Wat brengt Sami?

2015-05-21

Het is rustig als wij wakker worden. Hier in de haventjes zijn de zeilers niet zo vroeg op. Er is een enkele catamaran, die de haven uitvaart. 

In de havens aan de Noordzeekust is dat wel anders. Je begint al met het uitrekenen van de afstand die je wilt afleggen, daarna nog eens kijken wanneer het tij gaat lopen. Kortom een hele voorbereiding.

Aangezien er bijna geen tij is in de Middellandse Zee, hoef je hier alleen maar rekening te houden met wind en afstand. Heel relax dus.

Voordat wij vertrekken lees ik nog even mijn mail. Hierin kwam ik nog een mooie spreuk tegen. 

"Wat telt zijn niet de jaren in je leven, maar het leven in die jaren". 

Iets om over na te denken, als wij straks rustig op de motor varen naar onze volgende bestemming. 

Tegen negen uur varen wij het haventje uit. Wij zwaaien nog even naar Peter en Yvonne zij blijven nog een dagje liggen. 

Als wij op de zee zijn en achterom kijken, zien wij enorme villa's zowel afgebouwde als in aanbouw zijnde, waar hard aan gewerkt wordt.  Zouden dit de laatste spaarcenten van de Grieken zijn of zouden het buitenlanders zijn, die profiteren van de slechte economische staat van Griekenland. Voor ons blijft het voorlopig een vraagteken.

Er is geen wind, wat bewolking en niet koud. Wij laten het lichte windje door onze haren wapperen. 

Wij passeren het ruig uitziende eiland Ithaka, met zijn hoge bergen. Dit is het geboorteland van Odysseus, waar hij na de Trojaanse oorlog en moeilijke omzwervingen twintig jaar later weer vaste voet aan wal zette en terugkwam bij zijn vrouw Penelope. Stukje geschiedenis.

De koffie, fruit en lunch volgen elkaar op. Deze keer gaat onze voorkeur uit naar een ligplaats waar stroom en water is. Wij zijn benieuwd of men dit in Savi heeft. Helaas niet te vinden, water is aan het eind van de kade ziet Jelle, als wij vertrekken kunnen de watertanks bijgevuld worden. Gelukkig zijn de accu's 100% geladen na een motor tochtje van 25 mijl. Kortom gewoon aan de kade anker voor uit, alles verloopt prima.

Er liggen negen boten aan de kade, waarvan drie met de Nederlandse vlag. Wij blijven ons verbazen, dat je hier geen liggeld hoeft te betalen.

Als wij aangelegd hebben, ga ik het dorpje verkennen. 

Er staat een grappig kerkje aan het eind van een winkelstraten.

Morgen willen wij een auto huren om het eiland te bezoeken, dus doe ik vast wat voor-onderzoek. Terug aan boord vertel ik Jelle dat Avis een Renault Megane voor ons heeft. Wij drinken thee in de kuip en genieten van het uitzicht en de rust, prachtig. Eind van de middag reserveren wij de auto.

De terrasjes liggen er rustig bij, wij besluiten om bij onze wifi huisleverancier wat te gaan eten. Tenslotte voor wat, hoort wat. Wij kijken uit op de kade waar de boten liggen. 

Inmiddels is er ook een ferry gearriveerd, wij zien dat er minstens tien vrachtauto's met dieselolie uitrijden. Misschien toch wat extra's inslaan hier op het eiland, door alle onzekerheid.......wie weet.

Wij lopen terug naar de haven, het is inmiddels aardig laat geworden en gaan te kooi.

Kalinichta.