Anker theater
2016-09-01
Wij verlaten Kioni, leuk haventje vol met charterschepen.
Tegen tien uur open water.
Het eiland Ithaka heeft een bijzondere lang uitgerekte vorm.
Daarna komt het eiland Kefalonie in zicht.
De laatste(2015) keer dat wij in Sami waren, hebben wij een auto gehuurd en hebben het hele eiland bezocht.
Wij zijn op tijd in de haven en vinden een plekje aan een wal.
Anker voor uit achteruit varen, met de spiegel naar de wal.
Een lunch in de kuip, smaakt goed na zo'n tochtje.
Op de AIS staat onze track.
Na een uurtje komt er een Engelsman aanvaren. Zijn vrouw laat het anker vallen, door de wind en het niet recht achteruit varen van de kapitein, zien wij dat zijn ketting wel twee keer over onze ketting valt.
De kapitein is ervan overtuigd dat hij goed ligt. Morgen blijft hij een dag liggen, maar hij zorgt dat hij om acht uur op is, zodat hij ons kan bij staan.
Het gaat telkens harder waaien, de grote schepen hebben veel moeite om bij het achteruit varen koers te houden. Op de kade worden diverse adviezen geroepen.
Grappig om te zien de ene kapitein is er gevoeliger voor dan de andere.
Frans en ik gaan het stadje bekijken, deze keer hebben wij niets nodig.
De voorraad aanvullen doen wij morgen in Zacinthos, dan hebben wij een auto tot onze beschikking.
Wij drinken een drankje op het terras en hebben de wificode.
Na de powernap aan boord, wandel ik naar het andere haventje.
Hier liggen veel vissersboten en een paar jachtjes.
Ik spreek een man aan in het Engels met op zijn boot een Oostenrijkse vlag.
Ik vraag hoe diep het is, hij begrijpt mijn vraag niet dus herhaal ik het in het Duits.
Zijn gezicht begint te stralen en antwoordt twee meter. Maar deze haven is alleen voor locals.
Hij vertelt dat hij hier al tien jaar woont, eind november gaat hij terug naar Oostenrijk.
Het blijkt dat hij in Innsbruck woont en 's winters skiet hij daar.
Ik draai me om en zie nog een klein zeilbootje met een Nederlandse vlag erop.
Nederlanders, je komt ze overal tegen.
Bij de veerboot is het één en al actie.
De drie maatschappijen zijn gefuseerd, te zien aan de namen op de boot.
Als ik bij Wind & Water ben, hebben de mannen zich reeds gesoigneerd klaar voor het "diner".
Nu ga ik natuurlijk ook direct mijn "mooiste" jurkje uitzoeken.
Wij zoeken een gezellig terras,,waar wij een lekker hapje eten.
Tijdens het eten krijg ik een telefoontje van mijn nicht. Zij is bij mijn moeder urine getest blijkt dat zij blaasontsteking heeft,,kan mede een oorzaak zijn van haar verwarring.
Dank je wel Loes voor je doortastende optreden!
Morgen varen wij naar Zacintosch, blijven daar het weekend.
Onze vriend Frans vliegt vandaar naar Nederland.
Daarna gaan wij ons bezinnen op de komende tijd, misschien toch vervroegd huiswaarts?
Dit alles hangt af van de toestand van mijn moeder.
Het is een aangename temperatuur 's avonds.
Wij wandelen naar de boot de mannen blijven nog even in de kuip, ik ga te kooi.
Kalinichta.
