelt haar waslijn ter beschikking voor mijn vele wasgoed. Waar een mens al niet vrolijk van kan worden. 

Jelle geeft Anneke een groot compliment over het poetswerk van de romp, Lunde ziet er prachtig uit. Anneke gebruikt een speciaal middel waar zij erg enthousiast over is. 

Het blijkt dat zij in totaal zes keer de romp heeft gedaan, maar het resultaat mag er zijn.

Onder normale omstandigheden, als wij meer tijd hadden gehad krijgt het dek en de opbouw een extra beurt als Wind & Water de wal op gaat, helaas dit gaat deze keer niet lukken.

De raampjes van de sprayhood maak ik schoon met glassex, vervolgens gaat deze eraf en wordt opgeborgen. Dan gaat Jelle de wintertent bevestigen, want daar is morgenochtend geen tijd voor.

Beneden deks zorg ik dat alles schoongemaakt wordt en begin de spullen klaar te leggen die mee naar huis moeten.

Wij werken hard om alles klaar te krijgen, hebben bijna geen tijd om met Anneke en Ton te praten. Tegen zeven uur gaan wij ons douchen om daarna naar restaurant Panos om een hapje te gaan eten.

Wij vragen aan Anneke en Ton of ze zin hebben om later op de avond bij Panos iets te komen drinken. 

Wij gaan voor een lambsouvlaki, daar hebben wij zin in. Vooraf gegrilde sardines.

Gezellig om met zijn viertjes over elkaars zeilervaringen te vertellen.

Tegen kwart voor elf wandelen wij gezamenlijk naar de boot.

Het is erg warm aan boord, dit komt door de dektent, er kan niet veel wind naar binnen.

Ons laatste nachtje in 2016 aan boord van Wind & Water.

Kalinichta.

Trotseert Wind & Water de storm?

2016-09-08

Op windfinder had ik al gezien dat er vannacht een windkracht zeven à acht zou komen.

Voor de zekerheid de handdoeken toch maar naar binnen gehaald.

Tegen drie uur 's nachts begint het te regenen. 

Ramen en luikjes dicht, gelukkig komt de wind voor ons, recht van achteren. 

Onweer en bliksemschichten volgen elkaar snel op.

Jelle vertrouwt het niet, gaat eruit om nog eens extra de landvasten en stootwillen te controleren.

Hij ziet de buurman voorbij schuiven in de stromende regen om zijn zonnetent af te breken.

De antenne gaat uit, hier zijn wij tegenwoordig alerter op, sinds wij het verhaal van de zeilvrienden hebben gehoord. Blikseminslag alle zekeringen en bedradingen verbrandt!

Zelf word ik ook wat onrustig dus ga ook uit het bed. 

Na een kwartiertje word ik koud, dus toch maar weer het bed in.

Tegen vijf uur wordt de wind minder. Jelle klautert het bed in.

Wij proberen de slaap te pakken. Jelle lukt dat beter dan ik.

De situatie bij mijn moeder, hoe weinig ik er aan kan doen laat mij niet los.

Tegen half negen uit bed en jawel hoor daar verandert de wind in een lichte storm.

Deze keer vanuit precies tegenover gestelde richting.

Voor vandaag is dit de voorspelling.

Terwijl wij zitten te ontbijten, horen wij een dof geluid van de spiegel tegen de steiger.

Jelle springt naar buiten, motor aan en trekt de lazyline verder aan.

De boot van de buurman, die met een oud zwaar jacht naast ons ligt, heeft zijn ankerlijn niet genoeg aangetrokken. 

Dit betekent dat wij behalve de wind ook nog een duwtje van de buurman krijgen.

Jelle klopt op zijn kajuit en na twee bonken komt er een slaperig hoofd te voorschijn hij zegt dat de lazylines te kort zijn.

Dat schiet niet op. Jelle legt de boot iets verder van de kant.

De buurman roept de marinero's op. 

Even later komen zij kijken en leggen de boot van de buurman strakker.

Inmiddels half elf nemen wij onze laatste boterham.

Jelle gaat de olie van de motor verversen. 

Dit is een hele klus, want voordat de olie met een handpompje uit de motor is gepompt, ben je al snel anderhalf uur verder.

Het blijft regenen, de wind is wat afgenomen.

Ondanks de harde wind worden de boten bij de twee jachtwerven gewoon uit het water getakeld door de kraan en het terrein op gereden.

