Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

Trapani

2013-09-28

Zaterdag

Gisteravond vroegen onze Franse buurtjes, die inmiddels op de wal staan, mee te gaan naar een gelati te gaan eten.

Om negen uur staan wij bij hun boot.

Wij stellen ons voor, zij heten Jean Pierre en Chantal.

Wij wandelen met zijn viertjes de stad in.

Zij brengen ons bij één van de beste gelateria's van Trapani.

Wij praten over van alles en nog wat, in het bijzonder over de maffia op Sicilië.

Zo komen wij aardig wat te weten over de bevolking van het eiland.

Tegen twaalf uur zijn wij aan boord en gaan te kooi.

Midden in de nacht tegen vier uur, horen wij een motorboot naast ons komen.

Zes mannen zijn aan boord en waren volgens mij even vergeten dat bijna iedereen om die tijd slaapt. 

Het aanleggen ging niet vanzelf in het donker. 

Er werd hard naar elkaar gepraat en geroepen. 

Wij zijn toch maar even uit het bed gekomen om te kijken of alles goed ging.

Klaar wakker gaan wij weer te kooi.

Een half uurtje later, is de rust weergekeerd.

Na het ontbijt en de douche, beginnen wij serieus aan het voorbereiden van het winterklaar maken van Wind & Water.

Jelle gaat op de knieën het teak dek schoon maken en schuren, daarna behandelt hij het.

Ik begin vast de granfoulards van de bedden te wassen.

De deckchairs worden geschrobd, kortom één en al actie op Wind & Water.

De Italianen die over de steiger voorbij komen kijken hun ogen uit.

Jelle ontvangt het ene na het andere compliment.

Zo vliegt de tijd.

In het begin van de avond wordt de olie ververst en zo zijn wij al een heel eind op weg.

Morgen de zeilen en de hoezen van de kussens.

Wij willen dan ook op de fiets naar de zoutpannen, die hier dicht in de buurt zijn.

Ik ga het kombuis in en verzin wat  van de restjes die wij gaan op maken.

Vanavond blijft het warm, koffie in de kuip en daarna op tijd te kooi.


Trapani

2013-09-29

Zondag

Na het ontbijt en de douche, komen onze Italiaanse buren aan boord.

Dat gebeurt niet geruisloos.

Zes volwassenen, waarschijnlijk papa, mama, zus, zwager en de eigenaar van de enorme speedboot en partner, daarbij nog twee kleine kinderen van hooguit een jaar.

Er wordt nogal luidruchtig geconverseerd.

Als het ene kindje niet huilt, dan huilt de ander wel.

Dit hebben wij tijdens ons verblijf in de diverse Italiaanse havens nog niet eerder mee gemaakt.

Gelukkig is het maar één boot.

Er komen nog enkele vrienden, maar daarna vertrekt de complete familie, waarschijnlijk om te gaan lunchen in de stad.

Rust aan de steiger.

Omdat de "haven" aan een stukje industriehaven ligt is er altijd activiteit.

Ineens zien wij een pilot bootje binnenvaren, die een grote zeeschip trekt.

Een uur later wordt er hard gewerkt om containers aan boord te hijsen.

Tegen half zeven is blijkbaar de lading aan boord en vertrekt het zeeschip dat getrokken wordt door twee sleepboten.

Jelle poetst, alles krijgt een beurt en wordt direct binnen opgeruimd.

Het reddingsvlot en de radar gaan naar binnen.

Tegen half vijf pakken wij de fietsjes en gaan op zoek naar de zoutpannen.

Er is zelfs een fietspad, alleen zo te zien wordt er niet veel gefietst er staat overal onkruid.

Na een half uurtje fietsen komen bij een soort windmolen met daarnaast een zoutpan.

Het blijkt dat Trapani in 1572 de belangrijkste stad van Europa was voor export van zout.

Er zijn nog veertig actieve zoutpannen tussen Trapani en Marsala.

Inmiddels zijn deze pannen beschermd natuurgebied sinds 1995.

Grote bergen zout staan naast de molens.

Het is een apart gezicht.

Wij fietsen verder en zien in de zoutpannen groepen flamingo's door het ondiepe water lopen.

Wij fietsen terug naar de boot.

Als wij aan boord komen blijkt de complete Italiaanse familie en nog twee gasten weer aanwezig te zijn.

Het is nog steeds dertig graden, dus zitten wij in de kuip, het duurt niet zo lang of we vertrekken toch maar naar binnen. Ik begin me het eten.

Vanavond wordt het krabcocktail, en gekonfijte canard met sinasppelsaus en roergebakken gemengde verse groenten. 

Wij eten binnen, wantndan horen we een stuk minder van onze buurtjes.

Wij hebben de airco aangezet, zodat het wat minder warm is.

Buiten blijft het spektakel doorgaan, de mama heeft blijkbaar gekookt, als er gegeten wordt is het wat rustiger. 

