2018-05-12

Met de wind van gisteren, kun je vandaag niet meer zeilen.

De nogal rumoerige Duitse zeilers zijn inmiddels terug van hun zeiltocht.

Vandaag rijden zij weer naar München, hun schip ligt er vaar klaar bij.

Voor ons een relaxdag. Wij willen maandag en dinsdag het zuidelijke gedeelte van het eiland Solta bezoeken. Er zijn daar een paar leuke baaitjes. Het is nog helemaal niet druk op het water, ondanks dat het de afgelopen drie weken al prachtig weer is geweest.

In afwachting van de reparatie van onze fok, die nog enkele dagen kan duren, blijven wij hier in de omgeving.

Inmiddels wordt de zon steeds krachtiger, Jelle besluit om de zonnetent aan de bimini te ritsen.

Geen directe zon meer in de kuip.

Aan het eind van de middag lopen wij naar het begin van de baai.

Pikken een terrasje en bestellen een mojito, dat smaakt heerlijk.

Daarbij een prachtig uitzicht op de overkant, wat wil een mens nog meer...

Tien voor zes horen wij op de steiger.......hallo hallo wij zijn er weer.

Onze zeilvrienden uit Breda zijn net aangekomen. Wij nodigen ze uit om bij ons aan boord even iets te drinken en “bij” te komen. Snel maak ik wat hapjes klaar. De laatste nieuwtjes en plannen worden uitgewisseld. Het voelt vertrouwd en goed. Zij vragen of wij zin hebben om straks met 4-tjes een hapje te gaan eten. Dit kunnen wij niet weigeren dus spreken af om half acht.

Wij lopen naar restaurant “Palma”. Hier is het nu een stuk drukker als gisteravond. De eigenaresse begroet ons enthousiast, zij herkent ons nog van vorig jaar.

Deze keer nemen wij alleen een hoofdgerecht. Allemaal kiezen wij iets anders.

Tegen negen uur wandelen wij weer de steiger op. Helen en Mike zijn een beetje “verreist” en zullen zeker niet laat naar bed gaan.

Wij gaan het songfestival kijken. Helaas voor Nederland niet in de top tien.

Dan gaan wij te kooi.

 

Topdag

2018-05-10

Als wij tegen negen uur ons hoofd uit de kajuit steken, schijnt de zon al volop.

Jelle wil de fok plakken, er is een stukje strip los gegaan. Ik ga mij douchen.

Als de fok neer gehaald is, blijkt de strip langer dan verwacht. Dit wordt een klus voor de zeilmaker.

Tonio, de marinero, weet een goede zeilmaker in Split. Hij blijkt de importeur van North Sails te zijn. Toevallig zijn al onze zeilen van North Sails.

Jelle belt met de zeilmaker, maandag brengen eind van de week klaar.

Het is heerlijk weer, wij besluiten om direct de trossen los te gooien. De fok kan daar maar liggen.

In de voorhaven moeten wij eerst voor anker, want de boegschroef functioneert niet goed.

Vervelend, Jelle wil kijken of hij het probleem zelf kan verhelpen.

Het water is twintig graden zwembroek aan, snorkel op zo duikt Jelle het water in.

Een paar tellen later is hij weer te voorschijn met een plastic zak in zijn hand, dat was de boosdoener.

Douchen, afdrogen en wij vervolgen onze tocht richting Split.

Er passeert een ferry die richting Split vaart. In de verte zie je de cruiseschepen al liggen.

Heerlijk om op het water te zijn. Door al deze onverwachte zaken, leren wij steeds beter de Kroaten en de weg kennen.

De zeilmaker is een jonge actieve vent, snel anticiperend via internet.

Hij denkt, dat deze reparatie er misschien tussendoor gedaan kan worden. Wij krijgen een telefoontje of een mailtje als de fok klaar is. Dit betekent dat ons vertrek een paar dagen wordt uitgesteld.

De zeilmaker stelt voor om bij de aanlegsteiger van het restaurant aan te leggen. Hier neemt hij de fok over. 

In de verte zien wij het Olympisch Stadion. Het dak is gemaakt van lexan in de tijd dat Jelle nog bij GE werkte. Zo worden even oude herinneringen opgehaald. 

Op het terras van het restaurant drinken wij een wijntje. Wij spreken af, dat wij in deze haven eten en overnachten als de fok gerepareerd is.

Tegen drie uur verlaten wij het haventje, hijsen het grootzeil en zeilen halve wind richting Milna. Met een gemiddelde van zes knopen zijn wij tegen vijf uur weer in de haven.

