Patras.

2015-05-31

Na een rustige nacht, zijn wij weer klaar voor vertrek. Om acht uur zijn wij buiten de haven.

Er is geen wind en een vlak zeetje goed om de accu's op te laden. Killini was prima voor één nacht maar geen water en geen elektrisch kortom een echte veerhaven. En zo verlaten wij de Ionische Zee en varen de Golf van Patras in. 

Het is heiig op het water. Er is nog steeds de noordelijke wind die maakt dat het op het water ondanks de zon fris blijft.

De afstand naar Patras is 40 mijl. 

Na de koffie en het fruit komen wij dichter bij ons doel. 

Er passeren twee grote veerboten, altijd handig om een koers te volgen naar de haven.

Vanaf het water ziet Patras er zo uit.

Ik lees Jelle het blog voor, zodat hij wat aanvullingen en/of wijzigingen kan toevoegen.

Een paar mijl voor de haven hang ik de stootwillen alvast op.

Tegen half twee varen wij de voor ons onbekende haven in. Op kanaal twaalf krijgen wij geen contact, lastig. Wij varen naar de eerste steiger in het boek van Rod Heikell staat dat het een Visitor steiger is. Er staan twee aardige Turkse jonge mensen, die ons de ankerlijn aangeven en de landvasten bevestigen aan de steiger.

Een half uurtje rust en dan zien wij eerst een motorjacht binnen komen die in de lengte zijn boot langs de steiger legt. Een semi marinero vangt zijn lijnen op en hij ligt vast. 

Nog geen tien minuten later een nog groter motorjacht met Amerikaanse vlag, boegschroef voor en achter leg zijn boot feilloos achter het eerste motorjacht. Bij het aantrekken van de landvasten, hetgeen hij doet met de elektrische ankerlier, trekt hij de halve steiger omhoog. Het is allemaal een waar schouwspel. 

Ondertussen is de wind flink gaan aanwakkeren, hetgeen wij ook aan boord merken, Wind & Water schommelt heen en weer.

Wij gaan van boord om de stad wat te verkennen. Er zijn veel jongelui bij alle bars rondom de haven. Als wij via een klein straatje op de Hoofdstraat uitkomen, zien wij vrijwel direct de winkels waar wij morgen naar toe willen. Een paar grote supermarkten, de cosmote winkel om het internetkaartje te laten opwaarderen voor de komende maand en de Shell pomp, prima. 

Vanaf de boulevard kunnen wij Wind & Water zien liggen. Aan de buitenkant van de eerste steiger.

Nu gaan wij wat drinken aan de haven, de wificode vragen en de mail ophalen, straks misschien ook aan boord te ontvangen. Wij wilden ergens iets gaan eten, maar het zag er nu niet echt gezellig uit, dus maak ik aan boord wat klaar.

Aan boord hebben wij nu voorlopig wifi, handig dan kan ik vanavond het blog nog op internet zetten.

Wij blijven in restaurantje Wind & Water, de kok gaat haar kapiteintje een heerlijke luchtige salade met spekjes voor zetten, daarna Griekse joyghurt met verse vruchten erin.

Dan worden de rollen omgekeerd en gaat de kapitein de kombuis in om de vuile afwas te doen. Ondertussen zet de kok het blog op internet.

Gezellige avond voor onze volgers.

De ankers worden gelicht.

2015-05-30

Het is zaterdag, wij staan tegen zeven uur op. Wij willen verder naar het noorden richting de Golf van Patras. Onze Engelse buurtjes vertrekken ook, zij gaan naar het zuiden. Gisteravond hadden wij afgesproken, dat wij ongeveer tegelijk zouden vertrekken. Na het gebeuren van gisterochtend zijn wij extra alert bij het lichten van het anker. 

De Grand Banks van Brian gaat als eerste, wij zijn bijna los, maar zien dat Brian niet verder kan. Heel voorzichtig zet hij de motor in zijn vrij en laat hij de boot om de ketting draaien. Het blijkt dat er een andere ketting bovenop zijn ketting ligt. Met de gisteren opgedane ervaring, lift hij zorgvuldig de ketting met de pikhaak en legt deze opzij. Het is gelukt, langzaam gaan zij vooruit en zijn los. Zij blijven in de kom varen en wachten op ons, totdat wij onze zestig meter ankerketting zonder problemen hebben opgerold. Ja, wij kunnen vertrekken zwaaien naar elkaar en roepen tot in Kos.

