Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee
2016-06-27+28

De laatste loodjes....

Vanochtend zijn wij op tijd eruit.
Het is een baai waar wij zeker gaan terugkomen. Wij hadden zelfs gisteravond electriciteit, onze Duitse buurman liftte ook mee op onze elektriciteitskabel.
Het was een prima temperatuur om te slapen.
Tegen half tien zijn wij onderweg naar onze laatste haven Preveza.
De afstand van Ormos Spartakhori naar Preveza is twintig mijl.
In het kanaal wordt nog steeds druk gebaggerd, vorig jaar was men hier ook al mee bezig.
Wij passeren de grote Lefkas Marina, zo te zien ligt hier ook nog een steiger vol met nietverhuurde charterboten.
Het enige knooppunt is de draaibrug, die op ieder heel uur open gaat.
Even voor elf komen wij bij de brug, blijkt dat toevallig op dit uur de brug niet draait.
Een uurtje wachten dus. 
Jelle besluit terug te varen, bij Lefkas Marina is een dieselpomp daar vullen wij de tank af, belangrijk voordat Wind & Water donderdag de wal op gaat.
Om twaalf uur draait de brug een halve slag, zodat de schepen er van beide kanten door kunnen.
Het is maximaal 6 meter diep in de vaargeul, dus opletten geblazen.
Een kwartiertje later zijn wij op de Ionische Zee.
Er is niet zoveel wind, maar de fok geeft altijd iets ondersteuning.
Hier is het voor ons weer bekend terrein, het voelt een beetje als thuiskomen.
Vorige week heeft Jelle gebeld met de haven voor een ligplaats langs de wal voor drie nachten. 
De dame, Olga, heeft het genoteerd, Jelle moet tegen één uur terug bellen.
Als wij rond één uur de haven binnen varen staat de havenmeester al op de kade en helpt ons bij het aanleggen van de boot. Prima plaats om alles af te tuigen.
Er wordt hard gewerkt in de haven, er komt een nieuw havenkantoor, toilet- en doucheruimten en een restaurant. Dat gaat vast goed komen!
De thermometer blijft gelukkig onder de dertig graden, in combinatie met de wind een prima temperatuur.
Als wij eenmaal aangelegd hebben en alles is op orde, dan zijn wij toe aan een powernap.
Eind van de middag heerlijk douchen en deze keer eten wij aan boord.
Hier in de haven zien wij opvallend veel Duitse en Italiaanse vlaggen.
Tegen acht uur lopen wij het stadje in en drinken koffie op een terras bij Flo-caffee.
Het is een gezellig levendig stadje, waar veel geflaneerd wordt zowel door jong als oud.

Dinsdag 
Kalimera.
Inmiddels is het half negen, het is rustig in deze haven.
Vandaag beginnen wij met poetsen.
Drie wasmachines, dit alles blijft de komende twee maanden schoon aan boord.
Jelle maakt de rubberboot schoon, laat hem leeglopen en vouwt hem op.
De hoes gaat om de rolfok. 
De comfortseats (stoeltjes) worden op de steiger geschrobd met sop en daarna de waterslang erop, ja dat werkt prima. Nu in de wind en de zon een paar keer draaien en zij zijn weer heerlijk fris. Dan volgt de droogloop mat ook schrobben op de steiger, in de zon en droog is die weer. 
Tegen twee uur, na de lunch zakken wij als een plumpudding in elkaar, nu eerst pauze....
Ja, ja wij zijn dat "harde" werken niet meer gewend. 
Ik moet wel zeggen, dat de vochtigheidsgraad 70% is, bij een temperatuur van ongeveer 28 graden.
Tegen vijf uur pakken wij de fietsjes en gaan naar een grote supermarkt om de standaard voorraad weer op pijl te brengen. 
Het windje trekt aan en tegen die tijd zakt de temperatuur, lekker.
Wij rijden via het stadje terug en stoppen bij een bakker die zelf ijs maakt, ja dat willen wij proberen. Het smaakt heerlijk.
Vanavond gaan wij in de stad iets eten. 
Aan de kade in Preveza liggen veel zeilboten en de terrassen sluiten hierop aan.
Heel gezellig veel muziek, maar onze voorkeur gaat uit naar een plek iets van de muziek verwijderd.
Wij vinden een echt Grieks restaurantje, een straatje achter de boulevard.
Vanavond wordt het vis, die wordt ons eerst getoond op een grote schaal, het is een tongetje en een soort van zwaardvis. De kok gaat ze voor ons grillen. 
Ik moet naar het toilet, ik doe de deur op slot, dit ziet er wel heel simpel uit maar het werkt.
Een soort van geverfde kromme spijker die je moet om draaien, een creatieve en goedkope oplossing.
Wij smullen van de vis, verser als dit kan niet.
Wij moeten €26,00 afrekenen inclusief wijn, bier en gemarineerde ansjovisjes je hoort ons niet klagen.
Wij hebben het gevoel dat nu echt het seizoen is begonnen.
Alle terrassen zitten vol met zowel Grieken als andere toeristen.
Wij wandelen verder richting de haven en nemen nog een cappuccino op een terrasje.
Hier zet ik het blog op internet. 




