2015-05-31

Vandaag gaat het gebeuren......

Kalimera.

Douchen en ontbijten en vanochtend ook de lunchpakketjes klaar maken.

Jelle loopt naar het kantoor, hij heeft toch nog een plekje ontdekt. Antonio vraagt of hij dat zelf kan doen dan krijgt hij wel wat epoxy mee. Verder zegt Antonio niets.

Om ons heen hoor ik allerlei gerommel. 

Jelle vult het laatste gaatje op de voorpunt en roept; Hermien wij gaan het water in.

Onmiddellijk actie, ramen sluiten, slang opruimen, elektrisch afsluiten kortom lichtelijke stress.

De afgelopen dagen ging alles zo traag, waarom niet maandagmiddag of dinsdagochtend even doorgeven dat wij dinsdag om half negen het water in gaan?

Wij proberen het te begrijpen, het Engels van Antonio is erg slecht, dus communiceren zal hij zeker lastig vinden. Het Engels van de juffrouw van de administratie en de verkoper is redelijk goed. Alleen de uitvoerder, die toch ook zeer nauw betrokken is bij de klanten en het werk, moet in elk geval communiceren. 

In de toekomst zal dat zeker problemen gaan geven. Er liggen bijna geen Griekse zeilboten alleen maar buitenlandse schepen.

Afijn wij verdiepen ons er niet meer in.

Terwijl onze boot baar het water wordt gereden, stijgt er een vliegtuigje op. 

Mooi gezicht.

Om negen uur hebben wij water onder de kiel en wij mogen zelfs een paar uur onder de kraan blijven liggen, want vandaag gaan er geen boten meer in of uit het water.

Jelle wil in de mast gehesen worden, want zo heb je het mooiste zicht op ons nieuwe teakdek.

Terwijl ik beneden sta, maak ik natuurlijk van hem een foto in de mast.

Alles wordt in gereedheid gebracht voor vertrek. Eerst kiezen wij voor Ikaria, maar wij stellen onze plannen bij. 

Het wordt het eilandje Dhenoussa waar wij gaan ankeren. De afstand is 52 mijl ten westen van Leros. De wind is zuid oost, dus dat wordt halve wind zeilen, heerlijk!

Wij vertrekken om elf uur windkracht vier tot vijf, wij gaan op vol tuig en halen regelmatig 8,8 knopen.

Om met de woorden van mijn kapitein te spreken "gang is alles".

Heerlijk, wij genieten van de rust op het water en natuurlijk de snelle voortgang.

Na de lunch even om beurten een kleine powernap.

Tegen half drie trekt de wind aan en besluit Jelle een rif in het grootzeil te leggen.

Goed idee, want de snelheid blijft continu 7,5 knoop.

Een uur later wordt de wind minder en zeilen wij boven Amorgos langs.

Rif eruit, alleen daarna komt de snelheid er niet meer in en valt zelfs de wind weg tot zes knopen.

Jammer, de fok wordt ingerold het grootzeil blijft staan en de motor moet nu zorgen dat wij op snelheid blijven.

Zo varen wij van de Dodecanese eilanden naar de Midden Cycladen.

Morgen gaan wij naar de Noordelijke Cycladen. 

Het eerste eiland waar wij heen gaan is Mikonos ongeveer 35 mijl, daar blijven wij een dagje liggen.

Tegen half acht varen wij het baaitje in, gooien het anker uit en liggen direct goed.

Naast ons ligt nog een zeilboot.

Deze keer blijven wij aan boord, want wij hebben ons bijbootje nog niet opgepompt.

Morgen na het ontbijt weer verder.

Jelle duikt nog even het water in, ondanks dat het wat donker wordt.

Nu het blog op internet en dan op tijd te kooi.

Kalinichta.

2016-05-30

Geen genuchten zonder zuchten.

Voor het eerst weer heerlijk geslapen aan boord. Het koelt 's nachts redelijk af, een laken is warm genoeg. De dekbedden hebben wij opgeborgen.

Tegen half acht douchen en daarna ontbijt. 

De douchegelegenheden zijn keurig, dus daarover geen klachten.

Een uurtje later loopt Jelle naar Antonio. Vandaag komt Janis het schuurwerk af maken en dinsdag is de tewaterlating. De eerste duidelijke toezegging van Antonio, hè, hè...

Wij pakken het autootje om nog een boodschapje te doen. Jelle wil naar een muziekwinkel, hij heeft namelijk mooie Griekse muziek gehoord en deze staat niet op iTunes.