Dan horen wij havenmeesters op de steiger lopen en praten.

Net toen wij alles op orde hadden en ook de andere lazyline aan onze boot hadden bevestigd, komen de havenmeesters ons zeggen, er komt een boot naast jullie de lazyline moet weer los.

Balen........

De wind trekt aan, vier Engelsen komen aanvaren. 

De kapitein achter het stuurwiel doet goed zijn best, volgt de instructies van de tweede havenmeester. Echter de wind doet natuurlijk ook zijn best en duwt het schip precies een andere kant op. Boegschroef kende hij niet, later bleek dat het een gezamenlijke boot was, hetgeen duidelijk aan de bemanning te merken was.

Na diverse pogingen, ten einde raad een derde marinero erbij geroepen via de marifoon, lukte het om het schip vast te leggen.

Inmiddels zijn wij weer anderhalf uur verder. 

Gelukkig zijn wij aan boord en verlenen de nodige assistentie.

Om half drie lunchen wij. Het is droog en het zonnetje probeert er door te komen.

Als ik op de windmeter kijk, zie ik dat deze de hele tijd op windkracht zes staat.

Vandaag duidelijk geen weer voor de was. 

Morgenochtend zeven uur op en de twee wasmachines van de haven gebruiken daar kunnen meer kilo's tegelijk in.

Jelle heeft het reddingsvlot al schoongemaakt en binnen neergelegd.

De buitenboord motor schoongemaakt en in de bakskist gedaan.

Vanavond eten wij aan boord, de laatste spullen worden opgemaakt.

Gelukkig wordt het nu rustig buiten, dat geeft weer hoop voor morgen als Wind & Water uit het water gaat. 

Wij nemen een aperitief bij het restaurant met gefrituurde kaasbolletjes.

Daarna wandelen we naar Wind & Water.

Het onverwachte einde van een kort seizoen 

2016-09-07

Het zonnetje schijnt, rustig windje een mooi begin van de dag.

Jelle levert het pasje in op het havenkantoor, ik ga nog even een paar boodschapjes doen bij de supermarkt aan de stadskade.

Terwijl ik terugloop zie ik een vissertje zijn bootje opruimen, hij gooit het visvoer op de wal waar direct de vogels op af komen.

Wij drinken koffie en daarna start Jelle de motor.

Wij varen het Levkas kanaal in. 

Er zijn al meer boten op weg naar de brug, iedereen moet wachten, deze gaat open op het hele uur.

Je moet binnen de boeien blijven, want er buiten is het hooguit 3 meter diep.

Grappig om te zien hoe mooi groen de boei is. 

Jelle stelt onmiddellijk vast dat dit kunststof is.

Zo mooi zijn wij ze nog niet eerder tegen gekomen.

Iets na elf uur gaat de draaibrug open.

De brugwachter wenkt en zwaait zenuwachtig dat er doorgevaren moet worden.

Als er teveel ruimte tussen de schepen is, draait hij de brug en kunnen de andere boten weer wachten tot twaalf uur. 

Ja, het is hier geen Friesland, waar de brugwachter wacht tot de laatste boot gepasseerd is.

In de ankerbak vind ik de "wonder" haak om ankerkettingen te ontknopen.

De aanloop naar Prevaza is ook beboeid, hier ziet de groene boei er heel anders uit.

Doordat de boei helemaal verroest is, kun je de groene kleur bijna niet meer onderscheiden van de rode.

Nog steeds geen wind dus maar wat extra gas, dan zijn wij rond twaalf uur bij Cleopatra Marina.

Wij roepen de haven op via de marifoon, direct kontakt.

Jelle wil eerst de dieseltank afvullen, belangrijk voor de winter.

Daarna worden wij keurig naar onze ligplaats gebracht.

Tegen half twee halen wij onze lunchpakketjes te voorschijn.

Nu gaan wij verder met alles winterklaar te maken.

De fok wordt uitgerold en de zon doet de komende uren zijn werk.

Jelle gaat de radar schoonmaken en er afhalen. 

Op de paal van de radar, komt nu een klein zonnecollector, die de komende winter de accu's op pijl te houden. Er zijn wat draadjes los gegaan, gelukkig krijgt Jelle het allemaal gerepareerd.

Begin van de avond frisser wij ons op en wandelen naar het restaurant "Food and more" op de haven.

