Blog 2013-09-07

Maratea

Zaterdag

Het was een warme nacht.

Het koelt af tot zestien graden.

Na het ontbijt gaan wij naar het VVV kantoor in de haven voor informatie, zij geven ons het advies met de bus naar boven te gaan daar ligt namelijk het oude stadje Maratea.

In 1100 stond hier een kasteel.

In 1700 begon men rondom het kasteel allerlei voorzieningen te bouwen, waaronder een ziekenhuis. Inmiddels waren er ook veel landbouw activiteiten ontwikkeld.

Tegenwoordig is het stadje een toeristische attractie geworden, waar in de zomer concerten en festivals op het oude marktplein worden georganiseerd.

Het heeft 5500 inwoners en het ligt op de helling van de Monte S.Biagio.

In de haven wordt het warmer en warmer. 

Doordat het weekend is, is het een drukte van jewelste met allerlei kleine motorbootjes, die willen tanken en vervolgens zo snel mogelijk de haven willen verlaten.

De bushalte is onder een grote plataan.

Wij nemen de bus van half vier, via smalle kronkelende wegen komen wij na een half uur op het Marktplein van het dorpje Maratea aan.

De temperatuur is hier een stuk beter als beneden in de haven.

Wij kijken onze ogen uit.

De gebouwen zijn vaak uitgehouwen in de rotsen.

Het lijkt alsof de tijd hier is stil blijven staan.

Het is zeker een bezoekje waard.

Na anderhalf uur gaan wij met de bus weer naar de haven.

Aan boord een aperitief om even bij te komen.

Als het gaat schemeren komen de muggen, daar hebben wij de hele reis nog geen last van gehad. Onmiddellijk haal ik het flesje antimug spul voor de dag, dat helpt wel iets.

Dan ga ik een meloensoepje maken en een boeren omelet, wijntje erbij en zo genieten we van het goede boordleven.

Wij eten in de kuip.

Ondanks de zwoele temperatuur, doe ik toch een lange broek, kousjes en een T-shirt met lange mouwen aan, want de muggen blijven irriteren.

Binnen gaat de airco aan, door het koken is de temperatuur daar aardig opgelopen.

Met een vochtigheidsgraad van 77% blijft het een niet zo prettige warmte.

Daarna bereiden wij ons voor op zondag. 

Wij gaan naar Cetraro dertig mijl verder.

Voordat wij te kooi gaan, belt Kirsten.

Zij vertelt dat Tibbe in de finale staat van het jeugdtoernooi georganiseerd door Tennis Vereniging Bunnik, die morgen wordt gespeeld. Spannend dus.

Buona Notte.

Blog 2013-09-08

Maratea-Cetraro

Zondag

Het water in de haven is zo helder, dat wij naast de boot er in duiken.

Het is nog vroeg en de haven ligt in de schaduwzijde.

Heerlijk, daarna afspuiten onder de slang op de steiger.

Wij zijn weer fris voor de komende paar uur.

Het zonnetje schijnt en om kwart voor negen vertrekken wij.

Weinig wind, dus de motor moet aan.

Jelle gooit een lijntje uit, wie weet vanavond vis?

Het lijkt wel een cruise, wij moeten alleen wel zelf ons drankje inschenken.

Ik pak mijn "dekchair" en ga op het "achterdek" zitten, een beetje in de schaduw.

Heerlijk windje door mijn haar en laat de kust aan mij voorbij gaan.

Wij volgen vele dorpjes langs de kust. Vanaf het water kun je de spoorlijn volgen, met af en toe een trein die voorbij snelt.

De achtergrond bestaat uit woeste ruige bergen van verschillende hoogten.

Oeps daar trekt iets aan de vislijn, helaas de lijn is achter een visboeitje blijven haken, weg aas. Dan de spullen maar opruimen.

Tegen half twee varen wij de haven in.

Het is een grote haven, waar nog veel lege ligplaatsen zijn.

Jelle meldt zich op de marifoon en even later staat de ormeggiatore op de steiger te wachten. Zo liggen wij snel op een keurige plaats.

Wij rusten even in de kuip en tegen vier uur pakken wij de fietsjes en gaan op verkenning uit.

Het is een saaie weg en een centrum zien wij ook niet.

Wel een Liddle dus nemen wij en passant wat boodschappen mee.

Vanavond gaan wij een hapje eten bij de enige plaatselijke pizzeria.

Wij laten het ons heerlijk smaken.

Niet te laat naar bed, morgen op tijd op, want wij willen naar Vibo Valentia de laatste haven voordat wij naar Sicilië gaan.

Blog 2013-09-09

Cetraro-Vibo Valentia

Maandag

Wij varen de haven uit tegen kwart over acht.

Even opletten, want toen wij gisteren aankwamen, hadden wij maar 1.80 meter water onder de kiel. Volgens de plotter moest dat acht meter zijn.

Waarschijnlijk is dat de verzilting van de haven.

Nu waren wij op voorbereid, dus vaar je rustiger over de ondiepte heen.

Boven land hangt er veel bewolking, boven zee is het wat helderder.

Behalve een paar vissersbootjes is de zee helemaal voor ons alleen.

Na een uurtje zien wij op de plotter dat er een zeilschip drie mijl voor ons vaart.

Als je met de cursor op het icoontje gaat staan, krijg je de gegevens door van het schip.

Het blijkt dat het een zeilschip is, 42 voet lang en op weg naar Vibo Valentia.

Aan de horizon kunnen wij door de bewolking nog niets ontdekken met onze eigen ogen.

Voor de verandering gaat het vislijntje weer uit, misschien vandaag meer geluk.....

Inmiddels zien wij ook een streepje in de verte, dat moet de zeilboot zijn die op de plotter staat.

Leuk, heb je wat te volgen geeft wat afwisseling.

Wij lezen wat en maken wat mailtjes klaar, zodat die straks in de haven verzonden kunnen worden. 

In de pilot stond al beschreven dat er internet in de haven is.

Zo verstrijken er wat uurtjes en gaat de bergachtige kust aan ons voorbij.

Na de lunch tegen één uur komt er wat wind .

De zeilen worden gehesen en de motor kan uit.

Heerlijk even zonder dat geluid.

Aan de wind gaan wij zeven knopen en zijn wij zeer tevreden.

Helaas na anderhalf uur is de wind op en wordt het weer dieselen.

Wij naderen ons doel.

Kijken voor het eerst uit op allemaal windmolens die op de heuvels boven Vibo Valencia zijn geplaatst.

Tegen kwart over vier varen wij de haven in.

Wij kiezen voor de haven die door een Canadees-Italiaans echtpaar wordt gerund.

Het leek ons makkelijk om even wat Engels te spreken.

Voor de haven, worden wij al opgewacht door een havenmedewerker.

Hij wees ons keurig naar de box. 

Op de steiger stonden twee mannen al klaar om ons te helpen. 

Één van de twee vroeg, of hij even aan boord mocht komen om te helpen.

Hij nam onmiddellijk mijn lijn over en legde de boot keurig vast.

Wij waren helemaal verrast met zo'n ontvangst.

Nu eerst het finish biertje, want dat hadden wij wel verdiend na zo'n tochtje van acht uur.

Hier blijven wij in elk geval twee nachten.

Morgen het stadje bekijken.

Na het eten gaat het blog op internet.

Een koffietje in de kuip en dan te kooi.

Buona Notte.