Hij komt bij de "muziekwinkel" en deze man wil wel een cd'tje branden voor Jelle. 

Goed idee morgen kan hij het ophalen, nee dat is te laat zegt Jelle dan zijn wij weg. 

Vanavond om half negen is ook mogelijk, daar komen wij terug.

Wij rijden verder naar de Gourna baai, aan de overkant is de Taverna waar wij gisteravond hebben gegeten. 

Er staat een mooi klein kerkje, Agios Isidoros via een smal paadje met aan beide kanten water, kun je er komen. Dit kerkje is gebouwd op de ruïnes van een oude tempel.

Terug aan boord, inmiddels half één is er nog geen timmerman. 

Wij worden nerveus, want de mensen werken maar tot drie uur, omdat zij zaterdagochtend ook werken.

Na de lunch toch maar naar Antonio en ook naar de juffrouw van de boekhouding.

Janis komt vanmiddag en gaat door tot het werk bij ons klaar is, beloofd Antonio.

De juffrouw van de administratie heeft een keurig boekwerk gemaakt, met specificaties van het gedane werk. Het klopt allemaal, dus wij maken het bedrag direct digitaal over. 

Nu pas, worden wij op de lijst geplaatst van de boten, die morgen het water in gaan.

Tegen drie uur komt, terwijl alle werklui inclusief Antonio naar huis gaan, Janis de timmerman.

Hij heeft nog een hele klus te doen en hij gaat zeer nauwkeurig te werk. 

Jelle is erg tevreden over hem. 

Tegen half zeven is Janis klaar met het dek, deze man krijgt van Jelle een bonus! 

Ja, het resultaat is zichtbaar en het dek ziet er als nieuw uit. Wij zijn er blij mee!

Jelle gaat het reddingsvlot en de loopplank weer op de spiegel bevestigen.

Terwijl ik op het dek loopt vertrekt naast ons een vliegtuigje dat naar Athene vliegt.

Precies tussen de twee zeilboten kun je het vliegtuigje zien.

Bij de supermarkt heb ik vanochtend een pizza meegenomen, dus die gaat de oven in.

Vooraf mozzarella met pesto en tomaat en voor toe Griekse joyghurt met cruesli, 

ja... bistro Wind & Water is weer open.

's Avonds drinken wij een kop koffie in de kuip, het blijft nog lang warm.

Daarna het laatste nachtje op de wal.

Kalinichta.

2016-05-29

Voor het eerst weer aan boord.

Kalimera!

Onrustig geslapen, misschien toch wat gespannen.

Jelle staat om zeven uur onder de douche, half uurtje later sta ik eronder.

Na het ontbijt even de mailtjes lezen, altijd gezellig mensen die via de mail reageren op ons blog.

Wij pakken de koffers en de boodschappen allemaal in de auto.

Toch wel een luxe zo'n autootje tot je beschikking.

Wij nemen afscheid van Maria, haar man en zoon. 

Zij was een bijzondere gastvrouw en probeerde het ons zo veel mogelijk naar de zin te maken. 

Twintig jaar geleden zijn zij vanuit Australië naar Leros gekomen. Zij heeft Griekse grootouders en haar ouders wonen nu op Rhodos.

Zij hebben het complex zelf opgebouwd en ieder jaar verder uitgebreid. 

Haar man is timmerman, haar zoon helpt haar met het schoonmaken en onderhouden van de studio's. 

Zij krijgt van ons een extra fooi en een zeer positieve beoordeling bij booking.com. 

Om negen uur rijden wij weg, een kwartiertje later zijn wij in Platanos op het dorpsplein voor ons laatste kopje koffie daar. Onder de plantanen zitten oude mannetjes met elkaar te keuvelen, hier en daar wordt er geschaakt, leuk om te zien.

Na de koffie rijden wij door naar de werf, de hekken zijn op slot maar gelukkig heeft Jelle nog een sleutel, zodat wij het terrein op kunnen. 

Er lopen al diverse mannen en hier en daar een vrouw rond, zij zijn allemaal druk met het klussen aan hun boten.

Onze bagage hijsen wij met een lijn aan de zijkant van Wind & Water aan boord, dat scheelt wat geklauter. 

De komende twee dagen bivakkeren wij op het droge en moeten de trap op om aan boord te komen.

Wat een stof massa overal, tussen het polyester en vooral de ramen van de sprayhood.

