Passagieren.

2014-10-01

Vandaag is ons doel Lefkas-stad. Aangezien het busstation wat ver weg is, nemen wij een taxi.

Voor €2,70 kopen wij een enkeltje Lefkas, retourtjes kennen zij hier niet. De bus is redelijk op tijd, leuk om te zien hoe de reis over de weg verloopt. Eerst gaan wij door de tunnel, anderhalve kilometer lang. De weg er naar toe is een smalle secundaire weg.

Op de  internet site:  "tunnel preveza aktion", lees je er meer over. 

Het blijkt dat de tunnel in 2002 gebouwd is en sindsdien zijn Preveza en Aktion met elkaar verbonden. 

Tijdens het varen hadden wij al een boei gezien, die de tunnel markeert. 

Als wij door de tunnel zijn stopt de bus vrij snel bij het vliegveld(je) van Preveza, dit ligt midden in de weilanden. 

Wij vervolgen de smalle bochtige weg, die omhoog gaat zodat je een mooi uitzicht hebt aan de ene kant over het meer, de andere kant de Ionische Zee. Het bijzondere van Lefkas is dat dit het enige Ionische eiland is dat door een drijvende draaibrug met het vasteland verbonden is. In de 7e eeuw voor Chr. werd dit kanaal gegraven omdat de  Korinthiers het zat waren om het uitstekende land te moeten varen. Het is een erg groen en bergachtig eiland, middenin het eiland loopt een gebergte dat 1158 meter hoog is.

Wij moeten wachten voor de draaibrug er gaat beroepsvaart door. Even later stappen wij in Lefkas uit. Eerst koffie, daar hebben wij trek in. Dan wandelen wij richting de winkelstraat. Het doet wat rommelig aan. Veel gebouwen zijn tijdens de aardbeving van 1948 ingestort. Er is daarna veel bij gebouwd en gereconstrueerd. 

Vaak werd er materiaal gebruikt dat voorhanden was zoals golfplaat en hout, het schijnt dat dit ook goed bestand is tegen aardbevingen. Er was ook geen geld om beter materiaal te kopen. 

Wij lopen langs de Sint Spiridonkerk uit de 17e eeuw dat aan het plein ligt. Daarna de Agio Minaskerk. 

De kerken zijn veela lang en laag met de ingang aan de zijkant. Binnen vaak eenvoudig met iconen en muurinscripties. 

Daarna lopen wij over de boulevard langs de prachtige azuurblauwe zee.

Wij zien nog twee schichtige reigers in het water staan.

Inmiddels is het lunchtijd, Jelle heeft zijn oog laten vallen op een restaurant, waar tonijn op het menu staat. 

Wij worden allervriendelijkst ontvangen door de eigenaar, kok, grote sigaar in zijn mond en een hoed op. Later werd het ons duidelijk dat dit het image was van zijn restaurant. Hij liet ons diverse soorten vis en andere gerechten zien, maar wij wilden tonijn. 

Jelle gegrilde tonijn en ik een souvlaki met tonijn, eerst natuurlijk vooraf tzatziki en tonijnsalade van het huis. Wijntje erbij, dat is genieten. Het smaakte allemaal heerlijk. 

Op de weg richting busstation lopen wij nog langs de haven om de prijs van het liggeld te vragen. 

Eind van de middag terug naar Preveza nu gaat het sneller en stappen wij midden in het dorp uit, zodat wij terug naar de haven kunnen wandelen. 

Als wij over de steiger lopen, zien wij een Nederlands echtpaar, even een praatje maken. Zij zijn op de terugweg,,gaan gelijk volgende week met ons uit het water, vliegen op zaterdag vanuit Preveza naar Nederland. Zij komen van Turkije, daar hebben zij 9 jaar rond gezeild, zijn helemaal enthousiast over het vaargebied en de bevolking. Volgend jaar in Marseille eruit en dan terug over de weg naar Hellevoetsluis, de thuishaven.

Wij vertellen volgend jaar richting Turkije te willen, onmiddellijk wordt ons aangeraden de haven van Marmaris om te overwinteren. Dit slaan wij op.

Bij een heerlijke temperatuur drinken wij thee en komen bij in de kuip.

Vanavond gaan wij voor het eerst weer sinds de afgelopen winter Scrabbelen. Deze keer geen Skip-bo. Wij gaan er serieus mee bezig, starten tegen kwart voor acht en om kwart voor twaalf is het laatste steentje gelegd. Deze keer had ik geluk met 310 punten en het eerste uit.

Volgens Jelle kwam dit, doordat hij was begonnen...

Kalinichta.