Als wij buiten de haven zijn, staat er behoorlijk wat deining, dit komt door de wind van de afgelopen twee dagen samen met de werking van de kaap. Wij zijn blij als het eerste uurtje voorbij is. 

Terwijl wij langs de kust varen, maakt Jelle een foto van de ruïne van een oud kasteel.

Er is niet veel wind, dus er gaat geen zeil op, de deining wordt minder en met een snelheid van 6,8 knopen  (=12,5 km. per uur) snorren wij naar Killini.

Tegen half twee komen wij in de drukke veerhaven aan. Geen jachtensteiger, er liggen veel vissersboten, een paar grote motorjachten en langs de wal zien wij een wat oudere Hallberg Rassey uit Hindelopen liggen. Wij zijn deze boot al eerder ergens tegen gekomen de afgelopen weken. Wij besluiten om Wind & Water achter haar aan de kade te leggen, geen gedoe met ankeren dat past ons wel. Als alles opgeruimd is deze keer geen finish biertje maar een powernap van anderhalf uur, heerlijk...

Na de thee willen wij de haven verkennen. Inmiddels varen de grote veerboten af en aan. 

Boten vanuit Athene, die vervolgens doorvaren naar één van de Ionische eilanden. In de haven zelf is niet veel te doen. Er staat een heel groot nieuw havenkantoor leeg. Als we doorlopen zien wij het strand, waarop jij bijna je auto kunt parkeren. Er is een bakker, een supermarkt en wel tien restaurantjes, waar je kunt eten en drinken. Wij gaan ergens wat drinken en halen wat mail binnen, jammer verbinding is erg slecht. Morgen in Patras zal het zeker beter zijn.

Wij lopen naar de boot en eten heerlijke pasta in het restaurantje Wind & Water.

Kopje koffie en gaan op tijd naar bed.

Kalinichta. 

Problemen onder water.

2015-05-29

Tegen negen uur start onze Franse buurman zijn motor. Zij gaan een rondje Polyponessos doen in vier weken, daarna gaat de boot op de wal bij Cleopatra Marina in Preveza.

De schippersvrouw staat op de voorpunt en haalt langzaam het anker op, totdat blijkt dat de ketting blijft steken. 

Zij probeert het nog een extra keer, dan werkt de ankerlier niet meer, de boot blijft drijven aan het anker midden in de haven. Jelle en onze Engelse buurman staan op de voorpunt en constateren dat de Fransman hulp nodig heeft. Jelle doet zijn zwembroek aan, zet zijn duikbril op, zwemvliezen aan en duikt het water in. De schippersvrouw helemaal gelukkig, ontvangt hem met een droge handdoek en samen met de schipper bekijken ze het probleem. Eerst zoeken naar de zekering van de ankerlier, die niet meer werkt. Deze zit op een door hem vergeten plaats, in de motorruimte. Als dat probleem is verholpen, adviseert Jelle Gilles (de Fransman) de ketting te laten zakken en terug naar de wal te varen en aan te leggen. Gilles is zo gespannen en nerveus, dat hij het lastig vindt de boot goed achteruit te varen. Jelle neemt zijn stuurwiel over en draait de boot keurig op zijn plaats.

Inmiddels heb ik kennis gemaakt met de Engelse buren, Patricia en Brian, die net als Jelle een padi (gediplomeerd duiker) is. Gilles, de Fransman, heeft een nood duiksetje en wil zelf het water in. 

Jelle doet zijn duikpak aan om hem te assisteren. Brian geeft instructies aan de Fransman, die geen ervaring heeft met duiken. 

Toen wij eergisteren kwamen aan varen, hadden wij gezien dat er een boeitje lag, wisten toen niet de betekenis ervan. Wij zijn er ruim omheen gevaren. 

Gilles, die voor de eerste keer op deze wijze aanlegde, gooide niets vermoedend zijn anker uit, die achter een oude havenketting bleef haken. Deze plek was gemarkeerd door een rood boeitje.

Brian en de Fransman roeien naar de plek waar de problemen zijn. 