Het is vandaag donderdag, dat betekent dat er meer schepen dan gewoonlijk in de haven overnachten.

Nadat Wind & Water schoon gespoten is, ga ik onderdeks het eten klaar maken.

Vandaag houden wij het simpel. Ik maak een kopje tomatensoep uit een pakje. Daarna een super gezonde waldorfsalade, wijntje erbij en verse aardbeien met yoghurt voor toe. Dit alles uit de keuken van Wind & Water.  

Ondertussen krijgen wij een mailtje van Kirsten, zij komt het weekend van 7 juni naar Venetië.

Daar gaan wij gezellige dagen van maken.

Terwijl Jelle naar de halve finale van het songfestival kijkt, zet ik het blog op internet.

Voor straks lekker slapen in het Kroatisch “spavati dobro”.

Het blijft voor mij een moeilijke taal.

Woensdag

2018-05-09

Vanochtend bij het opstaan regende het. Voor vandaag verder geen plannen.

Rustig ontbijten, douchen en wat rommelen.

Jelle heeft het probleem van de motor gevonden en opgelost. Mijn kapitein is helemaal gelukkig.

Tijdens de koffie, besluit ik de eerste aanzet te geven voor onze verdere zeilreis naar het noorden van Kroatië.

Waarschijnlijk vertrekken wij maandag of dinsdag.

De kathedraal van Sibenik mogen wij niet overslaan. De Kornatie eilanden, moeten wij zeker bezoeken. Dan Zadar en zo maak ik een lijstje van bezienswaardigheden.

Daar word ik vrolijk van en krijg er echt zin in.

Tussendoor boekt Jelle een appartement in Spanje voor september en maakt verder wat afspraken. Het kan maar geregeld zijn. Zo blijven wij bezig.

Tegen drie uur komt het zonnetje te voorschijn, ik nestel mij op mijn stoeltje in de kuip.

Aan het eind van de middag, schiet ik nog een plaatje van Wind & Water die klaar ligt voor vertrek.

Even later belt Timo vanaf zijn boot, ook daar één en al actie. Leuk om te horen, zij hebben het niet van een vreemde....Wat fijn dat het in Nederland ook zulk mooi weer is.

Begin van de avond gaan wij een hapje eten bij Galathea, bijzonder vriendelijke gastvrouw.

Zij beveelt de vissoep aan voor Jelle, ik ga voor een pure tonijnsalade. Daarna gefileerde vis in sinasappelsaus. Jelle gaat voor de runderreepjes. Wijntje erbij, koffietje toe....prima.

Tijdens de koffie maken wij een babbeltje met een wat oudere Zweed, die bij ons aan de steiger ligt.

Zijn schip ligt nu op de wal, het onderwaterschip moet gedaan worden en daarna moet de romp gepoetst worden. Het wachten is nog op een motoronderdeel, hopelijk komt dat morgen dan kan vrijdag zijn schip weer in het water. Hij is alleen en klust in zijn eigen tempo. Hij vertelt, dat zijn vrouw nog werkt en eind van de maand een weekje komt. 

Dit heeft ook zijn charme van het ergens wat langer liggen. Zo leer je de zeilers aan de steiger wat beter kennen.

Tegen tienen zijn wij weer aan boord, lezen nog wat en gaan te kooi.

Laku noc.

Busritje Supetar

2018-05-08 

Vroeg uit de veren, want om acht uur vertrekt de bus. 

De volgende bus gaat om half twaalf, dat vinden wij te laat.

Onze gasbus moet gevuld worden, dit kan niet in Milna.

Het is fris en er is wat bewolking, prima temperatuur!

De afstand is achttien kilometer, maar door de bergen en de kleine dorpjes doet de bus er zeker een half uur over.

Wij stappen uit bij de Liddl, aan de overkant zit namelijk het gasstation.

Terwijl Jelle de gasbus laat vullen, sla ik mijn slag bij de Liddl. 

Bij ons in de haven is niet veel keus en zo kan ik wat voorraad aanvullen.

Als wij klaar zijn wandelen wij naar het water. Langs de kade zijn veel restaurants het is gezellig druk.

Vanuit Supetar vaart de ferry zeker zes keer op een dag naar Split, dat zie je aan de overkant liggen.

Wij zijn toe aan koffie, een wafel met verse vruchten erbij smaken heerlijk.

Ik loop nog even de sobere barokkerk sv Petar uit de 18e eeuw binnen.