Dit komt natuurlijk doordat het dek geschuurd is, heel begrijpelijk.

Ik ga eerst de kajuit in en zorg dat de koelkast ingepakt wordt. Daarna de kleding op zijn plaats binnen een mum van tijd is alles aan de kant. 

Fijn, dat Jelle de kajuit keurig had achter gelaten.

Even bijkomen in de kuip en dan de buitenboel poetsen. Met het zonnetje erbij lukt het prima.

Na de lunch tijd voor een powernap.

Op het terrein staan diverse hibiscussen in bloei, mooi gezicht.

Aan het eind van de dag rijden wij naar een baaitje. waar wij misschien de zon in de zee kunnen zien zinken. 

Er is een klein visrestaurant, dus wij besluiten om daar ons galgenmaal te gebruiken.

Fish taverna Gourna. Afgelopen maandag waren wij al op onderzoek uit. 

Aardige jonge vent die ons vertelde dat hij veel verse vis had, alleen voor kreeft moeten wij een dag van tevoren bellen, die bestelt hij dan speciaal voor ons. Kortom alles is mogelijk.

Aangekomen bij de fish taverna komen wij tot de ontdekking, dat wij hier niet de zon in de zee gaan zien zinken. Wij gaan hier wel eten, want dat hadden wij de gastheer beloofd.

Wij zijn een beetje vroeg, de Griekse muziek klinkt luidt, er zit nog een echtpaar op het terras.

De gastheer herkent ons onmiddellijk en vertelt dat wij aangekomen zijn in een paradijs, ha, ha...

Hij zegt dat hij grote verse gamba's met de pasta heeft. Wij nemen vooraf een sjakanaki, wijntje erbij en de gamba's. Inderdaad het is heerlijk.

Wij hebben een mooi uitzicht op de baai. Van de staf krijgen wij een eigengemaakt toetje.

Bij de koffie krijgt Jelle een ouzo en ik een limoncello van het huis.

Wij rijden terug naar de werf, eerst naar toilet en daarna klauteren wij de boot op.

Hoe dit vannacht gaat/moet denk ik nog maar niet aan.

Op tijd te kooi, want om acht uur kunnen de werklui aan boord komen.

Kalinichta.

2016-05-28

Het aftellen is begonnen.....

Het is hier erg rustig, dat betekent langer slapen.

Na het ontbijt ga ik de was in de machine stoppen bij Maria.

Jelle rijdt naar de werf om de laatste definitieve afspraken te maken.

De reserve dieseltanks worden op weg naar de werf gevuld, want op sommige Griekse eilanden zijn er geen pompstations aan de haven, wij laten ons niet verrassen.

Bij aankomst op de werf loopt Jelle direct door naar het kantoor om een afspraak te maken over de betaling. Het blijkt dat er vandaag niet geschuurd wordt aan onze boot.

Jelle staat helemaal perplex, dit betekent dat de exacte werkuren niet bekend zijn.

Dus ja, je raadt het al eindafrekening niet bekend, voor maandagmiddag drie uur.

Wind & Water gaat dinsdag het water in, bhrrrrrrr...........

Met de dame van de boekhouding maakt Jelle de afspraak maandag om twee uur alles doornemen en daarna betalen. 

Dinsdag de tewaterlating. Ja, wij zijn helemaal afhankelijk van Antonio, de voorman.

Jelle baalt als hij terug in het appartement is, heel begrijpelijk.

Wij besluiten om toch zondagochtend naar de werf te gaan en de komende twee nachten aan boord te slapen.

Eerst koffie en de was ophangen, daarna gaan wij het verse fruit en de laatste dingen in Lakki kopen.

Om de tijd te doden, lopen wij naar het strand en nestelen ons op een strandbed onder de parasol.

Eigenlijk hebben wij niets te klagen, want de zon schijnt mooi helder blauw water, menigeen zou met ons willen ruilen.

Tegen vijf uur gaan wij voor de thee naar ons appartement. 

Ik vouw de laatste was op.

Vanavond gaan wij voor de laatste keer eten bij ons favoriete restaurant van Stavros.

Hij is blij dat hij ons weer ziet en maakt het ons helemaal naar ons zin.

Vanaf het terras zien wij een soort vissersboot met een Nederlandse en Griekse vlag, nog niet eerder gezien.

Deze keer kiezen wij voor een starter van het huis, een gevulde tomaat en als hoofdgerecht lambchops met frites. Half litertje rode wijn en van het huis krijgen wij eigengemaakte geconfijte sinasappel op een beetje Griekse yoghurt. Het was heerlijk, wij geven een extra fooi, dat hebben zij wel verdiend.

