Zondag 9 juli 2017

Milna adieu

Vandaag gebeurd er niets spannend.

Het is wassen, ruimen en poetsen, wel met tussenpozen want het is inmiddels 33 graden.

Heel vermoeiend.

Voor de lunch, restjes opmaken.

Om kwart voor drie ga ik van boord.

Jelle doet de kuiptent op de boot, wel raampjes open nog extra lijn met veren naar de wal en zo ligt Wind & Water er de komende drie weken bij.

Omdat wij maandagochtend om half acht op het vliegveld in Split moeten zijn, hebben wij besloten een appartementje bij de oude stad te boeken.

Dit scheelt morgenochtend, dan hoeven wij er niet zo vroeg uit.

Om zes uur hebben wij de boot naar Split.

Terwijl wij wachten in Supetar gaat Jelle vast inchecken.

Deze keer heb ik mijn ticket geboekt, want dat was het laatste goedkope ticket €50,00 all in.

Terwijl ik wil inchecken, lees ik dat ik niet mijn meisjesnaam heb gebruikt, maar mrs. Dam.

Wat nu......dat is wel erg dom.

Jelle appt naar Transavia en legt het uit. 

Ergens hebben wij gelezen dat een wijziging €50,00 kost, daar gaat mijn "voordelige" ticket. 

Van Transavia krijgen wij bericht, dat wij dit bij het inchecken moeten doorgeven. 

Even de gevolgen afwachten .....

Bij aankomst wandelen wij naar het appartement.

Het ziet er goed en schoon uit. 

Morgenochtend bij het weg gaan, de sleutel in de brievenbus.

Daarna gaan wij op zoek naar de sushi bar in Split. 

Jelle begint met soep.

De sushi met toebehoren smaakten heerlijk.

In Split is het erg gezellige bij veel bars wordt er gemusiceerd, dit geeft een speciale sfeer.

Maandagochtend 10 juli vliegen wij voor zes weken naar huis.

Op het vliegveld bij de incheckbalie wordt niet moeilijk gedaan. 

Ik krijg gewoon een instapkaart met mrs. Dam erop. 

Een meevaller dus.

Dit was het laatste blog van het eerste gedeelte van de zomer 2017.

Dank aan al onze volgers, wij vonden het leuk om ons wel en wee met jullie te delen.

Voor allemaal een heerlijke zomer toegewenst.

Zaterdag 8 juli 2017

Onverwachte uitnodiging

Gisteravond kregen wij een uitnodiging van de ACI Marina. 

Op de uitnodiging stond een verjaardagsfeest, wij worden om elf uur verwacht.

Helen en Mike van de Lady Kathleen, hebben ook een uitnodiging ontvangen, dat gaat gezellig worden.

Eerst drinken Jelle en ik nog koffie aan boord van Wind &Water.

Om elf uur lopen wij naar het restaurant van de Marina. 

Wij worden welkom geheten door Tony het aanspreekpunt van de havenmeesters.

Wij vragen aan hem de exacte reden van dit gebeuren. 

Hij vertelt dat het op 1 juli een feestdag in Kroatië is, deze was nog niet gevierd in de Marina vandaar nu de uitnodiging. 

Wij begrepen dat alleen de vaste ligplaatshouders uitgenodigd zijn.

Er zijn ongeveer vijftig mensen. 

Op de tafels staan allerlei soorten wijn en frisdrank.

Wij worden voorgesteld aan de managing director.

Al snel komt er een Engelsman, Graham, bij ons aan de tafel zitten. 

Hij ligt ook bij ons aan de steiger.

Sinds 2000 woont hij hier. 

Eerst in een appartement, enkele jaren geleden heeft hij een huis laten bouwen, zijn appartement staat nu te koop. 

In Engeland heeft hij ook nog een huis maar daar komen zij bijna niet meer.

Wij worden uitgenodigd om naar het buffet te gaan.

Dat ziet er prachtig uit heerlijke salades, staan uitgestald. 

Wij scheppen onze bordjes vol, dit kost ons geen enkele moeite. 

Ik probeer de zwarte risotto met zeevruchten, dat heb ik nog nooit gegeten.

En zo kiest iedereen uit, wat ze lekker vindt. Ja, de wijn vloeit natuurlijk rijkelijk.

Even later schuift nog een Engels stel aan, zij liggen ook bij ons aan de steiger. 