2016-06-25

Rainy day en daarna..

Vrijdag maakte Jelle nog een paar leuke foto's.
De steiger waar Wind & Water aan ligt.
Maar ook als je van de steiger de straat oversteekt zie je zo bootjes liggen.
De ingang van het zwembad ziet er zo uit. Echt Grieks.
Nu is het zaterdag.
Jammer, wij moeten weg van de IBA steiger, maar varen vol goede moed naar de Nederlandse steiger waar Jelle gisteren een plek heeft gereserveerd.
Wij komen aan, blijkt dat er een andere Nederlandse boot op de ons toegezegde plaats ligt. 
Er loopt geen havenmeester rond, er staan wat Nederlanders te kijken. 
Hier worden wij niet vrolijk van. 
Dit betekent geen plaats aan de steiger, dan maar aan de overkant voor anker.
Er liggen al veel boten, dus laten wij het anker maar vallen.
Afgelopen nacht heeft het erg hard gewaaid, wij hopen dat dit de komende nacht niet gaat gebeuren.
Wij duiken het water in, want inmiddels haalt het kwik de dertig graden weer.
Tegen een uur of twee komt de eerste bui, daarna volgt de één na de andere bui en onweer.
Heerlijk, goed voor het teak, maar ook voor ons eigen lijf.
Als wij naar buiten kijken naar de overkant ziet het er zo uit.
In de baai ziet het er ook wat troosteloos uit.
Gelukkig heb ik nog eten aan boord en hoeven wij niet in het bijbootje, dat laten wij rustig op het voordek liggen.
Inmiddels is Jelle druk bezig met het splitsen van ooglussen aan de nieuwe landvasten, daar is het echt weer voor. 

Het resultaat mag gezien worden.
De temperatuur zakt tot 25 graden, heerlijk. Af en toe valt er nog steeds een buitje regen.
Na de koffie gaan wij scrabbelen. Na tweeënhalf uur, inmiddels half twaalf, stoppen wij ermee. Jelle kan niet verder hij heeft alleen nog maar medeklinkers.
Wij gaan te kooi bij een aangename temperatuur, dat beloofd goede nachtrust.