Naast het terras staat een grappig bootje met een mannetje erin gezet. Ik vond het een foto waard.

Stavros vraagt of wij weer terugkomen. Wij vertellen hem dat wij naar Athene zeilen. 

Komen jullie dan ook op Mikonos, inderdaad we blijven daar een extra dag. Ik vraag heb je nog een tip voor een goed restaurant, hij antwoordt ik ben er nooit geweest het moet er erg mooi zijn, ik ken het eiland alleen van de plaatjes. 

Dit verbaast mij een eiland zo dichtbij, dat Stavros (30 jaar) er nog nooit is geweest.

Wij wandelen voor de laatste keer naar ons appartement.

Binnen is het warm, dus zetten wij alle deuren open, zodat het lekker door tocht en afkoelt.

Tegen half elf duiken wij het bed in.

Kalinichta.

2016-05-27

Weer zo'n prachtige dag!

Gisteren zag Jelle, dat er op een paar plaatsen niet gekit was.

Na het ontbijt direct met de auto naar de werf. 

Door het aanhoudende gedrag van Jelle ging de timmerman direct met hem mee en kitte de vergeten plekjes bij. Nu moet ook dit 48 uur drogen. 

Jelle is tevreden en rijdt terug naar het appartement.

Morgen worden de financiën afgewikkeld. 

Hopelijk wordt de spiegel geschuurd, zodat wij zondag de boot stofvrij en schoon kunnen maken.

Inmiddels staat de koffie klaar en drinken wij gezellig koffie op het balkon.

Het boodschappenlijstje met de laatste spullen, die nog gekocht moeten worden, ligt al gereed.

Als wij aan boord gaan zondag is het handig, dat er voor de eerste dagen genoeg eten en drinken is.

Het weer blijft prima, wij gaan naar Lakki, naar het postkantoor.

Wij hebben een soort van bouwplaat met diverse Griekse goden erop voor de kleinzonen gekocht en die moeten natuurlijk verzonden worden. 

De ambtenaar achter het loket weegt de grote enveloppen en vertelt dat deze over zes dagen op de plaats van bestemming zullen zijn.

Jelle rijdt naar een mooi rustig baaitje, waar ik nog niet eerder ben geweest.

Er liggen verschillende boten aan boeitjes, die bij het restaurant horen.

Het is tegen enen en wij zien op de menukaart gefrituurde zucchini staan, daar gaan wij voor.

Zucchini zijn schijfjes courgette. In Parga aten wij deze, voor de eerste keer, op aanraden van onze vrienden Marion en Willem. 

Overal worden ze anders klaar gemaakt, deze waren lekker.

Op weg naar huis stoppen wij bij de supermarkt, alles wat wij zoeken is er.

Morgen de groente en het fruit.

's Middags lonkt het zwembad, hier zijn wij de enigen. 

De twintig studio's zijn nog niet voor de helft bezet.

Maar de eigenaresse Maria hoor je niet klagen en is ontzettend behulpzaam. 

Om de andere dag schone lakens en handdoeken, dagelijks wordt er gepoetst. 

Gisteren  bood zij zelfs aan, dat ik haar wasmachine eventueel morgen wel mag gebruiken.

Dat is heerlijk, dan gaan wij met schone spullen aan boord.

Terwijl ik al in het zwembad ben, komt Jelle er ook aan. 

Maar eerst, moeten er wat foto's gemaakt worden.

Het appartement ligt er nu weer netjes bij, net een plaatje.

Ook het zwembad ziet keurig onderhouden uit.

Het water is heerlijk en daarna wat sunburning.

Wij horen de vogeltjes fluiten het is hier ook heel rustig, een mooi plekje, wat helemaal voldoet aan de omschrijving. 

Niki's studio's krijgt van ons een zeer goede recensie bij vertrek.

Vanavond gaan wij naar Alinda 2 baaien verder, hier is restaurant Prima Plora volgens Maria hebben zij een goede keuken.

Als wij vertellen dat Maria ons geadviseerd heeft bij de keuze, krijgen wij onmiddellijk van de hele familie een hand en wordt het ons naar de zin gemaakt. 

Wij kiezen voor vis en worden mee de keuken in genomen, hier kiezen wij voor een soort tonijn.

Deze wordt gegrild en aan de tafel geserveerd.

