Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee
Zaterdag 24 september 2011
Gibraltar - Estepona - Marbella- Caleta de Velez.
We hebben Gibraltar gezien en gaan met het stroompje mee naar Estepona.
In de baai van Gibraltar liggen zeker twintig tankerschepen voor anker.



Wij zeilen keurig tussen de schepen door.
Laten de zuilen van Hercules achter ons en gaan de Middellandse Zee op.

















Deze kant van de rots van Gibraltar is duidelijk minder indrukwekkend.






Onder het genot van de muziek van Katie Melua  passeren wij een van de grootste super Jachten ter wereld Eclipse, volgens Timo wel 165 meter lang.












Ineens zie ik 50 meter voor onze boot een visboeitje, met daaraan een net over een lengte van vele honderden meters met daaraan onverlichte drijvers, zoals later blijkt, drijvende netten bevestigd zijn.

Onmiddellijk stuurautomaat uit en uitwijken naar de kust, totdat wij een visbootje zien en steken dan de zee weer in. Wij zeilen verder, zijn wat alerter maar worden toch nog gedwongen tot tweemaal toe vele honderden meters te om te zeilen.
De lering uit deze ervaring is direct verder zee in te steken.
Ondanks alles werd het toch nog een heerlijke zeiltocht.
Wij komen tegen vier uur aan in Estepona. Volgens de Imray Pilot van de Costa del Sol, is dit van oorsprong een vissershaventje. Dat klonk gezellig. De havenmeester stond ons al op te wachten, het havenkantoor was gesloten en ging zondag om tien uur weer open, van wifi wist hij helemaal niets af.
Het havenkantoor in Estepona
Nadat de boot er weer keurig bijlag zijn wij zelf op onderzoek uitgegaan. Met een speciaal pasje kon je de poort uit en stapten wij direct op de boulevard die alleen uit terrassen bestond zeker 500 meter lang. Overal werd Engels gesproken later hoorden wij dat hier veel Engelsen overwinteren.
Natuurlijk haalde ik mijn iPod touch tevoorschijn om te zoeken naar wifi ontvangst.
Inmiddels hoorden wij, dat er wat muziekinstrumenten getest werden en in mijn onnozelheid dacht ik nog dat is gezellig zo’n muziekje aan het eind van de middag.
Nadat wij een terrasje gevonden hadden, waar wij ook wifi ontvangst hadden, lieten wij de zaterdagavond activiteiten tot ons komen. Wij hadden inmiddels wel trek gekregen en besloten op een terras van een Chinees, ja in Spanje, wat te gaan eten. Na afloop kopje koffie toe, de muziek begon al iets luider te klinken, maar het was net tien uur. Wij lopen terug naar de boot zitten nog even in de kuip en de muziek barst los. Jullie willen het niet geloven maar tot twee uur ’s nachts en daarna enkele decibellen minder ging het feest door tot vijf uur in de ochtend. Dit was een wat onrustige nacht voor ons.

Zondag 25 september 2011
Wij weten het zeker, blijven hier geen dag langer in dit “gezellige rustige” vissershaventje.
Tegen negenen liggen wij weer buiten de haven. Jelle had deze keer zijn voorkeur uitgesproken voor Marbella. Inmiddels had ik uitgezocht dat er een bus toer van Marbella naar Ronda was.
Onze zeiltocht duurde ongeveer vier uur en tegen twee uur arriveerden wij ook hier weer in een vissershaven, omdat al aangegeven was dat de Puerto de Marbella erg luidruchtig was. De Marina de Bajadilla sinds vorig jaar ook een jachthaven en toch nog dichtbij het centrum van Marbella.
De havenmeester had verder geen plattegrond alleen vertelde hij twee straten verder was een supermarkt en een bushalte. Wij zijn aan het eind van de middag op onderzoek uitgegaan.
Het is erg toeristisch, je komt er veel Engelsen en Nederlanders tegen.
Op zoek naar het Toeristenbureau kwamen wij terecht op een gezellig plein in de binnenstad van Marbella en allerlei kleine straatjes die naar dit plein toelopen.
Helaas het bureau is gesloten.
 













