Vrijdag 19 mei 2017

Julius Caesar was ook hier........

Vanochtend blijven wij iets langer liggen.

Een ontbijtje, sapje en eitje erbij, wij laten het ons goed smaken.

Jelle en ik lopen naar de viskraampjes en zoeken mooie vis uit voor vanavond.

De vis wordt gewogen, wij kunnen betalen in euro's. 

Er komt wel een dame van een fruitkraam  bij die alles moet omrekenen.

Daarna weet ze ons over te halen bij haar groente voor bij de vis en wat fruit voor morgen onderweg te kopen.

Als wij aan boord komen heeft Frans de afwas gedaan.

Om tien uur lopen wij naar het kantoor van onze agent. 

Onze taxichauffeur Gimmy is een aardige jongen. 

Hij is achtentwintig jaar, getrouwd en zijn vrouw zit in het onderwijs. 

Hij is al enkele jaren aan het solliciteren en heeft een economisch opleiding achter de rug.

Om toch wat geld te verdienen is hij taxichauffeur en werkt hij bij een restaurant de overige tijd.

Wij verlaten het centrum en rijden richting het oosten (binnenland) naar de bron genoemd Blue Eye. 

In het begin is de weg nog redelijk, hoe verder wij het binnenland in gaan hoe slechter de weg wordt. 

Plotseling vermindert Gimmy vaart en claxonneert bij een gedenkteken langs de weg.

Hij vertelt dat dit gedenkteken ter nagedachtenis is aan zijn vader. 

Zijn vader is hier twintig geleden dood geschoten. 

Hij was toen zelf 8 jaar. 

Tot op de dag van vandaag weet hij nog steeds niet waarom.

Wij genieten van het prachtige uitzicht om ons heen.

Er is een soort controlepost waar Gimmy, kaartjes koopt.

Even later staan wij midden in een prachtig bos met een waterpartij die alle kleuren blauw en groen heeft.

Wij lopen rond en kijken onze ogen uit. 

Het bronwater heeft een constante temperatuur van tien graden. 

De bron produceert 8 kubieke meter water per seconde.

Wij nemen een kop koffie en rijden naar de volgende toeristische attractie een kasteel.

Vanaf het kasteel Lëkurës krijgen wij een prachtig uitzicht over Sarande en de baai te zien.

Aan de overkant ligt Corfu.

In de verte ligt de haven hier ligt Wind & Water.

Het is hier erg rustig, het seizoen is nog niet begonnen. 

Wij willen een hapje eten maar dat kan niet zonder reservering. Dat is pech.

Nu gaan wij naar Butrint, hier liggen de resten van de havenstad uit de 8ste eeuw voor Christus. 

Er zijn veel Italiaanse archeologen aan het werk geweest om grote delen af te graven van de oude havenstad. 

Je kunt je er nu een beetje een voorstelling van maken hoe dat er uit heeft gezien. 

Het museum van de oorspronkelijke haven is in 2005 geopend en geeft een mooi overzicht weer van het geheel.

Onderweg stoppen wij bij de beelden die de klederdracht van Albanië laat zien.

Wij lopen langs de agent en vertellen dat wij morgenochtend rond half acht willen vertrekken.

Zij maakt de rekening klaar en wij moeten €150,00 inclusief alles betalen. 

Wij zijn erg tevreden over de service.

Dan een plak gebakken kaas als lunch op het terras, wat is het leven goed.

Als wij aan boord komen gaat Jelle eerst de vis schoonmaken.

Al met al hebben wij een best een redelijke indruk gekregen van de Albanezen. 

Zij doen hun best om het de toeristen naar de zin te maken.

Tegen half acht gaat de vis in het rookoventje, dat wij van Kees hebben gekregen.

Na een half uurtje is het klaar, ik grill er wat groente bij.

Daarna is het smullen in de bistro van Wind & Water.

Als de afwas klaar is, gaan wij aan de boulevard een ijsje eten ter afsluiting van deze dag.

Het blog zet ik op internet.

Wij hebben alledrie een voldaan gevoel over onze eerste kennismaking met Albanië.

Morgen 60 mijl naar Vlorë, Marina di Orikum.

Welterusten.