Magnetische krachten
Om half zeven staan wij naast ons bed. Gisteravond heeft Jelle alles al in gereedheid gebracht voor het vertrek van vandaag.
Wij verlaten Venetië en steken de noord Adriatische zee over naar Slovenië.
Slovenië heeft in totaal 1,8 miljoen inwoners. Sinds 1991 is het een zelfstandige staat en sinds 2004 lid van de Europese Unie. De munteenheid is euro, dat is wel makkelijk. De Slowenische, Adriatische kust is maar 25 mijl of te wel 46,6 km. lang. Volgens de boekjes moet deze kust mooie Marina’s hebben. Het zijn er maar vijf. Net zoals in Kroatië is in Slovenië het toerisme een belangrijk middel van bestaan.
Wij varen naar Koper. In deze haven komt de transporteur die Wind & Water over de weg naar Nederland gaat vervoeren.
Als wij het zeegat uitvaren, zien wij de activiteiten bij de bouw van de sluizen, waarmee men druk aan het werk is. Dit alles om het water zoveel mogelijk buiten Venetië te houden.
Onze stuurautomaat staat aan, want inmiddels is “het water”ons wel vertrouwd daar. Wij zitten in de kuip en kijken om ons heen. Ineens draait Wind & Water automatisch 180*. Jelle reageert onmiddellijk en gaat zelf sturen.
Het blijkt dat er op de bodem stalen waterkeringen liggen, daarbij is het opkomend tij, dus niet veel water onder de kiel. Het magnetisch kompas reageert hier onmiddellijk op en is “van slag”. Een heel bijzondere ervaring.
De eerste paar uren hebben wij een zwakke wind, pal tegen. De stroom hebben wij ook tegen, dit alles zorgt voor een vervelende golfslag. De motor gaat aan, want deze reis kunnen wij beslist niet zonder.
Voor het eerst sinds tijden trekt Jelle zijn vest aan en ik een poloshirt. Het is bewolkt, maar verder prima te varen. Het blijkt dat wij een halve knoop stroom tegen hebben, dus gaan wij meer mijlen maken dan de geplande.
De raampjes van de sprayhood zijn wat stoffig, die ga ik even poetsen.
Op de plotter rechts, zie je de rechte lijn naar het oosten dit is de koers die wij varen.
Tegen half tien maak ik de koffie, wij nemen er een heerlijk stukje, door mijn schoonmoeder zelf gebakken, boterkoek bij. Deze heb ik gisteren uit de diepvries meegenomen in mijn handbagage. Tegen half één de lunch. Gelukkig wordt de zee wat flakker en de wind zwakt verder af. Geen water op het voordek meer, alhoewel dit water goed voor het dek was.
Jelle doet een powernap van een uurtje. Inmiddels is de zon gaan schijnen en heb ik mij verkleed. Het is twee uur, wij liggen goed op schema en zijn over de helft van de trip.
Nu ben ik aan de beurt om een uiltje te knappen en zo tellen de mijlen door.
Tijdens de oversteek blijkt, dat wij “digitaal” even uit de lucht zijn geweest.
Jelle kijkt op zijn telefoontje en ziet een bericht van de vervoerder. De planning is, vrijdagochtend 6 juli wordt Wind & Water op de trailer gezet.
Inmiddels naderen wij de kusten van Kroatië en Slovenië. Het ziet er allemaal lieflijk uit. Hoe dichter wij bij de kust komen, hoe meer wij van Slovenië zien. Als wij in de baai zijn, verdwijnt Kroatië.
Wij passeren de haven Piran met een prachtige kapel boven op een rots.
Dichter bij de kust wordt het ook steeds warmer. Jelle belt met de haven van Koper. De dame antwoordt, haven in varen op nummer 65 kunt u de boot afmeren.
Wij varen bijna tegen een strand van kiezelstenen aan, deze staat in open verbinding met de haven. Het krioelt van de kinderen, met daarbij het nodige geluid. Recht voor ons ligt een joekel van een cruiseschip en links ligt er een groot containerschip dat geladen wordt. Kortom dit is een echte commerciële haven. Weinig sfeer en gezelligheid, een “werk”haven.
Wij zien boxnummer 65 recht tegenover het propvolle kleine kiezelstrand. Er is geen marinero die ons opwacht en helpt, wij moeten het zelf regelen. Wel een gedoe, voor het eerst sinds jaren niemand die een lijntje aanpakt. Doordat het ook tij heeft en geen echte drijvende steigers moeten wij hier al tijdens het aanleggen rekening mee houden. Dit verloopt beslist niet vlekkeloos. Na negen uur varen hebben wij het ook wel gehad. Maar rond half vijf liggen wij er netjes bij.
Even wennen draaiende motoren, gillende kinderen, wat was het dan heerlijk rustig op het eiland Certosa.
Tegen acht uur wandelen wij het stadje in en vinden aan de boulevard een terras waar wij een hapje kunnen eten. Wij lopen terug naar Wind & Water en gaan te kooi. Ondanks het lawaai aan het strand, zelfs rond tien uur, slaap ik snel in.
Morgen meer.