Zondagochtend 
Voor ons een ontbijtje met een zacht gekookt ei. 
Wij besluiten om niet te blijven liggen, het is hier erg druk in de baai.
Noord Meganisi, Ormos Spartakhori is ons doel, mits wij daar aan een steigertje kunnen liggen.
Voor ons een nieuwe onbekende baai.
Wij spreken af, is er geen ruimte varen wij door naar de Marina in Lefkas.
Tegen elf uur komen wij aan, het ene gedeelte blijkt gereserveerd te zijn voor de charterschepen.
Het andere gedeelte is een free port, daar legt Jelle Wind & Water keurig aan een kade.
De zon schijnt weer dus direct gaan alle ramen open.
Ik wil mijn benen strekken, ga op onderzoek uit.
Eerst maak ik een foto van Wind & Water, zoals die er nu bij ligt.
Het ziet er goed uit. 
Twee restaurantjes en bij de laatste staan zelfs ligbedden en parasols, die je voor €6,00 per dag kunt huren.
Terug aan boord vertel ik Jelle mijn ontdekking. Hij zegt, ga jij maar vast ligbedden en parasol uitzoeken ik kom er zo aan. Goed idee pak mijn tas en ik ben weer weg.
Een half uurtje later is Jelle er ook. 
Dit leven is geen slecht leven.
In de verte hebben wij zicht op het eiland Skorpios van wijlen Onassis.
Het water is heel helder. 
Deze keer geen grote keien onder water, gewoon een kiezelstrand dat doorloopt in de zee.
Aan het eind van de middag wandelen wij terug naar Wind & Water. 
Als wij langs de taverne lopen reserveren, wij een tafeltje voor twee.
Om half acht wandelen wij er heen.
Inmiddels liggen alle kades weer vol met zeilschepen.
Naast ons ligt een Bavaria 28 met een helmstok. 
Zij nemen deel aan de flottielje van OCC, vertrokken vanochtend vanaf Lefkas haven. 
De wind is aardig aangetrokken tot een vijf Beaufort, doordat wij in deze baai aan lager wal ligt, komen de golven recht de baai in. 
Je kunt je voorstellen dat dit voor wat golven zorgt. Daardoor veel beweging van alle schepen.
In het restaurant zijn veel Nederlanders. OCC is namelijk een Nederlandse organisatie met een kantoor in Naarden. 
Dat is lang geleden dat wij zoveel nederlanders bij elkaar hebben gehoord en gezien.
Het terras gaat bijna over in de baai. Jelle heeft er weer een mooie foto van gemaakt.
Hopelijk gaat de wind vannacht wat liggen.
Vanavond beginnen wij met een sjakanaki en de auberginesalade, deze was de vorige keer heel lekker. Daarna de heerlijk huisgemaakte moussaka, wijntje erbij en wij zijn klaar.
Terwijl Jelle naar de voetbalwedstrijd Duitsland-Slowakeije kijkt zet ik het blog op internet.




2016-06-23+24

Op zoek naar een nieuwe ligplaats......

