Maandag 

28 augustus 2017

De drijvende ober

Een rustige nacht in de haven van Korcula.

Vandaag gaan wij weer verder. 

Jelle haalt nog wat drank, alleen de kleine flesjes Cola Zero waren uitverkocht. 

Dit gebeurt vaker op de eilanden. 

Er wordt hooguit twee keer per week nieuwe voorraad per schip aangevoerd.

Daarna drinken wij voor vertrek nog een kop koffie in de kuip. 

De Duitse buren vinden het jammer dat onze wegen gaan scheiden.

De mooring-lijnen los en zo varen wij de haven uit.

De haven is weer bijna leeg als wij vertrekken.

Wij varen het kanaal van Peljesac in richting het noorden naar de baai Loviste van het schiereiland Peljesac. 

Aan de kust staan mooie huizen. Per auto kan men hier goed komen.

Het blijkt dat München-Split maar 600 kilometer is, vandaar dat hier veel Duitsers zeilen.

Wij hebben de wind pal tegen, dus dat wordt motoren. 

De afstand naar de baai Loviste is tien mijl. Een kleine twee uur varen.

Als wij het kanaal uit zijn, valt inderdaad de wind weg.

Wij varen een stukje naar het noorden en komen dan in "onze" baai aan.

Een mooie baai die er nog redelijk bewoond uitziet.

Wij varen westelijk de baai in. 

Hier moet een restaurant zijn, waar men vijf boeien heeft liggen.

Eén van de boeitjes pikken wij op en maken Wind & Water hieraan vast.

Wat een rust en een mooie natuur.

Na de lunch en powernap besluit Jelle ons bijbootje op te blazen, dat geeft ons wat meer vrijheid. 

Ondertussen heeft Jelle telefonisch bij het restaurantje aan de wal een tafeltje voor twee besteld.

Je hoeft dan niet te betalen voor het gebruik van de mooring. 

Grappig, want even later komt er een man op een luchtbed aandrijven. 

Hij vertelt dat hij de ober is en vraagt of wij bij zijn restaurantje komen eten. 

Wij vertellen hem dat wij al telefonisch hebben gereserveerd.

Het is nog best warm, een duik in het heldere water, daar knap je van op.

Er komen telkens meer boten, die in deze baai voor anker gaan.

Tegen half zeven gaan wij in het bijbootje en varen naar de wal.

Het blijkt dat er wat vakantiehuisjes in de bossen staan. 

Deze zien er zeer simpel uit. 

Wij gaan op het terras van Bill Dvori aan een tafeltje zitten.

Dezelfde vriendelijke "drijvende" ober alleen nu in overhemd en lange broek, helpt ons. 

Vanavond nemen wij een soort van vispaté vooraf, daarna een visschotel met drie verschillende soorten gegrilde vis voor twee personen. Wij smullen er van.

Bij de koffie homemade tiramisu, die delen wij.

Naast ons zitten zes Amerikanen en een schipper. Zij tafelen uitgebreid.

In de baai liggen zij naast ons aan een boei met een 54 footer.

Bij ons vertrek loopt Jelle even naar hun tafel om ze nog een mooie vakantie toe te wensen.

Dan tuffen wij weer met ons bijbootje naar Wind & Water.

Het is nog lang warm, dus begin ik in de kuip vast aan het blog te schrijven.

Aan boord van de Amerikanen zingt één van de gasten nog wat liedjes met de gitaar als ondersteuning. 

Dit geeft aan zo'n donkere avond een speciaal sfeertje. 

Niets zien en toch zachte gitaarmuziek op de achtergrond.

Even later gaan wij te kooi.

Dobar nocu.