Dinsdag en woensdag - 20 en 21 september 2011
Barbate - Gibraltar.
Wij blijven nog even liggen in Barbate.

De wind, men noemt die hier de Levanter, komt nog steeds uit het Oosten.

Wat ik nog vergat te schrijven; Barbate ligt in een soort kom net na de Cabo Trafalgar.

Bij deze kaap won de Engelse burggraaf Nelson in 1805 een zeeslag tegen de Frans-Spaanse vloot.

Deze overwinning kostte hem en duizenden anderen hun levens.

Het heeft hem wel een standbeeld op Trafalgar Square in London opgeleverd.

Dankzij het havenrestaurant in Barbate hebben wij een prima wifi verbinding.

Deze haven staat vooral bekend om zijn tonijn. De netten waarmee ze gevangen worden liggen op verschillende plaatsen in de zee, die met boeitjes gemarkeerd zijn.

Als je de haven uitloopt richting het stadje, kom je langs een industrieterrein, waar vele honderden reuze ankers liggen, waarmee de tonijnnetten op zee worden verankerd.

Wij kunnen Barbate niet verlaten zonder tonijn te hebben gegeten. We besluiten om eind van de middag in het havenrestaurant tonijn, op Spaanse wijze klaar gemaakt, te eten. Het smaakte heerlijk, aten onze vingers er bijna bij op.

Donderdag 22 september 2011

Vandaag gaat de wekker om 6.30 uur.

De wind is bijna gaan liggen en het belangrijkste, van richting veranderd!

Om 8.00 uur liggen wij buiten de haven, het is nog wat heiig en een beetje bewolkt.

Dit is de eerste keer sinds Lissabon dat wij onze fleece jacks aan doen.

De Oceaan is een grote spiegel en binnen drie uur ronden wij  de beruchte Cabo Tarifa.

Wij hebben anderhalf tot twee knopen stroom mee en varen op de motor, over de grond 8 knopen.

Dat schiet lekker op. Deze kaap staat bekend vanwege de sterke windkracht, gedurende 300 dagen van het jaar meer dan windkracht zes.

Tegen half twaalf verschijnen in de verte de vage contouren van het gebergte aan de overzijde van de Straat van Gibraltar: Afrika.

We laten de Atlantische Oceaan achter ons.

Voor ons ligt de Middellandse Zee…………

Zo lopen wij op eigen kiel Gibraltar binnen.

Wij verkennen Gibraltar op de fiets. Wij nemen onze paspoorten mee.

Inderdaad op Gibraltar waan je je in het buitenland, typisch Engels.

Iedereen moet zijn paspoort laten zien. Als je vervolgens doorloopt, blijkt dat je over de startbaan van een vliegveldje loopt. Bij elke vlucht aankomend en vertrek, gaan de stoplichten op rood.

Op de terrassen krijg je bij het afrekenen van bij voorbeeld tien euro, het wisselgeld in ponden terug.

Maar, iedereen rijdt wel aan de rechterkant van de weg!

 

Morgen gaan wij naar Estepona, een haventje dat 25 mijl verder ligt.

Vandaag vertrokken er reeds Engelse mensen naar toe.

Zij kwamen ons vertellen, dat er ook voor onze boot voldoende plaats zou zijn.

Het blijven aardige mensen, die Engelsen.

Vanmiddag voor het eerst sinds Lissabon wat regen ook dat is Engels.

Vrijdag 22 september 2011