Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

Zaterdag

2 september 2017


A windy and rainy day


Een heerlijk rustige nacht, zorgt ervoor dat wij fit opstaan.

Vandaag hebben wij onszelf een "vrije"😉dag gegeven.

De oorzaak ligt bij de berichten; regen en veel wind.

Jelle dekt uitgebreid de ontbijttafel, eitje met ham op een plakje roggebrood heerlijk wij kunnen er nog steeds van smullen.

Daarna springen wij het water in, douchen en wij zijn helemaal fris.

Ik stort mij op het blog, want ik loop wat achter.

Wij drinken koffie met een Goudse stroopwafel erbij.

Even later lees ik mijn verhaal aan Jelle voor, want hij is mijn luisterend oor.

Nu nog wat mooie foto's erbij en het blog is compleet.

Zachtjes tikt de regen op de kajuit.

Dan schrijf ik maar even door.

Aangezien het blijft regenen, lunchen wij aan boord.

Tegen drie uur stopt de regen en springen wij in het bijbootje, want wij willen onze benen even strekken. Wij tuffen naar de overkant. 


Bij het eco restaurant Pipo reserveren wij een tafeltje voor twee om zes uur, dan is het nog een beetje licht.


Vervolgens lopen wij langs het water, door de bosjes naar Konoba Rojen.

Hier hebben zij goede WiFi en kan ik bij de thee het blog op internet zetten.


De zon begint wat te schijnen, als wij tegen vijf uur weer boot waards gaan.



Jelle maakt nog een paar mooie foto's van de baai waar Wind & Water ligt.


Zie de prachtige kleuren tegen de bergwand.

Hier lees ik het boek "een onberispelijke man" geschreven door Jane Gardam uit.

Alles is vlekkeloos aan de topadvocaat, carrière in Hongkong. 

Maar de onberispelijkheid is bedrieglijk. 

Aan het einde van zijn carrière ontdekt hij zijn eigen tekortkomingen. 

Ook hij is maar een gewoon mens, zonder al het decorum.

Een prachtig realistisch boek, het komt nog steeds voor.

Dank Frans voor het boek, ik heb het met veel plezier gelezen.

Vanaf zes uur zitten wij op het terras bij Pipo.


Wij willen de specialiteit lam bestellen, helaas zes mensen hebben dit gekozen en nu is de voorraad op.

De ober legt wat druk op onze keus, adviseert een varkensspies met frites.

Ook de kalfskotelet is niet meer voorradig.

Vanwege het slechte weer komen er geen bootjes binnen, jammer voor het restaurant.

Gisteren waren zij al om acht uur gesloten.

Terwijl wij wachten op onze bestelling, komt er een echtpaar binnen.

Gisteren waren wij tegelijkertijd met dit stel bij Konoba Rojen.

Zij herkennen ons. 

Jelle begint al snel een praatje met de eigenaar en zijn partner van de catamaran, die vooraan in de baai aan een boeitje ligt.

Ik dacht dat het Engelsen waren, maar het bleken Canadezen van de westkust te zijn.

Grappig hij was verguld, toen ik dit opmerkte dus geen Amerikaan.

Dan worden de verhalen uitgewisseld. 

Jelle over de verkoop van zijn boot en hij over de aanschaf van zijn catamaran op Sicilië.

Er is alleen een verschil in leeftijd. Deze man is 48 jaar en al met pensioen. Zijn vrouw is 46 jaar.

Zeilt zijn hele leven al wedstrijden. Kortom een echte zeiler. 

Eén wens hadden zij; zeilen in de Med. zoals hij dat noemt. 

Geen kinderen, huis verkocht en wat zaken omgezet in onroerend goed. Maak je dromen waar!

Ik denk direct, vast de loterij gewonnen. Hoeft natuurlijk niet....

Zij hadden alleen wat problemen met het Schengen verdrag, want zij moeten na drie maanden, een tijdje de Europese Unie verlaten.

Interessante verhalen. 

Zij hebben half november een winterplaats in Preveza in Griekenland.

Tussen de verhalen door, hebben wij onze spies met frites gegeten.

Het contact met deze mensen maakte, dat wij een gezellige avond hadden.

Bij vertrek vertelden zij, dat zij morgen ook door gaan naar de volgende baai Pucisca.

De ober doet inmiddels de buiten verlichting uit. 

Een kleine hint van een niet al te vrolijk kijkende ober. 

Terwijl hij vanavond toch twaalf mensen op zijn terras te eten had.

Nadat wij afgerekend hebben, vraag ik aan de ober of hij nog het licht aan wil doen, omdat wij in het bijbootje in het pikdonker naar Wind & Water moeten varen.

Gelukkig, op mijn verzoek draait hij het licht nog even aan.

De klantvriendelijkheid bij restaurant Pipo is ver te zoeken.

Twee tellen later kruipen opa en oma weer in het bijbootje in het donker richting Wind & Water. Gelukkig heb ik nog een klein zaklantaarntje in mijn tas, zodat ik tijdens het aan boord stappen nog wat kan bij lichten.

Aangekomen, lezen wij nog wat in de kajuit, dat ook weer veel gezelligheid biedt.

Morgen gaan wij verder.

Welterusten.