Toch besluiten wij om maandag met de bus naar Ronda te gaan. Op tijd het bed uit en dan weg.
Jelle had een dag internet gekocht, dus konden wij aan boord alles opzoeken voor Ronda.
Wij eten wat en gaan op tijd naar bed.
Maandag 26 september 2011
Tegen half acht is Jelle al klaar. Ik dek de tafel, bekijk nog even windfinder voor de laatste berichten.
Ik zie dat er vanaf dinsdag een oostenwind kracht vijf wordt verwacht en woensdag zelfs zes.
Dat betekent als wij vandaag niet varen  zeker tot donderdag verwaaid liggen en daarna is het afwachten wat de wind gaat doen.
Jelle bekijkt de voorspellingen en het besluit is snel genomen.
Wij gaan varen in plaats van Ronda bezoeken.
De volgende haven is Caleta de Velez. Als wij dan toch verwaaid liggen kunnen wij misschien van daar uit Ronda, Granada en Cordoba bezoeken.
Tegen kwart over negen zijn wij weer op zee onderweg naar het 45 mijl verderop gelegen Caleta de Velez, ongeveer acht uur varen. Op zee is het rustig wij laten de Costa del Sol aan ons voorbij gaan.
Zelden zo’n kust gezien, een aaneenschakeling van witte torenflats met daar achter de bergen.

We passeren Fuengirola, Torremolinos en Malaga. Tien mijl verder ligt Caleta de Velez.
Tijdens deze tocht krijgen wij verschillende malen weer gezelschap van de dolfijnen. Er is een enkele vissersboot te zien wij hebben het gevoel dat wij de enigen op de Zee zijn.
Jelle ontdekt een vreemd soort vogeltjes die vlak over het water scheren het blijken later vliegende visjes te zijn. Tussendoor heeft Jelle natuurlijk ook zijn lijntje weer uitgerold, hier bleek een kleine makreel aan te zitten, die wij bij de borrel ’s middags op een toastje hebben opgegeten. 
Wij komen eind van de middag aan in het rustige vissershaventje tegenwoordig geëxploiteerd door de Junta van Andalusië. Helaas weer gen wifi en ook via de boot op internet niet te koop.
Van een Belgische buurman kregen wij de tip om naar een bepaald auto verhuur bedrijf te gaan.
Wij gaan er heen helaas voor dinsdag en woensdag geen auto. Misschien voor woensdag morgen om zes uur moeten wij terugkomen en dan is het bekend of wij een auto voor twee dagen kunnen huren.
Deze keer kook ik nog een maaltijd aan boord, doen de afwas en drinken koffie.
Dan zoeken wij ieder een bank op en nog geen kwartier later, het is pas half tien, slapen wij beiden.
Zo’n hele dag op het water is best vermoeiend ook al zijn het geen lichamelijke inspanningen die je uitoefent.

Dinsdag 27 september 2011
Wij zijn nu nog 80 mijl van ons “einddoel” Aguadulce af.
Dat betekent nog twee dagen varen. Wij willen in Punta del Este overnachten, deze haven blijkt in een prachtig natuurgebied te liggen.
Daarna Almerimar, dit is een hele grote haven waar veel booteigenaren overwinteren.
Wij willen wel eens zien en het sfeertje proeven, hoe dit voelt.
In Aguadulce gaat de boot uit het water en blijft zes of zeven maanden op de wal staan.
Op donderdag 13 oktober vliegen wij naar Nederland.  
Helaas blijkt dat er ook voor woensdag geen auto beschikbaar is, waarschijnlijk wel donderdag. Wij besluiten om dan maar 1 dag de auto te huren zodat wij dan in elk geval donderdag naar Ronda kunnen. Vrijdag varen wij dan weer verder met de mogelijkheid vanuit een van de laatste havens Cordoba en Granada te bezichtigen.
Wij besluiten om het stadje in te wandelen. Totaal niet toeristisch heel puur, hier genieten wij van. Lopen eerst door de winkelstraat en daarna naar de boulevard. Hier vinden wij een gezellige strandtent waar wij iets gaan eten.