Gilles gaat onder water via het lijntje van de gemarkeerde boei (op 5 meter diepte). De afspraak is alleen kijken en binnen twee minuten weer boven komen. Hij komt boven en zegt dat hij de ketting opzij heeft gelegd en dat het probleem opgelost is. Prima, de drie zijn tevreden en komen bootwaards. 

Alles opgeruimd en Gilles vertrekt voor de tweede keer. Bon voyage.....voor de moeite krijgt Jelle een fles rode wijn uit Roquebrune.

Inmiddels is het half elf, ik ga koffie zetten.

Op de kade wordt hard gewerkt er moet een zeiljacht te water worde gelaten. Dit gaat op een zeer primitieve wijze.

Wij zwaaien de Franse luitjes uit en jawel hoor bij het bewuste boeitje weer problemen, hij kan niet verder. Nu weet Gilles het ook niet meer...Inmiddels hebben Brian en Jelle met elkaar overlegd dat er een ervaren duiker bij moet komen.

Gilles komt met zijn rubberbootje naar de wal en vraagt of de jongens nog één keer met hem mee willen, want dan wil hij het toch zelf nog één keer proberen. De duikfles van hem was niet betrouwbaar genoeg, vonden de mannen en zeiden dat dit niet verstandig was. Jelle is bij Gilles in het bootje gestapt en heeft Gilles weten te overtuigen dat het vanwege zijn geringe ervaring, heel gevaarlijk is om zelf nog een keer te duiken. Laten wij naar de Port control gaan en vragen om een duiker, die dit probleem gaat oplossen. Inmiddels vond Gilles dat een goed idee. Samen varen zij met de dinghy naar de Port control, die hen naar een duikadres verwijst. Als zij aan de wal komen, staat er al een iemand te wachten, die voor € 60,00 binnen een half uur een duiker kan regelen. Als de duiker arriveert, blijkt het een free diver te zijn, die getraind is om zonder flessen te duiken. 

Hij zwemt naar de plek des onheils en na twee duiken heeft hij het anker geklaard. 

Nadat Gilles hem betaald heeft, komt hij al zwemmend met het geld boven water naar de wal. Iedereen blij.

Dit was deze keer beslist geen gewone vrijdagochtend.

Deze gezamenlijke actie wordt eind van de middag gevierd, onder het genot van de rode wijn.

Na de lunch gaan wij nog een eindje fietsen.

Wij gaan naar de baai Agios Andreas, de noord kant van de landtong, er is een restaurantje met ligbedden.

Daar wil ik wel naar toe. Na een half uurtje, gaan wij naar boven en drinken een glas verse jus d'orange. Op het strand is het met de noorden wind nog fris, wij zijn het water niet in geweest.

Tegen zes uur komen Brian en Patricia aan boord. Zij hebben tien jaar op Guernsey gewoond. Vooral Brian heeft heel veel wedstrijden gezeild. Hij was direct onder de indruk van onze boot. Grappig is dat, mensen die veel zeilen en hebben gezeild, zien direct het onderscheid tussen onze boot en de massaal geproduceerde schepen, waar vaak zeer veel kunststof en weinig hout in de afwerking wordt gebruikt.

Vijf jaar geleden heeft Brian een Grand Banks (motorschip) gekocht, hier is hij helemaal gelukkig mee. Hij heeft haar zelf met zijn vrouw vanuit Plymouth via de golf van Biskaje in etappes naar Griekenland gevaren. De komende winter heeft hij een plaatsje op de wal op het eiland Kos gereserveerd.

Tegen acht uur gaan wij met zijn viertjes iets eten bij Jimmy en de avond vliegt voorbij. Om twaalf uur zijn wij weer aan boord na de nodige wijntjes. Wij gaan direct te kooi en slapen als rozen.

In afwachting van....

2015-05-28

Vandaag staat er niets op ons programma. Wij blijven een beetje rond en om Wind & Water.

Er wordt eind van de middag veel wind voorspeld, die toch zeker tot morgenavond aanhoudt. Wij denken, dat wij hier goed beschut liggen. Vanavond zullen wij het weten.

Jelle brengt na het ontbijt de auto terug naar het verhuurbedrijf.