Tegen tien uur is het nog heerlijk in de kuip.

Aan de overkant branden de lichtjes van de stad Preveza.

Na een wat enerverende dag mede door de appjes van het thuisfront ga ik te kooi.

Kalinichta.

De kogel is door de kerk

2016-09-05

Vandaag is onze schoonzoon Ids Jan jarig. Dit betekent eerst een felicitatie appje.

Het is voor allemaal een gewone werkdag. Er komt bij, dat er een open jeugdtoernooi op de tennisbaan is, hier doen ook Tibbe en Minne aan mee.

Ids Jan zit in de organisatie, dus de verjaardag zal op de tennisbaan gevierd worden verwachten wij.

Wij hebben besloten zo snel mogelijk naar Nederland te komen.

De toestand van mijn moeder is erg onstabiel.

Het anker halen wij vlekkeloos op en om half acht zijn wij al op zee.

Er is geen zuchtje wind, dus dat wordt motoren voorlopig.

Wij nemen de kortste vaarroute, één rechte lijn naar Levkas.

De voorspelling voor dinsdag is......regen.

Vandaag willen wij zo ver mogelijk te komen, eventueel een stop in Vathy om te overnachten als het niet lukt.

Inmiddels heeft Jelle gebeld met de Marina van Levkas voor een ligplaats. 

Ruimte genoeg volgens de dame, de prijs voor onze boot is €56,00 zonder water, electra, gebruik van douches en WiFi.

Kassa.......deze prijzen zijn wij niet meer gewend. 

Vorig voorjaar betaalden wij dat in Gouvia inclusief water electra, douches, WiFi en zwembad.

In Levkas hebben wij nog niet gelegen, wel het stadje bezocht met de bus.

Het zou mooi zijn als wij dit halen, want dinsdag in de regen varen, is geen pretje.

Deze dag kunnen wij dan gebruiken om alvast onderdeks dingen op te ruimen en te sorteren.

Jelle kan de motor een beurt geven enz.

Doordat het zo rustig op zee is, kan de kapitein zijn boek "Papegaai vloog over de IJssel" , geschreven door Kader Abdolah, lezen. Dit was een cadeautje van Frans. 

Volgens Jelle een prachtig boek over de vluchtelingen die naar Europa komen.

Vanuit de kuip regelen wij via onze hotspot verschillende zaken.

De wintertent van de boot ligt bij de zeilmaker, zouden wij eind september ophalen. 

De zeilmaker doet er alles aan om deze nu vrijdag in Preveza af te leveren.

Wind & Water zou 4 oktober de wal opgaan bij Ionian Marina, wijzigen in 9 september, gelukkig is dit mogelijk.

Als laatste tickets wijzigen van 5 oktober in 10 september.

Nadat dit alles is geregeld en gelukt kunnen wij het thuisfront hierover berichten.

Ondertussen varen wij langs de verschillende eilanden het is hier prachtig, jammer dat wij er zo kort van konden genieten.

Wij varen het kanaal in, dat ons brengt in de Marina van Levkas.

Via de marifoon melden wij ons. Als antwoord krijgen wij, wachten bij de haveningang.

Er zijn nog twee schepen voor ons. 

Wij zien een zenuwachtige havenmeester,  die met zijn witte shirtje in een bootje rondvaart.

Hij heeft het duidelijk niet onder controle. Dit is voor zo'n grote haven, die volgens insiders in Turkse handen is, geen reclame. 

De havenmeester maakt zich druk over de boten, die over de denkbeeldige lijn van voorsorteren gaan. Als wij eindelijk aan de beurt zijn, liggen er zeker acht schepen al te wachten.

Wij worden door dezelfde marinero naar onze ligplaats begeleid, terwijl de andere wachtenden geduld moeten hebben. 

Op de steiger staat een mannetje die ons de lazylines aangeeft.

Vanwege de slechte weersvoorspelling zoekt iedereen beschutting in de haven.

Inmiddels hebben wij 65 mijl op de teller staan, dus een beetje moe zijn wij zeker, waarvan de emoties natuurlijk ook een rol meespelen. 

Als wij hebben aangelegd, gaat Jelle met de papieren naar het havenkantoor, dit is vijf honderd meter verderop.

Het kantoor is gevestigd in een toren, dus trap op. 