Het smaakt heerlijk. 

Daarna krijgen wij een toetje van het huis, ook dat smaakt prima. 

Naast ons aan een tafeltje zit een ouder Deens echtpaar, zij vertellen ons over het oorlogsmuseum dat wij zeker moeten bezoeken. Gaan wij doen.

Na de koffie en de thee stappen wij weer in de auto en kijken terug op een gezellige dag.

2016-05-26

Vanochtend toch nog even naar de boot.

Gelukkig is de afstand maar zes kilometer, de weg er naar toe is smal tweebaans en heuvelachtig. 

Wij passeren eerst het dorpje Plantanos dit ligt precies tussen de baaien Agia Marina en Panteli in.

Midden op het kerkplein van Platanos staat een typisch Grieks kerkje leuk voor een foto.

Daarna rijden wij verder naar de werf. Er wordt hard gewerkt aan onze boot.

Jelle gaat naar de voorman en vraagt of Wind & Water er zaterdag begin van de middag misschien in kan. Hij kijkt heel ernstig en zegt dat hij geen enkele toezegging kan doen. 

Zaterdagochtend moet de timmerman kijken of de kit goed uitgehard is en daarna moeten de plekken nog geschuurd worden. Jelle anrwoordt Antonio als het lukt zorg ik voor een krat Mythos, Grieks bier. Antonio vertrekt geen spier en zegt dat hij moet afwachten.

Kortom deze man is niet te prikkelen, laat staan dat hij zijn mensen gaat motiveren.

Het blijft een aparte arbeids cultuur die hier onder de mensen leeft.

De kans is dus erg groot dat wij er maandag in gaan.

Dan zaterdagmiddag en zondag maar poetsen, want de boot zit wel helemaal onder het stof.

Met deze wetenschap, stappen wij maar weer in onze blauwe Hyundai en rijden naar Lakki om daar een bakje "troost" te halen.

Eerst gaan wij bij de Cosmote winkel het internetkaartje opwaarderen voor €30,00 en wij hebben dan 5 Gb. 4 weken geldig en overal prima ontvangst is onze ervaring.

Daarna cappuccino met wat lekkers. Wel handig als je ergens wat langere tijd bent, weet je precies waar alle goede winkels zitten.

Deze keer lunchen wij in het appartement en daarna neem ik een duik in het zwembad.

's Middags toeren wij een beetje door de omgeving. 

Wij rijden omhoog, zodat Jelle nog wat mooie foto's kan maken.

Het kasteel komt nu beter tot zijn recht.

Nog een leuk kerkje in de verte.

Beneden ons de baai van Panteli.

De uitzichten zijn inderdaad schitterend.

Vanavond wandelen wij naar Dimitri, aangeraden door Maria, onze Australische gastvrouw.

Wij moeten veel treden op, voordat wij bij Dimitri zijn.

Deze keer een prachtig uitzicht, van een andere kant, over de baai.

Het is er erg druk, want het blijkt dat je er ook met de auto kunt komen.

Wij worden gastvrij ontvangen, kiezen als vooraf gerookte makreel in het zuur van het eiland.

Het is heerlijk, lijkt veel op bij ons ansjovis in een blikje.

Daarna kiezen wij voor mosselen met tomaatjes en feta. Hier is het mosselseizoen al in volle gang.

Ze smaken dan ook heerlijk, wijntje erbij dat is het goede leven.

Tijdens de maaltijd discussiëren wij over de uitgestippelde route, die natuurlijk ten allen tijde aangepast kan worden. 

Alleen voor de kapitein is het duidelijk, dat doen wij pas onderweg en zeker niet op voorhand!

Dat begrijp ik, maar het heeft niet mijn voorkeur.

Wij sluiten de discussie lopen samen weer de veertig treden af.

Kalinichta

2016-05-25

Een lazy day.

Vandaag wordt het een strand dag.

Jelle rijdt eerst naar de werf om te kijken of er nu aan Wind & Water gewerkt wordt.

Ik blijf thuis om wat te ruimen en de koffie te zetten.

Aangekomen bij de werf ziet Jelle dat er zowaar hard gewerkt wordt aan de treden op de spiegel, dit is het laatste gedeelte. Op de voorpunt van het dek, moeten de nieuwe stukjes hout die gelijmd zijn, nog gekit worden, hopelijk komt dat vandaag klaar....

Jelle zijn handen jeuken, hij moet zich inhouden om niet mee te gaan werken, zodat hij zeker weet dat de snelheid erin blijft!

