Laat je glimlach de wereld veranderen, maar laat niet de wereld jouw glimlach veranderen.
Deze spreuk las ik vanochtend, vond hem sterk en daarom wil ik deze met jullie delen.
Vandaag hebben wij een actieve dag.
Twee wassen gedraaid, aan de lijn en een paar uur later ruikt het frisse wasgoed in de kajuit, schoon om opgeborgen te worden.
Onze Engelse buurman is ook gearriveerd. Hij gaat weer verder met het klussen aan zijn boot. Deze heeft hij twee jaar geleden voor een prikkie op de kop getikt. Hij, Roger, en ook zijn vrouw, Cylia, zijn helemaal gelukkig met haar. Trots vertelt hij dat hij zijn vrouw een marifoon heeft gegeven als Christmas present...Hij krijgt hem alleen nog niet aan de praat, dus vraagt hij Jelle om raad. Mijn kapitein deelt graag zijn kennis, een kwartiertje later is de klus geklaard.
Jelle begint met het uitzoeken van onze zeiltocht naar het noorden van Kroatië, Italië en daarna Slovenië. Wij willen natuurlijk wat tijd nemen om de mooie plekjes daar te bezoeken.
Dan moeten wel de havens in Venetië aangeschreven worden voor een ligplaats. Wij willen niet voor verrassingen komen te staan als wij bezoek aan boord hebben.
Zo zijn wij beiden druk bezig met onze activiteiten, aan het eind van de middag zijn wij tevreden over onze resultaten.
Wij nemen een aperitief in de kuip en besluiten om bij restaurant Palma aan de kop van de steiger een hapje te gaan eten. Het wordt eigengemaakte vissoep en daarna een salade met gegrilde mozzarella gewikkeld in een plakje bacon. Het smaakt prima.
Aan boord kijken wij nog tv en gaan op tijd te kooi.
Lacu noc.
