Blog
2013-06-16
Talamone- Santo Stefano
Gisteravond was het natuurlijk wat laat geworden.
Wis en Margot waren er tegen half zeven, ondanks de drukte op de weg.
Gezellig om elkaar weer te zien.
Dus wij begonnen met happy hour.
Daarna aan boord gegeten.
Toch nog even het dorpje in, waar vanwege het weekend het nog een gezellige drukte was.
Tegen half elf een kopje thee en ondertussen was het half één toen wij naar bed gingen.
Tegen acht uur was iedereen wakker.
Jelle douchte zich direct achter op de spiegel.
Na het ontbijt volgde Wis en Hermien.
Jelle en Wis gaan nu naar het station van Talamone, daar parkeert Wis zijn auto.
Samen fietsen zij terug naar de haven.
Hier wordt natuurlijk een foto gemaakt voor de "raddraaiers", de fietsclub van Wis en Jelle.
Kopje koffie in de kuip en daarna nog even het stadje bij daglicht bekijken.
Tegen twaalf uur gaan de trossen los.
Er is erg weinig wind, maar de af te leggen afstand is ongeveer 10 mijl.
Kortom alle tijd om te zeilen.
Voor ons, zien wij een groot veld van zeilboten.
Wis aan het roer, die natuurlijk de regatta van dichtbij wil bekijken.
Prachtig gezicht al die spinnakers.
Het blijkt een onderdeel van een serie regatta's voor klassieke schepen te zijn van diverse nationaliteiten.
Deze worden vanuit verschillende jachthavens georganiseerd.
Deze keer vanuit Porto Santo Stefano, de haven waar wij naar toe willen.
In het begin is er redelijke wind, maar later wordt het een drijf partij en gaat de motor aan.
Wij komen in de haven aan, waar een marinero ons opvangt.
In de haven is het windstil, dus erg warm.
Inmiddels zijn de klassieke schepen gefinisht en komen in de oude haven aan,
Vol bewondering voor dit varend erfgoed, lopen wij langs de kade.
Prachtig om die oude gerestaureerde schepen van dichtbij te zien.
Een van de oudste schepen was gebouwd in1897.
Als wij ze allemaal gezien hebben, zoeken wij een terrasje in de schaduw tussen de zeilers.
Op de terugweg lopen wij langs de vele restaurants.
Aan boord nog even wat mailtjes versturen, omkleden en wij zoeken een gezellig terras uit met uitzicht op de haven.
Na het diner, wandelen wij richting Wind & Water en horen muziek aan de overkant.
Dit willen wij natuurlijk zien.
Wij steken de straat over.
Er staan een man en vrouw op een "podiumpje" allerlei itlatiaanse klassiekers te zingen ondersteund door muziek uit een keyboard .
Op een kleine dansvloer wordt door een paar echtparen gedanst.
Er hangt een gezellige sfeer en wij wiegen even mee op de muziek.
Tegen elf uur zijn wij aan boord en gaan te kooi.
Buona Notte
2013-06-17
Maandag
Santo Stefano - Porto Giglio
Na het ontbijt gaan Margot en ik naar de Mercator om wat boodschappen te doen.
Als wij koffie gedronken hebben gaan wij naar het eiland Giglio.
Het is al weer warm.
Wij besluiten om eerst naar het cruiseschip te gaan kijken.
Daarna in een baaitje voor anker en zwemmen, tenslotte is het water 21 graden, dus een lekkere temperatuur.
Eerste stuk gezeild, daarna motor aan vanwege gebrek aan wind.
Wij zoeken een mooi baaitje uit.
Anker uit, daar liggen wij dan, klaar voor de zwempartij.
Wat smaakt een kopje thee daarna dan lekker.
Wij zoeken allemaal een plekje in de schaduw en lezen wat, terwijl ik het blog begin te schrijven.
Tegen vijf uur halen wij het anker op en varen richting de haven van het eiland Giglio.
Voordat wij in de haven zijn, passeren wij het cruiseschip Costa Concordia.
Hoe is het mogelijk, de diepte voor de haven is toch zeker 50 meter.
Maar ja, als je dan toch met zo'n groot schip een rots weet te raken.....heeft men waarschijnlijk geen wacht gelopen of zitten slapen.
Als wij aangelegd hebben, dan lopen wij het stadje in.
Het is echt druk in het dorp. Ook hier vele terrassen en souvenierwinkeltjes,
Ieder uur komt er een ferry binnen, kortom een levendig stadje.
Wij zien dat er een bus rijdt naar een kasteel bovenop de rots.
Morgenochtend nemen wij de bus van half tien en gaan naar het kasteel dat zes kilometer verder is.
Margot en ik gaan terug naar de haven om vast wat voorbereidingen te treffen voor het "diner".
Wij hebben heerlijke groene asperges gekocht.
Margot weet een recept wij hebben alles aan boord, dus wordt het weer een prima diner in bistro "Wind & Water".
Na het diner mogen Margot en ik van boord, want nu is de keuken het domein van de mannen.
Het is een heerlijke avond wij drinken in de kuip koffie, babbelen wat en kijken nog een filmpje, dat Jelle heeft gemaakt in Alpe d'Huez.
Tegen half één gaan wij te kooi.
2013-06-18
Dinsdag
Porto Giglio - Porto Ercole
Wij staan op tijd op.
Na het ontbijt wandelen wij naar de bushalte.
Klokslag 9.40 uur vertrekt de bus.
Wij zijn met nog een dame de enige passagiers.
Vanuit de hoogte kijken wij neer op de zee.
Wij zien de Costa Concordia liggen vanuit de bus.
Na een kwartier komen wij aan bij het kasteel.
We lopen de trappen op.
Links en rechts van ons zijn allerlei steegjes, er wordt nog steeds geleefd en gewoond.
Het ziet er bijzonder uit.
Wij kunnen helaas niet helemaal boven komen,want ook die gedeelten zijn bewoond en niet toegankelijk voor het publiek.
Dus lopen wij weer naar beneden en gaan heerlijk koffie drinken op een terras.
Stappen daarna in de bus.
Terug aan boord maken wij alles klaar voor vertrek.
De temperatuur is aan het stijgen, dan ben je op het water goed af.
Het eerste stukje zeilen wij halve wind, maar na een uurtje gaat de motor aan.
Wij varen richting Porto Ercole maar eerst willen wij zwemmen.
Vlak voor "De gelukkige olifant" gaan wij voor anker.
Het blijkt dat de villa van Prinses Juliana en Prins Bernhard, vorig jaar februari verkocht is aan een vermogende Belg.
Deze meneer is de complete villa aan het renoveren, het plekje is werkelijk uniek met een eigen haventje tussen de rotsen.
Nadat Wis, Jelle en Margot uitgezwommen zijn, lichten wij het anker richting de haven Porto Ercole.
Als wij er zijn, valt het ons op dat het een rustig haventje is, weinig vertier.
Niet veel restaurants en souvenierwinkeltjes. Wel dure kledingzaken.
Wij hadden ons allemaal een andere voorstelling gemaakt van dit plaatsje.
's Avonds gaan wij met zijn viertjes eten in het gezelligste restaurant van Porto Ercole.
Later hoorde Wis, dat dit restaurant vermeld werd in de Guide Michelin met zelf 2 bestekjes. Dank je wel Wis en Margot.
Terug aan boord babbelen wij nog even, en gaan daarna heerlijk naar bed.