Inmiddels is er een cruiseschip gearriveerd, dit geeft in zo'n klein haventje veel drukte. Bussen rijden af en aan richting Olympia. Koetsen met paarden ervoor willen de cruisers een leuk tochtje door de omgeving aanbieden, een bierfiets en veel taxi's staan gereed. 

Het hele dorp is nu in rep en roer, winkeltjes, kraampjes en restaurantjes proberen allemaal het de toeristen zoveel mogelijk naar de zin te maken. 

Het museum en het kerkje normaal gesloten, maar voor de cruisers gaan zij graag open. 

Grappige reclame, verzin het maar.

Wij slenteren wat door het dorpje en vinden deze drukte wel aardig voor een tijdje. Ik word door een juwelier naar binnen gepraat. Jelle staat al lang weer ergens anders, de juwelier probeert mij te overtuigen dat zijn sieraden "worth for value" zijn. Hij is tot vier uur open en ik moet echt met mijn husband terugkomen. 

Een paar straatjes verder staat Jelle met wat "ervaren" cruisers te praten. Altijd leuk om naar de verhalen te luisteren. Wij lopen door. Ik ga nog even het museumpje in, ik heb nu de kans.

Tegen twee uur wordt het donker en het begint wat te miezeren. 

Ondertussen wordt er hard gewerkt aan de versteviging van de wal en de pier bij de haveningang, grote keien worden op een ponton getakeld, daarna vervoerd en bij de haveningang tegen de bestaande pier gestort. 

Zelfs als er een cruiseschip aankomt gaat het werk gewoon door. Kortom veel actie, wij merken het aan het stof op Wind & Water.

Na de lunch gaat Jelle nog naar het museum. In het museum wordt uitgelegd, dat alle huidige technologieën hun oorsprong hebben in de basis uitvindingen, die door de Grieken in de derde eeuw voor Christus ontdekt zijn. Bijvoorbeeld de hydraulische klok van Archimedes en de repeterende katapult van Dionysios.

Tegen vier uur verlaat het cruiseschip de haven.

Ondertussen doe ik de vaat en ga daarna foto's uitzoeken voor het blog, want dat gaat straks weer op internet.

Terwijl wij een pizza eten en moeten wachten wordt het blog gepubliceerd, prima timing.

Bezoek aan Olympia.

2015-05-27

Kalimera.

Het is ongeveer tweeëntwintig graden en wat bewolking, prima dag voor sightseeing.

Jelle haalt de auto op en tegen tien uur vertrekken wij naar Olympia, dat dertig kilometer landinwaarts ligt. Het is rustig op de weg. Bij Pyrgos, wordt genoemd door weeronline, slaan wij af. 

Wij vinden makkelijk een plekje voor de auto. Eerst koffie en dan gaan wij op ontdekkingsreis.

De Peloponnesos staat bekend om zijn antieke en middeleeuwse ruïnes.  

In Olympia worden de eerste Olympische Spelen in 776 v.Chr. gehouden en waren alleen voor de Grieken. Het ging om hardloopwedstrijden voor mannen. Later komen er verspringen, worstelen, speer- en discuswerpen bij. 

Wij lopen naar de poort waardoor de deelnemers liepen. In 1896 beginnen de moderne Spelen. 

Heel bijzonder om hier tussen die oude ruïnes te lopen. 

Nog een foto met de restanten van de Zeustempel.

Daarna lopen wij naar het Archeologisch museum. Het is in 1982 geopend en één van de rijkste musea in Griekenland. Veel aardewerk en bronzen reliëfs uit de 7e eeuw v.Chr. Wapens en helmen waren bij pelgrims en atleten in Olympia favoriete offers aan Zeus. 

Dan zien wij een beeld van Hermes.

In de laatste zaal staan aan twee kanten beelden. 

Aan de ene kant de tempel van Zeus, aan de andere kant domineert het figuur Apollo. 

Inmiddels is het lunchtijd geworden en onze voeten hebben wel wat rust verdiend. Wij vinden onder de bomen een gezellig restaurantje nemen een pita broodje, glaasje wijn erbij, wij laten het ons heerlijk smaken.

Als wij terug lopen naar de auto, zie ik ineens een leuk zomerbroekje hangen, aangemoedigd door Jelle ga ik hem passen en ja hoor het wordt goedgekeurd. Altijd handig voor erbij.....

