Een cadeautje
Eerst douchen, ontbijten en daarna koffie op het terras. Redelijke WiFi, hier publiceer ik het blog nog even, want nu duurt het weer twee dagen. Er komt een appje binnen van Helene, onze zeilvriendin.Zij vragen waar wij zijn en wat ons doel is voor vandaag. Wij gaan naar Silba, even later appt Helene dat zij er ook naar toe varen. Onverwachts komen wij elkaar toch weer tegen.Tegen tien uur aan boord.
Op de steigers wordt hard gewerkt, alle lijnen worden vernieuwd. Er staan vier marinero’s in rode shirtjes op de steiger. Onder water is de duiker bezig. Er wordt veel overleg gepleegd, dat hoort hier bij het arbeidsethos. Je ziet nooit iemand alleen werken altijd in groepsverband, hoe simpel de klus ook is.De trossen gaan los, niemand zegt iets totdat ik “good bye” roep, dan kan er net een groet af.
Wij varen de haven uit en al snel blijkt dat er gezeild kan worden. De motor gaat uit en “off we go”.
Dit is het moment voor Jelle om eindelijk wat mooie foto’s van Wind & Water onder zeil te schieten.
Dan komt er een telefoontje van Kirsten, altijd gezellig iets te horen van de kinderen. Zij is naar de endodontoloog geweest en heeft advies nodig van Jelle.Na het gesprek eten wij de kersen, die ik gisteren had gekocht.
Wij glijden door het water op piano muziek van Beethoven, dit is genieten.....Wij laten de kusten en eilanden aan ons voorbij gaan. Het is de eerste keer dat wij vol tuig hebben, perfecte wind en mooie snelheid. Dit is echt een cadeautje.....De afstand is 28 mijl, dus een uurtje of vijf zeilen bij een gemiddelde van zes knopen.
De wind komt uit de goede hoek en Jelle speelt met de schoten om het maximale uit Wind & Water te halen.
Tegen half drie varen wij de haven van het eiland Silba binnen. De bemanning van Lady Kathleen staat al op de wal om ons te verwelkomen. Vannacht of morgenochtend is er veel wind voorspeld. De kade heeft geen lazy lines en er is geen electrische tijd. Dit in tegenstelling tot hetgeen Rod Heikell in zijn pilot omschrijft. Niet getreurd, een goede kapitein is op alles voorbereid. Het anker laten vallen. Even oppassen vanwege het ondiepe water en de lijnen die over de bodem slingeren. Wij houden gelukkig toch nog 70 centimeter onder de kiel. Als wij vast liggen duikt Jelle het water in om het anker en de ketting te checken. Hij maakt nog extra lijn vast aan ketting op de grond onder water.
Helene heeft een pot thee gezet, i.p.v. finish bier wordt het finish thee. Even bijkletsen en daarna de zeilspullen opruimen. Wij spreken af om half zeven het dorpje in te lopen.
Ik loop naar het tentje op de kade en vraag naar de WiFi code. Morgen gaan wij bij hem iets eten of drinken. Als ik aan boord kom met de code zoekt Jelle via onze WiFi antenne direct contact, het lukt.
Geen water en elektrische tijd jammer, maar wel WiFi daar kan ik vrolijk van worden.
Begin van de avond lopen wij het dorpje in. Het ziet er simpel ziet uit, maar alles wat wij nodig hebben is er.
Onderweg komen wij een jongen tegen die het restaurant van zijn vriend aanraadt en zegt dat wij 5% korting krijgen. De VVV had dit adres ook aan Mike door gegeven. Wij gaan er heen. De jongen van het restaurant vertelt dat hij verse vis heeft, prima daar gaan wij voor.
Vooraf zwarte risotto en calamaris, daarna gegrilde dorade vanochtend gevangen. Een glaasje wijn erbij, wat is het leven toch goed........
De jongen van het restaurant vertelt dat zijn moeder alles zelf klaar maakt. Zijn kinderen zitten op de lokale basisschool, het vervolgonderwijs is in Zadar. Wij vragen aan hem hoe gaan zij dan straks naar het voortgezet onderwijs. Hij antwoordt dat zij dan een appartement huren in Zadar en daar tijdelijk wonen. Wij vragen ons af, hoeveel moet je verdienen in twee maanden om de rest van het jaar ook nog een appartement te huren. Wij vinden het moeilijk om hier een voorstelling van te maken.
Tegen half negen lopen wij naar de boot en drinken aan boord van Wind & Water nog thee en koffie met ons viertjes.
Wij gaan op tijd te kooi, in afwachting van de voorspelde harde wind morgenochtend rond acht uur
Laku noc.
