Een dag met een gouden randje.
2015-05-04
Gisteravond is er na enig overleg tijdens het eten besloten, dat er vandaag een dagje gezeild gaat worden.
Na het ontbijt doen Annemieke en Ids Jan nog wat inkopen, zodat wij tijdens de zeiltocht niet verhongeren. Kirsten stelt voor ergens "onderweg" te gaan lunchen. Jelle noemt direct het geboortehuis van de Engelse schrijver Durell. Wij hebben daar met Saskia en Kees vorig jaar gegeten en daarna op anker overnacht. Leuke plek.
Tibbe en Minne krijgen een zeeziekte tabletje, want er gaat gezeild worden en iedereen moet hiervan genieten en niet ziek worden. Wij varen de haven uit en ja hoor, gelukkig een windje waardoor er gezeild kan worden. Er wordt scherp aan de wind gevaren om zoveel mogelijk snelheid uit de boot te halen. Helaas blijft het bij een maximum van 4,6 knopen. Iedereen mag even aan het roer. Ids Jan gaat de kajuit in. Als Michiel aan het roer staat, worden Oma en Kirsten de voorpunt in gestuurd, want verdeling van gewicht is erg belangrijk voor de snelheid. Hij kan het weten, want de hele winter wedstrijdtraining in een optimist, daar leer je wat van. Helaas, het scheelt maar een tiende van een knoop, te weinig om daar mee door te gaan. Iedereen mag weer in de kuip komen, ook wel fijn met dat heerlijke weer.
Na een uurtje varen, worden de zeilen eraf gehaald en gaat de motor aan. Wij passeren eerst een gezellige baai met drie restaurantjes. Bij de volgende baai staat het geboortehuis van Durell, maar het ziet er minder gezellig uit.
Dus gaan wij terug naar de andere baai.
Anker uit, dat gaat gelukkig goed, nu de rubberboot opblazen want dan kunnen de jongens naar de kant peddelen.
De eerste keer haalt Minne de drie dames op om naar de kant te brengen. Daarna worden de mannen opgehaald. Wij zoeken een leuk tafeltje uit bij de Agni Taveerne, zodat wij vanaf de wal de jongens kunnen zien zwemmen.
Een heerlijke lunch met allerlei verschillende Griekse gerechtjes fles Rosé erbij, onze dag kan niet meer stuk.
Inmiddels hebben Timo en Michiel verzonnen dat een kabelbaan vanaf de boot het water in toch wel heel leuk zou zijn. Opa wordt overgehaald om mee te helpen. En ja hoor, als iedereen aan boord is wordt het achter anker in het water gegooid en deze lijn wordt aan de spinakerval omhoog gehesen.
Daarna nog een lijn met een katrol eraan, deze glijdt dan zo het water in.
Je moet maar op het idee komen. Aqualand is er niets bij. Ondertussen kunnen de jongens hun lol niet op, de één na de ander glijdt het water in. Zelfs Merijn durft na enige twijfel aan de katrol te hangen, hij wil natuurlijk niet onderdoen voor zijn broer en grote neven.
Na een uurtje wordt alles weer opgeborgen, want het dinerbuffet staat klaar.
Terug valt de wind weg en gaan wij op de motor naar Gouvia Marina, terwijl Minne zijn favoriete house muziek laat horen. Zo vliegt de tijd voorbij.
Iedereen is het er over eens, dit was een super dag!