Op weg naar de haven van Katakolon stoppen wij bij een supermarkt, waar ook heerlijk vers fruit ligt, wij nemen wat mee, want in het dorp heb ik nog geen groenteboer ontdekt.

Aan boord drinken wij thee en Jelle gaat nog wat foto's maken. Ik nestel mij in de schaduw in de kuip en na een paar minuten ben ik in dromenland. Totdat ik ineens een enthousiaste stem hoor van mijn kapiteintje, omkleden wij gaan naar de zonsondergang kijken, ik heb een heel mooi plekje ontdekt. Ja daar ben ik, inmiddels uitgerust, wel voor te porren. 

Nu blijkt dat het toch handig is dat je een autootje hebt, want je bent zo sneller op de plaats van bestemming.

Aan deze mooie baai Agios Andreas, die aan de noordzijde ligt van de landtong, kun je perfect de zon zien ondergaan. Aan de overkant zien wij het eiland Zakintosch liggen vanaf het terras van de lounge bar. 

Hier is het genieten wijntje (in het Grieks krassie) erbij, een plank met diverse warme Griekse gerechtjes erop, heerlijk.

Tegen acht uur zakt de zon al aardig, maar er komen ook donkere wolken binnen drijven uit het westen, jammer dat maakt de zonsondergang heel anders. Wel een foto waard.

Tegen half negen zijn wij weer aan boord, nog lekker wat fruit en een koffietje. 

Jelle bekijkt de foto's, ik ga wat experimenteren met de kaart van Griekenland voor het blog. Helaas nog niet gelukt, dan maar het verslag maken van vandaag, tenslotte was het een bijzondere dag. 

De tijd vliegt en tegen twaalf uur gaan wij te kooi.

Kalinichta.

PVerder naar het zuiden.

2015-05-26

Als wij wakker zijn, bekijken wij op Meteo Marine de windvoorspelling voor de komende dagen.

Het blijkt dat er vandaag nog een westelijke wind waait, woensdag trekt de wind aan en op donderdag en vrijdag zeer harde wind. Wij twijfelen, overwegen en beslissen vandaag vertrekken wij. Het gaat er tenslotte om, dat wij beiden plezier aan het zeilen houden. 

Zo gezegd, zo gedaan. Na het ontbijt gaat Jelle naar buiten om de boot zeilklaar te maken. Ik maak het lunchpakketje klaar en ruim de boel binnen op.

Deze keer dus geen auto huren en het eiland bekijken, geen wijngaarden, scheepswrak en schildpadden. Ik hoorde in het dorp, dat het eigenlijk nog te koud is om de schildpadden te zien.

Tegen half tien verlaten wij Zakintosch, op weg naar nieuwe oorden.

Als we een half uurtje aan het zeilen zijn, ziet Jelle een zeeschildpad zwemmen, maar op onze nadering duikt hij onmiddellijk onder water, zodat ik hem net heb niet heb kunnen zien.

Het is prima weer, maar als de zon weg is, wat aan de koude kant met het fleeche vest aan gaat het prima.

In de haven gaan het grootzeil en de fok er al op. Windkracht vier, af en toe vijf van achteren. Het zeilt heerlijk rustig, geen golven, dit is echt genieten. Wij varen vijf af en toe zes knopen, prima snelheid. Het is 24 mijl, een leuke afstand.

Wij laten het eiland Zakintosch aan ons voorbij gaan. Voor ons zien wij het vasteland van Griekenland en ons doel Katakolon in het noorden van de Peloponnesos.

Wij hebben al gelezen dat het een kleine haven is, maar dat er een paar keer per week cruiseschepen aanleggen. De passagiers worden dan met bussen naar Olympia vervoerd.

Als wij komen aanvaren, zien wij op de radar dat er twee cruiseschepen achter de pier liggen, waarvan er één aan het manoeuvreren is, dit gaat met veel getoeter gepaard. 

Bij het naar binnen varen, blijkt inderdaad dat één van de schepen vertrekt. Het cruiseschip, dat er nu nog ligt komt uit Panama en heet Musica. 's Morgens hadden wij hem al op de radar gezien.