In het zand staan de tafel en stoeltjes met het gezicht naar de zee en wat Duitse muziek op de achtergrond. Het blijkt dat hier nogal wat Duitsers een tweede huis hebben. Terwijl wij aan het eten zijn genieten wij van een zonsondergang op de achtergrond.
’s Avonds horen wij dat de auto inderdaad op donderdag beschikbaar is.
Dat betekent dat ik op woensdag het blog kan bijwerken.



Dinsdag en woensdag - 20 en 21 september 2011
Barbate - Gibraltar.
Wij blijven nog even liggen in Barbate.
De wind, men noemt die hier de Levanter, komt nog steeds uit het Oosten.
Wat ik nog vergat te schrijven; Barbate ligt in een soort kom net na de Cabo Trafalgar.
Bij deze kaap won de Engelse burggraaf Nelson in 1805 een zeeslag tegen de Frans-Spaanse vloot.
Deze overwinning kostte hem en duizenden anderen hun levens.
Het heeft hem wel een standbeeld op Trafalgar Square in London opgeleverd.
Dankzij het havenrestaurant in Barbate hebben wij een prima wifi verbinding.
Deze haven staat vooral bekend om zijn tonijn. De netten waarmee ze gevangen worden liggen op verschillende plaatsen in de zee, die met boeitjes gemarkeerd zijn.
Als je de haven uitloopt richting het stadje, kom je langs een industrieterrein, waar vele honderden reuze ankers liggen, waarmee de tonijnnetten op zee worden verankerd.

Wij kunnen Barbate niet verlaten zonder tonijn te hebben gegeten. We besluiten om eind van de middag in het havenrestaurant tonijn, op Spaanse wijze klaar gemaakt, te eten. Het smaakte heerlijk, aten onze vingers er bijna bij op.






Donderdag 22 september 2011
Vandaag gaat de wekker om 6.30 uur.
De wind is bijna gaan liggen en het belangrijkste, van richting veranderd!
Om 8.00 uur liggen wij buiten de haven, het is nog wat heiig en een beetje bewolkt.
Dit is de eerste keer sinds Lissabon dat wij onze fleece jacks aan doen.
De Oceaan is een grote spiegel en binnen drie uur ronden wij  de beruchte Cabo Tarifa.
Wij hebben anderhalf tot twee knopen stroom mee en varen op de motor, over de grond 8 knopen.
Dat schiet lekker op. Deze kaap staat bekend vanwege de sterke windkracht, gedurende 300 dagen van het jaar meer dan windkracht zes.
Tegen half twaalf verschijnen in de verte de vage contouren van het gebergte aan de overzijde van de Straat van Gibraltar: Afrika.
We laten de Atlantische Oceaan achter ons.
Voor ons ligt de Middellandse Zee…………
Zo lopen wij op eigen kiel Gibraltar binnen.



Wij verkennen Gibraltar op de fiets. Wij nemen onze paspoorten mee.
Inderdaad op Gibraltar waan je je in het buitenland, typisch Engels.
Iedereen moet zijn paspoort laten zien. Als je vervolgens doorloopt, blijkt dat je over de startbaan van een vliegveldje loopt. Bij elke vlucht aankomend en vertrek, gaan de stoplichten op rood.
Op de terrassen krijg je bij het afrekenen van bij voorbeeld tien euro, het wisselgeld in ponden terug.
Maar, iedereen rijdt wel aan de rechterkant van de weg!



 





Morgen gaan wij naar Estepona, een haventje dat 25 mijl verder ligt.
Vandaag vertrokken er reeds Engelse mensen naar toe.
Zij kwamen ons vertellen, dat er ook voor onze boot voldoende plaats zou zijn.
Het blijven aardige mensen, die Engelsen.
Vanmiddag voor het eerst sinds Lissabon wat regen ook dat is Engels.