Om half één vertrekt de bus weer naar Milna. De chauffeur doet de airco pas aan als de bus half vol is. Het is om te stikken, maar na een kwartiertje koelt het iets af.

Als wij aan boord zijn, eerst een powernap in de kuip met een fris windje erbij.

Aan het eind van de middag nog even een wandelingetje over de kade.

Vanavond eten wij aan boord. Gebakken aardappeltjes met salade, vers fruit en yoghurt voor toe, glaasje wijn erbij, gezonder kun je het je niet voorstellen. 

Tegen acht uur lopen wij naar onze ijscoman, hij heeft altijd een gezellig praatje.

Spavati dobro

Klusjes dag op de steiger

2018-05-07

Gisteravond lag de hele haven vol met flottielje schepen.

Er was een regatta geweest.

De verbondenheid tussen de bemanning van de verschillende schepen is luid hoorbaar.

Er worden videobeelden uitgezonden van de afgelopen dag, er wordt geapplaudisseerd en geklonken. Kortom één en al gezelligheid.

Na elven was het gelukkig rustig in de haven.

Vanochtend rond half tien verlieten al de schepen de haven en keerde de rust weer.

Aan onze steiger wordt drukt gewerkt. 

Op de twee Zweedse schepen wordt alles in gereedheid gebracht voor de zomer.

De derde Zweed met vrouw is net vertrokken, zijn schip ligt er spic en span bij. Eind juni komen zij terug met de vier kinderen om zes weken vakantie te vieren aan de Kroatische kust.

Aan de overkant ligt een Fin met zijn vrouw ook zij zijn druk in de weer.

Gisteravond is er een Duitse man aangekomen met twee vrienden. 

Vanochtend begint de kapitein de lakens uit te delen, hij is drukker met het delegeren dan dat er gewerkt wordt. 

Over kletsen gesproken, wij vrouwen staan er om bekend, maar mannen kunnen er ook wat van.

Aan de kop van de steiger ligt een wat ouder Engels echtpaar. Hun boot glimt en is klaar, morgen gaan zij terug naar Engeland en komen eind mei terug voor een langere periode.

Prachtig om dit zo gade te slaan vanuit de kuip.

Maar ook mijn kapitein is druk in de weer. 

De stootrand moet geplakt worden. Extra aandacht voor de motor, waar lekt het? Het is niet veel, maar geen rust voordat dit opgelost is.

Dan een reparatie aan de zaling. Ik draai met de elektrische lier Jelle “even” de mast in.

Na een kwartiertje ....zakken maar, het klusje is geklaard.

Daarna wordt de dekventilator vervangen. Gelukkig kwam deze net op tijd aan in Nederland, zodat ik hem mee kon nemen.

Kortom ook aan boord van Wind & Water wordt heel wat geklust.

Tegen zes uur, tijd voor een aperitief met wat hapjes in de kuip.

Terwijl wij hiervan genieten, zien wij de Duitse kapitein met zijn twee maten de steiger af rennen richting de kade.

Een bijzonder gezicht, drie wat corpulente heren, begin zestig, aardig buikje...aan het hardlopen. 

Net of dit nog niet genoeg is, komen zij na een klein half uurtje terug, om vervolgens wat “opdruk” oefeningen op de steiger te doen. Drie dikke buiken plat op de grond.....

Geef mij dan maar wat leuke jonge kerels op de steiger, want dit is geen gezicht.

Ik was zo perplex, dat ik helaas te laat was om er een foto van te maken.

En zo is er altijd wel actie op de steiger.

Ik duik de kajuit in om burrito’s te maken eerst vooraf een grapefruit voor de nodige vitaminen.

Het smaakt heerlijk en nadien samen afwassen, zodat Jelle even kan bijkomen in de kuip van de vele klussen.

Na de koffie niet te laat te kooi, morgen om acht uur vertrekt de bus naar Supetar hier gaan wij boodschappen doen.

Laku noć.

Welterusten. 

Zeilen en “dweilen”.

2018-05-05

Wind & Water ziet er spic en span uit. 

Het tafeltje in de kuip dat Jelle thuis zes keer heeft gelakt, glimt je toe.

Jelle heeft al een week zeilen met vriend Hermann erop zitten.

De afgelopen week heeft hij met zijn gast een rondje om het eiland Brac gevaren.

Nadat Hermann van het vliegveld met Wind & Water wordt opgehaald, varen zij direct terug naar het eiland Brac.

Twee uur later liggen zij in Milna, onze jaarplaats. 

Zondags wordt er gewandeld, het is een heerlijke dag beter dan in Nederland.