In het ruime kantoor staan drie bureaus met dames erachter. Eén van de dames doet de administratie en behandelt ook de binnenkomende marifoongesprekken. 

Jelle neemt plaats op een stoel, naast de tien andere schippers. Na een half uur is hij aan de beurt, van alle papieren worden kopieën gemaakt. 

Achtereenvolgens wil hij electronisch afrekenen. Het blijkt dat hij hiervoor weer in de rij wachtenden moet, want er is op het hele kantoor maar één pinapparaat.

Als Jelle, die altijd veel geduld heeft, aan boord komt, moet hij toch wel even zijn ergernis kwijt. 

Dat alles voor €112,00...

Aan boord kook ik iets en tegen half tien bellen wij met het thuisfront.

Vandaag hebben Henk, Julia en mijn moeder gesprekken met de thuiszorg daarna met de huisarts gehad.

Deze gesprekken waren voor allemaal zeer intensief, gelukkig heeft mijn broer hiervan een uitgebreid verslag gestuurd. 

Mijn moeder krijgt in elk geval drie keer per dag hulp.

Julia en Henk gaan morgen weer naar huis en dan moeten wij afwachten of dit alles haalbaar is.

Zondagochtend gaan wij voor twee dagen naar Zutphen.

Mijn moeder is blij dat Julia en Henk er zijn vertelt zij aan mij, maar ze is erg moe en praat wat traag.

Na het telefoontje willen wij nog even de benen strekken.

Wij gaan niet verder dan de haven, hier zijn drie mogelijkheden om iets te drinken.

Het ziet er overal niet echt gezellig uit, maar goed genoeg voor een kopje koffie.

Tegen elf uur zijn wij weer aan boord en gaan te kooi.

Het was een enerverende dag.

Kalinichta.

Rainy day

2016-09-06

Vannacht veel lichtschichten en onweer boven ons, daarbij af en toe wat regen.

Tegen half tien maakt Jelle mij wakker, hij heeft de tafel al gedekt en samen ontbijten wij.

Op de kajuit hoor je constant de regen kletteren. 

Als wij naar buiten kijken, ziet de wereld er voor ons uit als op de foto.

Het was een goed besluit om gisteren zo'n lange afstand te varen.

Morgen wordt er minder regen voorspeld.

Inmiddels heeft Jelle gebeld met de volgende Marina voor de woensdag- en donderdagnacht.

Zij bellen ons terug, want op dit moment is er geen plaats.

Hopelijk vertrekken er, als het droog weer is, morgen wat schepen.

De voorspellingen zijn morgenmiddag droog en donderdagochtend ook, dus dan moeten wij zorgen dat alles afgetuigd en schoongemaakt wordt.

Niets mag vochtig op geborgen worden, want de komende zeven maanden staat Wind & Water op de wal.

Tegen elf uur drinken wij koffie en praten veel over de thuissituatie.

De regen blijft onophoudelijk doorgaan, hetgeen extra somberheid toevoegt aan de sfeer.

Na de koffie begint Jelle aan de motor. Hij komt wat spullen te kort, maar gelukkig bij de Volvo dealer op de haven is alles voorradig.

Ik maak een lekkere lunch klaar voor de kapitein/monteur deze keer.

Cleopatra Marina belt om te zeggen, dat wij morgen vanaf twaalf uur een ligplaats hebben de prijs is €35,00, dat is een andere prijs en wij weten dat de service en voorzieningen beter zijn daar hier.

Het filter van de zuiveringsinstallatie van het water wordt ook vervangen.

Ondertussen kijk ik naar onze voorraad schrijf dingen op, die nog aan boord zijn en die de volgende keer mee gebracht moeten worden.

Aan het eind van de middag bel ik met mijn moeder, want vandaag is het de datum van de verjaardag van mijn vader. Henk en Julia zijn er nog steeds, zij is daar erg blij mee.

Julia vertelt dat er morgenochtend nog twee dingen geregeld moeten worden, maar dat zij morgen toch echt vertrekken.

Gelukkig is het inmiddels droog geworden, wij wandelen het stadje in en gaan op zoek naar een restaurant, hier zijn er genoeg van.

Wij gaan naar Nautilus een familie restaurant deze keer zitten wij binnen vanwege de regen.

Het ziet er gezellig uit.

Ik maak een foto van Jelle.

Jelle maakt een foto van mij.

Dan nog een kop koffie terwijl ik het blog op internet zet.