Vrijdag 22 september 2011
Woensdag 14 september 2011
Sevilla - Santa Maria - Barbate.
We staan op tijd op, omdat wij vanochtend naar Sevilla willen en er moet nog een auto en een hotelletje geregeld worden.
In de haven van Rota waar wij nu liggen, kunnen wij wel mailen, maar niet internetten.
Dus gaan wij naar het 500 meter verderop gelegen hotel, drinken een kop koffie en internetten.
Jelle heeft al snel een autootje gehuurd die staat met een half uur in de haven, nu nog een hotelletje via booking.com adres genoteerd en een uurtje later zijn wij op weg naar Sevilla.
Deze keer geen autobaan, want wij willen wat van de omgeving zien. Dit blijkt een droog, dor landschap te zijn. Wij gebruiken de I-pad als tom-tom en dat werkt prima. Jelle rijdt als of hij deze weg dagelijks rijdt, zelfs in Sevilla komen wij bijna voor het hotel uit, alleen geen parkeerplek. Jammer dan maar de parkeergarage in voor € 20,00 per dag, wordt het hotel toch nog wat duurder. Tassen op de kamer gezet. Om vier uur wandelen wij Sevilla in. Eerst richting Cathedraal, gezellig door die kleine straatjes. Wij komen langs het Flamenco museum en lopen naar binnen, zien dat er ’s avonds om half negen een voorstelling is daar willen wij bij zijn en kopen kaartjes. Wandelen verder naar de Cathedraal jammer deze sluit om vijf uur, komen wij dus morgen voor terug.
De hitte blijft lang hangen in de stad het is nog steeds 35 graden, maar door de straatjes die erg smal zijn loop je toch bijna altijd in de schaduw. Inmiddels beginnen onze magen te knorren, dus zoeken wij een terras op. Drinken een drankje wat vis erbij, heerlijk.
Dan naar de Flamenco voorstelling, vanavond worden er verschillende stijlen van Flamenco uitgevoerd, die hun oorsprong vinden vanuit verschillende landen. Er speelt een gitarist, saxofonist en een ritmische begeleider allen uit Amerika en de Flamenco danseres is een Spaanse dame.
Geweldig wat is dit mooi, wij laten ons helemaal meeslepen door de muziek.
Na afloop zijn wij moe en lopen naar ons hotel. Tegen 13.00 uur horen wij 2 mannen binnenkomen op de kamer naast ons. Doordat wij geen airco (goedkope kamer) hebben staan onze ramen maar ook de ramen van de buren ver open. De mannen op de kamer naast ons begonnen een waarschijnlijk door de alcohol luide conversatie die zeker tot 15.00 uur duurde. Tegen half zes ’s ochtends vertrok een van de heren, de man die overbleef viel in slaap en begon zo luid te snurken dat  wij geen oog meer hebben dicht gedaan.
Ja, lieve lezers jullie begrijpen het al……………………

Donderdag 15 september 2011
Om half negen ’s ochtends zat ik al in de hal van het hotel te internetten, op zoek naar een kamer voor onze tweede nacht in Sevilla. Dat was niet zo moeilijk, ik vond een iets duurdere kamer van een 4 sterren hotel als aanbieding.
Wij hebben de auto net buiten het centrum gezet op een gratis parkeerplaats dus wij waren dik tevreden.
Zo begon onze tweede dag Sevilla eerst nu de Cathedraal. Men is met de bouw begonnen in 1400 als Moskee een eeuw later was de Cathedraal klaar. In de 17e eeuw heeft men de bovenverdieping erop gezet met op de klokkentoren een bronzen beeld van het geloof “La Giralda” deze doet ook dienst als windvaan. Binnen in de kerk is ook de graftombe van Columbus.



Wij verlaten de Cathedraal en gaan even verderop naar het Koninklijke Paleis, waar een gedeelte nog steeds door ambtenaren in gebruik is. Prachtig al die rijkdom en al de verschillende provincies van Spanje die uitgebeeld worden.