Maandagochtend zeilen zij de haven uit op zoek naar de eerste ankerplek.

Dat wordt de baai Blaca ten zuiden van het eiland. 

Het bijbootje wordt opgeblazen, want zij moeten naar de wal.

Boven op de berg staat een oud klooster, dat dinsdagochtend wordt bezocht. 

Het is een echte klauterpartij.

Dinsdagmiddag waait de yugo een harde wind uit het zuid westen.

Woensdag staat een bezoek aan de steenhouwersschool op het programma. 

Hier wordt wat vis gekocht om ‘s avonds aan boord te bakken.

Bij mij is inmiddels de tuinman geweest en heeft de tuin goed gesnoeid en bemest. 

Dinsdagochtend komt mijn hulp de beneden boel een extra beurt geven. 

Ondertussen ga ik boven de vloeren doen, kleding uitzoeken en spullen klaar leggen die ik mee wil nemen aan boord.

Woensdag koop ik asperges voor mijzelf, want als wij begin juli terug zijn is de aspergetijd voorbij.

Ze smaken heerlijk.

Donderdag met de trein naar Zutphen om afscheid te nemen van de moeders voor een poosje.

Op donderdag vindt Jelle weer een mooi baaitje om te liggen. 

Inmiddels begint gelukkig bij ons ook de zon te schijnen. Vrijdag doe ik de laatste administratie en maai het gras, vanaf volgende week doet onze tuinvriend Marc dat wekelijks.

Jelle vaart naar onze jaarplaats om de nodige boodschappen te doen, want morgen (zaterdag) moet natuurlijk alles weer bevoorraad zijn.

‘s Avonds ga ik met Leny onze “huisbewaardster”, een hapje eten op het terras van de Berk.

Dit als afsluiting van mijn vertrek.

Zaterdagochtend op tijd eruit, ik heb er zin in en wil weer graag het water op.

Rietje brengt mij naar het station, de trein vertrekt om kwart voor negen.

Je kunt merken dat het vakantie is, volle treinen en veel mensen op de stations.

Op Schiphol is het niet anders. 

Bij de incheck bali lange rijen wachtenden, ook hier is weekend en vakantie duidelijk merkbaar.

Gelukkig ben ik ruim op tijd en kan ik eindelijk om half twaalf mijn eerste kopje koffie drinken.

Jelle stuurt een appje dat zij in Split zijn aangekomen. 

Even een rondje stad met koffie op het terras in de zon, zo brengen zij de ochtend door.

Het blijkt dat het vliegtuig van Easy Yet een half uurtje vertraging heeft. Dit door de staking in Marseille van de luchtverkeersleiders. In het vliegtuig vertelt de steward dat de staking de hele zomer ieder weekend plaats vindt. Erg vervelend voor de vliegmaatschappijen en de toeristen.

Op het vliegveld van Split wordt van iedereen het paspoort gefotokopieerd, hetgeen betekent lange wachtrijen.

Tegen twee uur legt Jelle Wind & Water aan bij de steiger van het vliegveld Split.

Hermann gaat van boord, hij vliegt vanmiddag weer terug naar Nederland en ik vlieg in.

Gezellig om elkaar weer te zien.

Het zonnetje schijnt een zacht windje, wat wil een mens nog meer.

Een half uurtje later varen wij naar onze haven op het eiland Brac.

Tegen zeven uur leggen wij aan. Nu eerst een wijntje. 

Er trekt een regen buitje over, voor het stof zullen wij maar zeggen.

De wasmand “lacht” mij al toe......dat is voor morgen.

Wij gaan een hapje eten bij “Palma”. De eigenaar heeft de afgelopen winter niet stil gezeten.

Het restaurant heeft een refit ondergaan, het ziet er verzorgd uit.

Wij nemen iets simpels, glaasje wijn erbij en zijn helemaal tevreden.

Ik ga op tijd naar bed, want na zo’n reisdag ben ik best wel een beetje moe.

Heerlijk geslapen aan boord. Samen ontbijten, is toch altijd gezelliger dan alleen.

De zondag benut ik om de boel wat op orde te brengen. 

Tussendoor flink wassen, want na twee weken en een gast aan boord loopt de was snel op.

Vanavond gaan wij aan de kaasfondue, even een paar boodschappen doen. 

Dit voelt snel vertrouwd. Alle winkeltjes met hetzelfde personeel als vorig jaar. 

Even de ijscoboer begroeten, hij heeft de winter in zijn geboorteland Macedonië goed doorgebracht.

Nu eerst een aperitief en het blog kan op internet.