Zaterdag 24 september 2011
Gibraltar - Estepona - Marbella- Caleta de Velez.

We hebben Gibraltar gezien en gaan met het stroompje mee naar Estepona.

In de baai van Gibraltar liggen zeker twintig tankerschepen voor anker.

Wij zeilen keurig tussen de schepen door.

Laten de zuilen van Hercules achter ons en gaan de Middellandse Zee op.

Deze kant van de rots van Gibraltar is duidelijk minder indrukwekkend.

Onder het genot van de muziek van Katie Melua  passeren wij een van de grootste super Jachten ter wereld Eclipse, volgens Timo wel 165 meter lang.

Ineens zie ik 50 meter voor onze boot een visboeitje, met daaraan een net over een lengte van vele honderden meters met daaraan onverlichte drijvers, zoals later blijkt, drijvende netten bevestigd zijn.

Onmiddellijk stuurautomaat uit en uitwijken naar de kust, totdat wij een visbootje zien en steken dan de zee weer in. Wij zeilen verder, zijn wat alerter maar worden toch nog gedwongen tot tweemaal toe vele honderden meters te om te zeilen.

De lering uit deze ervaring is direct verder zee in te steken.

Ondanks alles werd het toch nog een heerlijke zeiltocht.

Wij komen tegen vier uur aan in Estepona. Volgens de Imray Pilot van de Costa del Sol, is dit van oorsprong een vissershaventje. Dat klonk gezellig. De havenmeester stond ons al op te wachten, het havenkantoor was gesloten en ging zondag om tien uur weer open, van wifi wist hij helemaal niets af.

Het havenkantoor in Estepona

Nadat de boot er weer keurig bijlag zijn wij zelf op onderzoek uitgegaan. Met een speciaal pasje kon je de poort uit en stapten wij direct op de boulevard die alleen uit terrassen bestond zeker 500 meter lang. Overal werd Engels gesproken later hoorden wij dat hier veel Engelsen overwinteren.

Natuurlijk haalde ik mijn iPod touch tevoorschijn om te zoeken naar wifi ontvangst.

Inmiddels hoorden wij, dat er wat muziekinstrumenten getest werden en in mijn onnozelheid dacht ik nog dat is gezellig zo’n muziekje aan het eind van de middag.

Nadat wij een terrasje gevonden hadden, waar wij ook wifi ontvangst hadden, lieten wij de zaterdagavond activiteiten tot ons komen. Wij hadden inmiddels wel trek gekregen en besloten op een terras van een Chinees, ja in Spanje, wat te gaan eten. Na afloop kopje koffie toe, de muziek begon al iets luider te klinken, maar het was net tien uur. Wij lopen terug naar de boot zitten nog even in de kuip en de muziek barst los. Jullie willen het niet geloven maar tot twee uur ’s nachts en daarna enkele decibellen minder ging het feest door tot vijf uur in de ochtend. Dit was een wat onrustige nacht voor ons.

Zondag 25 september 2011

Wij weten het zeker, blijven hier geen dag langer in dit “gezellige rustige” vissershaventje.

Tegen negenen liggen wij weer buiten de haven. Jelle had deze keer zijn voorkeur uitgesproken voor Marbella. Inmiddels had ik uitgezocht dat er een bus toer van Marbella naar Ronda was.

Onze zeiltocht duurde ongeveer vier uur en tegen twee uur arriveerden wij ook hier weer in een vissershaven, omdat al aangegeven was dat de Puerto de Marbella erg luidruchtig was. De Marina de Bajadilla sinds vorig jaar ook een jachthaven en toch nog dichtbij het centrum van Marbella.

De havenmeester had verder geen plattegrond alleen vertelde hij twee straten verder was een supermarkt en een bushalte. Wij zijn aan het eind van de middag op onderzoek uitgegaan.

Het is erg toeristisch, je komt er veel Engelsen en Nederlanders tegen.

Op zoek naar het Toeristenbureau kwamen wij terecht op een gezellig plein in de binnenstad van Marbella en allerlei kleine straatjes die naar dit plein toelopen.

Helaas het bureau is gesloten.

 

Toch besluiten wij om maandag met de bus naar Ronda te gaan. Op tijd het bed uit en dan weg.

Jelle had een dag internet gekocht, dus konden wij aan boord alles opzoeken voor Ronda.

