Maandag

4 september 2017

Wordt het vandaag zeilen?

Wij zijn op tijd uit bed.

Vandaag gaan wij verder richting Milna onze jaarplaats.

Alleen...wij willen de laatste baai voor Milna, Bobovisca beslist aan doen. 

Jelle heeft er veel over gehoord. 

De afstand is 18 mijl dus drie uur varen, als wij zeilen zal het iets meer worden.

De Canadese catamaran naast ons vertrekt, zij gaan verder naar het noorden.

Er waait een goede wind uit het westen. 

Wij zouden misschien een extra slag moeten maken bij Supertar. 

In de baai hijsen wij het grootzeil.

Eenmaal buiten komt de fok erbij. 

Ja, wij zeilen zowaar bijna zes knopen. Dat loopt lekker.

Wij gaan overstag richting Supertar. Aan de overkant ligt Split, je kunt zien waar de bosbranden in juli zijn geweest. De heuvels zien er nog geblakerd uit.

Als wij net voor Supertar zijn, valt de wind weg. 

Vanuit de boot zien wij aan de kust het dorp Sutivan liggen.

Wij rollen de fok in en laten het grootzeil nog even staan, misschien.....

Nadat wij om het eiland zijn gevaren, halen wij ook het grootzeil in.

Een half uurtje later zijn wij in de baai. 

Aan het eind splitst het water zich in tweeën.

Wij gaan stuurboord uit, want in de pilot staat dat daar een kade is met enkele mooring lijnen.

Wij varen op de kade af, gelukkig helpt een gast van het terras met het aanleggen.

Even later komt de havenjongen met een motorbootje aanvaren en zegt dat wij maar één lijn krijgen. Prima, dat lukt ons wel.

Alles opruimen, wij zijn de eerste die hier liggen. 

Heerlijk rustig bevalt ons prima.

Een finish theetje voor de verandering want het is inmiddels drie uur.

Ik loop naar de Konoba om een tafeltje te reserveren voor vanavond. 

Tevens vraag ik de code van de WiFi, handig voor aan boord.

Voor in de haven kun je onder de bomen aan een boeitje liggen en een lijn naar de wal. 

Daar liggen al vier schepen. Voor een zwempartijtje is dit een mooi plekje.

Het plaatsje Bobovisca heeft 120 inwoners. 

Vanaf de zestiende eeuw bestaat dit dorp. 

Het heeft nog geen moderne huizen. 

Hier en daar zijn wel huizen gerenoveerd.

Er staat een standbeeld van de dichter Vladimir Nazor, hij woonde hier van 1935-1939.

Jelle gaat wandelen om wat foto's te maken.

Ik loop langs de waterkant.

Aan het eind van de middag belt Kirsten om verslag te doen van het tennisweekend van de jongens. Altijd leuk om te horen.

Inmiddels zijn er twee grote motorboten en twee zeilboten bij gekomen, dat geeft wat onrust totdat iedereen aangelegd heeft.

Tegen half zeven stappen wij van boord het terras op van Konoba Vala.

Beiden gaan wij voor vlees, Jelle lamsvlees en ik kalfsvlees.

Het smaakt heerlijk. 

Deze keer drinken wij de koffie aan boord in de kajuit.

's Avonds koelt het snel af de laatste dagen.

Jelle kijkt daarna t.v. en ik schrijf het blog.

Tegen half elf gaan wij te kooi.