Er wordt nog steeds geen definitieve toezegging gedaan, dat het werk echt zaterdagochtend klaar is. 

Dit zijn wij niet gewend, zal wel Grieks zijn. Lastig om dat te begrijpen.

Onderweg naar Panteli, staan er opvallend veel ornamentjes van personen die bij een verkeersongeval om het leven zijn gekomen. 

Bij sommige huisjes staat zelfs een fles lampolie zodat het lampje kan blijven branden. 

Op een paar foto's kun je zelfs het vlammetje nog zien. Dit alles is best indrukwekkend. 

Jelle stopt bij de bakker en neemt een appelrolletje van deeg mee, ter ere van de "voortgang" van de klus.

Inmiddels staat de koffie klaar, alles goed getimed.

Op weg naar het strand worden motoren verhuurd. 

Wij vonden dit wel een mooi uithangbord.

Tegen half twaalf wandelen wij naar het strand, zoeken een ligbed met een parasol, dat wordt vandaag luieren. Een prima temperatuur van 25 graden.

Af en toe het water in, wij zien zeilboten komen en gaan. Soms lukt het ankeren, anderen houden het al snel voor gezien en motoren weer verder.

Maria geeft ons een paar tips waar wij vanavond kunnen eten, het wordt één van de restaurantjes langs het strand, op loopafstand van ons appartementje.

2016-05-24

Wanneer eindigt de klus...

Vandaag staat er niets bijzonders op ons programma. Misschien toch nog even naar de boot.

Wij beginnen het ontbijt met een eitje. Op ons balkonnetje staat de zon al te stralen.

Boven ons op een hoge berg staat het Virgin Mary Castle.

Vorig jaar zijn wij tot het kapelletje geweest en hadden wij geen zin om het laatste stuk te klimmen. Jelle is er in april met Arthur naar toe gelopen. Zij hebben het van binnen gezien volgens Jelle de moeite waard.

Om daar te komen moet je een smal stijl weggetje nemen. 

We stoppen bij de zes windmolens die keurig op een rij staan. 

Van hieruit kijk je over twee verschillende baaien uit, een prachtig ver gezicht.

Aan de ene kant de baai waaraan Agia Marina ligt, de andere kant de baai waaraan Panteli ligt.

Vanuit de hoogte zie je in de diepte Niki's studio's liggen, herkenbaar aan het zwembad.

Wij rijden tot de ingang van het kasteel. 

Het kasteel is in de veertiende eeuw afgebouwd en daarna door de Russen, Italianen, Duitsers Turken en de Johannieters bewoond. Telkens is er iets bijgebouwd en afgebroken. 

In 1992 is het volledig gerestaureerd. 

De kapel en de bibliotheek van het kasteel zijn bijna in de oude staat teruggebracht. 

Van de bibliotheek is een museum gemaakt.

Bij een oud dametje in het zwart gekleed moeten wij entree geld betalen. Zij vertelt, dat wij de eerste bezoekers van vandaag zijn. Zij klaagt, dat er de afgelopen maand bijna geen bezoekers zijn geweest, dus tegenwoordig tot één uur open zijn en 's middags gesloten.

Als wij het kapelletje verlaten, zegt zij dat wij zeker het museum moeten bezoeken.

Trapje op lopen en naar binnen, wij zien daar een man achter een soort van bureau zitten. 

Als hij ons ziet springt hij op, laptop mee want hij gaat ons alles vertellen over de geschiedenis van het kasteel en de diverse geloven. Hij is een Griek, die voor veel internationale bedrijven heeft gewerkt, waaronder bij van Ommeren in Nederland en nu woont hij op het eiland Leros. 

Hij heeft zich volledig op de geschiedenis van het kasteel gestort.

Wij krijgen een uitgebreid college over Maria, Jezus, Maarten Luther, en nog enkele Griekse geestelijken. Na een tijdje begon het mij een beetje te vervelen. 

Jelle luisterde aandachtig, zodat ik even aan zijn aandacht kon ontsnappen om verder de ruimte te bekijken.

Na een kwartiertje kwam er gelukkig nog een bezoeker, de gids neemt afscheid van ons en stort zich op zijn volgende prooi.

Sinds 1948 hoort het eiland Leros bij Griekenland.

In de kasteelmuren groeit een soort van fijne passiebloem, heel bijzonder.

Inmiddels is het twaalf uur, dus tijd voor koffie. 

