Bus gemist???
Heerlijk ontbijt met gekookt eitje. Ik ruim de boel op en ga mijn koffertje inpakken. Als ik in de kuip sta zie ik dat het containerschip uitvaart. Dit gaat zeker niet geruisloos.
Ik ga op het kajuitdak staan en zie dat het schip begeleidt wordt door twee sleepboten voor en één achter. Deze schepen verwacht je in Rotterdam, maar niet in Koper. Een uur later vaart een wat kleiner containerschip de haven in.
Na de lunch rond twee uur, lopen wij samen naar de ingang van de haven. Hier komt de taxi. Tien minuten later ben ik in op het busstation. Ik reis voor het eerst met een Flixbus. Het is een internationale maatschappij, die overal in Europa rijdt.
Op het busstation staat bij het bordje elf niet de naam Flixbus, wel wat plaatsen die aangedaan worden.
Er staat duidelijk vermeld op het ticket een kwartier voor vertrek aanwezig te zijn. Ik ben er om tien voor half drie, kwart voor drie is de vertrektijd. Ik tref het, want er staan een Sloveens meisje en jongen te wachten. Zij kan redelijk Engels en had ooit wel eens met de flixbus gereisd. Prettige ervaring had zij hiermee. Zij weet alleen niet of dit de goede bushalte is. Zij zijn onderweg naar Triest en wonen niet in Koper. De minuten tikten door. Er is nergens een informatie balie om te checken of ik wel op de juiste plek sta. Tegen drie uur bel ik Jelle. Hij gaat naar een telefoonnummer zoeken. Om kwart over drie, net voordat Jelle terugbelt, komt er een bus aan met een groot groen etiket Flixbus erop. Gelukkig, had ik de tijd wat ruim genomen om het vliegtuig in Pula niet te missen. Ik ben helemaal opgelucht. Twee wat nors kijkende buschauffeurs, staan bij de deur en wijzen de plek aan, waar ik mijn koffer kan neerzetten. De bus is verder prima, voldoende beenruimte, schoon, airco en een rugleuning met verschillende standen.
Wij gaan de bergen in, even later komen wij langs de zoutvelden.
Tegen vier uur zijn wij bij de grens met Kroatië. Iedereen moet uit de bus en de paspoorten bij de douane laten zien. Als wij allemaal naar het loket zijn geweest, mogen wij terug naar de bus. Hier komt een man van de douane nog eens de personen tellen en passen controleren.
Het zijn allemaal twee-baans wegen, nu begrijp ik dat de route drie uur duurt. Inmiddels heb ik de taxichauffeur een sms’je gestuurd met de mededeling, dat de bus zeker een kwartier vertraging heeft.
Bij aankomst in Pula blijkt het meer dan een half uur te zijn. De taxichauffeur had een mooi bord gemaakt met mijn naam erop, heel slim.
Ik ben ruim op tijd op het vliegveld en heb alleen handbagage.
Aangezien het een klein vliegveld is, kan men er alleen drank, koeken en verpakte ijsjes kopen.
Er is een kleine verpakte pizza te krijgen, deze moet ik zelf in de magnetron doen. Echt smaakvol was het niet, maar het is iets hartigs.
Even later stuurde Jelle een foto van zijn pizza met truffel, deze zag er heel anders uit.
Het vertrek van het vliegtuig is 20.40 uur. Boarden begint om 20.10 uur staat op het bord. Het gate-nummer wordt later ingevuld.
De tijd verstrekt 20.10-20.40 uur er verschijnt nog niets. Ineens om 21.15 uur mogen wij naar gate vier. Binnen tien minuten zit iedereen in het vliegtuig en om 21.35 uur gaan wij de lucht in. Ik ben blij dat de auto op het vliegveld staat, dan kan ik bij aankomst direct naar huis.
Wij landen om elf uur. Als je van Kroatië (geen Schengenland) komt, moet altijd je paspoort gecontroleerd worden. Dit verloopt snel en met alleen handbagage sta je zo bij de uitgang. Ik loop naar de parkeerautomaat om te betalen maar dan......Welke parkeerplaats was het ook al weer. Van airport Rotterdam heb ik zelf nog nooit iemand opgehaald, laat staan geparkeerd. Was het P1 of P2, ik weet het even niet meer. Jelle reed en ik heb natuurlijk niet goed opgelet zat er naast en was vast aan het kletsen. Ik weet nog wel dat het langs de weg was en dichtbij de hoofdingang naar verhouding.
Begin maar te zoeken bij P1, het is geen groot vliegveld maar als je je auto moet zoeken valt dat tegen.
Na een kwartiertje kom ik op het slimme idee, Jelle te bellen. Hij is nog op, veel onweer en regen, water kwam zelfs over de muur. Hij stuurt de foto van de app die het onweer laat zien.
Maar ja, daar belde ik niet voor natuurlijk. Ik had een heel ander probleem. Ja, zei hij ik dacht wel dabt het lastig terug vinden was, maar het is heel simpel. Inderdaad met de telefoon in de hand, leidt hij mij naar de plaats waar de auto staat. Het was P2 lang parkeren.
Ik stap in de auto en rijdt weg, tot bij de slagboom. Het kaartje erin, klaar is Kees dacht ik. Vergeet het, inmiddels was het zeker twintig minuten later. Boom gaat niet open, mededeling nog €3,50 betalen wat nu... de alarmknop werkte niet meer. Een 06 nummer gedraaid en ja hoor een mannenstem vraagt naar mijn probleem. Ik vertel hem, dat ik mijn auto niet kon vinden daardoor tijd verstreken voor de slagboom. Hij vroeg om een code die op het kaartje stond, hij zag dat ik al €50,00 had betaald. Ik weet niet, wat hij dacht misschien wel, weer zo’n dom blondje het was donker, dus dat kon niet. Alhoewel ik mij wel zo voelde. Mevrouw, de boom gaat voor u open, wel thuis. Nou hè, hè ik was blij dat ik kon rijden.
Vandaag was het dus niet mijn dag. Om één uur thuis, ik was wel moe en ben direct naar bed gegaan. Morgen weer een dag......
