De horizon verruimen.

2015-05-17

Zaterdagochtend leggen wij Wind & Water in de lengte, dus met de spiegel naar de kade, op verzoek van de marinero. Normaal lag je hier gewoon langs de zijkant van de kade, ongebruikelijk in Griekenland, maar wel handig. De burgemeester van Preveza heeft besloten dat er in de Marina meer boten kunnen liggen, als zij met de achterkant aan de kade afmeren. Heel verstandig, dan int men direct extra havengeld. Het komende jaar worden er ook douches en toiletten bijgebouwd, volgens de marinero. Goed om te weten, of het allemaal deze zomer nog lukt, daar zetten wij vraagtekens bij.

Vandaag vertrekken wij tegen negen uur. Laten Preveza achter ons.

Het eerste uur varen wij op de motor, want er is geen wind. 

Om tien uur wordt de brug open gedraaid, je bent dan in het kanaal van Levkas. 

Voor die tijd passeer je het fort Santa Maura, gebouwd in de 13e eeuw, door een Latijnse prins. Later is het in Spaanse en daarna in Turkse handen gekomen. 

De ingang naar de brug is lastig te ontdekken en bijna niet beboeid. Buiten de boeien is het erg ondiep. Oei, nog maar één meter water onder de kiel. Wij hebben pech, eerst gaan de boten die vanuit Preveza komen, daarna de boten uit het kanaal. De brug is nog open, maar de brugwachter draait de brug voor onze neus dicht. Dit betekent een uur wachten. Tijd voor koffie. 

Ondanks dat het zondag is, wordt er hard gewerkt. Palen geheid, ter versteviging van de oevers. 

Ja hoor, tegen tien over elf wordt de brug open gedraaid, nadat de politie erbij komt om het verkeer op de weg en de brug te regelen. 

Als je de brug gepasseerd bent, zie je direct rechts Levkas liggen en daarbij de enorme jachthaven. 

Vorig jaar zijn wij hier met de bus naar toe gegaan, nu varen wij door naar Nidri. Het kanaal van Levkas, was een ondiepe zoute lagune, die in 1903 uitgegraven is waardoor Levkas een eiland is geworden. Het kanaal is zeker 2 mijl lang en bijna helemaal beboeid. 

Aan het eind kom je op een soort binnen-meer, waar de eilanden Levkas, Kefallinia, Meganisi, Skorpios, Zakinthos en nog vele kleine eilandjes liggen. Er wordt hier druk gezeild, wij komen diverse Nederlandse vlaggen tegen. 

Tijd voor de lunch. Vanuit de kuip zien wij de groene heuvels met de mooie huizen er tegenaan. 

De eerste indruk is wat Oostenrijks met die liefelijke dorpjes tegen de bergen.

Van zeilvrienden hadden wij gehoord, dat je heel goed aan de steiger van charterbedrijven kunt liggen als hun eigen vloot is vertrokken. Ja wel, op de eerste steiger direct na de stadskade was een plekje bij Skorpioscharter, elektrisch, water en wifi op de steiger wat wil je nog meer. Even later ontdekt Jelle, dat je bij het zwembad gratis kunt zwemmen als je een drankje besteld. Ideaal want het is inmiddels zeker vijfentwintig graden, dorstig weer dus.

Eind van de middag wandelen wij het dorpje in, het ziet er gezellig uit dus ook maar iets gegeten.

Als wij aan boord zijn vindt Jelle de dvd: Seagull van Jonathan Livingstone, mooie muziek van Neil Diamond op de achtergrond en prachtige opnames, echt een aanrader!

De boodschap is: 

Je hebt de vrijheid jezelf te zijn, je ware ik te tonen, hier en nu, en niets of niemand kan je tegenhouden.

Met die gedachte gaan wij te kooi.