Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee
2016-06-29+30+01

Finish eerste etappe...

Woensdag.
Kalimera.
De lakens worden verschoond, handdoeken en overtrekken gewassen de laatste handelingen voor ons vertrek van morgen.
Jelle tapet het grootzeil. 
Binnen neem ik het houtwerk af met meubeldoekjes, alles krijgt een beurt.
Tegen twaalf uur loop ik het stadje in en scoor nog een leuk vest/shawl, heel apart ik ben er blij mee.
De tas wordt gepakt, die weegt precies twintig kilo.
Vanochtend heeft Jelle een deal gesloten met de taxi-chauffeur, hij haalt ons morgen bij Ioanian Marina op en brengt ons naar Igouminitsa. 
De rechtstreekse bus doet er twee uur over. 
De taxirit duurt één uur, toch iets comfortabeler.  Wij zijn alleen €40,00 meer kwijt. 
Het lijkt mij leuk, je ziet weer iets meer van het land achter de kust. 
Terwijl ik de handdoeken op hang, hoor ik ineens een Nederlandse stem. 
Het blijkt Ton Verbraak te zijn, hij wil even kijken of wij in de haven liggen. 
Grappig, al jaren volgen wij het blog van de Lunde en dan staat ineens de kapitein in eigen persoon bij de boot. 
Zij liggen voor anker in de baai en Ton ging met het bijbootje op verkenning uit. 
Misschien lukt het nog om morgen voor ons vertrek elkaar te spreken. 
Zo niet, dan eind augustus. Zij laten de boot ook op de wal voor 2 maanden.
Bij het kantoortje van de haven zien wij een overzicht van de openingstijden van de draaibrug naar Lefkas, handig daar maken wij een foto van.
Tegen acht uur lopen wij het stadje in en gaan voor de laatste keer bij ons favoriete restaurantje eten. 
Gegrilde octopus, heerlijk. 
Aardige bediening dus daar maakt Jelle een foto van.
Eindigen met een koffietje bij de bakker. Ook zij is een aardige vrouw, zij vertelt dat er veel Italianen bij haar komen. Soms wat Engelsen maar die besteden niet zoveel volgens haar.
Bij het begin van de haven staat een rustige kinderkermis, 's avonds verlicht.
Dan het laatste nachtje aan boord.
Kalinichta.

Donderdag
Op tijd er uit, want om negen uur gaat Wind & Water de wal op, dat is de afspraak.
De zonnetent is nog niet droog, dus varen wij vast naar de overkant. 
Ionian Marine heeft geen echte steigers om aan te leggen. 
Wij zijn er om kwart voor negen, er staan al drie mannen te wachten op ons. 
Zij geven de nodige instructie en binnen een kwartier hangt Wind & Water in de takels. 
Van de kraan gaat zij op een soort trailer en wordt naar het eind van het terrein gereden.
Het loopt allemaal gesmeerd, binnen het uur staat Wind & Water op de steunen voor zeven weken. 
De tent gaat erover heen, nog even koffie aan boord.
Wij zijn verrast, want inmiddels is naast ons Lunde gearriveerd.
Leuk om kennis te maken ook met Anneke. Wij lezen elkaars blog, maar persoonlijk had ik nog geen kennis gemaakt. Helaas is de tijd te kort om met elkaar koffie te drinken of te lunchen.
Om één uur staat de taxi bij de receptie, die ons naar Igouminitsa  brengt. 
Er zal zich vast nog wel een gelegenheid in september voordoen.
Wij rijden door een prachtig landschap de weg loopt bijna parallel aan de kuststrook.
Veel bergen, langs de wegen prachtig bloeiende oleanders in diverse kleuren.
Van de taxi-chauffeur hoorden wij dat de haven in Preveza, die op dit moment compleet in de steigers staat, ook in handen is van de eigenaar van Cleopatra Marine.
Dit geeft vertrouwen, want Cleopatra Marine is een zeer professionele haven, waar wij ook al eens een winter op de wal hebben gestaan.
Na een uurtje arriveren wij bij de veerhaven van Igouminitsa.
De veerboot naar Corfu vertrekt om half drie, keurig getimed. De kosten zijn €10,00.
Hier passeren wij het Mandraki fort.
De tocht duurt twee uur, de veerboot maakt het geluid van een oude stoomboot en vaart ook maar negen knopen, ziet Jelle op zijn app.
Als wij er zijn, brengt de taxi ons naar hotel Bretagne, ja in Corfu!
Vijfhonderd meter van het vliegveld, daar lopen wij morgenochtend om acht uur heen.
Aankomst in Amsterdam om twaalf uur en om kwart voor één gaat de trein.
Hopelijk verloopt alles volgens het schema.
Het hotel is simpel, maar netjes.
Wij lopen naar de zeekant. 
Onder de bomen zitten Griekse mannen te dammen.
Dit is de baai achter het Mandraki fort.
Er liggen veel schepen voor anker.
Dit grote super jacht blijkt bij navraag een klant van Timo te zijn.
Het schip heeft een helikopter aan boord en zelfs een soort van steiger aan de spiegel, waar de Jetski's en motorboten kunnen aanleggen.
Zo groot zijn wij ze nog niet op de Ionian Sea tegen gekomen.
Wij nemen een drankje en een hapje bij een restaurant aan het water, dit wordt ons galgenmaal. Straks thuis zijn deze dingen afgelopen.
Toen wij door de stad reden en later wandelden, zagen wij overal grote vuilniszakken op een grote stapel liggen, echt smerig.
De ober vertelde dat dit een probleem van Corfustad is. 
Het zuidelijke gedeelte van het eiland Corfu heeft financiën gekregen om daar de vuilnis van het eiland te verzamelen/verbranden. Alleen nu zijn de grootgrondbezitters daar tegen in protest gegaan. Het blijkt dus een politiek probleem te zijn.
De ober maakt zich erg veel zorgen, want op dit moment mijden zelfs de cruiseschepen Corfu, in verband met de bergen afval in de stad. 
Jammer, vooral voor de inkomsten die Griekenland zo nodig heeft.
Wij wandelen terug naar het hotel.
Jelle kijkt de voetbal wedstrijd Polen tegen Portugal, dus schrijf ik het blog.
Vrijdagochtend zijn wij om half negen op het vliegveld in Corfu.
Hier ga ik proberen het blog op internet te zetten.
Dit was voorlopig het laatste blog van het eerste gedeelte van onze zeilreis 2016 in Griekenland.
In totaal hebben wij in vijf weken ongeveer 450 mijl gevaren.
Dagelijks waren er gemiddeld 35 personen die ons blog lazen.
Dank voor het bezoek aan ons blog.
Zo hebben jullie een beeld gekregen van onze ervaringen,,belevenissen aan boord van Wind & Water.
Voor allemaal een heerlijke zomer, geniet van de goede dingen van het leven.
Eind augustus vliegen wij naar Preveza, zeilen dan zes weken op de Ionische Zee.