Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

2013-08-29

Donderdag

Napels - Casamicciola 

Gisteravond hebben wij op een terras in de buurt van ons hotelletje gegeten.

Een brusschetta, heerlijk in olijfolie gebakken bedekt met mozzarella en tomaat.

Daarna gegrilde zwaardvis. Flesje Prosecco erbij heerlijk.

Jelle houdt van de echte tiramisu, de ober vertelde dat de kok het persoonlijk had gemaakt.

Jelle ging dus voor de tiramisu.

Het is in Italië niet de gewoonte om na het avondeten cappuccino te drinken.

De ober was zo aardig om toch voor mij een cappuccino te maken.

Ondertussen snoepte ik wat van de tiramisu van Jelle mee. Het was inderdaad heerlijk.

Tegen half elf waren wij op onze kamer. 

De airco een tijdje aan, daarna nam de ventilator het over.

Heerlijk geslapen.

Het ontbijt kregen wij niet in ons hotel, maar elders.

In Italië stelt een ontbijt niet veel voor, het was thee of koffie met een croissant.

Daarna gaan wij de stad in, om een uniek archeologisch museum te bezoeken.

Dit werd door het VVV aanbevolen.

Wij dwalen door de straatjes en steegjes van de oude binnenstad.

Onderweg passeren wij diverse obelisken en oude gevels van kerken en huizen.

Eindelijk komen wij op het San Lorenzo's Maggoire plein.

Aan de linkerkant een basiliek, die aan het eind van de achttiende eeuw is afgebouwd.

Heel eenvoudig, weinig pracht en praal.

Er naast is een hal met prachtige wand en plafond beschilderingen.

Daarna gaan wij de trappen af, hier zien wij de resten van de in de derde en vierde eeuw gebouwde bakkerij, wijnhandel en wasserij.

Interessant om dat te zien.

Na dit bezoek hebben wij zin in een kop koffie, maar wel zittend, dan maar iets meer betalen.

We besluiten om naar een bushalte te lopen en ons naar het begin van de tour te laten brengen. 

Dit werkt, wij stappen  uit de ene bus en de andere staat klaar.

Deze keer leidt de tour door de haven en de boulevard ten noorden van het centrum.

Zo komen wij langs prachtige villa's, die tegen de heuvels zijn gebouwd.

Ondertussen rijdt de bus door tot het hoogste punt, waar wij een prachtig uitzicht hebben over de baai, de stad en de Vesuvius op de achtergrond.

Zo armoedig als alles in de oude binnenstad is, zo straalt hier de luxe van de wijken af.

Het is inmiddels twee uur geworden en wij hebben wel trek in een lunch.

Wij besluiten een pizza te gaan eten, want men kan Napels niet verlaten zonder een pizza te hebben gegeten. 

Deze onderscheidden zich inderdaad van de pizza's, die wij tot op heden hadden gegeten.

Na de lunch volgt de bezichtiging van de Dom van Napels, dat willen wij niet missen.

Aangekomen bij de Dom, zijn de deuren gesloten, mensen zitten op de trap te wachten.

Ik loop naar de museumwinkel om te vragen naar de openingstijden.

De juffrouw weet alleen te vertellen, dat de kerk 's morgens altijd open is en of en wanneer de kerk vanmiddag nog open gaat, kon ze mij niet vertellen.

Het blijft voor mij moeilijk om dit te begrijpen, maar ja in Italië komen deze dingen vaker voor.

Vervolgens loop ik terug naar Jelle, hij staat met een Nederlands stel te praten.

Zij zijn op vakantie in Sorrento, vandaar uit bezoeken zij met de ferry al de verschillende eilanden in en rond de baai van Napels.

Ik vertelde, dat men niet wist of de kerk vanmiddag open ging.

Terwijl wij met zijn vieren aan het praten zijn, zie ik de deuren open gaan.

Gelukkig, kunnen wij toch naar binnen, want zowel van buiten als van binnen ziet de kerk er mooi uit. 