Wij hadden een paar weken geleden hun al ontmoet in een restaurant. 

Grappig dat je zo wat meer van elkaar komt te weten. 

Het bleek dat Paul in Richmond had gewoond. 

Mike en Helen hebben daar ook veertig jaar geleden gewoond.

Paul heeft zijn vrouw hier in Milna ontmoet, hij was flottielje leider. 

Beiden zijn Engels maar zitten zeker negen maanden hier en drie maanden in Engeland.

Paul heeft net zelf een zwembad gebouwd bij zijn huis dat bijna aan de steiger ligt.

Zo wordt het nog een heel gezellig feestje.

Tegen drie uur gaan Helen en ik nog wat boodschappen doen.

Vanavond gaan wij met zijn viertjes ergens eten, want voor ons is dit de laatste avond in Milna.

Eerst wordt er gezwommen.

Tegen half acht wandelen wij de steiger af en besluiten om bij La Palma te gaan eten.

De laatste keer is dat goed bevallen.

Bij binnenkomst blijkt dat alles vol is. 

Aan de zijkant is een soort van serre, waar de airco aanstaat.

Iets minder gezellig, maar wij blijven.

Vooraf nemen wij de tunapatee en stukje speciale kaas en salami. Dit delen wij met viertjes.

Daarna neemt Jelle tagliatella met scampi's, ik ga voor de gefileerde vis met truffelsaus.

De vorige keer had Helen dit uitgezocht. Zij ging deze keer voor de zalm.

Mike gaat voor de risotto met zeevruchten, hij vond dit minder lekker dan verwacht.

Als toetje hebben wij allemaal zin in een ijsje.

Dat is niet moeilijk er zijn drie ijscotentjes, er is er maar één die karamelijs heeft.

De favoriete smaak van Helen en mij.

Morgen gaan Helen en Mike hun zoon en kleindochter ophalen van het vliegveld Split.

Wij moeten morgen wassen, ruimen en poetsen.

Dit betekent voor beiden vroeg op, dus nemen wij afscheid van elkaar, tot in september.

Aan boord nog even de mailtjes nalezen en dan te kooi.

 

Vrijdag 7 juli 2017

Na een onrustige nacht, de muziek was erg luid dit ging tot zeker twee uur door.

Je kunt merken dat het seizoen begonnen is.

Vandaag ga ik de hutten klaar maken voor Michiel en Merijn.

Onze vakantie komt ten einde.

Jelle doet de hoes om de rolfok en zo zijn wij beiden bezig.

Het is al snel warm, zeker dertig graden.

Nu hebben wij ook over de kajuit een soort van kleed gelegd, zodat het binnen minder warm is.

Op de fiets haalt Jelle twee jerrycans met diesel. 

Eén om de tank af te vullen en één blijft als reserve in de bakskist.

Verder is het vandaag een luie dag.

Vanavond maak ik in bistro Wind & Water een koude salade dit vanwege het warme weer.

Aan de kade drinken wij nog een kop koffie.

Sluiten de avond af met een ijsje.

De eigenaar van het tentje maakt een foto van zijn trouwe klanten.

Het blijft nog lang warm buiten.

Gelukkig geen muziek van de kade deze keer.

Donderdag 6 juli 2017

Geen gewone dag

Vandaag is mijn zwager Jacob Jan jarig. Proficiat Jacob.

Hij is onze beroeps charteraar en al onderweg naar Schotland voor de zoveelste whiskey reis.

Gelukkig, daar is tegenwoordig veel animo voor. 

Er kunnen 28 personen mee, de reis wordt compleet verzorgd met de mogelijkheid om zelfs te golfen.

Wij ontbijten en maken ons lunchpakketje. 

Even wat vers fruit halen voor onze gasten na de koffie.

Jelle laat de zonnetent erop zitten, dan kan Stefan ook zien hoe dit werkt. 

Wij besluiten om deze keer naar een rustige baai te gaan, aan de andere kant van het eiland. 

Er is niet veel wind, dus blijft de zeilhuik om het grootzeil zitten.

Na de koffie wordt alles klaar gemaakt voor vertrek. 

Jelle vaart de haven uit, daarna Stefan achter het roer. 

Hij kan niet wachten en geniet volop.

Wij willen de dieseltank vullen, maar helaas tien boten cirkelen om de steiger, daar gaan wij niet op wachten.