Hierna lopen wij door de wijk Santa Cruz die is een van de oudste wijken van Sevilla van oorsprong een joden wijk. Wij vinden een terrasje en laten ons de Sangria heerlijk smaken. Nu willen wij een stadstoer gaan doen, lekker vanuit de bus de bezienswaardigheden van Sevilla aan ons voorbij laten gaan.
We komen langs de Torre del Oro aan de Guadal  quivir, El Arenal nog vele kerken en kloosters.

Begin van de avond gaan wij op Plaza Mayor wat eten. Dit is een Metropool parasol sinds begin 2011 geopend en ontworpen door Alfredo Sanchez.











Dan nog een drankje in het hotel en wij duiken ons bed in.


Vrijdag 16 september 2011
Heerlijk geslapen en laten ons verwennen met een uitgebreid ontbijtbuffet.
Wij besluiten om het Real Alcazar te bezoeken.

Wij hebben een half uur in de rij gestaan om naar binnen te mogen, maar het was het wachten zeker waard. Deze Moorse residentie werd omgetoverd in een waardig paleis met een uitgebreide tuin. De Spaanse koninklijke familie verblijft nog steeds in de vertrekken op de eerste verdieping als zij Sevilla bezoeken.
Tegen vier uur besluiten wij deze prachtige stad te verlaten. Vanaf onze parkeerplaats zijn wij snel de stad uit samen met de I-pad. Je zou bijna denken niet meer zonder zo’n multi-multi apparaat te kunnen. Nu we toch met de auto zijn besluiten we om te stoppen bij de Spaanse A.H. en nog wat boodschappen mee te nemen. Morgen willen wij weer verder.
’s Avonds gaan wij nog even het stadje Rota in want dat ziet er heel gezellig uit.



Zaterdag 17 september 2011
Wij staan op tijd op, de auto wordt opgehaald en nadien vertrekken wij naar Santa Maria. Wij gaan in de Club Nautico haven liggen dichtbij het stadje en de Sherry bodega.

’s Middags is er een rondleiding in een van de bodega’s. Hier wordt ons het uitgebreide sherry proces uitgelegd door de kleindochter van een van de grondleggers van het bedrijf.
Sherry wordt gerijpt in vaten, net zoals wijn maar met dit verschil dat de vaten niet 100% gevuld zijn, zodat er zich lucht boven de wijn bevindt waardoor de wijn oxideert. Bovendien vindt er over de jaren een mengproces plaats waardoor de sherry per jaar niet van smaak verschilt zoals bij wijn.
Na afloop genieten we nog van de uitgebreide proeverij met speciale koekjes voor bij de cream(zoete) sherry.
Inmiddels hebben we op Windfinder, dit is een speciale site voor zeilers waarop de windvoorspellingen van enkele dagen wordt afgegeven, gekeken. Het blijkt dat vanaf maandag de wind vanuit het Oosten
gaat waaien hetgeen betekent dat wij dan niet door de Straat van Gibraltar kunnen. Wij willen morgen verder naar Barbate de laatste haven voor de Straat van Gibraltar.

Zondag 18 september 2011
Om half negen zijn wij op weg naar Cadiz. Deze plaats hebben wij niet bezocht omdat wij daar niet verwaaid willen liggen. Dit oudste stadje van Europa moeten wij dan maar op de terugreis bezoeken.
De tocht van Santa Maria naar Barbate is ongeveer 45 mijl. Bij vertrek is het wat heiig, eenmaal op zee is het helder en weinig wind, grootzeil op motor bij. Na een uurtje of twee kunnen wij halve wind varen,  zeilen 6 knopen lekker rustig met op de achtergrond de muziek van Agneta een van de 2 zangeressen van  Abba.  Een paar uur later draait de wind en komt van achteren en de golven komen van opzij geen prettige koers. Jelle had inmiddels een lintje voor de vis uitgegooid en wil deze binnenhalen omdat wij andere koers willen gaan varen. Blijkt dat er een tonijn aan zit. De boot schommelt alle kanten op en Jelle was hier niet op voorbereid. Ik begin te mopperen  want voel me niet zo lekker en blijf dus passief zitten. Lang verhaal kort, net voordat de tonijn binnen gehaald kan worden, valt deze van de haak. Jammer voor Jelle maar ik weet zeker dat er nog wel een moment komt. Hij las al in een boekje dat er voor Barbate en de Straat van Gibraltar zelfs walvissen en Orka’s kunnen zitten. Dus dat belooft nog wat.
Afijn na een vervelende tocht van zeker 8 uur, komen wij tegen vijf uur toch weer aan in de haven met een voldaan gevoel.