Binnen veel beeldhouwwerk weinig goud gebruikt. Dat houdt de kerk rustig.

Inmiddels is het half vijf en gaan wij de tassen in het hotel ophalen.

Wij lopen naar de boot en drinken iets. 

Een half uur later zijn wij weer op weg naar Wind & Water.

Aangekomen in de haven zien wij de boot al liggen.

Kop soep en yoghurtje. vanavond eten wij simpel.

Op tijd te kooi.

Na zulke vermoeide dagen vallen onze ogen snel dicht.


2013-08-30

Vrijdag 

Casamicciola 

Na een rustige nacht en het ontbijt, gaan wij op stap.

Eerst het havengeld betalen, tot op heden het hoogst betaalde bedrag per nacht €80,00.

Daarna wandelen wij met de boodschappenkar naar een grote supermarkt om daar het nodige in te slaan voor de komende dagen als wij voor anker gaan.

Inmiddels is het al weer aardig warm geworden.

Terug aan boord nemen wij een time-out.

Wij lezen wat in de kuip.

Wij blijven ons verbazen over de vele ferry's die de haven in- en uitvaren.

Tegen zes uur is het tijd voor een aperitief. 

Vanochtend hebben wij wat pinda's en hartige dingetjes meegenomen voor bij de borrel dit in plaats van een voorafje.

Dan ga ik burrito's maken met een lekkere verse vulling van paprika's, tomaten en wat vlees er door. Dat smaakt heerlijk. Na het toetje een kopje koffie in de kuip.

Afgelopen maandag had Michiel door de telefoon verteld, dat hij zijn optimisten diploma heeft gehaald. Opa en oma natuurlijk helemaal trots.

Vanavond bellen Tibbe en Minne, zij vertellen dat zij samen gedubbeld hebben en eerste zijn geworden bij de tennis jeugd clubkampioenschappen tot 10 jaar. 

In de gemengd dubbel was Tibbe met partner één en Minne met partner twee. 

In de enkel was Tibbe ook eerste. Opa en oma natuurlijk weer helemaal trots.

Leuk als de kleinkinderen het goed doen en niet alleen achter de computer zitten.

Wij genieten nog even na van die enthousiaste verhalen van de jongens.

Vijf minuten later wordt er een foto gestuurd met al de bekers erop.

Binnenkort moet er in huize Boersma natuurlijk een prijzenkast getimmerd worden.

Het is nog 25 graden buiten en terwijl wij in de kuip zitten wordt er een heel mooi vuurwerk afgestoken.

Tegen elf uur gaan wij te kooi.

Buona notte.


2013-08-31

Zaterdag

Casamicciola-Capri

Na het ontbijt wordt alles in gereedheid gebracht voor het vertrek.

Watertanks worden afgevuld, de extra zonnetent wordt opgeborgen en tegen tien uur kunnen de trossen los.

Het lijkt in het begin erop dat wij kunnen zeilen, maar eenmaal buiten blijkt dit een illusie.

De motor gaat aan en brengt ons naar het 20 mijl verderop gelegen Capri.

Capri heeft twee hoge toppen en een zadel er tussen.

Het heeft twee kleine stadjes Capri op 150 meter en Anacapri op 275 meter hoogte.

Wij varen naar de noordkant.

Hier gaan wij ankeren.

De rubberboot wordt in het water gelaten, buitenboordmotor eraan en ja hoor hij loopt als een naaimachientje. 

Dit natuurlijk dankzij Jelle's noestere arbeid.

Hij gaat direct op verkenning uit.

Dit eiland is lastig om het bootje neer te leggen, het heeft namelijk geen strand, alleen maar rotsen.

Dan maar de haven in en ergens een plekje zoeken.

Terwijl ik in het bootje zit, passeert ons een motorboot, waardoor er water in ons bootje komt, met als gevolg een natte broek voor mij.

Aan de wal trekken wij het bootje op de kant.

