Zondag 18 juni 2017

Een nuttige dag

Het waait nog steeds erg hard.

Er varen minder boten uit, dan er gisteravond zijn binnen gekomen.

Zelden zie je hier zo'n bootje liggen, maar er wordt wel druk aan gewerkt.

In Griekenland zag je in bijna elke haven verwaarloosde boten liggen.

Over het algemeen zijn hier, minder zeilers met eigen schepen.

De charterschepen zijn overal in de meerderheid. 

Allemaal nieuwe moderne schepen, die verhuurd worden. 

Schepen ouder dan vijf jaar, vind je hier niet bij charterbedrijven.

Als wij koffie hebben gedronken, besluiten wij naar het resort Gava te wandelen.

De afstand is 2 kilometer, wel via een bochtige weg, die omhoog gaat.

Goed voor ons lijf en wij wandelen door een prachtige natuur.

Op het eiland Brac heeft men heel vroeger veel aan wijnbouw gedaan.

De grond werd ontgonnen de stenen eruit gehaald, die gebruikte men om het terrein af te zetten.

Na vele jaren is er een ziekte gekomen in alle wijnstruiken op het hele eiland, alle planten gingen dood. 

Je ziet nog wel steeds overal de stenen wallen liggen. 

Hier en daar probeert men weer opnieuw struiken te planten.

Langs de weg groeien mooie bloemen en planten. 

De bolvormige witte bloem blijkt de wilde peen te zijn.

In Nederland zie je ze soms ook wel, alleen die ui-vorm, ben ik niet vaak tegen gekomen.

Wij naderen het resort.

Eerst passeer je de hardcore tennisbaan, een ruimte waar een tennistafel staat, een midgetgolf golfbaan, een levensgroot schaakspel en iets verder de fitness toestellen.

Alles net aangelegd en ziet er dus mooi uit.

Wij lopen langs de receptie bekijken nog de ligging van de studio's en huizen. 

Ja, als wij ergens voor gaan wordt het de eerste rij A- huisjes.

Wat verder naar beneden ligt het zwembad, aansluitend het restaurant.

Misschien is het een idee om hier straks te lunchen.

Wij dalen af en komen dan bij een kinder zwembad.

Overal staan bomen en ligbedden. 

Een soort van etages naar de zee toe.

Wij nestelen ons op één van de bedden, half schaduw half zon en hebben dan bovenstaand uitzicht.

Op het water wordt nog veel gezeild, ondanks de harde wind.

Na een tijdje krijgen wij trek en besluiten te lunchen in het restaurant.

Dan hebben wij ook het voedsel getest, want dit is een onderdeel bij ons besluit.

Het blijkt dat wij bij de receptie een voucher moeten kopen, omdat wij geen gasten zijn.

Geen probleem wij lopen naar de receptie, hier schrijft Vladimir twee vouchers uit, deze kosten samen €25,00. 

Wij maken gebruik van het drie gangen lunchbuffet en de nodige drank.

Vanaf het terras kijken wij uit op het zwembad, waar diverse soorten van gebruinde lijven rondlopen.

Tegen een uur of drie vertrekken wij weer naar de haven. 

Het is een wandeling van een half uurtje.

Op de steiger zien wij dat buurman John terug is van zijn zeiltocht. 

Hij is blij als hij ons ziet en heeft direct hele verhalen. 

De voor hem onverwachte harde wind bracht hem in de baai bij Vranjica. 

Wij nodigen hem uit voor een drankje. 

Moeizaam komt hij aan boord, maar als hij eenmaal zit met een glas aperol en een hapje komen de verhalen los. 

Zijn achternaam Tinn, doet vermoeden dat hij een afstammeling van de Vikingen is, het onderzoek loopt......

Hij begrijpt niet, dat wij stoppen met varen als onze boot verkocht is. 

Zijn boot brengt hij naar Preveza, gaat in de verkoop. 

Hij weet al precies wat hij daarna wil. 

Maar eerst, twee operaties en tachtig worden in september.  

Het blijft een bijzondere man. 

Hij geeft zijn adres en als wij in het lake district zijn, moeten wij echt bellen en hem bezoeken.

 "I Am sure my wife should love you" zegt hij tegen mij.

Tegen acht uur gaat hij van boord, daarna op zijn fietsje om een hapje te eten.

Wij vertellen van onze uitgebreide lunch, dus aan boord iets simpels eten.

Jelle haalt de hoes van de rolfok, dat scheelt morgenochtend weer.

Wij willen op tijd vertrekken.

Na een kop koffie en thee gaan wij te kooi.

Dobar nocu.