Maandag 19 september 2011
Vandaag heerlijk uitgeslapen.
Daarna “schoon” schip gemaakt.
Het ziet er na uit dat wij tot en met donderdag blijven liggen in verband met de harde Oosten wind.
De komende dagen gaan we een beetje de omgeving verkennen.
En ons voorbereiden op de tocht door de Straat van Gibaltar.


Zondag 11 september 2011
Ayamonte - Rota.
Vandaag een dagje rust voor het been van Jelle.
Wij staan wat later op, en ontbijten uitgebreid.
’s Middags gaan wij het stadje Ayamonte verkennen. Op zondag zijn werkelijk alle winkeltjes in Spanje gesloten. Alleen op de terrassen is het een drukte van belang. Hele families ontmoeten er elkaar en kinderen spelen op de pleinen die dichtbij de terrassen zijn aangelegd. Het is een gezellige boel.








Wij besluiten om ’s avonds een hapje te gaan eten bij een van de vele tapasbarren.
Inmiddels is het been van Jelle al weer redelijk hersteld.
Dus morgen vertrekken.
Zondagavond vinden wij een gezellig terras. Wij kozen voor inktvisringetjes en inktvisjes, daarna een gegrilde tonijn met wat frites en salade, wat glazen wijn erbij, wij waren helemaal tevreden.
Na de Cappuccino moesten wij € 30,00 afrekenen, dus dat was een keurig bedrag.

Maandag 12 september 2011
Voordat je vertrekt in de havens moet er afgerekend worden. Aan de prijs merkten wij dat dit een haven is, die geëxploiteerd wordt door de Gunta (overheid), duidelijk voordeliger dan de havens, die wij tot nog toe hebben bezocht.
Om 9.00 uur varen wij de haven uit, lekker windje grootzeil erop de vaargeul uit oei….ineens zien wij, dat wij nog maar 60 centimeter water onder de kiel hebben, even wat rustiger aan na de laatste boei is er weer water genoeg.
Dan na een uurtje of zo wakkert de wind aan tot 18 knopen heerlijk direct twee riffen in het grootzeil, een tip van een zeilkennis die afgelopen zomer o.a. naar de Azoren is geweest; op de Oceaan moet je gewoon eerder reven, dan op de Noordzee dat verheugt het zeilplezier.
Jelle heeft dit gelukkig goed in zijn oren geknoopt en is inmiddels overtuigd van dit advies. Heel snel zeilen we  acht knopen, dat betekent dat wij er zo zijn.