Wij willen het stadje boven bezoeken.

Er loopt een comfortabele tandradbaan naar boven, daar maken wij gebruik van.

Boven is het stadje Capri, met de meest luxe winkels die je je kunt bedenken.

Vele luxe hotels, prachtige tuinen en vergezichten. 

Vanuit de hoogte zien wij Wind & Water tussen allerlei grote motorjachten liggen.

Wij lopen hier wat rond en gaan daarna weer met de baan naar beneden.

Aan de haven besluiten wij bij een restaurant wat te drinken en nemen iets te eten erbij. 

Wij hebben geluk, zij hebben wifi dus halen wij de laatste mail op.

Tegen zeven uur motoren wij weer naar Wind & Water.

Nadat Jelle het bootje klaar heeft gemaakt voor de nacht, duikt hij nog even het water in.

Ondertussen zet ik koffie.

Dan ga ik met het blog verder, misschien kan het dan morgen ochtend op internet.

Net voordat ik te kooi wil heeft Jelle terwijl wij liggen te schommelen aan het anker een wificontact gevonden.

Daar stel ik nog even mijn slaapje voor uit.

Voor de lezers een gezellige zondag in elk geval vanuit een wat onrustige ankerplaats in de voorhaven van Capri.










2013-08-23

Vrijdag

Rome (Fiumicino)-Nettuno

Om 7.15 uur staan wij op.

Tijdens het ontbijt maak ik de lunchpakketjes klaar.

Wij nemen beiden een tabletje tegen zeeziekte, want wij zijn nog niet ingeslingerd.

Tegen negen uur varen wij de haven uit, op weg naar nieuwe ontdekkingen. 

De zee is glad, een klein beetje wind maar te weinig om de zeilen te hijsen.

Dus gaat de stuurautomaat ons vandaag naar Nettuno brengen. 

Wij hoeven alleen een beetje om ons heen te kijken of er geen schepen dicht in onze nabijheid komen.

Aan de wal is het warm, maar op zee is het heerlijk met het windje erbij.

Wij volgen de kustlijn, dat geeft wat afwisseling en kun je met de kaart erbij wat plaatsjes herkennen.

Om tien uur zet ik koffie, dat is bij ons twee eetlepels cappuccino poeder in een grote beter met warm water erbij.

Nog een lekker gevuld koekje uit Nederland, oei dat smaakt heerlijk....

Wij passeren wat zeil- en motorboten en overal zie je kleine vissersbootjes.

Na de lunch, zien wij de kust dichterbij komen.

Één herkenningspunt is volgens de pilot een gebouw op het land, dat lijkt op een mini Empire State Building.

Na de smalle haveningang komen wij in een soort kommetje.

Hier leggen wij de boot aan een steiger en wachten tot drie uur.

Op dit moment houdt iedereen siësta.

Daarom nemen ook wij maar pauze.

Aan het eind van de steiger staat een Mariabeeld met het gezicht naar de zee.

Om drie uur gaat Jelle naar het havenkantoor. 

Hij komt terug en vertelt dat de ligplaats €70,00 per nacht kost, dat is niet weinig.

Er is geen wifi, ook niet in de kleine restaurantjes op de kade.

Dat is een tegenvaller.

Wij wandelen de stad in en vinden een prachtige supermarkt, dat dan wel weer.

Deze keer slaan wij maar wat extra's in, stel dat wij morgenavond voor anker gaan, dan hebben wij alles aan boord.

Bepakt en bezakt zijn wij tegen half zeven weer bij de boot.

De stad is wat teleurstellend, om met de woorden van Margot te spreken.

Het is in de oorlog gebombardeerd en in 1944 bevrijd door de Amerikanen.

Het is duidelijk een industrie stad, met geen oude gebouwen.

Wij zijn niet onder de indruk van de stad en besluiten om morgen door te varen naar het vulkanisch eiland Ponza.

Aan de boulevard zijn diverse pizzeria's, dus vanavond wordt er niet gekookt.

