Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

Donderdag 26 oktober 2017


Laatste dagje Split


Vanochtend pakken wij voordat wij vertrekken alvast onze koffers.

Wij wandelen weer naar de boulevard en vinden een heerlijke loungebank om koffie te drinken.

De zon brandt nog steeds. Dit zijn onze laatste uren in Kroatië.

Om twaalf uur zijn wij weer bij de studio om onze koffers op te halen en lopen richting het busstation.

De bus vertrekt om kwart voor één en doet er een half uur over.

Ik wil het blog van gisteren afmaken in de bus.

Helaas dikke pech alles is verdwenen, blijkbaar heb ik het niet goed opgeslagen.

Niet echt vrolijk, begin ik opnieuw.

Tegen half twee zijn wij op het vliegveld. 

Direct maar inchecken, dan is het maar gebeurd.

Wat een rust hier, alles verloopt vlotjes.

Bij de gate hebben wij een tafeltje, hier schrijf ik mijn laatste blog.

In Roosendaal staat straks onze lieve vriend Roel ons op te wachten om ons thuis te brengen.

Dank je wel Roel, top!

Lieve volgers, hopelijk hebben jullie weer een beetje met ons genoten van alle mooie dingen.

Dank voor hier en daar de positieve adviezen.

Dit was ons laatste blog.

Volgend jaar eind april, gaan wij ons laatste zeilseizoen in.

Wij wensen jullie allemaal een mooie goede winter.

Lieve zeilgroeten van de bemanning van Wind & Water.

Jelle en Hermien.

Woensdag 25 oktober 2017


Sightseeing Split


Vanmorgen beetje uitslapen en dan ontbijtje op onze kamer.

Kirsten belt nog even om het één en ander over haar werk te vertellen. 

Altijd leuk om zo betrokken te zijn bij het wel en wee.

Tegen tien uur vertrekken wij, de zon straalt aan een strak blauwe hemel.



Op één van de binnenpleinen van het oude stadscentrum staan vier mannen Kroatische liederen te zingen en hun cd's aan te bevelen.

Wij lopen via de kelder onder het paleis met allerlei stalletjes door, richting Boulevard.

Hier scoor ik nog een leuke ketting, gemaakt van de stenen van het eiland Brac.



Eerst maar eens een kopje koffie aan het water, dat altijd blijft trekken.

Tegen kwart voor twaalf wandelen wij richting het verzamelpunt van de rondleiding.

Onderweg komen wij door een smal straatje, hier is een leuk winkeltje dat heet Break Time.

Men verkoopt heren en dames armbanden, speciaal voor onder anderen zeilers.



Jelle zoekt een leuke band uit, als herinnering aan het bezoek aan Split.

Als wij aankomen bij het meeting point staan er al zes mensen, in totaal dus een groepje van acht.

De gids is een enthousiaste jongeman, genaamd Andro.

Wij beginnen op het plein van het Diocletian paleis. 



Aan de zijkant ligt een sfinx van zwart marmer die uit Egypte komt, deze is al meer dan 3000 jaar oud en is de enige die nog een kop heeft.

Er waren er twaalf, na al de oorlogen zijn er twee overgebleven.



Dan vertelt de gids over de Belltower.

Aan de bouw van deze toren is drie eeuwen gewerkt. 

Gevolg is, dat deze bestaat uit een Gotische en Romaanse stijl. 

Er werd een grote romeinse kathedraal gebouwd voor de meer dan acht honderd bewoners van het paleis. Tegenover deze kathedraal werd een kleine baptisten kerk gebouwd. 

Genoemd de Jupiter kerk.

Wij lopen verder, staan bij een oude poort met allerlei inscripties.



De gids wijst op een hakenkruis die er tussen staat, dit is het teken van geluk voor de Romeinen.

Terwijl de Duitsers erin de eerste en tweede wereldoorlog een heel andere betekenis aangaven.



Op een ander plein staat een beeld van de heilige Sint Darminask. 

Deze man heeft ervoor gezorgd, dat de plaatselijke bevolking zich verder kon ontwikkelen.

Hij heeft namelijk veel boeken vertaald van het Grieks, Latijn en Engels in de voertaal van die tijd.

Na anderhalf uur wandelen door de stad is de gids klaar met zijn verhaal.

Het was zeker Interessant.

Inmiddels is het bijna twee uur en willen wij wel iets eten. 