De haven ziet er totaal anders uit dan in de pilot van Rod Heikell staat. Aan het begin van de haven staat op een groot bord, aanmelden op kanaal 22, wij krijgen geen contact. Wij varen verder en zien, dat dit de zoveelste haven is die wij aandoen en "under construction" is. 

Het blijkt dat er nieuwe steigers komen en een extra damwand, gevolg dat de zeilboten in de vissershaven maar ergens een plaatsje moeten zoeken. Kortom een ongeorganiseerde boel. Er liggen ook maar drie jachten. Er is wel water en soms elektriciteit. Wij treffen het en hebben beiden. Verder is er geen toezicht, er staan wat boten op de wal, het ziet er allemaal wat chaotisch uit.

Wij leggen Wind & Water extra goed vast, want voor donderdag is er veel wind voorspeld.

Als dit alles klaar is, ga ik op verkenning uit. Maak een praatje met een Nederlandse zeiler, hij vertelde dat het vorig jaar er nog allemaal keurig uitzag. Mevrouw, als u nu het dorpje binnenloopt, allemaal souvenirs gemaakt in China. De trein en de directe bus gaan alleen als er een cruiseschip ligt, normaal is alles heel onregelmatig. 

Ik loop langs wat mooie kramen en zeg dat ik morgen terug kom. De verkoopster antwoordt morgen is alles gesloten donderdag komt er weer een cruiseschip, dan is alles weer open. Bij het auto verhuurbedrijf zegt de dame, als u zelf met de boot hier ligt is het €30,00, voor de passagiers van de cruiseschepen €35,00 per dag. Het zijn wel bijzondere praktijken. Leuke eettentjes zijn er, misschien een idee om straks hier wat te gaan eten.

Terug aan boord vertel ik aan Jelle mijn ervaringen. In de pilot stond dat Katakolon net een kameleon was. In het dorp zelf is niets te doen, al jaren leggen hier cruiseschepen aan, maar toch weten de inwoners hier niet hun vruchten van te plukken. De passagiers worden direct in bussen vervoerd naar Olympia en na een aantal uren  worden zij weer bij het cruiseschip afgezet.

Eind van de dag als het cruiseschip is vertrokken, lopen wij het dorpje in en zien dat bijna alle winkels en kramen gesloten zijn, alles is uitgestorven.

Gelukkig vinden wij nog een restaurantje, waar wij een hapje kunnen eten. 

Bij vertrek krijg ik een roos van de slimme restaurateur. Ik moet zeggen dat hij heerlijk ruikt.

Daarna drinken wij koffie aan boord. Wij gaan op tijd te kooi.

Morgen gaan wij om negen uur een auto huren en een dagje naar Olympia.

Kalinichta.

Zeilers zijn dweilers.

2015-05-25

Vanochtend de boot verlegd wel een gedoe, anker ophalen en anker laten zakken, maar gelukkig rustig weer. Onze Franse buurman had verteld, dat hij om zes uur wilde vertrekken, het werd uiteindelijk half acht....kan gebeuren.

Het is een mooie plek dichtbij elektriciteit en water, tegen twaalf uur beginnen de charter schepen weer binnen te komen, dan heb wij tenminste een goede plaats. Wij blijven zeker nog twee dagen liggen.

Na het ontbijt de wasmachine aan en binnen de boel gekuist. Het was echt nodig. Jelle gaat de buitenboel doen want het Sahara zand moet van de boot gespoten worden.

Nooit geweten dat ik zo'n huisvrouw was, die helemaal gelukkig wordt als de was schoon aan de lijn hangt en het vloertje glimt. Hoe doen al die vrouwen dat, zonder wasmachine en tijd nemen om te kuisen, zullen zeker ook gelukkig zijn.

Aan de overkant van de baai hebben wij dit uitzicht.

Na de thee wandel ik het stadje in om te kijken waar wij een auto kunnen huren. 

Als ik terugkom staat Jelle op de voorpunt. 

