Dinsdag 13 juni 2017

Noem mij maar John

Na het ontbijt doe ik wat boodschappen.

Je hebt hier aan de kade vier kleine winkels. Regelmatig komt het voor, dat wat de één niet heeft de andere wel heeft. 

Het is wat heen en weer lopen, maar uiteindelijk vind je hier bijna alles.

Jelle is inmiddels al druk aan het schuren. 

Een paar plekjes op het teak dek worden bijgewerkt.

De teak plank in de douche heeft ook een beurt nodig. 

Na het schuren moet deze minstens vier keer gelakt worden. Vandaag lukt het schuren en één keer lakken.

Morgen moeten alle lak-lagen van een plank in de kuip verwijderd worden, vanwege inwatering. 

Deze moet volgens Jelle ook vier keer gelakt worden. 

Kortom dinsdag t/m zaterdag wordt er geklust.

Dit betekent, als alles meezit, wij zondag richting het noorden kunnen vertrekken.

Vanochtend zien wij een fietsje op de kop van de steiger staan.

Even later klautert een wat oudere man van zijn boot, deze ligt tegenover ons aan de steiger.

Hij vraagt aan ons of wij lang blijven. 

Wij vertellen dat wij een jaarplaats hebben en dat wij zondag richting het noorden gaan. 

Dan vertelt hij, dat hij hier al drie jaar ligt, dit bevalt hem uitstekend. 

Twijfelt over de verkoop van zijn boot, zijn studerende zoon wil hem wel.

Zijn vrouw houdt niet van het varen gaat de laatste tijd ook niet meer mee. 

Hij gaat iedere keer een paar weken soms met vrienden, soms alleen.

Dan vertelt hij ons over de prachtige baaien, die hier allemaal zijn en geeft ons tijdelijk zijn boek, zodat wij kunnen zien waar het mooi ankeren is.

Hij vertelt ons ook waar wij moeten gaan eten en de restaurateur de groeten doen van John.

Hij woont ten noorden van Manchester heeft een heerlijk huis, waar zijn vrouw woont. 

Hij blijkt 79 jaar te zijn, heeft nu last vast zijn heup. 

In plaats van lopen fietst hij en dat lukt hier prima.

Hij vertelt dat hij op zijn 65ste verjaardag een echtscheidingsbrief kreeg van de advocaat van zijn vrouw, zij wilde met de twee kinderen elders gaan wonen.

Vervolgens heeft hij voor zijn vrouw een ander huis gekocht enkele straten verder. 

Na twee jaar was zijn vrouw teruggekomen bij hem om te poetsen, want zij wilde toch weer bij hem zijn. Nu zijn ze weer samen. 

Als hij aan boord zit, moet hij haar wel elke avond bellen dat doet hij trouw, maar zij heeft niet veel te vertellen volgens hem.

Na dit verhaal stelt hij zich voor.

Jelle zegt, je naam weten wij al John, hij begint te lachen ja dat is ook goed.

Als wij onze namen noemen zegt hij, ik schrijf het direct op want anders vergeet ik het.

Zo hoor je staande op de steiger bijna iemands hele levensloop. 

Ik vind het altijd interssant om te horen, hoe iemands leven kan lopen.

Na de powernap, gaat Jelle weer verder met de klus en ik loop nog een rondje.

Tegen zessen wandelen wij de kade op en drinken iets op een terras.

Deze keer eten wij aan boord van bistro Wind & Water. 

Vooraf een frisse mango, nectarine salade met rauwe ham, daarna een heerlijke spinazieschotel met gehakt en mozzarella. 

Bij dit alles een wijntje, wij laten het ons heerlijk smaken.

Even weer wennen aan de warmte, want het was dertig graden. Gelukkig wel met een windje.

Op tijd naar bed.

Dobar nocu.