Het is niet zo moeilijk om een terrasje in de zon te vinden en even uit te rusten. Weer een flesje water met een spreuk erop.

Een uurtje later stelt Jelle voor om de Belltower te beklimmen. 

Hij wil wat foto's maken.

Het eerste gedeelte is niet zo moeilijk. 



Het tweede gedeelte van de toren is open met aan de zijkant een smalle stenen trap. Je moet hier geen hoogtevrees hebben.



Ik ga liever de kathedraal en de Jupiterkerk bekijken. 



Zo scheiden onze wegen.



Als ik uitgekeken ben, vind ik een lekker plekje in een hoekje in de zon en wacht daar op Jelle.

Dan wandelen wij naar onze studio om even bij te komen van de wandeling.

Tegen half zeven belt Jelle Timo, even horen hoe het gaat.

Hij is erg druk, moet volgende week naar Miami naar de bootshow. 

Aanstaande vrijdag wil hij zijn boot van Scheveningen naar Scharendijke terugvaren. 

Hij wil dat alleen doen, Jelle biedt aan om mee te gaan. 

Gezellig samen met zijn zoon nog echt een stuk te zeilen, de voorspellingen zijn goed; noorden wind.

Tegen zeven uur wandelen wij weer de stad in, want wij moeten natuurlijk wel wat eten.



Wij vinden een super gezellig restaurantje Makarun, zij hebben een goede recensie.

Het is wat moeilijk te vinden. 

De bediening is uitermate vriendelijk dat hebben wij nog niet zoveel mee gemaakt.

Wij beginnen met een glaasje Kroatisch champagne, heerlijk. 

Het is tenslotte de laatste avond in Split.



Daarna gaat Jelle voor de rosbief en ik voor de lamsracks, aardappelpuree met truffel en gebakken groenten erbij. Een glas rode wijn mag niet ontbreken.

Deze keer laten wij ons overhalen voor een dessert.

Jelle neemt een sorbet en ik een witte bavarois.

Een koffietje toe. Dit is echt genieten. 

Wij lopen terug naar de studio.

Een uurtje later liggen wij in bed.




Dinsdag 24 oktober 2017


Adieu Milna


Het was een zeer onrustige nacht.

De hele nacht bleef het waaien. 

Jelle is een goede slaper, hij hoort niets, slaapt overal doorheen.

Bij mij is dat anders, het geschommel van de boot brengt mij deze keer niet in slaap.

Tegen kwart voor zeven staan wij op.

De lakens gaan direct de machine in, daarna breng ik ze naar de droger op de haven.

Wat een uitkomst en een luxe, dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Dan ontbijten en douchen. 

Ik vind het prima zo, vanmiddag gezellig naar Split.

Met dit ongezellige weer en kou, kun je maar beter in een stad zitten.

Binnen maak ik het laatste schoon. 

De kapitein doet de wintertent erop, ondanks de wind lukt het hem goed.

Wij drinken nog een kop koffie aan boord.



Alle kussens worden omhoog gezet en de kastdeurtjes zet ik zoveel mogelijk open.



Zo blijft alles via de luchthappers een beetje door waaien en voorkomt vochtvorming.



Er gaat citroenzuur in de watertanken, de leidingen worden nu doorgespoeld, dit voorkomt alg vorming.

Tegen twaalf uur eten wij het restje pasta.

Na de afwas ga ik van boord, dan kan Jelle de afsluiters dichtdoen.

Wind & Water nog eenmaal checken. 



Het laatste gedeelte van de dektent wordt dichtgeknoopt.



De boot blijft hier de winter liggen. 



Eind april komen wij terug.

Nog even een kop koffie en dan stappen wij in de bus.

De buschauffeur zit op een stoel met vering. Ik zit achter hem en wordt bijna misselijk als ik naar de stoel kijk.

Tegen twee uur zijn wij in Supetar.



Er staat een heftig zeetje. De schuimkopjes staan op de golven.

Om half vier komen wij aan in Split.

Op internet hebben wij al gezien waar de "studio" is.

Het is voor ons een bekende buurt, dus lopen wij er zo heen.

De studio bevindt zich in het souterrain, het ziet er allemaal keurig uit. De eigenaar wacht ons al op. Hij laat ons de studio zien.

Prima wij zijn tevreden. 

Er staan zelfs pakken frisdrank en een soort van mars als welkom klaar.