Het muziekje gaat aan en daar zoeven we de Oceaan over. Helaas, na een uurtje is de wind op en moeten wij de motor weer aanzetten. Op zee komen wij veel  “velden” tegen die betond zijn, dit blijken visfarms of tonijnnetten te zijn. Zij staan helaas niet op onze kaarten en zijn ’s nachts een gevaar voor de scheepvaart.
In de middag varen wij Mazagon binnen. Het is een redelijk grote haven die aan de monding van het industriegebied van Huelva ligt. Er liggen zeker 8 grote tankers voor anker in afwachting van een sein van de loods voor het lossen van hun goederen. Wij zien de tankers niet op de plotter dat betekent dat onze AIS (Automatique Identification System) niet werkt…..
Nu eerst de haven in, aanleggen bij het havenkantoor en inklaren. Het blijft een heel gedoe. Eigendomspapieren, verzekeringspapieren, paspoorten en Credit kaart van alles worden kopieën gemaakt, daarna krijg je pas een box toegewezen. Zo houdt men hier de mensen wel aan het werk.
Onze plek is helemaal aan de andere kant van de haven. Wij ruimen alles op en Jelle gaat onmiddellijk met de Plotter aan de gang.
Al die elektronica is leuk zolang het allemaal werkt, zo niet dan heb je een probleem. En dat hadden wij dus. Gelukkig heeft Jelle er wel aardig wat verstand van. Binnen de kortste keren werd alle bedrading gecontroleerd, kastjes open geschroefd en nagekeken.
Echt vrolijk werd hij er niet van en ik dus ook niet. De oplossing was vond ik, even weg van de boot en ruimte voor de schipper. Tenslotte was dit weer een nieuwe haven en waarschijnlijk genoeg te zien. De haven was een grote bouwput, alles lag onderste boven de haven zelf, maar ook de toegangswegen.
Toevallig  las ik in een boekje van mensen die hier 4 jaar geleden waren geweest, zij constateerden toen hetzelfde kortom dus niet veel veranderd blijkbaar in die 4 jaar. De hele haven is omringd met ijzeren hekken, volgens de receptie waren de winkeltjes dichtbij, alleen was de uitgang naar het dorp onvindbaar.
Ik besloot om maar weer naar de boot terug te lopen.
Het was heel warm iets van 32 graden, op het water prima maar nu in de haven was het wel veel. Het koelt ’s avonds ook pas heel laat af, in de tweede helft van de nacht is het zo’n 18 graden.
Dan te bedenken dat het in Nederland bijna herfst is!
Aangekomen aan boord is Jelle nog steeds met schroefjes en boekjes bezig om het probleem op te lossen. Eerst maar even eten, deze keer Lasagne in de oven vooraf een kreeftcocktail, ach aan boord eten wij ook niet zo slecht. Vanwege het grote probleem, wat nog niet was opgelost hoefde Jelle vanavond niet af te wassen en zou ik het van hem overnemen. Nog een optie was Timo bellen en even later hadden zij contact en hebben het probleem geëvalueerd. De oplossing was er nog niet.
Ten einde raad heeft Jelle alles weer in elkaar gezet, de Plotter opnieuw opgestart en uiteindelijk werkte hij weer.
Nog even windfinder bekijken , dit is een site op internet die bijna precies de juist wind voor de komende dagen afgeeft.
Wij besluiten om in een keer naar Rota te varen, 45 miles verderop.
Van hieruit willen wij naar Sevilla.

Dinsdag 13 september 2011
Om half acht gaat de wekker en ik douche mij op het achterdek.
Het is nog een beetje schemerig.
Tegen de tijd dat wij vertrekken staat de zon al weer aan de hemel, dit wordt een warme dag.
Wij starten met weinig wind en na een paar uur steekt er wat wind op.
Riffen in het grootzeil en even lopen wij weer 8 knopen alleen in werkelijkheid hebben we een knoop stroom tegen, jammer.
Onder het gezang van Ilse de Lange zoefen wij de Oceaan over.
Wat heeft zij toch een prachtige stem.
Overal om ons heen zien wij vissersboten, het lijkt wel of hier geen regels zijn en al helemaal geen visquotum, zoals in de andere landen.
De Spaanse vissers vissen gewoon de zee leeg en daarna zien ze wel verder.
Jelle heeft ook wel zin om zijn lijntje weer uit te gooien, maar wacht er nog maar een dagje mee.
Het is een heerlijke tocht en tegen half zes liggen wij weer in een box in Rota. Aan de overkant ligt Cadiz ongeveer 12 mijl verderop.
Eerst willen wij morgen naar Sevilla voor twee dagen.
Daarna zien we wel weer verder.