Déja-vu
Na een onrustige nacht voor mij, staan wij rond half zeven op.
Wij willen om acht uur buiten de haven liggen. Er wordt in de middag meer wind verwacht en die hebben wij pal tegen. De afstand is 21 mijl, ongeveer drieënhalf uur varen naar Mali Losinj. Dertig jaar geleden waren wij hier ook met Hetty en Peter. Een vriend van Peter had een kleine zeilboot in het toenmalige Joegoslavië liggen. Wij zijn met viertjes in de auto hier naar toe gereden. Het was de eerste week van mei, een top week.
Een zwak windje tegen, maakt dat wij redelijke vooruitgang boeken.
Het vest moet aanblijven, want het is nog een beetje bewolkt. Ik mag even het stuurwiel overnemen. Wij gaan via het kanaal, dat is iets korter en afwisselender. Het is vijf meter diep, de kapitein houdt het midden van het kanaal aan. Dit kanaal scheidt het eiland Ilovik in tweeën. Aan de ene kant van het kanaal is een klein haventje, aan de andere kant liggen overal boeien om aan te leggen. Bij het verlaten van het kanaal, zie je direct het eiland Losinj liggen. Er wordt hier druk gezeild, minder charter boten veel eigen boten van Duitsers, Oostenrijkers, Slovenen en Italianen.
Wij varen de diepe baai in via een wat smalle doorgang, daarna zie je aan het einde van de baai het stadje liggen.
Tegen half twaalf zijn wij er. Er staat een havenmeester op de steiger, hij geeft ons de lijnen aan en wij liggen prima. Een kwartiertje later komen ook Helene en Mike van de Lady Kathleen binnen. Zij komen naast ons liggen, dat is gezellig. De zeilspullen worden opgeruimd en wij hebben de hele middag nog tijd om het stadje te bezoeken. Ik ga de wal op, wil even een eindje lopen en de boel wat verkennen. Al vrij snel scoor ik op de kade een magneetje. Ik zie heerlijke verse kersen, aardbeien en abrikozen in een kraampje en ik neem ze mee dit is voor morgen als wij op zee zitten.
De kade ziet er gezellig uit en vanaf de wal een leuk zicht op Wind & Water.
Het is een heerlijke temperatuur en zo genieten wij vanuit de kuip van het mooie uitzicht.
Tegen zes uur wandelen wij met Helene en Mike de kade op. Dit gaat echt de laatste keer worden dat wij elkaar zien. Morgen scheiden onze wegen. Zij gaan naar het eiland Rab en wij steken over naar het vasteland van Kroatië, de haven Pula. Hier blijven wij het weekend liggen.
Op het ene terras drinken de mannen een Mojito en de dames een Aperol. Het is druk op de kade er is een grote muziek tent opgezet en vanavond wordt daar opgetreden. De geluidsinstallatie wordt getest, dat belooft wat.... Wij vinden een leuk tentje, waar je boven kunt zitten en vanuit de stoel hebben wij zicht op onze boten. Vanavond gaan wij voor een door het huisgemaakte tortellini, een paar bruschetta’s vooraf wijntje, erbij het smaakt weer heerlijk.
Op de Jadefles, plat water, staat een mooie spreuk, daar maak ik een foto van.
Als wij aan boord komen horen wij harde muziek vanaf het plein, waar zoveel actie was. Jelle maakt van de steiger nog een paar mooie foto’s.
Ik sluit de ramen en luikjes dat scheelt een stuk in het geluid. Mijn kapitein valt in slaap op de bank. Ik zoek nog wat foto’s uit voor het blog en geniet nog na van de heerlijke dag. Daarna stukje lezen en op tijd naar bed. Morgen weer vroeg uit de veren. Er wordt weinig wind voorspeld, dus zal Hercules ons naar het vasteland brengen.
Laku noc