Wij eten wat en gaan op tijd naar bed.

Maandag 26 september 2011

Tegen half acht is Jelle al klaar. Ik dek de tafel, bekijk nog even windfinder voor de laatste berichten.

Ik zie dat er vanaf dinsdag een oostenwind kracht vijf wordt verwacht en woensdag zelfs zes.

Dat betekent als wij vandaag niet varen  zeker tot donderdag verwaaid liggen en daarna is het afwachten wat de wind gaat doen.

Jelle bekijkt de voorspellingen en het besluit is snel genomen.

Wij gaan varen in plaats van Ronda bezoeken.

De volgende haven is Caleta de Velez. Als wij dan toch verwaaid liggen kunnen wij misschien van daar uit Ronda, Granada en Cordoba bezoeken.

Tegen kwart over negen zijn wij weer op zee onderweg naar het 45 mijl verderop gelegen Caleta de Velez, ongeveer acht uur varen. Op zee is het rustig wij laten de Costa del Sol aan ons voorbij gaan.

Zelden zo’n kust gezien, een aaneenschakeling van witte torenflats met daar achter de bergen.

We passeren Fuengirola, Torremolinos en Malaga. Tien mijl verder ligt Caleta de Velez.

Tijdens deze tocht krijgen wij verschillende malen weer gezelschap van de dolfijnen. Er is een enkele vissersboot te zien wij hebben het gevoel dat wij de enigen op de Zee zijn.

Jelle ontdekt een vreemd soort vogeltjes die vlak over het water scheren het blijken later vliegende visjes te zijn. Tussendoor heeft Jelle natuurlijk ook zijn lijntje weer uitgerold, hier bleek een kleine makreel aan te zitten, die wij bij de borrel ’s middags op een toastje hebben opgegeten. 

Wij komen eind van de middag aan in het rustige vissershaventje tegenwoordig geëxploiteerd door de Junta van Andalusië. Helaas weer gen wifi en ook via de boot op internet niet te koop.

Van een Belgische buurman kregen wij de tip om naar een bepaald auto verhuur bedrijf te gaan.

Wij gaan er heen helaas voor dinsdag en woensdag geen auto. Misschien voor woensdag morgen om zes uur moeten wij terugkomen en dan is het bekend of wij een auto voor twee dagen kunnen huren.

Deze keer kook ik nog een maaltijd aan boord, doen de afwas en drinken koffie.

Dan zoeken wij ieder een bank op en nog geen kwartier later, het is pas half tien, slapen wij beiden.

Zo’n hele dag op het water is best vermoeiend ook al zijn het geen lichamelijke inspanningen die je uitoefent.

Dinsdag 27 september 2011

Wij zijn nu nog 80 mijl van ons “einddoel” Aguadulce af.

Dat betekent nog twee dagen varen. Wij willen in Punta del Este overnachten, deze haven blijkt in een prachtig natuurgebied te liggen.

Daarna Almerimar, dit is een hele grote haven waar veel booteigenaren overwinteren.

Wij willen wel eens zien en het sfeertje proeven, hoe dit voelt.

In Aguadulce gaat de boot uit het water en blijft zes of zeven maanden op de wal staan.

Op donderdag 13 oktober vliegen wij naar Nederland.  

Helaas blijkt dat er ook voor woensdag geen auto beschikbaar is, waarschijnlijk wel donderdag. Wij besluiten om dan maar 1 dag de auto te huren zodat wij dan in elk geval donderdag naar Ronda kunnen. Vrijdag varen wij dan weer verder met de mogelijkheid vanuit een van de laatste havens Cordoba en Granada te bezichtigen.

Wij besluiten om het stadje in te wandelen. Totaal niet toeristisch heel puur, hier genieten wij van. Lopen eerst door de winkelstraat en daarna naar de boulevard. Hier vinden wij een gezellige strandtent waar wij iets gaan eten.

In het zand staan de tafel en stoeltjes met het gezicht naar de zee en wat Duitse muziek op de achtergrond. Het blijkt dat hier nogal wat Duitsers een tweede huis hebben. Terwijl wij aan het eten zijn genieten wij van een zonsondergang op de achtergrond.

’s Avonds horen wij dat de auto inderdaad op donderdag beschikbaar is.

Dat betekent dat ik op woensdag het blog kan bijwerken.