Wij besluiten om aan de baai in Agia Marina een terrasje te zoeken. 

Hier waren wij afgelopen zondagmiddag aangekomen, het is een levendig haventje met leuke winkeltjes.

Na de lunch besluit Jelle om toch nog even langs de boot te rijden. 

Vervelend, twee dagen niet aan onze boot gewerkt en Antonio de werkleider is naar een klus op een andere werf. Morgenochtend er maar weer naar toe.

Wij rijden terug naar ons appartementje en gaan voor een powernap.

's Avonds rijden wij naar Agia Marina om bij Mylos, een visrestaurant, te eten. 

Vorig jaar hebben wij hier ook gegeten. 

Vanuit het restaurant hebben wij zicht op een oude windmolen die bijna met "zijn voeten" in het water staat.

Daarna een heerlijk ijsje op het gezellige marktplein in Platanos.

In het appartement schrijf ik nog even het blog van vandaag en daarna duik ik het bed in.

2016-05-23

De spanning stijgt.....

Wij hebben goed geslapen.

Jelle gaat om half negen de huurauto halen. 

Daarna doen wij wat inkopen voor het ontbijt. 

Er ontbreekt een theepot en kaasmes, dit zijn misschien wel typische Hollandse attributen dus die nemen wij straks mee van boord.

Na het ontbijt willen wij eerst naar de boot, hoever is het dek gevorderd.......

Alle haventjes liggen dichtbij elkaar. 

Acht kilometer naar het noorden is de werf, ergens in the middle of nowhere, aan de zee.

Wij rijden het terrein op en Jelle parkeert de auto naast onze boot.

Hij klautert onmiddellijk het trapje op, loopt over het dek en kijkt goedkeurend naar mij.

Gelukkig, hij is tevreden, het dek ziet er inderdaad prachtig uit maar, nog niet helemaal klaar.

Wij bergen wat spulletjes op en nemen de theepot en het kaasmes mee.

Jelle is inmiddels al op zoek gegaan naar de uitvoerder om te horen of hij de klus gaat klaren binnen de afgesproken tijd.

Het ziet er goed uit donderdag wordt besloten of Wind & Water zaterdag of maandag weer water onder de kiel gaat krijgen. Wij gaan uit van maandag, wordt het zaterdag dan is dat een meevaller.

Wij zijn blij dat het dek er zo goed uitziet. 

Nu besluiten wij om naar Lakki te gaan voor een heerlijke koffie aan de haven. 

Vorig jaar kwamen hier dagelijks vluchtelingen aan. Nu is het overal rustig op het eiland geen vluchteling gezien. Ook op het eiland Kos hebben wij in de buurt van de veerhaven geen vluchtelingen gezien. Zou er dan toch een afname zijn van vluchtelingen?

Als lunch nemen wij een gebakken plak kaas, op Griekse wijze bereid.

Tegen drie uur zijn wij bij ons appartement. 

Vanaf ons balkon hebben wij een prachtig uitzicht.

Het zwembad lonkt, dus besluit ik wat baantjes te zwemmen en lekker opdrogen in de zon.

Dit was ons eerste dagje op Leros, ik moet zeggen doordat het zo'n klein eiland is voel je je er direct weer thuis.

2016-05-22

Wat leven de Grieken toch makkelijk.......

Zondagochtend om half vijf gaat de wekker, oef..nog wel erg vroeg maar draai me niet meer om, want om half zes komt Tineke ons ophalen.

Gisteren aan het eind van de middag toch nog even de stad in, om de sfeer te proeven van het Jazzweekend. Op alle pleintjes en vanuit veel cafeetjes komt de dixieland muziek je tegemoet. 

Heerlijk, luisteren naar de live music, wijntje erbij, hapje eten met vrienden, wat is het leven toch goed. 

Wij komen veel bekenden tegen, bijna iedereen is verbaasd, dat wij nog niet vertrokken zijn. 

Tegen tien uur zijn wij thuis. 

Wij leggen de laatste spullen klaar, lezen de krant en zorgen dat wij tegen elven in bed liggen. 

Ik draai me om en val direct in slaap.

De volgende ochtend voor het vertrek, voel ik een lichtelijke spanning. 

Aan het aanrecht smeer ik de broodjes, thee en een glas jus d'orange erbij, deze keer geen uitgebreide ontbijttafel met een eitje. Terwijl wij eten werken de "radertjes"; tv stekkers uit stopcontacten, boiler en verwarming op de vakantiestand, tijdschakelaars ingeschakeld enz.