Tegen één uur zijn wij in de baai Blaca, waarvan wij verwachtten dat wij de enige zouden zijn.

Helaas er liggen al vier boten. Wij vinden toch aardig plekje om te ankeren met een lijn naar de wal.

Patrick duikt het water in en klimt op de rots, maakt de lijn vast aan een boom. Prima gelukt.

Iedereen het water in, behalve Eva zij blijft foto's maken van haar familie.

Daarna de lunch in de kuip.

Deze keer heeft Stefan kipsalade gemaakt, de grote schaal op tafel, stukken brood erbij.

Ik mag ook een hapje proeven,  ik moet zeggen hij kan goed koken.

Maar dan ineens oeps......valt er wat kipsalade op de door Jelle net prachtige schoonmaakte teakvloer. 

Jelle zegt niets....ik maak de verkeerde opmerking, door te zeggen dat deze lunch inderdaad niet zo zeevast is. 

Beetje dom van mijzelf, want ik gaf er servetten bij maar had beter bordjes kunnen geven. 

Ach ja, zo blijf ik ook leren.

Ik krijg nog een tip van Stefan hoe ik beter de lijnen kan oprollen, zonder dat deze aan het eind in de war raken. 

Natuurlijk ben ik daar na 45 jaar zeilen en 70 jaar oud, niet echt geïnteresseerd in.

Daar komt nog bij, dat Jelle altijd de lijnen opruimt.

Ja, Stefan voelt zich al helemaal thuis aan boord.

Op de terug weg laten Eva en ik de eilanden aan ons voorbij gaan.

Terug in de haven drinken de dames een koud roseetje. 

Afgelopen dinsdag bestelde Eva ergens een roseetje, die had men niet.

Tijdens het boodschappen doen 's ochtends, heb ik een fles rosé mee genomen en koud gezet.

Dit is even scoren.

De mannen aan het bier. 

Nog wat hartige hapjes gemaakt, dit ging er allemaal prima in.

Om half zeven vertrekken onze gasten met de bus naar Supetar. 

Wij zwaaien ze uit en zeggen tot volgend jaar augustus in Nederland.

Teruglopend naar de boot, halen wij diep adem en doen verslag bij Lady Kathleen aan boord.

Inmiddels is het half acht en bel mijn moeder. 

Het gaat best goed met haar, alleen nu moet haar huis leeg gemaakt worden, dit zou zij het liefst zelf allemaal willen regelen.

Gezien haar geestelijke toestand gaat dit niet lukken. 

Ik heb haar verteld, dat wij dinsdag en woensdag komen helpen het huis leeg te ruimen.

Ook wij hadden verwacht dat alles anders zou verlopen, maar helaas is de werkelijkheid niet zo.

Vanavond zelf koken, eigenlijk is het er te warm voor, maar goed het is gelukt.

Nadat ik de nodige mailtjes heb afgewerkt is het elf uur.

Tijd om te kooi te gaan,

Woensdag 5 juli 2017

Even bijkomen

Vandaag een echte rustdag.

Gisteren verliep het bezoek van de kopers best goed. 

Stefan spreekt goed Engels, hij blijft enthousiast voor Jelle duidelijk minder vermoeiend dan voor mij als gastvrouw.

Nu eerst maar twee wasjes draaien, binnen een paar uur ligt alles weer schoon in de kast.

Helen en Mike gaan vanavond ergens eten en vragen of wij zin hebben om mee te gaan.

Deze uitnodiging kunnen wij niet afslaan. 

Altijd gezellig met zijn viertjes. 

Mike en Jelle weten elkaar telkens weer nieuwe dingen over het zeilen te vertellen.

Helen en haar gezin hebben veel in het buitenland doorgebracht. 

Bijzonder en interessant, vind ik het om te horen hoe volwassenen en kinderen zich na twaalf soms veertien jaar toch uiteindelijk settelen in Nederland. 

Ja, dat expatleven is niet alleen rozengeur en maneschijn. 

Voor mij weer een bewijs, dat je overal jezelf meeneemt.

Kortom Helen en ik hebben een goede klik.

Op tijd naar bed want morgen komen onze Zweedse klantjes weer.

Gelukkig niet om half tien maar deze keer om kwart voor elf.

Welterusten.

Dinsdag 4 juli 2017

Early birds

Ja, wij zijn er vroeg bij.

