Donderdag 1 juni 2017
Ankeren in de baai Otok Scedro
Lekker geslapen, nu weer verder naar onze laatste stop, voordat wij in Milna zijn.
Het was een mooie baai Polace op het eiland Miljet.
Wij moeten tussen de eilandjes door dan zijn wij op zee.
Overal zien wij zeilboten, dat is gezellig varen.
Wij varen tussen de eilanden Korcula en Penninsula.
Er passeert een veerboot, die zorgt voor de verbinding tussen de eilanden.
Ik maak een foto van het fort Korcula vanaf het water duidelijk zichtbaar.
Volgens ons boekje is dit zeker een bezoek waard.
Hier komen wij terug.
Inmiddels heb ik in een ander boekje met allerlei adressen van goede restaurants op de eilanden gevonden.
Deze hebben een gourmet ster, hieraan herken je ze.
Gratis ligplaats, maar het diner zal misschien wel het dubbele zijn van de prijs van een ligplaats.
Jelle maakt duidelijk, dat bruin dit niet iedere dag kan trekken.
Ik ben al tevreden als het om de paar dagen zou zijn.
Wij gaan het binnenkort uitproberen.
Wij varen verder en komen bij een klein eiland Scedro.
Hier zijn twee anker baaien, wij gaan voor de grootste baai.
Ik laat het anker vallen en nu maar wachten of het houdt.
Ja, het lukt direct de eerste keer, top!
Inmiddels hebben wij weer 38 mijl gevaren en willen nu wel wat rust.
Dat lukt, wij horen alleen de golfjes tegen de boot kabbelen en het ruisen van de wind.
Er zijn hier geen restaurantjes, dus ga ik vanavond zelf de keuken in.
Bij de aperitief wat extra's in de kuip in plaats van een voorafje.
Daarna heb ik spaghetti gemaakt, het favoriete maal van de kapitein.
Als wij aan tafel willen gaan, komt er een bootje langs zij.
De jongeman blijkt producten uit de streek te verkopen.
Jelle koopt twee flessen witte wijn en ik een flesje olijfolie uit deze streek.
Vanochtend passeerden wij twee eilanden, die bekend staan om hun wijnen.
Inmiddels liggen wij met acht schepen in de baai.
Er zijn opvallend veel boten met de Duitse vlag, bijna geen Engelsen.
Wel veel verschillende soorten charterboten van diverse charterbedrijven.
Er blijken meer dan honderd charterbedrijven in Kroatië te zijn.
Tot op heden geen flottieljes, misschien is het daar nog te vroeg voor in het seizoen.
Voor de eerste keer eten wij in de kuip, lekkere temperatuur en soms wat muggen.
Als de duisternis valt, gaan wij de kajuit in.
Een telefoontje naar mijn moeder, nog steeds warm in Nederland.
Gelukkig heeft ze regelmatig bezoek, want dat leidt af en daar kijkt zij naar uit.
Timo laat weten dat de familie verlangt naar de zomervakantie.
Een telefoontje van Kirsten, zij moet even haar emoties kwijt en zo zijn wij weer op de hoogte van het wel en wee in Nederland.
Tegen half elf controleert Jelle het anker, het toplicht en het lichtje op de preekstoel achter.
De wekker zetten wij op drie uur voor de controle van het anker.
Dobar nocu.
