2016-06-02

Nee, niet weer een mankement....

Een onrustige nacht, door de ferry's die tot midden in de nacht aankomen en vertrekken.

Motoren van koelingen, die de hele nacht voor veel overlast zorgen.

Tegen achten staat Jelle onder de douche, daarna ga ik er onder.

Was mijn haar en kom lekker bij, totdat blijkt dat de pomp van de douche het begeeft.

Dat is balen, is net het dek prima voor elkaar, nu de pomp.

Het gezegde klopt toch echt: koop een boot, werk je dood...

Jelle gaat op onderzoek uit, het blijkt dat er een ring stuk is gegaan, want de motor loopt wel.

Dit betekent toch een nieuwe pomp en waar vind je die zo snel.

Op internet worden twee winkels in Mikonos genoemd, Jelle belt direct maar zij hebben deze pomp niet op voorraad.

Misschien komen wij onderweg nog iets tegen, voorlopig douchen wij ons op het achterdek.

Wij krijgen een nieuwe Franse buurman, wij wisselen de landvasten zodat onze landvasten bovenop komen en wij over een uurtje kunnen vertrekken.

Jelle begint een praatje met de schipper die vertelt dat de boot het huis is voor hem en zijn partner.

De thuishaven is in de buurt van Narbonne. Zij gaan misschien door naar Turkije en genieten van het zeilersleven. Hij vertelt dat zijn vrouw een Nederlandse is. 

Even later kom ik uit de kajuit en vraag iets aan haar en zij antwoordt in het Nederlands.

Dat is alweer even geleden dat ik Nederlands heb gesproken. Altijd leuk om te horen hoe levens kunnen lopen. De dame is vertrokken uit Nederland om in Toulon haar nieuwe leven in te richten. Het slechte weer was onder anderen één van haar drijfveren om Nederland te verlaten.

Zij had nooit gezeild in haar leven, nam twaalf jaar geleden zeilles van een aardige instructeur en een jaar later werd hij haar partner. In die tien jaar is zij reeds drie keer de oceaan over gestoken.

Zij vindt het zeilen heerlijk, maar volgend jaar wil haar partner naar Cuba, alleen zij heeft haar twijfels of zij wel weer de oceaan over wil. Zij begint af en toe haar ouders, familie en vrienden te missen. Ik kan mij er inderdaad iets bij voorstellen. Wij nemen afscheid van elkaar, zij vindt het leuk om ons blog te lezen. Ik geef haar ons visitekaartje, zij gaat mij haar mailadres sturen, zodat ik haar ook een beetje kan volgen via de mail.

Inmiddels heeft Jelle Wind & Water klaar gemaakt voor vertrek.

De motor is gestart, ik ga achter het stuurwiel staan en Jelle haalt voorzichtig het anker op, dat over een dikke ketting die midden door de haven ligt los komt.

Ons doel is nu het eiland Tinos, elf mijl ten noorden van Mikonos. 

Met Reg en Wilna hebben wij contact gehad. Zij blijven hier op ons wachten.

Altijd gezellig om oude kennissen te ontmoeten. Twintig jaar geleden emigreerden zij naar Australië met het hele gezin. 

Vorig jaar kochten zij een boot in Turkije, met de bedoeling nu Reg met pensioen is, de Middellandse Zee rond te zeilen. Jelle en Reg hielden regelmatig contact, zo waren wij een beetje op de hoogte van de zeiltocht, die zij het komende jaar gaan maken.

Wij naderen Tinos er is geen wind, dus gaat alles op de motor.  

Onderweg komen wij de ferries tegen, die van het ene naar het andere eiland varen.

Tegen half twee komen wij in de haven aan. 

Het traject dat wij gevaren hebben wordt door Traffic Marine keurig aan gegeven.

Reg staat al op de kant ons op te wachten.

Wij krijgen een mooi plekje in de hoek zodat wij ons anker niet hoeven uit te doen, dat is een meevaller.

Bijzonder, om elkaar hier te ontmoeten na een paar jaar. 

Nadat wij vastliggen, gaan wij eerst wat drinken bij Wilna en Reg aan boord. 

Zij zijn hier al een dag en hebben het eiland al gezien met de auto. 

Wij besluiten om tegen half vier met zijn viertjes het kerkje te bezoeken.

Pelgrims kruipen naar de Panagia Evangelistria omhoog. 

In het straatje zijn veel kraampjes waar o.a. diverse soorten iconen te koop zijn.

De kerk dateert uit 1830, hier ligt de beroemde icoon van het eiland. 

Wij lopen de kerk in en steken een kaarsje op. 

Het is een bijzondere kerk met veel hangende ornamenten die allemaal iets uitbeelden.

Na de wandeling zoeken wij een terras op waar wij uitgebreid met elkaar bijpraten.

Wilna nodigt ons uit om bij hun aan boord te komen eten, dat slaan wij niet af. 

Wij zorgen voor de drank en na afloop trakteren wij op een heerlijk Hagen Das ijsje.

Tegen elf uur stappen wij van boord met de nodige alcohol in ons lijf. 

Het was een super gezellige avond.

Morgen varen wij samen op naar het eiland Siros. 

Kalinichta.