De eigenaar vraagt hoe laat wij donderdag vertrekken. 

De bus naar het airport gaat om 13.00 uur. 

Wij mogen tot 12.00 uur gebruik maken van de studio.

Tegen half zes wandelen wij de stad in. 

Wij komen langs het VVV. Zij organiseren stadswandelingen, dat lijkt mij interessant.

Gelukkig vindt Jelle het ook de moeite waard. 

Morgen om 12.15 uur een stadswandeling, deze duurt maximaal negentig minuten en gaat onder anderen over de historie van de stad.

Wij lopen verder en drinken een wijntje in een restaurantje, deze keer binnen. 



Op het waterflesje die wij erbij bestellen, staat een spreuk de dame brengt ons hiervan op de hoogte.

Onze bedoeling is om naar een sushi restaurant te gaan. 

Volgens TripAdvisor moet er bij de poort een tweede geplaatste zijn. Als wij er zijn, blijkt dat deze gesloten is.



Dus lopen wij maar naar Samurai, voor ons bekend.

Het is een sober restaurant, maar de sushi smaakt voortreffelijk.

Overal is het rustig, alleen in het oude centrum, zijn ontzettend veel Kroatische jongeren aanwezig voor een doordeweekse avond.

Bij een koffie bar nemen wij nog een koffietje en wandelen dan terug naar onze studio.

Daar aangekomen, maak ik mijn blog af.

Nog even wat lezen en dan naar bed.

Welterusten. 




Maandag 23 oktober 2017


Dobro dosli, welkom betekent dit.

Het stond op een suikerzakje, dat ik bij de cappuccino kreeg. 

Het Kroatisch blijf een moeilijke taal.

Vannacht trok er een soort van windhoos over Milna. 

Het duurde een half uurtje. 

Jelle stond direct in de kuip en bekeek hoe Wind & Water hierop reageerde.

Het is duidelijk, de ankerlijn van de boot van onze Oostenrijkse buurman is niet strak genoeg aangetrokken. 

Het gevolg is, dat zijn boot tegen onze boot aankomt.

De wind is gedraaid en komt nu uit het noordwesten, de bora. 

Deze houdt ongeveer drie dagen aan en zorgt voor fikse windstoten. 

De wind over land zorgt er ook voor, dat het zeker vier graden kouder is. 

Dat wordt vandaag dus lange broek, shirt met lange mouwen en daarover het fleechevest.

Het lijkt wel op het Nederlandse weer.

Af en toe vallen er wat druppels. 

Geen was aan de lijn, maar in de droger  op de haven.

Jelle is al druk aan het olie verversen. 

Deze keer is het de olie van de saildrive.



De hele kajuit staat op zijn kop. 

Tussendoor helpt hij nog even de buurman, aardig van hem, maar bij mij binnen blijft de zooi liggen.....

Daar kan ik niet vrolijk van worden.

Dus maar even de kade op, nu het droog is. 

Ik koop een komkommer voor vanavond bij de spaghetti. 

Vitamine blijft belangrijk.

Voor de lunch bak ik vier broodjes af. 

Er blijft anderhalf broodje over, lekker vanavond bij de borrel met Franse kaas.

De wind blijft gieren tussen de verstagingen van de boten.

Wij liggen aan lage wal, dus het lawaai is erger dan de sterkte van de wind. Wel heel vermoeiend. 

De boot schommelt heen en weer alsof wij aan het varen zijn.

Na de thee begin ik mijn koffer te pakken. 

Er blijven wat dingen over, die neem ik mee naar het appartementje in Split.



Vervolgens moet het water in de accu's bijgevuld worden, de kussens worden overhoop gehaald en zo is deze klus ook weer geklaard.

Het is goed dat wij er niet uit hoeven. 

De wind en kou maken het er niet gezelliger op.

Tegen zes uur begin ik met het klaarmaken van ons galgenmaal aan boord.

Vanavond is het simpel, pasta met bolognaisesaus en komkommersalade.

Daarna wassen wij samen af.

Hopelijk gaat de wind wat liggen straks, want het is nu wel onrustig.

Wij gaan op tijd naar bed, morgenochtend laatste was en dan gaat de wintertent erover, met deze wind zal dat nog best een klus worden.

Dobar nocu.





Zondag 22-10-2017


Nog ff doorgaan


Vanochtend schijnt de zon, tegen onze verwachting in.