Er is een charterboot over onze ankerketting gevaren, die achtereenvolgens achter zijn roer is blijven hangen en niet weet wat ze moeten doen. Je maakt hier wel wat mee. Jelle geeft instructie zij spreken, geen Engels, Frans een klein beetje Duits waarschijnlijk zijn het zes Russische mannen, die weinig ervaring hebben met zeilboten. De Griekse havenmeester staat op de wal spreekt iets Engels, maar weet niet wat te doen. Eén van de bemanningsleden duikt water in, Jelle laat anker wat zakken en zo zijn ze los. Maar dan moeten zij hun anker laten zakken, dit wisten zij niet eens. Iemand gooit het landvast naar de havenmeester, hij legt er een "knoop" in, twee minutene later gaat die lijn los en valt in het water. Na de tweede keer maakt iemand anders de lijn vast. Het is met recht "hafentheater", zo noemde een oude Duitse zeiler dit.

Wij zijn blij dat de charterboot iets verder weg ligt, hopelijk vannacht niet teveel wind.

Inmiddels heeft Jelle de bovenbouw van Wind & Water gepoetst, zij ligt te glimmen in de zon.

Annemiek stuurt nog een foto van Michiel in zijn Optimist, jong geleerd, oud gedaan. Ik wil jullie dit plaatje niet onthouden.

Terwijl Jelle de afwas doet, zet ik het blog op internet.

Wij ontvangen met onze antenne gelukkig weer prima internet aan boord.

Wij koersen aan op Zakinthos

2015-05-24

Kalimera.

Tegen half tien willen wij het anker ophalen, soms gaat het anders dan je verwacht. De elektrische lier gaat wat moeizaam. Het blijkt dat onze buurman die gisteren is aangekomen, zijn ankerketting over de onze heeft laten zakken, brrr vervelend. Voorzichtig haalt Jelle onze ketting binnen, totdat ook de ketting en het anker van de buurman naar boven komt. Wij varen iets verder en gooien buurman's anker weer in het water, De buurman zelf is met zijn vrouw aan het trimmen, gelukkig zorgt een andere buurman dat de ketting weer stevig aangetrokken wordt. Dit zijn van die perikelen die gebeuren en die je niet kunt voorkomen.

De tocht, naar het zuidelijkste Ionische eiland dat 36 mijl verder ligt, kan beginnen.

Een zacht briesje uit het westen, te weinig wind om het zeil te hijsen, dus gaat de motor aan. Dit komt goed uit, want de accu's waren inmiddels beneden de 70%.

Even een selfie maken met de stick, die Jelle in Fiscardo gekocht heeft.

Tegen half één, wij zijn dan midden op zee, tussen vasteland en het eiland Zakinthos, zien wij allemaal schuimkopjes ons tegemoet komen. Er komt een zeilschip met vol tuig op ons af. Heel vreemd, ja hoor binnen een kwartier trekt de wind aan, de rolfok uit en zo varen wij verder op de fok. De wind komt schuin van achteren, de diepte van de zee varieert hier van 200 tot 300 meter, gevolg de golven die zich opbouwen. Ineens krijgt zo'n rustig tochtje een heel andere wending. 

Het schiet wel lekker op, tegen kwart voor drie varen wij de haven binnen, gevolgd door een grote veerboot. 

Inmiddels is de wind weer afgenomen. Het is druk in de haven, wij willen wel graag een plekje waar deze keer ook stroom is. Er is nog net een plekje tussen twee boten in. De ene buurman vertrekt morgenochtend om zes uur, dus hebben wij met hem en de havenmeester afgesproken dat wij op die plaats gaan liggen.

Als alles opgeruimd is een finishbiertje en een powernap voor mij.

De veerboten varen af en aan, je kunt merken dat je in een grote haven ligt.

Vanavond kook ik aan boord een heerlijke pasta, vooraf ham met meloen als toetje Griekse yoghurt met verse framboosjes en aardbeien, die ik gisteren had gescoord in Argostoli.

Let op de ficusboom die voor het huis staat.

Wij wandelen daarna de stad in voor een kopje koffie, want veel beweging hebben wij vandaag nog niet gehad. 

De kerk verlicht door een lage zonnestand geeft altijd een mooi plaatje.

Na deze dag gaan wij op tijd onder zeil.

Kefalonia verkennen.

2015-05-23

Vandaag hebben wij een auto gehuurd om een betere indruk te krijgen van dit eiland.

Kefalonie is het grootste Ionische eiland. Het heeft 31.000 inwoners. In het midden van het eiland een gebergte Anos Oros, met als hoogste punt1620 meter.