Tegen half negen lopen wij de haven uit en vinden een leuk tentje met een terras en uitzicht op de haven. 

Wij moeten een half uurtje wachten, maar dat hebben wij er graag voor over.

Jelle neemt een pizza met Bressaola (soort rookvlees), ik neem een pizza gorgonzola met walnoten. Het smaakt heerlijk.

Tegen half twaalf wandelen wij weer naar de boot.

Zitten nog even in de kuip bij een helverlichte maan.

Daarna gaan wij te kooi.

Buona Notte


2013-08-24

Zaterdag

Nettuno-Ponza

Wij ontbijten en brengen alles in gereedheid voor vertrek.

Even na negen uur zijn wij op de Tyreense Zee.

Je kunt merken dat het hoog seizoen is.

Er varen toch zeker wel tien schepen in een grote schaal om ons heen.

Er is geen wind, dus laten wij de motor maar weer het werk doen.

Af en toe vallen onze ogen dicht door het eentonige geluid van de motor.

Een extra kop koffie houdt ons scherp.

De afstand is vierenveertig mijl. 

Op de motor en een gladde zee, halen wij zeker een gemiddelde van zeven knopen, dat betekent dat wij tegen half vier aankomen.

De reis verloopt voorspoedig. 

Als wij drie uur hebben gevaren, rijzen de Pontine eilanden als bergen op aan de horizon.

Het is altijd weer spannend hoe alles er uit gaat zien.

Voor het eiland aan de stuurboord kant, liggen tientallen boten voor anker.

Wij zien een cruiseschip voor anker liggen in een grote baai.

Wij moeten door, naar het volgende eiland en willen in de baai voor Ponza stad ankeren.

Het is wat verwarrend of er wel of niet in deze baai geankerd mag worden.

Jelle vaart de baai in, waar één Italiaanse boot voor anker ligt.

Hij vraagt aan deze schipper of ankeren is toegestaan, de man knikt.

Vervolgens zoeken we een mooi plekje uit en laten het anker vallen.

Na de tweede keer ligt het anker vast.

Vanuit de kuip kijken wij onze ogen uit. 

De veerboten en ferry's varen af en aan.

Het krioelt van de kleine rubberbootjes, die tussen de schepen racen, om maar zo snel mogelijk aan de wal te komen.

Inmiddels zijn er in de baai veel meer schepen gaan ankeren.

De één lukt het beter dan de ander.

Er is een Frans echtpaar, dat toch zeker wel tien keer het anker uit heeft gegooid.

Telkens bleek het anker te krabben. 

Eindelijk lagen ze goed, bleek dat ze te ver in de vaargeul lagen en weg moesten van de guardia costiere.

Deze mannen wezen een plek aan om te ankeren, opnieuw mislukte het. 

Vervolgens zijn zij vertrokken en in een andere baai gaan liggen.

Langs de boulevards zijn drie steigers van verschillende exploitanten.

Aan deze steigers ligt bijna niemand, waarschijnlijk door de enorme hoge tarieven die men vraagt voor een ligplaats.

Gevolg is natuurlijk wel, dat de baai helemaal vol met boten ligt.

Jelle blaast de rubberboot op, zodat wij naar de wal kunnen.

Er is vanuit de kuip nog zoveel te zien, dat wij besluiten aan boord te blijven.

Dat betekent aperitief met wat blokjes kaas en plakjes cervelaatworst, die wij van mijn moeder mee kregen voordat wij vertrokken. 

Mmm, dat smaakte heerlijk.

Gelukkig dat dit nog bij in de tas kon, maar jullie begrijpen nu ook wel dat het niet moeilijk is om de twintig kilo te halen.

Daarna duik ik het kombuis in. 

Ja hoor, het wordt deze keer een pasta salade.

Hier gaan alleen maar lekkere dingen in zoals; tonijn, rode ui, rode paprika, pesto, crème fraiche en olijven. 

Ik kan je verzekeren dat het goed eten is in bistro Wind & Water.

