Donderdag 6 juli 2017

Geen gewone dag

Vandaag is mijn zwager Jacob Jan jarig. Proficiat Jacob.

Hij is onze beroeps charteraar en al onderweg naar Schotland voor de zoveelste whiskey reis.

Gelukkig, daar is tegenwoordig veel animo voor. 

Er kunnen 28 personen mee, de reis wordt compleet verzorgd met de mogelijkheid om zelfs te golfen.

Wij ontbijten en maken ons lunchpakketje. 

Even wat vers fruit halen voor onze gasten na de koffie.

Jelle laat de zonnetent erop zitten, dan kan Stefan ook zien hoe dit werkt. 

Wij besluiten om deze keer naar een rustige baai te gaan, aan de andere kant van het eiland. 

Er is niet veel wind, dus blijft de zeilhuik om het grootzeil zitten.

Na de koffie wordt alles klaar gemaakt voor vertrek. 

Jelle vaart de haven uit, daarna Stefan achter het roer. 

Hij kan niet wachten en geniet volop.

Wij willen de dieseltank vullen, maar helaas tien boten cirkelen om de steiger, daar gaan wij niet op wachten.

Tegen één uur zijn wij in de baai Blaca, waarvan wij verwachtten dat wij de enige zouden zijn.

Helaas er liggen al vier boten. Wij vinden toch aardig plekje om te ankeren met een lijn naar de wal.

Patrick duikt het water in en klimt op de rots, maakt de lijn vast aan een boom. Prima gelukt.

Iedereen het water in, behalve Eva zij blijft foto's maken van haar familie.

Daarna de lunch in de kuip.

Deze keer heeft Stefan kipsalade gemaakt, de grote schaal op tafel, stukken brood erbij.

Ik mag ook een hapje proeven,  ik moet zeggen hij kan goed koken.

Maar dan ineens oeps......valt er wat kipsalade op de door Jelle net prachtige schoonmaakte teakvloer. 

Jelle zegt niets....ik maak de verkeerde opmerking, door te zeggen dat deze lunch inderdaad niet zo zeevast is. 

Beetje dom van mijzelf, want ik gaf er servetten bij maar had beter bordjes kunnen geven. 

Ach ja, zo blijf ik ook leren.

Ik krijg nog een tip van Stefan hoe ik beter de lijnen kan oprollen, zonder dat deze aan het eind in de war raken. 

Natuurlijk ben ik daar na 45 jaar zeilen en 70 jaar oud, niet echt geïnteresseerd in.

Daar komt nog bij, dat Jelle altijd de lijnen opruimt.

Ja, Stefan voelt zich al helemaal thuis aan boord.

Op de terug weg laten Eva en ik de eilanden aan ons voorbij gaan.

Terug in de haven drinken de dames een koud roseetje. 

Afgelopen dinsdag bestelde Eva ergens een roseetje, die had men niet.

Tijdens het boodschappen doen 's ochtends, heb ik een fles rosé mee genomen en koud gezet.

Dit is even scoren.

De mannen aan het bier. 

Nog wat hartige hapjes gemaakt, dit ging er allemaal prima in.

Om half zeven vertrekken onze gasten met de bus naar Supetar. 

Wij zwaaien ze uit en zeggen tot volgend jaar augustus in Nederland.

Teruglopend naar de boot, halen wij diep adem en doen verslag bij Lady Kathleen aan boord.

Inmiddels is het half acht en bel mijn moeder. 

Het gaat best goed met haar, alleen nu moet haar huis leeg gemaakt worden, dit zou zij het liefst zelf allemaal willen regelen.

Gezien haar geestelijke toestand gaat dit niet lukken. 

Ik heb haar verteld, dat wij dinsdag en woensdag komen helpen het huis leeg te ruimen.

Ook wij hadden verwacht dat alles anders zou verlopen, maar helaas is de werkelijkheid niet zo.

Vanavond zelf koken, eigenlijk is het er te warm voor, maar goed het is gelukt.

Nadat ik de nodige mailtjes heb afgewerkt is het elf uur.

Tijd om te kooi te gaan,