Tegen half tien verlaten wij de mooie, maar drukke Kioni baai op Ithaka.
Alle charterschepen hebben anker voor uit, achter een lange lijn naar de wal, het bos of de rotsen. Wij begrijpen nu waarom. De baai kun je niet groter maken dan die is. 
Als iedereen alleen het anker uitgooit en er komt wat wind, dan  gaan alle ankerkettingen over en door elkaar heen. 
Door een achterlijn op de wal vast te maken, kan het schip niet zo snel draaien en kunnen er dus meer boten in de baai. 
Mijn kapitein is niet een echte fan van dit systeem, wat gebeurt er als er echt 's nachts ineens veel wind uit een andere hoek komt.......
Wij hadden de Vasilikki baai op ons lijstje staan en Fiskardo ook een schattig klein haventje.
Deze twee wensen bewaren wij tot september als wij hier nog zes weken rond varen.
Het is vandaag woensdag, de charterschepen komen op zaterdag weer terug. 
Wij kiezen nu voor Nydri op Lefkas, zestien mijl noordelijker.
Wij weten dat hier drie steigers zijn voor charterschepen, als deze er niet zijn, kun je er voordelig liggen. Je hebt dan alles bij de hand, water, electriciteit en zelfs een zwembad.
De boulevard op vijf minuten lopen en je zit midden tussen alle soorten restaurants en souvenir winkeltjes.
Wij hebben gehoord van de Nederlandse steiger van Pieter bij het restaurant Armonia, met zwembad. Kortom wij hebben de keus.
Vanaf Ithaka vaar je naar de zuidpunt van Lefkas, het is een lang gerekt groen eiland.
Aan de oostkant zijn ook veel baaitjes. 
Er wordt hier overal gezeild en beslist niet alleen door grote boten. 
Het is een mooi vaargebied.
Wij leggen het bijbootje op het voordek, varen langs de steigers.
De Nederlandse steiger ligt inderdaad helemaal vol met Engelse en Nederlandse boten.
Dus kiezen wij voor een steiger, die hoort bij een soort service centrum van boten, genaamd IBA.
Een vlotte jongen geeft ons de mooringlijnen aan, ik loop naar voren zet ze vast, hij geeft het goede advies, wij liggen direct prima.
Wij willen blijven t/m zondag. Dit lukt niet, want er komen zaterdag 12 schepen dus dan moeten wij weg. Prima, dan zien wij wel verder.
Jelle zet direct de zonnetent op, het is ontzettend warm d.w.z. binnen vijfendertig graden, buiten nog een paar graadjes meer.
Tot vier uur doen wij niets.
Daarna pakken wij onze zwemspullen en steken wij over naar het zwembad.
Heerlijk dat koele verfrissende water. Tegen half zeven zijn wij weer aan boord.
Kleden ons rustig aan, want het is nog steeds warm. 
Was mijn haar, binnen tien minuten is het weer nat van het transpireren. 
Jammer, geen eer aan te behalen.
Eerst even afrekenen op het kantoor per nacht €18,00 voor onze boot.
Wij wandelen het dorpje in en herinneren ons alles weer van vorig jaar.
Nu moeten wij kiezen waar wij gaan eten, iedereen prijst zijn eigen keuken aan.
Ik heb deze keer wel zin in Grieks. 
Vooraf een aubergine salade en gefrituurde gourgette, daarna een Grieks stoofpotje van kalfsvlees, heerlijk.
De temperatuur is nog steeds boven de vijfentwintig graden. 
Wij besluiten om in een lounge bar, kop koffie te drinken met het uitzicht op de verlichte boten. 
De veerboten blijven af en aan komen.
Wij komen helemaal in de tropische sfeer en besluiten om een mojito te bestellen. Heerlijk!!
De eerste keer dat wij dat dronken was op Menorca in 2012, Timo trakteerde ons erop.
De volgende ochtend vroeg vertrokken wij naar Sardinië dit was 210 mijl. 
Een tocht zonder wind, jammer voor Timo, voor mij wel heel gezellig.
Tegen half twaalf wandelen wij naar de boot. 
Het is binnen nog steeds boven de dertig graden.
De airco gaat een half uurtje aan, heerlijk om te slapen, hadden wij gehoopt.
Helaas dat lukte niet, toch maar alles tegen elkaar open gezet en in elk geval uitgerust.
Vrijdag staat er niets op het programma. 
Ik ga een paar boodschappen met de kar doen, lekker dicht bij de steiger. 
Neem iets lekkers mee voor bij de koffie.
Jelle gaat op zoek naar een ligplaats voor twee nachten.
Ja hoor aan de Nederlandse steiger is nog ruimte. De Engelsen die er nog zijn, behoren nu tot de non-eu, dus moeten hun eigen plek maar gaan zoeken, zegt Con(havenmeester) lachend.
Dus morgen verkassen.
Dan tegen vier uur naar het zwembad een uitkomst zo dichtbij de boot.
Jelle heeft toch lijnen bij een marine shop gezien. 
Erg voordelig, ze zien er goed uit, hij moet er nu zelf twee ogen in splitsen. Kost even wat tijd, maar met internet en als goede padvinder heeft zijn fokkemaatje al het vertrouwen in het resultaat.
Vanavond gaan wij een pizza eten, wij hebben de Italiaan al uitgezocht.
Heerlijke pizza Hawaii en een Griekse pizza.
Toch nog een drankje op het lounge terras.
Dan naar Wind & Water.
Kalinichta.


 

H2016-06-22

Verder richting Preveza..