Na het eten skypen we met Kirsten en de jongens, die op het eiland Samos aan het genieten zijn. Zij vertelden al een plekje voor Wind & Water gereserveerd te hebben in de haven van Pythagorian. 

Fijn, dat zij het ook zo naar hun zin hebben.

Tegen negen uur drinken wij koffie in de kuip en kijken uit op het verlichte stadje Ponza.

Het is zaterdagavond dus een beetje muziek op de achtergrond vanuit de diverse bars.

De baai ligt nu vol met boten, die allemaal voor anker liggen.

Zolang het weer rustig blijft, gaat alles goed.

Het koelt bijna niet af, de temperatuur blijft 25 graden.

Het wordt een rustige nacht.


2013-08-25

Zondag

Ponza

Vandaag blijven wij een dagje voor anker liggen.

Slapen eerst uit, ontbijt met een eitje want het is zondag.

Na het ontbijt duiken wij het water in. 

Heerlijk, het water is zesentwintig graden.

Achterop even afspoelen, zo beginnen wij fris de dag.

Het blijft wat drukkend en geen zon.

Tegen tien uur breekt er een onweer los, dat met veel wind gepaard gaat.

Het anker van een klein motorbootje, waar niemand aan boord is, begint te krabben.

Het wordt door de wind allerlei kanten op gedreven.

Op diverse boten ontstaat paniek, wat moeten wij doen.....

De stootwillen worden langs zij gehangen en tussen de schepen in geduwd.

Er wordt gebeld en ja hoor, na tien minuten komt er iemand, die een sleutel heeft en het bootje naar de wal vaart.

Maar...de wind blijft aan wakkeren, nu gaat ook het anker krabben van een grote zeilboot naast ons.

Jelle haalt wat ankerketting naar binnen en stuurt met de boegschroef bij.

De zeilboot haalt het anker op en vaart weg in de regenbui.

Gelukkig, dat lucht op.

Na een klein uurtje zijn bijna alle schepen 180 graden gedraaid. 

De wind is gaan liggen en het is weer droog.

Dat was even actie in de baai.

Fijn, er zijn ook veel boten vertrokken, waardoor we iets meer ruimte om ons heen hebben.

Eindelijk tijd voor een kopje koffie.

Ja, zo kan ineens de rust in een baai verstoord worden.

Nu tijd om een boek te lezen en het blog te schrijven.

Vanmiddag gaan wij met het bootje naar de wal om Ponza stad te bekijken.

Tegen drie uur is de kust veilig en kunnen wij het stadje Ponza bezoeken.

Eerst de buitenboord motor aan het bootje, alles klaar leggen en de boot afsluiten.

Jelle heeft inmiddels al tig keer geprobeerd om de motor te starten, maar hij krijgt de motor niet aan de praat.

Waarschijnlijk toch een vuiltje in de benzine leiding.

Dan maar peddelend naar de wal.

Tenslotte geeft onze zoon nog steeds het goede voorbeeld en peddelt alles.

Ik weet niet of hij dat ook nog doet als hij gepensioneerd is, maar toch.

Even een plaatsje zoeken op het strand, waar wij het bootje rustig kunnen achterlaten.

Het is een schilderachtig plaatsje. 

Allemaal vrolijk gekleurde geveltjes.

Een beetje de Tunesische stijl.

Het stadje ligt als een halve cirkel om de havenkom en de huisjes zijn trapsgewijs tegen de heuvel aan gebouwd.

Wij genieten van de mooie uitzichten.

Op het terras nemen wij een drankje.

Lopen door smalle straatjes met leuke doorkijkjes.

Kopen een stukje pizza en hartige taart mee voor vanavond.

Vervolgens al peddelend, gelukkig met de wind mee, naar Wind & Water.

Aan boord even bijkomen en dan het blog op internet zetten.

Daarna de weerberichten bekijken en besluiten, of wij inderdaad morgen naar Ischia gaan.