Wij besluiten te beginnen bij het Melissanigrot meer, dit is dichtbij onze haven en een bezoek waard. Het was eerst alleen een onderaardse grot, een deel van het plafond is ingestort in 1953 bij de aardbeving, hierdoor is er een spookachtig meer met donkerblauw water ontstaan.

Sinds 1963 is het geopend voor het publiek. Je wordt in een soort van roeiboot door de grot gevaren, die 160 meter lang en 40 meter breed is. 

De diepte van het meer is 39 meter.

Koffie, daar hebben wij zin in, maar het ziet er wat ongezellig uit, het is ook nog geen tien uur.

Wij rijden verder naar het noorden. Hier moet een leuk haventje zijn Efthimia. 

Inderdaad het klopt mooie kade waar zelfs electriciteit en water op de steiger is, je moet wel betalen voor de ligplaats. 

Dan is er een lekkere Illy koffie met een stukje appeltaart en daarbij uitzicht op de bootjes.

Daarna rijden wij verder naar het noorden. 

Onderweg hebben wij prachtige uitzichten, die telkens weer bevestigen dat je op een eiland zit. De afstanden zijn niet zo groot, maar de wegen vaak smal en bochtig, over 30 kilometer deden wij dan ook drie kwartier.

Het was het zeker de tijd waard, want dan komen wij aan in Fiskardo. Dit is het mooiste dorp van Kefalonia, de haven wordt omzoomd door pastelkleurige 18de-eeuwse Venetiaanse huizen. De kleine haven wordt omringd door terrassen, ik kan mij voorstellen dat men hier graag komt. Als wij langs de vele stalletjes zijn gewandeld zien wij een leuk terras waar wij gaan lunchen. 

Het haventje is klein en alle ligplaatsen zijn bezet. Hier kan niet geankerd worden, want veerboten varen af en aan naar deze populaire stek.

Wij stappen in de auto en gaan nu via de westkust naar zuiden. 

Het traditionele plaatsje Asos, klein dorpje met weinig accomodatie en wordt overwegend door dagjesmensen bezocht. 

Op het schiereiland aan de overkant kun je de resten zien van een Venetiaanse vesting uit 1595, in de 19e eeuw gebruikt door de Fransen en de Russen.

Na deze stop rijden wij verder door de heuvels met prachtige  cipressen en olijfbomen. Beneden ons ligt de Myrioubaai met het mooiste strand van het eiland en het water in de verschillende aqua blauwe kleuren, doen denken aan de Caraïbische stranden.

 

Wij vervolgen onze weg en rijden dan richting Argostoli de hoofdstad van het eiland. Wij komen langs de Liddle en slaan onze slag nu wij de auto bij ons hebben. Argostoli ligt aan een grote baai, wij zien geen zeilboten maar wel veel visfarms in het water liggen. Wij willen de haven zien, maar deze ziet er niet echt aantrekkelijk uit. Wel een grote kraam met prachtig fruit heerlijk, hier kopen wij het één en ander.

Dan nog een koffietje op het gezellige marktplein dat maakt onze tour compleet.

Inmiddels is het zes uur geworden en willen wij wel naar de boot.

Onderweg tanken wij de auto af en Jelle heeft de dieseltank voor de boot meegenomen, dus die gaat ook vol.

Als wij in de haven aankomen, waait het hard, wij liggen aan lager wal dus ook veel golven soms zelfs over de steiger. Daarbij geeft dit alles veel lawaai. De boodschappen worden opgeruimd en wij gaan van boord om een hapje te eten en wat rust.

Wanneer wij langs ons, inmiddels bekende, stamtentje lopen, worden wij bijzonder vriendelijk onthaald door de ober en de dochter van de restaurateur en kiezen dus voor een tafeltje op het terras. Zij hebben een goede keuken en de prijs, kwaliteit verhouding is prima.

Na de koffie gaan wij weer bootwaards, hier is gelukkig de wind gaan liggen.

Eerst nog even een plaatje van de ondergaande zon tussen de bergen.

Even de foto's die Jelle vandaag gemaakt heeft bekijken, uitzoeken voor het blog. Dat is moeilijk, want zij zijn allemaal heel mooi.

Het is tijd om te kooi te gaan, morgen weer een zeil/ motor dag afhankelijk van de wind.

Kalinichta.