Kefalonia verkennen.
2015-05-23
Vandaag hebben wij een auto gehuurd om een betere indruk te krijgen van dit eiland.
Kefalonie is het grootste Ionische eiland. Het heeft 31.000 inwoners. In het midden van het eiland een gebergte Anos Oros, met als hoogste punt1620 meter.
Wij besluiten te beginnen bij het Melissanigrot meer, dit is dichtbij onze haven en een bezoek waard. Het was eerst alleen een onderaardse grot, een deel van het plafond is ingestort in 1953 bij de aardbeving, hierdoor is er een spookachtig meer met donkerblauw water ontstaan.
Sinds 1963 is het geopend voor het publiek. Je wordt in een soort van roeiboot door de grot gevaren, die 160 meter lang en 40 meter breed is.
De diepte van het meer is 39 meter.
Koffie, daar hebben wij zin in, maar het ziet er wat ongezellig uit, het is ook nog geen tien uur.
Wij rijden verder naar het noorden. Hier moet een leuk haventje zijn Efthimia.
Inderdaad het klopt mooie kade waar zelfs electriciteit en water op de steiger is, je moet wel betalen voor de ligplaats.
Dan is er een lekkere Illy koffie met een stukje appeltaart en daarbij uitzicht op de bootjes.
Daarna rijden wij verder naar het noorden.
Onderweg hebben wij prachtige uitzichten, die telkens weer bevestigen dat je op een eiland zit. De afstanden zijn niet zo groot, maar de wegen vaak smal en bochtig, over 30 kilometer deden wij dan ook drie kwartier.
Het was het zeker de tijd waard, want dan komen wij aan in Fiskardo. Dit is het mooiste dorp van Kefalonia, de haven wordt omzoomd door pastelkleurige 18de-eeuwse Venetiaanse huizen. De kleine haven wordt omringd door terrassen, ik kan mij voorstellen dat men hier graag komt. Als wij langs de vele stalletjes zijn gewandeld zien wij een leuk terras waar wij gaan lunchen.
Het haventje is klein en alle ligplaatsen zijn bezet. Hier kan niet geankerd worden, want veerboten varen af en aan naar deze populaire stek.
Wij stappen in de auto en gaan nu via de westkust naar zuiden.
Het traditionele plaatsje Asos, klein dorpje met weinig accomodatie en wordt overwegend door dagjesmensen bezocht.
Op het schiereiland aan de overkant kun je de resten zien van een Venetiaanse vesting uit 1595, in de 19e eeuw gebruikt door de Fransen en de Russen.
Na deze stop rijden wij verder door de heuvels met prachtige cipressen en olijfbomen. Beneden ons ligt de Myrioubaai met het mooiste strand van het eiland en het water in de verschillende aqua blauwe kleuren, doen denken aan de Caraïbische stranden.
Wij vervolgen onze weg en rijden dan richting Argostoli de hoofdstad van het eiland. Wij komen langs de Liddle en slaan onze slag nu wij de auto bij ons hebben. Argostoli ligt aan een grote baai, wij zien geen zeilboten maar wel veel visfarms in het water liggen. Wij willen de haven zien, maar deze ziet er niet echt aantrekkelijk uit. Wel een grote kraam met prachtig fruit heerlijk, hier kopen wij het één en ander.
Dan nog een koffietje op het gezellige marktplein dat maakt onze tour compleet.
Inmiddels is het zes uur geworden en willen wij wel naar de boot.
Onderweg tanken wij de auto af en Jelle heeft de dieseltank voor de boot meegenomen, dus die gaat ook vol.
Als wij in de haven aankomen, waait het hard, wij liggen aan lager wal dus ook veel golven soms zelfs over de steiger. Daarbij geeft dit alles veel lawaai. De boodschappen worden opgeruimd en wij gaan van boord om een hapje te eten en wat rust.
Wanneer wij langs ons, inmiddels bekende, stamtentje lopen, worden wij bijzonder vriendelijk onthaald door de ober en de dochter van de restaurateur en kiezen dus voor een tafeltje op het terras. Zij hebben een goede keuken en de prijs, kwaliteit verhouding is prima.
Na de koffie gaan wij weer bootwaards, hier is gelukkig de wind gaan liggen.
Eerst nog even een plaatje van de ondergaande zon tussen de bergen.
Even de foto's die Jelle vandaag gemaakt heeft bekijken, uitzoeken voor het blog. Dat is moeilijk, want zij zijn allemaal heel mooi.
Het is tijd om te kooi te gaan, morgen weer een zeil/ motor dag afhankelijk van de wind.
Kalinichta.
