Vrijdag

8 september 2017

Vannacht heeft het hard geregend, vanochtend kwam er zelfs tegen zeven uur onweer en bliksem bij.

Er is al veel bedrijvigheid in de haven.

De charterschepen moeten weer terug naar de basis Kastela, een dorpje naast Split.

Onze buurmannen vertellen, dat zij gisteravond hebben gegeten in het visrestaurant Bago.

Wij hadden gehoord, dat zij opgehaald werden met een bootje en het jaarclublied zingend de haven verlieten. 

Zij hadden heerlijk gegeten en het was erg gezellig geweest. 

Wij beamen dat, aangezien wij er al meerdere keren zijn geweest.

Tegen tien uur is bijna de hele haven leeg.

Met Helen doe ik een paar boodschapjes waarna wij een cappuccino op een terras drinken.

Verder gebeurt er niet veel.

Wij gaan naar de pizzeria. 

Als aperitief neem ik een glaasje Cave, die smaakt heerlijk.

Er komen wat visjes bij en een stukje garlic brood.

Jelle neemt een vispizza en ik een pizza met gorgonzola, heerlijk.

Alleen wij krijgen het beiden niet op. Geen enkel probleem, de juffrouw vraagt of ze de twee halve pizza's zal verpakken om mee te nemen. Dat is een goed idee, morgen voor de lunch.

Om half acht is op NPO 5, de radio, een uitzending van Madeleine Kool, dochter van vrienden van ons. 

Zij begint door te breken als cabaretière. 

Wij kennen haar al van kinds af aan.

Dit willen wij beslist niet missen. Zij is gevraagd een liedje te schrijven over de gebeurtenissen van de afgelopen week. 

Voor Madeleine natuurlijk een uitdaging, die zij met beide handen aangrijpt. Geweldig zoals zij dat doet, met veel overgave en vol enthousiasme.

Daarna gaan Jelle en ik scrabbelen.

Een uitdaging, want deze keer wil ik echt wel eens winnen.

Maar ja, als je dan eerst twee C's krijgt en bijna aan het eind een Q.

Staat het huilen je nader dan het lachen. 

Op hetzelfde moment grabbelt mijn tegenstander twee blanco steentjes.

Je raadt het al, deze partij heb ik dus helaas weer verloren.

De geluksfactor speelt toch wel een grote rol, stel ik vast.

Tegen elf uur zoek ik mijn kooi op.