Jelle wil alles zeilklaar maken, voordat de gasten er zijn.

Ik moet nog even naar de bakker om iets lekkers bij de koffie te kopen.

De bus staat er al, als ik met de boodschappen naar de boot loop.

Ja ineens vier personen erbij, dan is het fijn als alles klaar staat.

Koffie in de pot, jongelui willen water en thee, alles is voorradig!

De familie loopt de kajuit binnen Jelle en de nog steeds enthousiaste Stefan showen trots alle bijzondere grote en kleine dingen aan boord.

Dan koffie in de kuip, rond elf uur varen wij de haven uit.

Jelle geeft het stuurwiel over aan Stefan. Hij geniet volop. 

Er worden foto's gemaakt door de familie. 

Zoon Patrick mag ook even achter het stuurwiel, kortom wij hebben enthousiaste gasten aan boord.

Tegen half één varen wij de baai Stomarska op het eiland Solta in. 

Voor ons de eerste keer dat wij hier zijn.

Het heeft een kade daar kunnen ongeveer twintig boten aan liggen.

Wij gaan deze keer voor anker, want er moet gezwommen worden.

Eva blijft aan boord. 

Stefan ziet een chroom plekje, wat een beetje bruin is geworden.

De kapitein, lijkt net een tovenaar, binnen twee minuten is het bruine plekje verdwenen en Stefan weer helemaal tevreden.

Als iedereen uitgezwommen is, gebruiken wij de lunch in de kuip.

Gisteren had ik gezegd dat het voor mij moeilijk is voor een lunch te zorgen omdat ik niet weet hoeveel en waar de Zweden van houden. Ieder zorgt dus voor eigen pakketje.

Stefan en zijn familie zijn ook zeilers. Zij hadden de daad bij het woord gevoegd.

Bij aankomst hadden zij een soort van koeltasje bij zich. 

Hier zat een eigen gemaakte tonijnsalade, die rondom werd koud gehouden door blikjes bier. 

Grote watermeloen erbij, zij hadden het keurig geregeld.

Na de lunch varen wij tegen drie uur terug.

Op de wal kun je zien dat er nieuwbouw wordt gepleegd, de ritsen zijn al uitgehakt.

Stefan weer achter het stuurwiel en wij varen halve wind met een snelheid van 8 knopen richting de haven. Iedereen geniet.

Als wij de haven invaren staat de marinero al op de steiger om ons de ankerlijnen aan te geven.

Nadat alles opgeruimd is, lopen wij langs de kade en halen bij de ijsco tentje een heerlijk ijsje.

Wij wandelen verder richting het begin van de baai, daar is restaurant Bago de laatste keer hebben wij hier heerlijk gegeten.

Met het prachtige uitzicht op de baai wordt er weer getoast op de boot "skäl".

Het eten in zijn totaliteit viel deze keer een beetje tegen. Maar de sfeer heeft er niet onder geleden. Jelle biedt zelfs nog aan of ze nog een keer willen komen voor een tochtje op de motor. Schoondochter Anna is de enige die twijfelt. Donderdag is nog een mogelijkheid. 

Heel graag direct weer om tien over half tien, achteraf gezien vind ik een bus later wat prettiger. Misschien kan Jelle dat nog aanpassen.

De taxi wordt gebeld en Stefan en zijn familie stappen in en vertrekken.

Wij lopen weer over de steiger en natuurlijk vragen Mike en Helen weer naar onze dag.

Terwijl wij niet aan boord gaan, doen wij wel een kort verslag.

Jelle wil de zeilen nog opruimen en de boot af spuiten.

Als dit alles klaar is wordt het chillen in de kuip.

Mijn hoofd is totaal vol met diverse dingen, waaronder wat mailtjes uit Nederland.

Op tijd te kooi, maar daar wil de slaap niet snel komen. 

Alle radertjes werken door in mijn hoofd.

Uiteindelijk toch in slaap. 

Maandag 3 juli 2017

Retourtje Split

Gisteravond hebben wij gescrabbeld. 

Jelle had zijn boek uit en voor een spelletje ben ik altijd te porren.

Helaas verloren. Daar wil ik natuurlijk de komende week nog wel revanche op nemen.

Om half tien staan wij bij de bushalte in Milna.

Er komt een mooie grote bus met airco aan.

Jelle betaalt €8,00 voor twee personen naar Supertar, de ferryhaven.