Gelukkig waait het waardoor er vannacht iets afkoeling was.
Om half acht is het nog steeds vijfentwintig graden, terwijl alles open staat en door kan waaien.
De zonnetent gaat eraf en alle voorbereidingen worden getroffen voor ons vertrek naar Ithaki.
De Kioni baai moet een mooi plekje zijn, wij gaan het ontdekken.
De afstand is veertig mijl. Om half negen gaan de trossen los.
Onze Engelse buren wilden ook gaan, maar hij zag op zijn windsite windkracht vijf dat leek hem niet aangenaam. Zijn vrouw wilde ook beslist niet. 
Zij vond het heerlijk aan boord, al was het zes weken op dezelfde plek. 
Jelle zegt de voorspellingen zijn het eerste gedeelte voor de wind, hopelijk daarna stukje halve wind en laatste stuk weinig wind tegen.
De Engelsman zegt, ja maar je vaart toch niet tegen de wind in.
Jelle antwoordt, dan kom ik nergens want hier tussen al die eilanden kloppen de voorspellingen bijna nooit. 
Wij vertrekken gewoon, maken vaak plan A en plan B, afhankelijk van de wind.
Nou daar was onze buurman nooit opgekomen. 
Als wij weg varen, zie ik toch dat hij zijn stuurwiel in de kuip bevestigt, dus wie weet.
Wij komen hem vast nog wel tegen, want zij blijven ook de komende zomer in de Ionian zeilen.
Eerst door het kanaal van ongeveer drie mijl. Jelle hijst direct het grootzeil, want het eerste gedeelte gaat voor de wind. Als wij het kanaal uit zijn gaan wij in noord westelijke richting verder.
De wind is zwak dus blijft de motor ondersteunen, om aan de zes knopen te blijven.
Onderweg komen wij nog enkele ferries tegen.
Na drie uur varen gaan wij verder in noord westelijke richting. De wind draait, zodat wij halve wind kunnen varen. Heerlijk, motor uit, op de fok en het grootzeil zeilen wij zeven knopen.
Helaas na een half uurtje is de wind gaan liggen en worden de zeilen gestreken.
Om ons heen zien wij overal bootjes en eilanden. Dit is kenmerkend voor de Ionian kleine afstanden tussen de verschillende eilanden en baaitjes.
Wij zien al veel bootjes de baai van Vathy in gaan. 
Dit is de hoofdplaats van het eiland Ithaki, dat bekend staat als eiland van Odysseus. 
Hij heeft tien jaar gestreden bij Troje, tien jaar later kwam hij terug naar zijn koninkrijk, hier zat zijn vrouw Penelope trouw en vol verlangen op hem te wachten. Zo staat het in de boek beschreven. Waar maak je zoiets nog mee...
Ithaki is ook één van de kleinste Ionische Eilanden met een oppervlakte van 96 km2, een kustlijn van 101 km. 
Wij nemen de volgende baai Kioni. 
Dit moet een schilderachtige baai zijn met wat tavernes en een steigertje dit alles in de halve ronde cirkel aan de voet van enkele heuvels.
Vlak voor de baai ziet Jelle ineens tonijnen uit het water springen alleen zijn ze wel erg ver weg.
Even later zie ik op een andere plek tonijnen springen. Wij weten het zeker het zijn geen dolfijnen.
Jelle zoekt zijn vislijn ik ga achter het stuurwiel staan en vaar in de richting van de vissen.
Na een kwartiertje geef ik het op en gelukkig de kapitein ook.
Het is half drie en wij willen wel voor anker of aan de steiger.
Als wij de mooie baai in varen zien wij al veel masten. Wij varen richting de steiger en zien dat om half drie de hele steiger vol ligt met flottielje schepen. Ik dacht dat deze mensen kwamen zeilen in Griekenland....... Wij draaien het kommetje rond en bekijken het allemaal eens, ook daar het lijkt wel of de schepen aan elkaar geplakt zijn. Daar komt bij het anker is uit, maar zij hebben een lijn naar de wal.  Wij hebben het meer gezien, voor onszelf is het nieuw.
Terwijl wij rond varen zien wij aan het begin van de baai een leuk plekje er ligt één bootje voor anker en lijn naar de wal. Dit gaan wij ook proberen. 
Overal is het erg diep, deze keer gaat het anker er op 17 meter diepte in, op een afstand van ongeveer 15 meter stopt de boot en duikt Jelle het water in met een lijn. Klautert op de stenen aan de wal bevestigt de lijn, achtereenvolgens trek ik de lijn weer aan. Even spannend zo voor de eerste keer, maar het is gelukt. 
Het bootje gaat het water in en Jelle peddelt naar de kant daar is een taverne. Wij hebben pech alleen voor drankjes.
Inmiddels zijn er wat meer boten bij gekomen.
Dan gaat de keuken open van Wind & Water er is altijd wel iets.
Mozzarella met pesto en tomaat, spaghetti met saus en joyghurtje toe, wijntje erbij en onze maagjes zijn weer gevuld.
Het blijft nog lang warm vanavond. 
Vanuit de kuip gaat deze keer via onze hotspot het blog op internet.
Kalinichta.






2016-06-21

De heetste dag tot nu toe...

