Deze keer niet de plaat poetsen.

2014-10-02

Wij bekijken de vooruitzichten en zien dat er in het weekend waarschijnlijk wat regen komt.

Dan wordt het nu serieus tijd om te beginnen met het schoonmaken van de zeilen, kussens, bakskisten, zonnetent en wat er zoal voorbij komt.

Niet erg interessant voor onze volgers, maar het is wel onderdeel van het leven aan boord.

Jelle rolt grootzeil en fok uit, spuit er tegenaan en hoopt dat nu het meeste zout er af is.

De zon en het zachte windje zorgen ervoor dat de zeilen gestreken kunnen worden. De fok vouwen wij keurig op. Het grootzeil moet gecontroleerd worden, hier en daar is er tape los gegaan. Wij leggen het grootzeil op de steiger en Jelle neemt het onderhanden. Deze keer gaan wij het oprollen, zo heeft het zeil, wat voor een gedeelte doorgelat is en zeer kwetsbaar, minder te leiden.

Dan worden de comfort Seats geschrobd en gespoeld, daar knappen ze van op. 

De bakskist heeft er nog nooit zo mooi en schoon uitgezien.

Dat een boot ook gevaren kan opleveren, blijkt in eens op het volgende moment. Een vrouw aan de overkant beklemt haar vingers tussen de lijn en de lier. Zij gilt het uit, wij zien een toeloop van mensen op het schip. Enkele minuten later, wordt zij door de ziekenauto vervoert naar het ziekenhuis. Eind van de middag horen wij, dat zij drie vingers heeft verloren. 

Even later helpt Jelle een Engelsman bij het aanleggen van zijn boot. Heel voorzichtig en rustig komt hij aanvaren. Alles gaat langzaam, maar wel overwogen. 

Ondertussen poets ik door. Als de Engelsman zijn snoer uitlegt naar de electriciteit paal, die dichtbij onze boot is, bedankt hij Jelle voor de hulp bij het aanleggen. Ik vertel de schipper dat ik de boot herken. Hij zei hij dat dit kon kloppen. Hij had net de boot gekocht van twee dames en was er helemaal blij mee. Nog geen twee minuten later komt de partner erbij staan. Ontzettend enthousiaste vrouw, nooit gevaren, vorig jaar zwemdiploma gehaald en nu met pensioen. Zij wilde allemaal dingen gaan doen, maar niet zeilen, want dat kende zij niet. 

Totdat haar oud collega, haar belde om zo snel mogelijk naar Corfu te komen, want hij had een zeilboot gekocht. Dat heeft ze toen gedaan, vanaf het eerste moment is ze helemaal enthousiast, wil alles weten. Tijdens het zeilen hier naar toe, hadden zij dolfijnen gezien, die rond de boot bleven zwemmen. Het doel van de schipper is nu, om alles langzaam uit te leggen en op te bouwen, zodat zij enthousiast blijft. Voorlopig is hem dat zeker gelukt. 

Zij vertelt, dat zij in Amsterdam was geweest en eigenlijk naar het bloemencorso wilde. Dus ik zei, oh ja de bollenvelden zijn prachtig, daar moet je in mei naar toe. Nee, zegt zij het eerste weekend van september, deze keer was er zelfs een wagen met van Gogh erbij, mijn vriendin heeft het gezien. Ik ga er volgend jaar heen, het staat al in mijn agenda. Ja, vertelt zij, vanuit Manchester, haar woonplaats, worden er speciaal vluchten georganiseerd om het corso in Zundert te bezoeken. Mijn oren klapperden, maar was ook een beetje trots op ons Brabant en dat allemaal op de steiger in Preveza.

Ondertussen is er al veel schoon en droog. Over het grootzeil hebben wij voorlopig de zeilhuik gedaan en die ligt boven op het dek. Genoeg voor vandaag.

Drankje in de kuip en dan relaxen.