De bus sluit aan op de Ferry naar Split, deze vertrekt om half elf. 

Hier betaalt Jelle voor een retour €18,00 voor twee personen.

Alles verloopt volgens plan.

Bij aankomst staat Peter, de man die het stikwerk gaat doen, met zijn fiets ons op te wachten.

Wij spreken af, om twee uur bij de ingang van de Ferryhaven.

Eerst gaan wij richting oude stad.

Bij de apotheek nog een pot dagcreme van Vichy kopen, handig dit merk, het is bij iedere Europese apotheek te koop.

Daarna is er een soort van optreden door "ridders". 

Volgens Peter, de stikker, mogen wij dit schouwspel echt niet missen. 

Het plein staat al helemaal vol. Jelle maakt wat foto's. 

Om twee uur zijn wij terug bij de ingang van de ferryhaven even later komt Peter er aan fietsen.

Bijzonder aardige vent heeft alle tijd, dus drinkt hij gezellig een biertje met Jelle.

Onderweg heb ik leuke simpele oorbelletjes gekocht, gemaakt van het marmer van het eiland Brac. 

Ik ga terug en koop een reserve paar.

Om kwart over drie vertrekt de Ferry naar Supertar.

Onderweg stuurt Jelle Stefan een berichtje dat wij om vier uur in de haven aankomen.

Bij aankomst staat Stefan met vrouw, zoon en partner er.

Wij maken kennis met elkaar en besluiten iets te drinken op een terras.

Eva, de vrouw van Stefan spreekt wat minder goed Engels hetgeen de conversatie soms wat bemoeilijkt. 

Zoon Patrick beheerst zijn Engels redelijk en zo blijft het gesprek wel lopen.

Stefan heeft onmiddellijk weer goed contact met Jelle.

Onder het drankje, nodigt Jelle de familie uit om morgen naar Milna te komen.

Dan kan iedereen Wind & Water bekijken, wij kunnen dan een eindje zeilen en ergens voor anker om te zwemmen. 

Goed idee, zij nemen een vroege bus en zijn om tien over half tien in Milna.

Eerst koffie aan boord en dan zeilen.

Stefan kan niet wachten.....

Wij nemen afscheid en gaan met de bus van half zeven terug.

In de bus begint de vermoeidheid parten te spelen.

Even een klein hapje eten bij La Palma en bijkomen.

Als wij over de steiger langs Lady Kathleen lopen, worden wij direct uitgenodigd voor een drankje en doen wij verslag van de dag.

Helen en Mike leven mee, dat voelt goed, begrijpen de situatie.

Tegen half elf gaan wij te kooi.

Dobar nocu.

Zondag 2 juli 2017

Dagje resort Gava

Om elf uur vertrekken wij met Mike en Helen naar resort Gava.

Onze badspullen mee, dan kunnen wij misschien nog even zwemmen in de zee.

Daarna staat een lunch op het programma.

Het is nog niet zo warm, al pratend zijn wij een half uur later bij het resort.

Voor onze vrienden de eerste keer.

Wij melden ons keurig bij de receptie.

Vladimir schudt handen en begeleidt ons over het park.

Er staan bedjes genoeg en een lekker windje.

De baai ziet er mooi uit.

In zwemmen heb ik niet zoveel zin, de anderen gaan naar beneden de zee in.

Na anderhalf uur krijgt iedereen trek en gaan wij naar het restaurant.

Hier staat een lunchbuffet. 

Heerlijke dingen uitzoeken, dat lukt ons wel.

Tot slot koffie met wat zoets wij laten het ons prima smaken, vanavond hoeven wij niet meer te eten.

Het is goed dat wij een half uur moeten lopen, voordat wij op de boot zijn.

Tegen half vijf als wij aan boord zijn, eerst een power nap.

Het wordt donkerder en het begint te waaien.

Even later onweer en dan komt de regen met bakken uit de lucht.

Dit frist heerlijk op.

Een rustige avond verder aan boord van Wind & Water.

Zaterdag 1 juli 2017

Poetsdag

Vandaag geen foto's.

Rustig wakker worden, geen plannen voor vandaag.

Jelle wil de kuip boenen en daarna in de was zetten.

Ik heb beloofd de ramen en het chroomwerk te drogen.

Kop koffie in de kuip en daarna wat actie.

Vandaag komen onze vrienden uit Breda terug.

