Blog
2013-06-19
Woensdag
Porto Ercole - Isola di Giannutri
Ankeren bij Cala Volo di Motte
Als wij wakker worden en naar buiten gaan is het al snel 25 graden.
Vandaag steken wij over naar het kleinste Toscaanse eiland.
De bedoeling is om hier een nachtje te ankeren.
Dus Margot en ik gaan wat eten inslaan voor vanavond aan boord van Wind & Water.
Als wij koffie hebben gedronken gaat het blog op internet.
Tegen een uur verlaten wij de haven.
Er is een beetje wind, dus de zeilen worden snel gehesen.
Met een knoopje of vier glijden wij door het water.
Bob Marly galmt uit de luidsprekers waar wij met zijn viertjes van genieten.
Na Bob komt Herman van Veen, Rob de Nijs, Paul van Vliet, Cornelis Vreeswijk en Boudewijn de Groot.
De één kent de tekst nog beter uit zijn hoofd dan de ander, dit is genieten!
Tegen vier uur komen wij in de baai aan.
Er zijn verschillende ankerplekken. Het water is hier tot vlak voor de rotsen erg diep.
Normaal gaat ons anker in het water bij een diepte van ongeveer 8 meter.
Hier moeten wij ankeren op 25 meter diepte, om niet de kust te raken.
Even kijken waar de wind vandaan komt en het anker kan erin.
Gelukkig het pakt direct.
Margot en ik duiken het water in dat inmiddels 24 graden is.
Jelle en Wis bekijken nog even de schakels van de ketting, een schakel was geblokkeerd.
Om ons heen komen gaan meerdere boten voor anker.
Het is een bijzonder eiland, met een mantelmeeuwen kolonie en laten flink van zich horen.
De helft van het eiland is beschermd natuurgebied, ontoegankelijk voor het publiek.
Tot voor enkele jaren terug, was het zelfs onbewoond, alhoewel de moeder van keizer Nero er een villa had.
Nu hebben ontwikkelaars er villa's gebouwd met zelfs een restaurant.
Na de zwempartij is het tijd voor happy hour.
Ja en dan gaat bistro Wind & Water open.
Deze keer eten wij in de kuip.
Daarna is het de beurt aan de mannen.
Onder een prachtige sterrenhemel en wassende maan drinken wij koffie.
Wat kan de zee toch rustig en glad als olie zijn.
Een paar uur later gaan wij te kooi.
2013-06-20
Donderdag
Isola di Giannutri - Riva di Traiano Marina
Heerlijk geslapen allemaal.
Als eerste lig ik in het water. Hierna komen Jelle, Wis en Margot.
Even douchen iedereen weer lekker fris.
Ik begin de lunchpakketjes vast klaar te maken.
Vandaag moeten wij 38 mijl varen, hier doen wij theoretisch zesenhalf uur over.
Doordat alles vlot verloopt, varen wij om half negen de baai uit.
De zee is spiegelglad, hetgeen betekent dat jammergenoeg de motor aan moet.
Margot zit op de voorpunt en houdt de zee en de vogels in de gaten.
Opeens roept zij naar ons daar ligt iets in het water, af en toe beweegt het.
Wij lopen direct naar voren en turen met haar mee.
Wat zou het zijn.........een vissersbootje, een lijk of misschien een stuk hout......
Toen wij naderbij kwamen, werd het steeds duidelijker.... niets van hetgeen wij vermoeden.
Het blijkt een drijvend totaal beschadigd roeibootje te zijn, achtergelaten door wie.......?
Wij drinken koffie, daarna het fruit en zo houden wij een ritme in de dag.
De motor pruttelt door en de kust wordt telkens helderder.
Na de lunch, zien wij de grote haven Civittavechia, vier grote cruise schepen liggen er aan de kade.
Een half uur later varen wij de volgende haven in.
Voor Margot en Wis was dit het laatste zeiltochtje op Wind & Water.
Morgen gaan wij het "binnenland" bezoeken.
In de haven is het warm.
Even de wal op, de haven bekijken, waar meer dan 1000 boten een ligplaats hebben.
Dan siësta vanwege de warmte.
Tegen half acht wandelen de haven in.
Er is weinig leven, veel restaurants en winkelpanden staan leeg.
Toch vinden wij nog een leuk tentje om iets te eten.
De enthousiaste kok kwam ons persoonlijke adviseren en wij laten ons graag verrassen!
Zo vliegt de avond voorbij.
Om kwart voor twaalf is het weer helemaal stil aan boord van Wind & Water.
2013-06-21
Riva di Traiano Marina - Tarquinia
Vrijdag
Gelukkig voor ons en onze gasten, deze keer een mooi toiletgebouw.
Voor het ontbijt hebben wij ons uitgebreid gedoucht.
Jelle vertrekt naar het havenkantoor om de offerte van de ligplaats voor juli en augustus te bespreken.
Het ziet er wat bewolkt uit.
Wij zitten aan de koffie als Jelle terugkomt.
Hij is redelijk tevreden over het aanbod.
Toch willen wij nog één haven verder varen, omdat die dichter bij het vliegveld ligt.
Gisteravond hebben Jelle en Wis al gekeken naar de vertrektijd van de bus naar Civittavechia
daarna de trein naar Tarquinia. De bus vanuit de haven vertrekt om 11.40 uur.
Van Wis krijg ik les in het oplossen van Sudoku's.
Al meer dan een jaar heb ik een boekje aan boord en wist nooit hoe dat moest.
Dit probleem is dus nu opgelost, hopelijk!
Inmiddels is het half twaalf en wandelen wij naar de bushalte.
Prima op tijd en wij zien zo ook nog iets van de omgeving.
Op het station kopen wij kaartjes, maar moeten wachten, die tijd vullen wij op door bij een gelateria een heerlijk yoghurt ijsje te kopen.
De trein komt en twintig minuten later zijn wij in Tarquinia.
Het oude centrum is omringd door een middeleeuwse stadsmuur.
Er zijn vele kerken en paleizen.
Wij wandelen door de Hoofdstraat, die eindigt bij de stadsmuur vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het Toscaanse landschap.
Wij lopen het oude gemeentehuis binnen en zien daar prachtige fresco's.
In het museum is een Etruskische collectie.
Het is een gebouw uit ongeveer 1450 dat na 1945 goed gerestaureerd is.
Op de tweede verdieping staan twee gevleugelde paarden uit terracotta.
Tegen vijf uur stappen wij in de bus en daarna in de trein.
Als wij in Civittavechia zijn, wil Jelle graag nog even de jachthaven en het oude gedeelte van de stad zien.
Tijdens de wandeling er naar toe zien wij een standbeeld op het strand.
De jachthaven blijkt helemaal ingebouwd door grote steigers voor cruiseschepen.
Wij vinden een pizzeria, Wis en Jelle een pizza, Margot en ik Melanzane, gegrilde aubergineschotel met geraspte kaas en tomatensaus, gl aasje wijn en biertjes erbij en iedereen smult.
Wij reizen met het Italiaanse Openbaar Vervoer weer terug naar de haven, hetgeen prima werkt zonder vertragingen.
Terug aan boord drinken wij koffie in de kuip. Wis en Margot pakken hun tassen.
Als toegift wordt er "speciaal" voor Wis en Margot een vuurwerk afgestoken.
Dat toch zeker tien minuten duurt.
Vanuit de kuip genieten wij met ons viertjes van dit schouwspel.
Het blog nog even afmaken en op internet, dan kan iedereen in het weekend "mee varen".
Hopelijk voor allemaal die het lezen een heerlijk zonnig weekend.
Buona Notte.