Jelle haalt de bimini er af.

 


Nu is het mijn beurt om die lekker schoon te schrobben en af te spoelen. 

Een kwartiertje later hangt deze aan de lijn te drogen.

Onze Engelse buren zeggen gedag en wij wensen elkaar een goede winter toe, tot eind april.

Doen wij iets niet goed, vragen wij onszelf af of.....

Zij komen donderdagmiddag aan, gaan vrijdag naar het eiland Hvar.

Zaterdagmiddag komen zij terug. Hij laat de bijboot leeglopen, knoopt deze vast op het voordek.

Er komt een monteur op bezoek, de komende maand doet hij het onderhoud van de motor. 

Deze man kijkt in de winter ook af en toe of de accu's nog vol zijn.

Grootzeil, fok en bimini alles blijft de hele winter in tact. 

Boot krijgt geen extra poetsbeurt of iets dergelijks.

Het is voor het eerst, dat deze Engelsman een boot heeft en het een winter achterlaat.

Zo blijkt maar weer, iedereen doet het op zijn eigen manier.

Een paar boten verder heeft de Zweed de zeilmaker laten komen, deze helpt hem met de complete wintertent over zijn schip te doen.

Zij worden vanmiddag door de watertaxi opgehaald en vliegen om zeven uur terug naar Zweden.

Vanochtend heb ik met Jelle afgesproken, dat wij op de kade bij een bistro thee gaan drinken met taart erbij.



Maar eerst gaat het grootzeil er nog af en wordt met zeilhuik erom in het gangboord gelegd.



Na de lunch en nog wat klusjes, is het "time for tea".



Vanaf de overkant zie je de bimini aan de lijn hangen, de wind doet zijn best.

Als wij terug op de steiger zijn, vraagt Cynthia of wij lekker gewandeld hebben.

Wij vertellen, dat wij thee met taart hebben gegeten.

Dit was tegen geen dovemansoren gezegd, eind van de middag zien wij Roger en Cynthia samen de kade oplopen richting het bewuste terras.

Jelle begint met het verversen van de motorolie een hele klus, maar hij heeft het meer gedaan.

Een uur pompen om de oude olie eruit te halen. 

Daarna nieuwe olie erin.

Begin van de avond begint het wat te regenen. 

Wij laten ons plan er niet door beïnvloeden. 

Wij hebben onszelf na zo'n werkdag een etentje beloofd bij een gezellig restaurant.

Wij hebben geluk, het is de laatste dag dat zij open zijn. 

De eigenaresse vertelt, dat zij blij is, dat zij de deuren kan sluiten.

Zij hebben twee kinderen, één zit er op de kleuterschool waar totaal veertig kinderen op zitten.

De andere dochter zit op de basisschool waar in totaal vijftig kinderen naar toe gaan.

Haar man heeft een vaste baan en is marinero in de haven.

Zij vertelt dat het seizoen tegenwoordig al start in april en doorgaat tot nu.

Vroeger waren het alleen de maanden juni, juli, augustus tot half september.

Wij begrijpen dat het best sappelen is voor zo'n éénmansbedrijf.

Jelle kiest een biefstuk en ik ga voor de vis. Het smaakt lekker. 

Na de koffie gaan wij tussen de buien door bootwaards.

Aan boord lezen wij nog wat en daarna te kooi.

Welterusten.



Zaterdag 21 oktober 2017


Doorgaan met poetsen en ruimen


Na het ontbijt begint Jelle aan het dek.

Emmer met water en groene zeep doet wonderen. 



Op de knietjes licht schuren en het dek ziet er weer uit als nieuw.

Na de koffie ga ik nog wat boodschapjes doen voor het avond eten.

Toch besluit ik eerst de granfoulards in de wasmachine te doen, alles moet wel schoon achterblijven.

Terwijl ik over de kade loop zie ik een rode klimmer. Ik twijfel, is het nu wel of niet een wilde wingerd. Thuis hebben wij er ook één in de tuin, misschien toch een ander blad?



Ik maak er een foto van. Eén van onze volgers kan mij vast vertellen of het inderdaad de wilde wingerd is.

Na de boodschappen vind ik een bankje, van waar ik een leuk zicht heb op de havenkom.



Mijn net gelakte nagels mogen natuurlijk niet ontbreken op de foto.

Nog even langs de bakkersvrouw om iets voor de lunch mee te nemen. 