De bel gaat; vijf voor half zes, Tineke is er al. 

Wat een luxe, zo van huis worden opgehaald en bij het vliegveld Eindhoven af gezet.

Dank je wel Tineke!

Inchecken, de boardingpasses had Jelle al geprint, dus waren wij snel klaar.

Daarna door de douane, ja de controle is hier wel aangescherpt. 

Jelle moet altijd zijn rugzak uitpakken, dat weten wij inmiddels. 

Deze keer ben ik ook de klos. Mijn tas wordt uitgepakt, sommige dingen gaan apart door de scan. Voor de handcreme uit mijn handtas, krijg ik een apart zakje, prima....ik mag door. 

Wij lopen naar gate vijf en een half uurtje later stijgt het vliegtuig op. 

De helft van de vliegtuigstoelen is maar bezet. 

Doordat de wind uit het westen komt, komen wij twintig minuten eerder aan op Kos. 

Dit is een leuke meevaller, want dat betekent, dat wij de boot van half twee naar Leros kunnen nemen.

Terwijl wij wachten, zien wij aan de overkant de kust van Turkije. 

De kade waar de ferry's aankomen ziet er redelijk uit.

De ferry is precies op tijd in tien minuten wordt er gelost en geladen.

Om drie uur komen wij aan op het eiland Leros, in een andere haven dan wij verwacht hadden.

Even later zijn wij op onze bestemming, Nikki's studio's in Panteli.

Maar ............... er blijkt niemand aanwezig te zijn.

Jelle heeft zaterdag nog gebeld en gezegd, dat wij met de avondboot van tien uur aankomen.

Het is 25 graden zonnetje schijnt, het zwembad ligt er mooi bij, maar helaas verder niemand daar.

Na zo'n reis installeer ik mij altijd het liefst zo snel mogelijk, en dan het dorpje in. 

Nu wordt ons geduld wel op de proef gesteld hoe lang gaat dit duren.......

Tegen vier uur komt een Engels echtpaar, zij waren rond lunchtijd gearriveerd en op dat moment was Maria, de manager, nog aanwezig vertelden zij. 

Het echtpaar, Erik en Viola, biedt aan om op onze bagage te passen, wij twijfelen....

Het vreemde van alles is, dat alle deuren zowel van het woonhuis als die van de studio's open zijn en de sleutels zitten in de deur. 

Jelle loopt door het huis roept en kijkt, maar er is niemand.

Wij besluiten onze bagage in de bar bij het zwembad te zetten en even naar de zee te lopen om daar iets te gaan drinken.

Tegen half zes zijn we terug, nog steeds geen eigenaar te bekennen.

Wij gaan op onderzoek uit. 

Wij vinden de studio's op de eerste etage het mooiste. Vanuit het balkonnetje kijk je prachtig over de zee. Wij doen de deur open en zien dat er twee één persoonsbedden zijn opgemaakt. 

 Wij besluiten om hier onze tassen naar toe te brengen en ons te "installeren". 

Goed appartement alle basis dingen zijn aanwezig. 

Bij het uitpakken blijkt, dat de fles shampoo in mijn toilettas flink gelekt heeft, balen...

Direct uitspoelen, in een broek en shirtje ook shampoo, meteen actie en daarna in de zon en wind met de spullen.

Inmiddels heb ik van mijn Engelse buurman het wachtwoord van de WiFi gekregen.

Eindelijk, voor het eerst vandaag weer contact met de buitenwereld, ha,ha!

Dan hoor ik ineens veel gepraat bij het zwembad. 

Maria komt thuis. Ik sta op de eerste verdieping buiten en Maria roept naar mij, dat ze zo blij is dat wij onszelf hebben gered, want dit was de kamer die ze speciaal voor ons had ingericht. 

Heel goed gedaan!

Haar lunch afspraak was iets uitgelopen, het was inmiddels zes uur, sorry for that.

Tegen half acht lopen wij richting de zee om iets te eten.

Vanavond houden wij het simpel. Griekse salade, gegrilde kaas en Griekse frietjes, half flesje wijn er bij en kopje koffie voor toe, het smaakt ons heerlijk.

Aan de horizon tussen de eilandjes door, komt de maan als een vuurbal omhoog.

Het is een prachtig gezicht.

Tegen tien uur Griekse tijd, dat is een uurtje later dan in Nederland zoeken wij ons bed op.

Het was een enerverende dag.

Kalinichta.