Vrijdag 9 september 2011
Olhao - Ayamonte
Speciale editie, de vangst van een zeer grote vis!
Wij verlaten met enige weemoed de haven van Lagos.

Ons volgende doel is ankeren bij Olhao. De afstand is ongeveer 45 mijl, een leuke dagtocht.

Eerst een paar uur op de motor door gebrek aan wind. Daarna toch weer een paar uur gezeild.

Inmiddels heeft Jelle een lange vislijn met een paars kunststof inktvisje en een grote haak eraan,  achter de boot gegooid.

 

Dat doet hij wel vaker, alleen tot op heden altijd zonder resultaat.

Wind valt weg motor aan, we kijken om en zien ineens allemaal meeuwen boven water ter hoogte van het eind van de vislijn. Ja hoor, dan ineens een grote vis die op en neer spartelt.

De motor wordt zachter gezet,  de spanning stijgt dat snap je wel.

Onmiddellijk moest ik het mes pakken, dat al 2 jaar ongebruikt in de la ligt.

De visdoos kwam te voorschijn handschoentjes aan en tangetje gereed leggen.

Wat nu .........lijn naar binnen halen, maar de vis past niet in onze emmer.

Ik had nog nooit van zo dichtbij zo'n grote vis gezien, behalve in een zeeaquarium.

Jelle had nog nooit zo'n grote vis gevangen, hier was onze uitrusting niet op voorbereid.

Toen de vis nog leefde, was hij lichtgroen gekleurd, nadat Jelle hem had gekild werd de huid van de vis wit. In Portugal zouden ze zeggen Obrigado tegen de zee.

Nu moesten we nog weten wat voor vis het was in geen enkel boek (zoveel boeken over vis hebben wij nou ook weer niet aan boord) te vinden.

Wij weten vrijwel zeker dat het een Dorade moet zijn, ongeveer 80 centimeter lang.

De vis werd in de gootsteen gelegd. Nu eerst weer verder.

Opeens zagen we een stel dolfijnen zwemmen naast een boot, die ook onze richting uitging.

Kortom het was deze middag een en al sensatie op de Oceaan.

Toen wij voor anker lagen heeft Jelle de vis schoon gemaakt en er filets van geswneden.

Wij schatten dat het zeker 2 kilo vis is.

De komende 2 dagen eten we dus vis dat begrijpen jullie wel. Ik moet zeggen dat de vis heerlijk smaakt, dus is het geen straf om vanavond weer vis te eten.

Zaterdag 10 september 2011
Wij vertrekken tegen 8 uur naar Ayamonte de tocht is ongeveer 32 mijl.

Ayamonte ligt in Spanje aan de rivier die Portugal van Spanje scheidt.

Er is niet veel wind af en toe proberen we te zeilen.

Dit is de eerste tocht, die wij met 5 zeilboten langs de kust varen.

Dat geeft wat afwisseling op het water.

Tegen drie uur komen wij aan in de haven. Dan moeten wij eerst aan de meldsteiger liggen om daarna te horen welke plek ons wordt toegewezen.

Ik spring van boord leg de boot vast aan de middenbolder, vervolgens wil Jelle van boord stappen en struikelt over de reling, valt nog net niet in het water,  maar het veroorzaakt wel een grote schaafwond op zijn linker bovenbeen.

De schrik wint het heel even van het aanleggen van de boot, maar daarna toch vastgelegd, Jelle strompelt de kajuit in en dept onmiddellijk met een natte theedoek.

Het been is bont en blauw, het bloed gelukkig niet, maar het zag er pijnlijk uit.

Dank zij de speciale grote gazen, die Marjo mee had genomen, kon de zuster de patient keurig helpen. Nu maar even afwachten hoe het morgen er uitziet, anders blijven wij een dagje liggen. Zo eindigde deze dag toch wat minder saai dan we verwachtten, maar een vis vangen was leuker.