Dinsdag 30 mei 2017

Sightseeing Dubrovnik 

Rustig ontbijten.

Van de receptie hebben wij gisteren de time table gekregen van de bus die ons naar de oude stad gaat brengen. Ieder kwartier gaat er één, dus dat is makkelijk, busnummer 1a en 1b brengen je direct naar de oude stad.

Eerst de papieren ophalen alles is in orde. De ligplaats is €50,00 per nacht, dat is redelijk.

Het is een rustige haven met keurige faciliteiten waaronder douches en toiletten. 

Er loopt veel personeel en iedereen is vriendelijk.

Via een mooi aangelegd buxus park kom je bij de uitgang.

Wij nemen de bus van half twaalf. 

Deze is al helemaal vol, terwijl het nog zeker twintig minuten rijden is naar de stad. 

In Nederland mag men een maximaal aantal personen vervoeren.

Hier mogen er zoveel in als mogelijk, dus als de mensen elkaar nog net niet op de tenen staan, blijkbaar.

Er wordt bij iedere halte gestopt, telkens gaan er een paar mensen uit, maar er komen er meer in lijkt het wel. Zoiets hebben wij nog nooit mee gemaakt.

Bij de oude stad stapt iedereen eruit.

Wij gaan de Pile Gate binnen en met ons vele anderen.

De oude stad is rond 1360 opgebouwd en beleefde in de vijftien en zestiende eeuw zijn commerciële hoogtepunt. 

Dubrovnik heette in die tijd Ragusa.

Bij binnenkomst is er een heel groot plein met in het midden de Great Onofrio fontein.

Wij lopen rechtdoor aan de rechter- en linkerkant overal restaurantjes en souvenirwinkeltjes.

Er gaan veel kleine steegjes omhoog, dit geeft een bijzondere sfeer aan het geheel.

De film Game of Thrones is hier opgenomen.

Wij klauteren omhoog, dalen weer af en komen uit bij de oude vissershaven. 

Hier staan de diverse soorten en maten rondvaartboten klaar, om de toeristen via het water de vesting van de buitenkant te laten zien. 

In deze oude stad zijn zes kerken, de ene nog imposanter dan de andere.

De kathedraal is het oudste en de indrukwekkendste, zeker van binnen.

Wij lopen achter de kathedraal langs, dit is het oudste gedeelte van Dubrovnik.

Inmiddels zijn wij moe van het lopen geworden en krijgen trek. 

De schaduw in de steegjes is heerlijk, dus daar vinden wij een plekje om iets te eten en te drinken.

Het is tegen half drie als Jelle nog de stadswal op wil. Wij gaan op zoek naar de ingang.

Nadat wij de ingang gevonden hebben, blijkt dat de entree €20,00 per persoon is, dit vinden wij teveel. 

Wij besluiten om buiten het fort een wandeling te maken. 

Wij moeten hier veel treden omhoog klauteren. 

Maar het levert mooie plaatjes op. 

In één van de muren is zelfs de patroonheilige ingemetseld St.Blaise.

In de winter van 1991-1992 werd Dubrovnik belegerd door Joegoslavische troepen en kon toen niet meer bevoorraad worden. In 1995 is Dubrovnik onafhankelijk geworden.

Het is allemaal wel zeer toeristisch, maar wij hadden het niet willen missen.

Wij gaan terug naar de bushalte. 

Gelukkig, de bus is minder vol als de heenweg.

In Gruz stappen wij uit om een internet kaartje te kopen voor onze hotspot.

Deze keer bij Tele2. Wij hebben nu voor 3 GB €8,50 betaald.

Morgen willen wij in een baaitje ankeren, kunnen wij testen of de WiFi goed werkt.

Als wij aan boord zijn, zet ik een pot thee. 

Even later staat er een Nederlandse meneer bij ons op de steiger. 

Hij vindt onze vlag mooi, hij heeft namelijk dezelfde grootte en ligt aan de steiger voor ons. 

Hij komt even buurten. Ja, wij Nederlanders zijn trots op ons land, vandaar die grote vlag. 

Dit beamen wij. 

Het blijkt dat hij al meer dan dertig jaar in Kroatië zeilt. 

Hij heeft in deze ACI Marina al enkele jaren een jaarplaats. Is erg tevreden over de haven. 

Hij nodigt ons uit, om eind van de middag een wijntje te komen drinken.

Jelle neemt de maat op van de ruimte, waar de nieuwe accu moet komen. 

Hij vindt de startaccu, die hij in Preveza heeft gekocht, toch te zwak.

Het blijkt dat de nieuwe precies zou passen. 

Op de haven is een winkel waar ze scheepsartikelen verkopen, waaronder de accu die wij nodig hebben. 

Jelle koopt de accu en sluit hem aan. Ja, deze accu geeft de kapitein vertrouwen.

De oude, die net een paar weken gebruikt is, proberen wij onderweg aan een zeiler te slijten.

Tegen zes uur loopt Jelle naar de boot van Anton en Anne, de schipper die ons begin van de middag uitnodigde. 

Anton had zelfs de witte wijn koud staan en bij deze temperatuur smaakt die heerlijk.

Anton heeft veel zeilervaring en vertelt dat hij vroeger al met een zeilbootje op de trailer vakantie vierde in Kroatië. 

Zij hebben nu een Bavaria 46 foot, S.Y. Artemis, die is zo uitgerust dat hij hem alleen kan zeilen. Grootzeil uit de mast, rolfok en overal elektrisch lieren vanachter het stuurwiel te bedienen. 

Zij zijn half april gaan varen en komen net terug van een tochtje Venetië met gasten aan boord. Eind van de week gaan ze richting Montenegro, Albanië en Griekenland.

Zij liggen niet zo veel in havens en houden van ankeren. Daarnaast houden zij van cultuur snuiven. 

De schipper geeft Jelle veel informatie over de baaien hier in de buurt. 

Altijd fijn om deze tips te horen.

Tegen half negen gaan wij bootwaarts, ik maak wat simpels voor de inwendige mens.

Het is 's avonds nog steeds fris, dus wij blijven deze keer vanavond in de kajuit.

Tegen tien uur belt Kirsten. Altijd fijn om te horen hoe het gaat. 

Zij zijn uitgenodigd door haar schoonouders het pinksterweekend op Tessel door te brengen. Leuke vooruitzichten, de jongens hebben dinsdag ook nog vrij, dus plakt zij er een dagje bij aan. Ids Jan moet maandagavond terug, want hij heeft dinsdagochtend belangrijke afspraak met klanten.

De jongens hebben de komende week proefwerken, maar zij behalen goede resultaten.

Tegen elf uur gaan wij te kooi. 

Morgen op tijd op, want het wordt een vaardag.