Inmiddels is het kwart over de tien en de kinderen huilen nog steeds regelmatig.

Het is nu weekend, wij zijn benieuwd hoe het morgen is.


Trapani

2013-09-30

Maandag

Vandaag gaan wij door met schoonmaken.

Er was regen voorspeld, daar hadden wij ons een beetje op voorbereid. 

Het bleken precies twee buitjes te zijn.

Ik had de gordijntjes gewassen en dacht, als het regent kan ik die terug hangen.

Dit is namelijk een monnikenwerk, de boven en onderkant moeten door een railtje, gelukkig hielp Jelle mij erbij zodat de klus wat sneller ging.

Ze hangen er weer fris bij.

De fok wordt opgeruimd.

Daarna krijgt de buitenboord motor van de rubberboot een beurt, de benzine moet eruit er mag niets achterblijven, dit is niet goed voor de motor.

Op de radarpaal bevestigt Jelle een kleine zonnecollector, die het de hele winter blijft doen, zodat de accu's op peil blijven.

Terwijl wij aan het werk zijn, zien wij aan de overkant veel politie auto's, mannen in witte uniformen en een grote bus, het terrein is zelfs afgezet.

Wat zou dat betekenen......

Er komt een sleepboot binnen die een heel groot schip trekt.

Het blijkt een schip uit Monrovia te zijn.

Natuurlijk heb ik direct de plaats op internet gezocht.

Het blijkt de hoofdstad van Liberia in West Afrika te zijn.

Het heeft 470.000 inwoners te hebben, er stonden wat foto's bij, waarop o.a. het verkeer er nogal chaotisch uitzagen.

Zo blijft een mens leren.

Opvallend is wel dat het bootje van de kustwacht om de boot uit Monrovia blijft varen.

Jelle gaat de spiegel(achterkant) van de boot nog even poetsen, tenslotte liggen wij aardig op schema.

Tegen achten duik ik het kombuis in en maak een salade met allerlei ingrediënten erin die niet bewaard kunnen blijven. We eten en lekker van.

Jelle doet de afwas en ik kan aan het blog werken.

Vandaag was het een heerlijke temperatuur met veel wind, die houdt het aangenaam aan boord tijdens de werkzaamheden.

Vanavond is het voorlopig de laatste keer dat wij aan boord slapen.

Buona Notte.









Trapani

Woensdag

2013-09-25

Na een rustig ontbijt en de koffie, doe ik wat wasjes in de machine, lekker de zon erop en de wind er door.

Tegen drie uur ligt alles weer droog en fris in de kast.

Vandaag gaan Jelle en Frans koken.

Er wordt begonnen met de boodschappenlijst, de kar gaat mee en zij vertrekken.

Heerlijk, even niet over eten na te denken.

Dit laat ik mij dan ook wel gevallen, bemoei mij nergens mee.

Zij zijn tegen lunchtijd terug met een kar vol spullen en niet te vergeten een lunchhapje!

Na de lunch siësta, het is al weer bijna dertig graden hetgeen betekent echt rusten.

Als wij thee hebben gedronken wandelen Frans en ik langs de boulevard naar de Marina Turistico.

Wij passeren het Piazza Garibaldi met zijn standbeeld, daar maak ik een foto van.

Een eind verder is de Marina. 

Die ligt erg open naar de zee, met alleen een strekdam ervoor.

Nu op zoek naar het strand, dat ligt nog zeker een mijltje verder.

Via het oude centrum gaan wij terug naar Wind & Water.

Natuurlijk niet, voordat wij bij een gelateria een heerlijk Italiaans ijsje hebben gekocht.

Aan boord installeer ik mij met mijn iPad in de kuip en ga wat lezen.

Onze Franse buren lopen over de steiger en beginnen een praatje.

Zij heeft een Italiaanse vader, is geboren en opgegroeid in La Rochelle.

Zij spreekt dan ook vloeiend Italiaans en redelijk Engels. 

Nu wonen zij in de buurt van Toulouse, hebben een huis met één hectare grond er om heen.

Zij hebben de auto bij zich en gaan nu naar Marsala een hapje eten.

Met een dertig jaar oude kotter van ongeveer elf meter lang, varen zij al meer dan tien jaar rond Sicilië. 

De afgelopen zeven jaar gaat de boot hier op de wal, zij zijn erg tevreden over de behandeling en de afspraken die gemaakt en nagekomen worden.

Voor ons fijn om te horen.

Leuk, om zulke mensen te ontmoeten dan moet je direct je mening over Fransen bijstellen.

Zij vertellen, wat wij beslist niet mogen missen op Sicilië. 

Het is zeker de moeite waard om een auto te huren en het binnenland in te gaan.

Na deze babbel gaan de jongens naar binnen en beginnen aan de voorbereidingen van het diner.

De tafel wordt uitgebreid gedekt in de kuip.

