Zondag 28 mei 2017

De klimpartij 

Vanuit onze boot kijken wij omhoog en zien de vestingsmuur. 

Deze loopt door naar boven naar de top van de berg. 

Een beetje bewegen is goed voor de mens, dus besluiten wij om vandaag de klim te maken.

Wij gaan van de boot af, groeten onze buren. 

Zij zijn gisteren aangekomen. 

Zij hebben een Bavaria 34 met een Amerikaanse vlag erop. 

Wij beginnen in het Engels te praten. Hij stelt zijn vrouw voor. 

Hij vertelt in gebrekkig Engels, dat hij kapitein is geweest op een motorboot en nu met pensioen is. 

Hij vraagt waar wij vandaan komen. 

Even later vraag ik aan hem, waar zij vandaan komen. 

Hij vertelt, dat zij van de Krim komen. 

Slavische talen zijn voor ons moeilijk te koppelen aan een land.

Wij gaan naar de hoofdpoort en lopen dwars door het fort, want aan de achterkant begint de klim. 

Hiervoor vragen ze €3,00 entree, dat vinden wij het wel waard.

Voor zover mogelijk zijn er oude stenen treden, die de klim iets makkelijker maken.

Halverwege hebben wij een prachtig uitzicht.

Inmiddels is het twaalf uur. 

Dit geven de kerktorens duidelijk aan. Het geluid weerkaatst tegen de bergen.

Als wij boven zijn bij de kleine kapel, maakt Jelle nog wat mooie foto's.

In de verte horen wij weer het geluid van race-auto's. 

Wij kijken waar het geluid precies vandaan komt. Ineens zien wij het circuit, een paar haarspeldbochten tegen de berg aan de overkant liggen.

Dit is wel een heel mooi plaatje, vinden wij zelf.

Wij kunnen nog verder omhoog, maar wij vinden dit al een hele prestatie. 

Beneden in de oude stad stoppen wij bij een gezellig terras.

Met achtergrond muziek van een melodika en een gitaar.

Gisteren waren het een violiste en gitarist dat klonk erg mooi samen. 

Michiel en Merijn spelen ook gitaar en viool zou zeker ook een mooi duo zijn.

Na de lunch gaan wij terug naar de boot om uit te rusten van deze klimpartij.

Wij komen langs het maritiem museum en lopen er naar binnen. 

Doordat Kotor diep in de baai ligt is hier nooit veel gevochten. 

De vijanden kwamen de smalle  straat niet door.

Opvallend in Montenegro is dat men allemaal in goed onderhouden auto's rijdt, in tegenstelling tot Griekenland.

In iedere haven waar wij tot nu toe in Montenegro zijn geweest is een casino. 

Blijkbaar dat men hier wel een gokje wil wagen.

De hoogste bergen zijn ongeveer 1750 meter, 's winters wordt hier geskied.

Wij eten wat simpels aan boord.

Daarna gaan wij voor de laatste keer het oude fort in voor een kop koffie op het terras.