2016-06-19
Vaderdag
Gisteravond (zaterdagavond) nog even aan de waterkant koffie gedronken.
Jammer het eiland Trizionia is echt in verval.
In de haven liggen nog steeds verwaarloosde boten, zelfs nog steeds dat half gezonken zeilschip. Dat ligt er inmiddels al meer dan drie jaar.!?!
Als je de steigers verlaat kom je op een terrein, dat vorig jaar speciaal voor de afval is aangelegd.
Zoals het er nu uitziet, is het een grote vuilnisbelt.
Dit alles is geen promotie om het eiland te bezoeken.
De tegenstelling is erg groot tussen het ene gedeelte van het eiland en het andere gedeelte achter de huizen.
Hier is een strandje, veel restaurantjes, er vaart een motorboot van- en naar het vasteland aan de overkant.
Vandaag zijn wij er vroeg uit. Om half zeven staat Jelle op, twijfelt of hij nog terug in bed gaat. Inmiddels ben ik er ook uit en besluiten wij om rustig te ontbijten en te vertrekken.
Bij het kijken van de windberichten twijfelen wij nog even.
Weer wind tegen.....maar wij gaan.
Wij liggen aan lage wal, blijft lastig om weg te komen, maar dank zij de boegschroef en goede voorbereidingen komen wij weg tussen de twee schepen.
Inmiddels is het acht uur. De afstand naar Messolonghi is veertig mijl, dit betekent aankomst vroeg in de middag.
Jelle besluit om direct het grootzeil te hijsen.
Wij leggen er twee riffen in, want het is al windkracht vier. De druk op het grootzeil zorgt ervoor, dat wij stabieler in het water liggen en minder snelheid verliezen als wij door de golven gaan.
Wij verlaten de Golf van Corinthië en komen in de Golf van Patras.
Na twee uur komen wij bij de imposante brug, die het vasteland met de Polepones verbindt.
Inmiddels is de wind vrij stabiel en blijft vier, prima te doen.
Tijd voor koffie en een eerlijk gebakje van de bakker uit Trizionia ter ere van vaderdag.
Wij laten de mooie kusten aan ons voorbij gaan.
Ik kan zelfs wat in mijn boek "Voor jou" door Jojo Moyes lezen.
Een roman over liefde, dood, beslissingen nemen en liefde vinden.
Een aanrader om te lezen.
Messolonghi is voor ons een nieuwe haven.
Spannend, hoe is de aanloop wat kunnen wij verwachten.
Nadat wij heerlijke verse kersen hebben gegeten, verlaten wij de Golf van Patras en komen op de Ionische Zee. Meer open, maar wij hadden ook gelezen dat hier tegen twaalf uur meer wind zou komen. En dan ineens, vanuit het niets trekt de wind aan tot vijfentwintig knopen.
Fijn die twee riffen in het grootzeil. Wind & Water blijft rustig liggen, snijdt door het water want wij kunnen net hoog aan de wind blijven varen.
Er vliegt een vogel op een stukje piepschuim midden op zee.
Het is inmiddels half één, tijd voor de lunch.
De tocht vordert aardig en wij zien de boeien al liggen, die de kanaal ingang aangeven.
Grootzeil wordt opgeruimd, nu het laatste stukje op de motor.
Het kanaal is zes meter diep dus goed in het midden blijven.
Aan het eind van het kanaal, dat de lengte heeft van ongeveer drie mijl, is de haven.
Wij varen door een deltagebied.
Bij het aanvaren van het kanaal zien wij restaurants en terrassen, waar druk gezwommen wordt.
Aan de andere kant staan huizen op palen in het water.
Op kanaal veertien kunnen wij de haven oproepen.
In Griekenland werkt dit bijna nooit.
Deze keer hier wel, onmiddellijk reactie.
Wij kunnen de haven invaren, er staat een marinero op de wal, die ons de ankerlijnen aangeeft en wij hem de achterlijnen. Krijgen water, electriciteit en WiFi, prima geregeld.
Na acht uur zitten, wil ik nu wel bewegen.
Pak de waterslang en ga de boot schoon spuiten, de raampjes en het chroom afdrogen.
Wind & Water en de kapitein staan te glimmen.
Traffic Marine legde voor ons de route vast via ons AIS (Automatisch Identificatie Systeem)
Tijd voor rust.
Begin van de avond wandelen wij het stadje in.
Er blijkt een soort optocht van paarden, vertrek vanaf het kerkplein, te zijn.
Onze Engelse buren vertelden, dat wij dit niet mochten missen.
Dit alles ter gelegenheid van het inluiden van Bevrijdingsdag, morgen.
De pastoor hield zich duidelijk actief bezig met zijn onderdanen.
Daarna een hapje eten in de stad.
Wij lopen terug en drinken koffie in het restaurant aan de haven.
Hier staat de tv aan, uitgezonden wordt de voetbalwedstrijd Frankrijk tegen Zwitserland.
Daar wil Jelle wel even nakijken.
Inmiddels krijgen wij een telefoontje van Timo.
Michiel is vandaag eerste geworden bij de Optimisten wedstrijden in Muiden, Toppie!
Wat later op de avond een belletje van Kirsten.
Minne heeft tennis-finale enkel t/m 12 jaar verloren, is dus tweede geworden. Links in oranje shirt is Minne.
Tibbe heeft de halve finale t/m 14 jaar verloren.
Kirsten clubkampioen tennis damesdubbel.
Dit is voor ons als ouders gewoon genieten, als je die enthousiaste verhalen van je kinderen hoort!
Tegen elf uur komen de Belgen, die wij in Corinthië ontmoetten een afscheidspintje drinken.
Zij vertrekken morgen weer naar België. hebben aan boord van een vriend in drie weken de Peloponeses rond gezeild.
Tegen half één wandelen wij naar de boot, het is nog steeds 25 graden.
Kalinichta
