Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

Woensdag 21 juni 2017

Gratis koffie voor ongemak


Jelle is er weer op tijd uit.

Een half uurtje later heb ik de ontbijttafel gedekt en is de kapitein al gedoucht.

Ja, de trossen gaan los, wij hebben er zin in.

De kapitein ruimt de boel op en ik ga mij douchen.

Daarna vult Jelle de watertank en loopt naar het kantoor om de papieren op te halen en af te rekenen.

Als hij op kantoor komt zegt de dame, dat zij het zo vervelend vond dat het restaurant dicht was. 

Na wat uitleg blijkt, dat er boven ook een restaurant/koffiebar is, die is open tot elf uur 's avonds. 

Jelle zegt, maar als niemand ons dat vertelt en het ziet er wat verlaten uit, hoe moeten wij dit weten. 

Er wijst geen bord naar boven. 

Zo zijn er nog een paar dingen die onduidelijk zijn.

Wij missen een aanwijzing, waar je het afval moet deponeren. 

Ik heb net water gevuld, stond wel dat het geen drinkwater was, maar ik heb gelukkig een zuiveringsinstallatie op mijn kraan voor ons geen punt. 

Bij het opruimen van de slang, zie ik ineens onderaan een kraantje waarop staat "drinkwater".

Dit zijn toch belangrijke zaken, die naar de gasten gecommuniceerd moeten worden.

De folders zijn prachtig, maar daarin wordt niet gesproken over dit soort zaken.

De dame biedt nogmaals haar verontschuldigingen aan en zegt tegen Jelle, dat wij op het terras een gratis kopje koffie kunnen gaan drinken.

Zo ontstaan de misverstanden.

Dus voor de zeilers die dit lezen en hier naar toe komen, alvast iets om te onthouden bij een bezoek aan Marina Kastela Split.

Als ik aan boord kom, vertelt Jelle het hele verhaal en gaan wij gratis koffie drinken op het terras.

Bij het teruglopen valt mijn oog op de zonneschermen.


Heel vernuftig systeem, als de zon gaat schijnen rolt die automatisch uit, bij harde wind rolt hij weer op.

Aan het begin van de steiger staat een bord welke charterbedrijven er aan betreffende steiger liggen.

Dit hebben ze wel weer goed voor elkaar.

Om elf uur varen wij de haven uit, een ervaring rijker.


Vanaf het water zien wij nog een kasteel staan.


De kapitein achter het stuurwiel.

Wij varen naar de baai Vinisce, aangeraden door onze vriend John uit Milna.

Helaas niet veel wind, maar weer tegen.


Wij passeren wat rotsige eilandjes en wat mooie schepen.

Drie uur later varen wij de baai in. 

Het ziet er rustig uit, er liggen een paar schepen voor anker.

Deze baai staat niet in het boek van Rod Heikell beschreven, misschien daardoor wat rustiger.

De eerste keer krabt het anker. 

Bij de tweede poging ligt het anker goed vast.

Als wij eenmaal liggen, komt er al vrij snel een motor bootje aan van het restaurant, waar wij op uit kijken.

Hij vertelt dat als wij hem bellen, hij ons op komt halen. 

Dat klinkt aantrekkelijk, want dan hoeven wij ons bootje niet op te pompen.

Wij beloven hem te bellen.

Dan bekijkt Jelle de haven, waar wij morgen naar toe gaan. 

Wij willen het stadje Trogir bezoeken en onze taxichauffeur heeft daar een bistro, wij hebben hem beloofd te komen eten.

Het wordt langzamerhand overal drukker, dus is het belangrijk dat wij reserveren om zeker te zijn van een ligplaats.

Wat wij zaterdag doen is nog onbekend, misschien voor anker in de buurt van Sibenek.

Tegen half zeven komt de jongen van restaurant Kanoba Vinisce, ons ophalen.

Ideaal, wij worden afgezet aan de wal. 


Wij lopen nog even een blokje rond om het kleine haventje te bekijken. 

Ik scoor nog een magneetje voor op de koelkast.

Het is een erg klein haventje en weinig toerisme, dat heeft zijn charme.


Jelle schiet nog een paar mooie plaatjes.

Na drie kwartier zijn wij terug bij het restaurant.


Vriendelijke mensen. Wij nemen wat kaas vooraf.

Jelle gaat voor een steak met gorgonzola saus, ik ga voor de lamsracks.

Alles is op houtskool klaar gemaakt, dat proeft je duidelijk, heerlijk. 

Rode wijn erbij deze keer. 

Koffietje toe, wij zijn helemaal voldaan.

Naast ons zit een Zweeds gezin, wij raken aan de praat. 

Zij vertellen, dat zij voor het eerst acht dagen hier zijn in een huisje en dat het heel goed bevalt. 

Even later vertelt Jelle dat wij een Zweedse boot hebben en ook veel rond Stockholm en het Gothakanaal hebben bevaren. 

Altijd leuk dit soort gesprekken.

Wij vragen de rekening aan de mevrouw en betalen.


Daarna staat het bootje weer klaar en zijn wij in een mum van tijd weer aan boord.

Nog even foto's uitzoeken voor het blog.

Op tijd te kooi.