Kalimera.
Vandaag nog op de fietst het stadje in
Wij kopen wat vers fruit.
Jelle heeft zijn marktonderzoek voor de lijnen even gestaakt.
Morgenmiddag zijn wij in een baai, dus geen winkeltjes.
Misschien een restaurantje op de wal. Wij wachten af.
Er staan overal bustes van belangrijke Grieken in de stad. Helaas staat er geen bijvoorbeeld Engelse vertaling bij, dus zij blijven voor ons onbekend. Maar sommigen zijn een foto waard.
Bij ons daalt het tempo met deze warmte het is twaalf uur en het kwik stijgt naar 34 graden.
Het blijkt dat voor Griekenland deze temperatuur ook extreem is.
Door de hoge vochtigheidsgraad wordt gezegd, dat het een gevoelswarmte van 41 graden is.
Wij drinken nog iets op een terrasje en fietsen naar de boot.
Deze keer gaan wij langs de stadskade, je hebt daar geen water en electriciteit, het is dan ook gratis.
Er staat een restaurant waar nog aan gewerkt wordt. 
In de kurkdroge ruimte er omheen, staan kleine vrachtwagens die in gericht zijn als camper, er wordt veel met vitrage gewerkt. 
Er staan in het park butagasflessen aangesloten, waarop gewoon gekookt wordt.
Op twee plaatsen staan vier gemeentelijke douches voor de mensen die in het water zijn geweest.
Onder ieder straaltje, dat uit de douchekop komt staat een volwassene en/of kind zich af te spoelen. Laat het water gewoon lopen. Het zijn allemaal Roma's, die als groep dan hier en dan daar zich settelen. 
Er komt een Griek aan op zijn fiets en roept tegen ons dit is toch vreselijk in het Engels. Inderdaad het is wel verontrustend, hier zijn dan geen vluchtelingen, maar ik denk dat dit ook een probleem voor Griekenland is. 
Op de eilanden kom je geen Roma's tegen, dit is echt op het vasteland.
Aangekomen bij Wind & Water, toch nog maar twee wasjes gedaan, dan is dat weg gewerkt.
Wij liggen naast een Engels echtpaar. 
Zij hebben vorig jaar hun zeilboot door de kanalen naar Zuid Frankrijk gevaren. 
De afgelopen winter hebben zij de boot hier in Mesolonghi op de wal gezet.
Hij vertelde dat zij voor een jaarplaats €2400,00 moesten betalen. In het contract stond dat zij zelf alles aan de boot mochten doen. Toen hij in het voorjaar het onderwaterschip wilde doen, bleek dat hij strafbaar was, want de haven heeft nog steeds milieuvergunning.
Een jaar of vijf geleden hebben een Nederlander en een Griek de haven opgekocht. 
In het begin stond er niets, inmiddels zijn er op twee plaatsen op het het terrein toilet- en douchegebouwen gebouwd. Dan staat er een havengebouw, hierin zit een marine shop, een supermarktje, een wasmachine ruimte en het havenkantoor. 
De gebouwen kunnen allemaal wel een onderhoudsbeurt gebruiken. Nu blijkt dat er nog steeds geen milieuvergunning af is gegeven en zelfs de burgemeester ook voor een derde eigenaar van de haven is geworden.
Tegen onze Engelse buurman is gezegd als er bij zijn vertrek nog steeds geen vergunning is, krijgt hij 30% korting. Hetgeen betekent, dat hij nu een haven moet zoeken waar hij in- en uit het water kan, voor alleen de antifouling. 
Als je in deze haven je onderwaterschip gaat doen, riskeer je een boete van €100,00. 
Bij de ingang van de haven staat een tafeltje met stoel waar een jongen in zit. Hij moet direct bellen naar het kantoor als de Gendarmerie de hekken binnen rijdt. 
Het was wel opvallend dat er dagelijks agenten rondliepen, nu begrijpen wij de reden.
Kortom het lijkt mij niet echt een handige haven om hier op de wal te gaan, maar wel voordelig.
Er zijn verschillende Nederlandse schepen hier, maar vooral veel Engelse.
Je ziet een paar auto's met Nederlands kenteken staan, ook drie Engelse auto's.
Wij liggen passief in de kuip van twee tot zeker vier uur, lezen en slapen wat.
Het koelt tegen half acht pas een beetje af.
Wij wandelen naar het stadje. Wij gaan eten bij Dimitros. Eerst Griekse salade met feta, daarna neemt Jelle een kipsouvlaki, ik ga voor de mosseltjes die wat minder waren deze keer.
Geen advies in TripAdvisor, hier werden zij wel als tweede best beoordeeld restaurant.
Terwijl wij naar de boot lopen, komen wij langs een huis, hier zitten de mensen buiten en zij hebben ook de tv in plaats van binnen buiten gezet. Dit kan allemaal in Griekenland.
Nog een kop koffie in de haven en wij wandelen terug naar de boot. 
Het is nog steeds warm. Nu gaat dan ook de airco aan, terwijl wij nog in de kuip zitten.
Kalinichta.