Aangezien het één van de laatste keren is dat ik bij haar ben, maak ik een foto van haar. 



Ik vertel haar dat ik een blog schrijf en daar de foto op zet, zij vindt het leuk en glimlacht.

Als ik aan boord kom is de wasmachine klaar en gaat alles aan de lijn.

Na de lunch halen wij de fok naar beneden, het kan maar klaar zijn.

Werken terwijl de zon schijnt is niet echt een straf, vinden wij.



Van Lady Kathleen maak ik nog een foto om door te sturen naar onze vrienden in Breda.

Zo zijn wij een beetje bezig, kopje thee in de zon, prima.



Jelle gaat de spiegel van de boot grondig in de was zetten en poetsen.

Inmiddels zijn wij met vier schepen aan de steiger om alles winterklaar te maken.

Er zijn twee Engelse echtparen, één Zweeds echtpaar met drie kleine kinderen en wij.

De Zweed vraagt aan Jelle wat hij doet met de fok en of wij nog iets aan de vocht doen.

De fok halen wij eraf en wij zorgen voor wat ventilatie tegen de vocht.

Hij heeft ook een winter dektent laten maken in Split. 

Dus die gaat over de complete boot, net zoals bij ons.

Zij vertrekken morgenmiddag met de watertaxi. 

Onze Engelse buren pakken morgen de Ferry.

Tegen vijf uur gaat iedereen naar binnen, want dan koelt het echt af.

Wij nemen een aperitief en daarna begin ik met het eten.

Ja, deze keer heeft de kok van bistro "Wind & Water" van een simpel gerecht, toch iets lekkers weten te maken.


Gekookte bietjes met kaasschaaf in schijfjes geschaafd, dan een rode ui zeer dun gesneden er doorheen plus een eetlepel olijfolie, peper en zout een half uurtje in de oven.

Ondertussen pijnboompitten roosteren, een stuk fetakaas in blokjes snijden en deze over de bietjesschaal verspreiden en drie eetlepels balsamico azijn erover verdelen.

Glaasje wijn erbij. Een aanrader, het is echt smullen...

Na afloop kopje koffie.

Dit was onze zaterdag. 

Ik zet het blog op internet, daarna lezen wij nog wat en kijken t.v.







Vrijdag 20 oktober 2017


Vandaag staat alles in het teken van het winterklaar maken van Wind & Water.

Er moet een hele lijst worden afgewerkt. 

Eerst wordt de bijboot schoongemaakt, daarna het grote flexibele zonnepaneel op de bimini. 

Dan volgt het reddingsvlot, alles wordt in de achterkajuit opgeborgen.

Tijdens deze activiteiten is er altijd ruimte voor een praatje op de steiger.

Onze Engelse buren maken nog een tochtje naar Vis. 

Morgen komen zij terug om de boel winterklaar te maken. 

Zondagavond vliegen zij weer naar huis.

De andere Engelsman komt naar ons toe. 

Hij geeft ons een compliment over het gedrag van onze kleinzonen. 

Zijn vrouw vertelt dat zij ook een tweeling hebben, zij zijn inmiddels 32 jaar, dus wat ouder.

In het begin van het seizoen hebben zij een zeilboot uit 1988 gekocht voor weinig geld.

Het is een echte klus boot, maar dat is ook een hobby van hem.

Elk onderdeel wordt onder handen genomen. 

Wij bewonderen zijn enthousiasme. 

Zij hebben met een motorbootje wat kanalen bezocht in Engeland. 

Nadat zij een hele zomer alleen maar regen hebben gehad, besloten zij om de boot te verkopen en een zeilboot in Kroatië te kopen.

Grappig, zoals je dan tijdens zo'n praatje van alles hoort.

Er worden enkele wassen gedraaid in de machine.

Als de waslijn vol hangt, valt mijn oog op een prachtige vlinder die rustig ligt te zonnen op mijn kleurrijke handdoek. 



Ik vind het bijzonder, daarom maak ik er een foto van en laat je mee genieten.



In de middag toch maar even in de zon op het voordek.

Vanavond gaat bistro Wind & Water weer open.

Op het menu staat kip in gorgonzola saus met erwtjes en purée, inclusief wijntje.

Het smaakt prima.

Na de afwas valt mijn kapitein op de bank in slaap.

Tegen half elf duik ik ook mijn kooi in.

Dobar nocu.