Na een uurtje wordt zowaar een heerlijk diner geserveerd vanuit de kombuis van 

Wind & Water, het is goed toeven in deze bistro.

Wij eten een heerlijke vis uit het rookoventje van Kees, met daarbij knoflook gamba's en couscous, als bijgerecht een soort aubergine compote en salade.

Ja, dit hebben de jongens perfect gedaan, voor herhaling vatbaar merk ik op.

Helaas vertrekt Frans morgen, dus samen herhalen gaat helaas niet, maar misschien Jelle alleen...

Ik houd jullie op de hoogte.

Daarna volgt natuurlijk de afwas en komen Jelle en Frans tot de ontdekking, dat ze wel erg veel potten en pannen hebben vuil gemaakt.

Het is nog steeds vijfentwintig graden in de kuip.

Rond middenacht gaan wij te kooi.

Buona Notte.


Trapani

Woensdag

2013-09-26

Buongiorno.

Vandaag zijn mijn broer en schoonzus jarig.

Dus dat zal vast een gezellige boel in Breukelen worden.

Jelle en Frans zijn al vroeg op.

Zij gaan namelijk een scooter huren.

Beiden komen ze met de helm op aan boord, een foto waard.

Wij drinken koffie en off they go.

Natuurlijk, loop ik mee om de scooter te bewonderen.

Zij vertrekken naar Erice, bovenop de berg, die 800 meter hoog is, waar onderweg gemakkelijk gestopt kan worden met de scooter voor de nodige foto's.

Ik wandel de stad in en zie langs de boulevard grote cruiseschepen liggen, één van de twee is een grote drie master.

Trapani is blijkbaar voor de cruiseschepen een gewilde stop.

Tegen drie uur komen Jelle en Frans glunderend aan boord.

Het was prachtig en het scooter rijden is heel goed bevallen.

Frans heeft genoten van de mooie uitzichten en het stadje.

Na de thee, mag ik ook een rondje mee achterop.

De helmen op en de scooter wordt gestart.

Waar zitten de stepjes, wel een eind naar voren, achterop zitten betekent je overgeven aan de chauffeur. 

Dat kost mij wat moeite ha,ha.

Ik probeer over de schouder van Jelle mee te rijden. 

Helaas dat lukt niet, want op één of andere manier botsen onze helmen dan tegen elkaar.

In de buitenwijk van de stad gaat het prima. 

Daarna rijden wij de stad in en wordt het verkeer drukker, dat betekent extra oppassen, links en rechts word je gepasseerd.

Nadat wij onze B & B voor dinsdagnacht hebben besproken, rijden wij terug naar de haven.

Aan boord nemen wij een aperitief, mailen en whappen nog wat en is het tijd om te verkleden voor het eten in de stad.

Vanavond is het afscheidsdiner van Frans.

De buren hebben ons een adres doorgegeven, waar men heerlijk kan eten.

Donkere wolken pakken zich samen, in Nederland zou er zeker regen en wind uitkomen.

Alle raampjes sluiten we, want je weet niet zeker of het gaat regenen.

Voor het eerst deze zomer trek ik mijn lange broek aan.

Na wat zoeken, komen wij toch uiteindelijk op de plaats van bestemming.

Een heel groot terras. Wij krijgen een tafeltje voor drie.

De starter wordt een salade met verschillende soort vis.

Daarna nemen we allemaal wat anders en laten het ons lekker slapen.

Het is een echt Siciliaans restaurant.

De obers  reageren niet op alles even enthousiast.

Totdat hun baas erbij komt en ineens alles mogelijk is.

Het klopt inderdaad zoals  het spreekwoord zegt, 's lands wijs  's lands eer.

Wij wandelen na een heerlijk diner naar huis en praten in de kuip nog even na.


Trapani

2013-09-27

Vrijdag

Voor Frans was dit het laatste nachtje aan boord.

Na de koffie lopen wij naar de ingang van de werf.

Babbelen daar nog wat met onze Franse buren onder het afdak.

Korte tijd later stopt de taxi en Frans vertrekt.

Het waren gezellige dagen zo met elkaar.

Met zijn drietjes hebben wij veel delen van het noorden van Sicilië gezien.

Frans, bedankt voor de leuke dagen aan boord van 

Wind & Water.

Wij maken een start met het opruimen.

De gastenkooi wordt gestoft, raampjes open, dekbed naar buiten, zodat dit allemaal in een grote tas fris en schoon opgeborgen kan worden.

Ik ga nog even een eind lopen, goed voor het lijf, want ja daar zijn waarschijnlijk wel wat kilootjes bij gekomen. 

Vanaf volgende week, moet ik er maar eens serieus aan gaan werken.

De middag verloopt rustig en ik ga met het blog bezig, aanvullen met de foto's van Jelle.

Dat betekent dat het vanavond op het internet staat.

Hier in de haven hebben wij gelukkig een prima ontvangst.

Lieve lezers, wij wensen jullie een gezellig en zonnig weekend toe.