2016-06-20

Vandaag en morgen worden geen vaardagen.
Wij liggen mooi op schema en hebben hier alles bij de hand.
Jelle gaat op zoek naar nieuwe lijnen, want die hebben veel geleden. 
Na zeven jaar moeten dit soort zaken, als er slijtage plekken zijn, vervangen worden.
De fietsjes worden in elkaar gezet, wij gaan op pad.
Mijn voorraad moet ook weer aangevuld worden, dus dat combineren wij.
Eerst naar het havenkantoor voor de administratieve verwerking van onze ligplaats.
Deze keer moeten wij €26,00 per nacht betalen. 
Prima, kost wat maar dan heb je ook wat.
Het is Bevrijdingsdag, de openbare gebouwen en scholen zijn gesloten, zo ook alle winkels, behalve de supermarkt.
Wij hebben geluk de eerste nautische winkel is open. Jelle gaat een marktonderzoek doen.
Prijs, kwaliteit goed, alleen kan de man geen lus in de landvasten splitsen.
Als het moet, kan Jelle dit zelf. Er zijn nog tweede andere zaken, maar deze zijn beiden gesloten. 
Onderzoek gaat dus morgen verder, wordt dan misschien afgerond.
Wij rijden verder de stad in, helaas alle winkeltjes gesloten, maar de Carrefour is open en daar sla ik mijn slag.
Inmiddels is het half twee, fietsen terug naar de boot.
Op de steiger zien wij dat "onze" Braziliaan Marcello ook is aangekomen, daar maken wij een praatje mee. 
Hij vaart woensdag, net als wij, door naar Ithaki, er komt oostenwind dus dat is gunstig.
Aan boord maak ik een heerlijke lunch met zalm, mierikswortel en hard gekookt ei.
Ja, wij smullen ervan.
Dan volgt de powernap van drie uur tot vijf uur. 
Dit is het heetst van de dag, vandaag meer dan 35 graden. Wij houden ons dan ook rustig.
Het boek verder uitlezen.
Jelle neemt een duik vanaf het eind van de steiger.
's Avonds gaan wij in de haven eten, lekker makkelijk.
Jelle begint met een Griekse Weiss Bier.
Hermien eindigt met een wafel, ijs en slagroom, waar Jelle ook van mee eetl
Ik zet nog even het blog op internet, terwijl Jelle de voetbalwedstrijd Engeland-Slowakeije kijkt.
2016-06-19

