2016-06-11
Een helpende hand is altijd welkom.
Gisteravond vroeg de buurman aan Jelle of hij ook een plotter van Raymarine had.
Hij had problemen met het opslaan van zijn waypoints. Dit zijn punten, die je in de elektronische kaart zet en zo vaar je van het ene naar het andere punt.
Jelle zei dat hij hem morgenochtend zou helpen.
De Franse buurman heeft zijn probleem niet kunnen oplossen.
De buurman sprak ons in het Frans aan, want hij dacht dat wij Fransen waren.
Een beetje begrijpelijk, want de kleuren van de twee vlaggen zijn gelijk het verschil zit hem in de verticale en horizontale strepen. Daar komt nog bij dat aan de steiger de helft van de boten Franse eigenaren hebben.
De buurman, Toli genaamd en zijn vrouw Rita, hebben een 34 foot bescheiden motorboot, die echter wel dertig knopen per uur vaart. Wind & Water vaart op de motor zeven knopen, op de wind maximaal acht of negen knopen.
Vorig jaar heeft hij deze boot gekocht in Athene.
Zij is een Amerikaanse rond de zeventig aardige dame en wonen negen maanden in Florida.
Hij is van oorsprong een Griek en hebben ook een appartement in Athene waar zij drie maanden in het jaar wonen.
Nu willen zij naar Corfu via de Peloponissos, alleen kan hij de plotter niet aan de praat krijgen.
Tegen tien uur stapt Jelle bij de buurman aan boord. Zij blijkt een intelligente vrouw te zijn, hij noteert alles in een schrift om het voor een volgende keer te weten.
Jelle legt het rustig uit en het echtpaar is helemaal gelukkig. Hij krijgt een goede fles wijn en voor mij twee mooie citroenen voor de moeite. Fijn als je elkaar zo kunt helpen.
Poros staat bekend om zijn citroen wijngaarden.
Vandaag is het warmer dan gisteren, ik loop even langs de kade en zie in de verte de Peloponissos een prachtig gezicht.
Daarna loop ik naar de volgens TripAdvisor de beste bakker van Poros en haal iets lekkers voor bij de koffie, aan keuze geen gebrek.
Onderweg wordt ik aangesproken door een meneer die ook een Nederlander blijkt te zijn.
Hij ligt al enkele jaren op Leros en hoorde van de eigenaar van de Stortemelk, dat hij ons zou tegenkomen. Die naam zegt mij niets, maar later spreekt hij Jelle aan en werd alles duidelijk. Onze boten lagen op de wal bij Agma Marina in dezelfde periode.
Na de lunch wandelen wij deze keer niet langs de bootjes maar richting veerboten.
Hier is ook het Naval College, dat nog steeds leerlingen opleidt.
Een privé strand met ligbedden staan bij de ingang van het appartementen complex te wachten op de studenten.
Jelle maakt nog wat foto's.
Ineens ziet hij Corry van Koos uit Ameland lopen. Ja hoor, aan de steiger ligt hun boot.
Zij hebben in Ermioni de ligplaats, hier ontmoetten wij elkaar vorig jaar.
Nu wij weer terug gaan richting Preveza, heb je kans dat je meer bekenden en boten tegen komt.
Vanavond gaan wij bij Taverna Poseidon aan de overkant eten.
Wij krijgen een tafeltje, het ziet er gezellig uit.
Voor het terras staat een man op een open vuur octopussen te bakken.
Het ruikt heerlijk en uitnodigend.
Er komt een aardige jongeman naar ons toe en zegt direct u mag gerust Nederlands spreken. Grappig, het blijkt dat zijn vader eigenaar van het restaurant is en zijn moeder is een Nederlandse. Deze keer vooraf gegrilde octopus en Stifado als hoofdgerecht, wijntje erbij, koffietje toe alles perfect voor elkaar en het smaakt heerlijk. Ik zeg tegen de ober joh, ik heb je geliked op Facebook, hij antwoordt oh fijn maar ook graag op TripAdvisor. Grappig, dat de jongelui TripAdvisor zo belangrijk vinden. Moeiteloos vul ik daar ook het verzoek in, tenslotte was het heerlijk en goed verzorgd.
Halverwege de avond neemt Jelle een foto van een prachtige zonsondergang.
Dit is een cadeautje.
Tegen tien uur zijn wij weer aan boord en wij lezen nog wat in de kuip.
Kalinichta.