Ook zij hebben een jaarplaats geboekt hier.

Zij hebben rond het eiland Vis gevaren en geankerd, maar hebben van de "kleine" tsunami niets gemerkt.

Om zes uur is het bij ons aan boord borrelen.

Daarna gaan wij eten in het restaurant aan de haven.

Voor ons nieuw, Helen en Mike zijn hier al een paar keer geweest.

Wij wisselen ervaringen uit. 

Volgende week gaan zij met de fast Ferry een dagje naar Split.

Bij ons komt Stefan aan boord met zijn vrouw, zoon en partner om mee te zeilen.

Hoe onze laatste week er verder uit zal gaan zien, is nog niet bekend.

Helen en ik gaan voor de vegetarische risotto, salade met mozzarella en wat frites, wijntje erbij en koffie toe dat is smullen. 

De mannen gaan voor tonijn en zeebaars ook dit smaakt prima.

Aan het eind van de avond besluiten wij om morgen naar het resort Gava te wandelen, daar de zee in te gaan en aansluitend te lunchen met zijn viertjes.

Goed idee.

Welterusten.

Vrijdag 30 juni 2017

Een meteorologische tsunami

Wij liggen weer op onze plek in de haven Milna.

Vandaag ga ik de overtrekken van de bank wassen. 

Als volgende week Stefan komt, moet alles er spic en span uitzien.

Jelle geeft het teak een extra schrob beurt.

Ondertussen maken onze buren aanstalte om te vertrekken.

Het is een groot zeiljacht zeker 46 foot, aan boord een schipper, jonge knul rond de 25,

Engels dame met twee zoons en dochter. Gisteravond werden zij door een taxi opgehaald en gingen met zijn allen ergens buiten Milna eten op een oude boerderij.

Vanochtend werd besproken waar zij naar toe zouden varen.

Toen zij op punt stonden te vertrekken en wij ze een goede vaart toewenste, vroeg de dame, blijven jullie nog lang. 

Jelle antwoordde wij hebben een jaarplaats hier. 

Zij vond dat geweldig en zei er achteraan, ik zit morgen weer in het vliegtuig naar Singapore. 

Haar kinderen studeerden vast in Engeland. 

Zij waren druk in de weer met de iPhones.

Dit is het leuke van het zeilen iedere keer ontmoet je nieuwe mensen.

De rest van de dag besteden wij aan wat onderhoud.

Er komt een zeilmaker aan boord om te kijken naar een stiksel van de bimini, dat los is gegaan. 

De hele rits moet opnieuw gestikt worden. 

Het lastige is wel, dat deze man in Split zijn bedrijf heeft. 

Hij zegt het is een kleine klus, klaar terwijl u wacht. 

Wij moeten er echter wel voor naar Split.

Wij spreken af, dat wij maandag met de Ferry naar Split komen, hij haalt ons daar op en gaat het klusje klaren.

Wel een gedoe 's morgens half tien met de bus, half elf gaat de Ferry, zijn wij om half twaalf in Split. 

Misschien gaan wij op de terugweg in Supetar langs bij Stefan, die daar in een hotel zit. 

Wij eten aan boord. 

De voorspelling voor vannacht en morgen is een zeer harde wind, wij halen de zonnetent er uit voorzorg maar af.

Na de maaltijd drinken wij koffie ergens aan de kade.

Als wij terugkomen, zien wij dat ineens het water over de kade loopt.

Wij moeten een stenen trap op om bij de poort te komen, houden net onze schoenen niet droog.

Het waait redelijk, wij zien dat het water in tien minuten 60 centimeter stijgt, daarna daalt het weer 20 centimeter, zo blijft het variëren in korte periodes. 

Midden in de nacht word ik wakker van het gerammel van de loopplank. Ik ga kijken en roep Jelle. 

Wij zien ineens dat het verschil één meter zestig is binnen tien minuten. 

Zelfs de kades in het dorp stromen over. 

Hier en daar zie je mensen lopen die van dit alles wakker zijn geworden.

Jelle blijft een tijdje in de kuip zitten. 

Hij haalt de loopplank weg en viert de lijnen het deed denken aan een tsunami die zich steeds herhaalt.

Voor ons onverklaarbaar.

Op internet vinden bovenstaand artikel.

Morgen gaan wij de havenmeester Tonie  vragen om uitleg hierover.

Nu maar weer te kooi.