Vaderdag

Gisteravond (zaterdagavond) nog even aan de waterkant koffie gedronken.
Jammer het eiland Trizionia is echt in verval.
In de haven liggen nog steeds verwaarloosde boten, zelfs nog steeds dat half gezonken zeilschip. Dat ligt er inmiddels al meer dan drie jaar.!?!
Als je de steigers verlaat kom je op een terrein,  dat vorig jaar speciaal voor de afval is aangelegd. 
Zoals het er nu uitziet, is het een grote vuilnisbelt. 
Dit alles is geen promotie om het eiland te bezoeken. 
De tegenstelling is erg groot tussen het ene gedeelte van het eiland en het andere gedeelte achter de huizen. 
Hier is een strandje, veel restaurantjes,  er vaart een motorboot van- en naar het vasteland aan de overkant. 
Vandaag zijn wij er vroeg uit. Om half zeven staat Jelle op, twijfelt of hij nog terug in bed gaat. Inmiddels ben ik er ook uit en besluiten wij om rustig te ontbijten en te vertrekken. 
Bij het kijken van de windberichten twijfelen wij nog even. 
Weer wind tegen.....maar wij gaan.
Wij liggen aan lage wal, blijft lastig om weg te komen, maar dank zij de boegschroef en goede voorbereidingen komen wij weg tussen de twee schepen.
Inmiddels is het acht uur. De afstand naar Messolonghi is veertig mijl, dit betekent aankomst vroeg in de middag.
Jelle besluit om direct het grootzeil te hijsen. 
Wij leggen er twee riffen in, want het is al windkracht vier. De druk op het grootzeil zorgt ervoor, dat wij stabieler in het water liggen en minder snelheid verliezen als wij door de golven gaan.
Wij verlaten de Golf van Corinthië en komen in de Golf van Patras.
Na twee uur komen wij bij de imposante brug, die het vasteland met de Polepones verbindt.
Inmiddels is de wind vrij stabiel en blijft vier, prima te doen.
Tijd voor koffie en een eerlijk gebakje van de bakker uit Trizionia  ter ere van vaderdag.
Wij laten de mooie kusten aan ons voorbij gaan. 
Ik kan zelfs wat in mijn boek "Voor jou" door Jojo  Moyes lezen.
Een roman over liefde, dood, beslissingen nemen en liefde vinden. 
Een aanrader om te lezen.
Messolonghi is voor ons een nieuwe haven. 
Spannend, hoe is de aanloop wat kunnen wij verwachten. 
Nadat wij heerlijke verse kersen hebben gegeten, verlaten wij de Golf van Patras en komen op de Ionische Zee. Meer open, maar wij hadden ook gelezen dat hier tegen twaalf uur meer wind zou komen. En dan ineens, vanuit het niets trekt de wind aan tot vijfentwintig knopen.
Fijn die twee riffen in het grootzeil. Wind & Water blijft rustig liggen, snijdt door het water want wij kunnen net hoog aan de wind blijven varen.
Er vliegt een vogel op een stukje piepschuim midden op zee.
Het is inmiddels half één, tijd voor de lunch. 
De tocht vordert aardig en wij zien de boeien al liggen, die de kanaal ingang aangeven. 
Grootzeil wordt opgeruimd, nu het laatste stukje op de motor. 
Het kanaal is zes meter diep dus goed in het midden blijven.
Aan het eind van het kanaal, dat de lengte heeft van ongeveer drie mijl, is de haven.
Wij varen door een deltagebied.
Bij het aanvaren van het kanaal zien wij restaurants en terrassen, waar druk gezwommen wordt.
Aan de andere kant staan huizen op palen in het water.
Op kanaal veertien kunnen wij de haven oproepen. 
In Griekenland werkt dit bijna nooit.
Deze keer hier wel, onmiddellijk reactie. 
Wij kunnen de haven invaren, er staat een marinero op de wal, die ons de ankerlijnen aangeeft en wij hem de achterlijnen. Krijgen water, electriciteit en WiFi, prima geregeld.
Na acht uur zitten, wil ik nu wel bewegen.
Pak de waterslang en ga de boot schoon spuiten, de raampjes en het chroom afdrogen. 
Wind & Water en de kapitein staan te glimmen.
Traffic Marine legde voor ons de route vast via ons AIS (Automatisch Identificatie Systeem)
Tijd voor rust.
Begin van de avond wandelen wij het stadje in. 
Er blijkt een soort optocht van paarden, vertrek vanaf het kerkplein, te zijn. 
Onze Engelse buren vertelden, dat wij dit niet mochten missen.
Dit alles ter gelegenheid van het inluiden van Bevrijdingsdag, morgen.
De pastoor hield zich duidelijk actief bezig met zijn onderdanen. 
Daarna een hapje eten in de stad. 
Wij lopen terug en drinken koffie in het restaurant aan de haven. 
Hier staat de tv aan, uitgezonden wordt de voetbalwedstrijd Frankrijk tegen Zwitserland. 
Daar wil Jelle wel even nakijken.
Inmiddels krijgen wij een telefoontje van Timo. 
Michiel is vandaag eerste geworden bij de Optimisten wedstrijden in Muiden, Toppie! 
Wat later op de avond een belletje van Kirsten. 
Minne heeft tennis-finale enkel t/m 12 jaar verloren, is dus tweede geworden. Links in oranje shirt is Minne.
Tibbe heeft de halve finale t/m 14 jaar verloren.
Kirsten clubkampioen tennis damesdubbel. 
Dit is voor ons als ouders gewoon genieten, als je die enthousiaste verhalen van je kinderen hoort!
Tegen elf uur komen de Belgen, die wij in Corinthië ontmoetten een afscheidspintje drinken.
Zij vertrekken morgen weer naar België. hebben aan boord van een vriend in drie weken de Peloponeses rond gezeild.
Tegen half één wandelen wij naar de boot, het is nog steeds 25 graden.
Kalinichta