Wind and Water op de Middellandse Zee
Een reisdag.
2015-10-05
Het taxibusje vanuit het hotel vertrekt om kwart over zeven naar het vliegveldje van Leros.
Dit betekent op tijd uit bed.
Eerst even afrekenen bij de receptie.⬇️
Om zeven uur staat er nog een uitgebreid ontbijtbuffet klaar.
Hier nemen wij nog even de tijd voor.
Op het kleine vliegveld gaat het er gemoedelijk aan toe.
Je moet een half uur voor vertrek er zijn.
Klokslag acht uur gaan wij met volle kracht de lucht in. De startbaan is namelijk erg kort en eindigt een meter boven zee niveau. Daarna volgt nog een bergtop aan het eind van de baai, waar wij overheen moeten vliegen,
Het uurtje dat wij in de lucht zijn, wordt ons een glas fris aangeboden en net voor de daling een snoepje.
Om negen uur landen wij op het vliegveld Athene. Dit is echt een groot vliegveld, waar ook veel binnenlandse vluchten zijn, vanaf de vele Griekse eilanden.
De koffers zijn er snel, nu moeten wij wachten tot half één, want dan vertrekt het vliegtuig naar Eindhoven. Wij lopen wat langs de taxfree shops, maar ja wij hebben eigenlijk alles al vinden wij zelf.
Wij nemen een koffie en bekijken de mensen om ons heen, ook altijd leuk.
Tegen één uur zijn wij in de lucht naar Nederland, hier komen wij om drie uur plaatselijke tijd aan.
De bus naar het station staat klaar en om vier uur zitten wij in de trein. Na twee overstappen komen wij om half zes op het station in Bergen op Zoom aan.
Hier staat onze lieve buurvrouw Leny ons al op te wachten.
Tegen zes uur zijn wij thuis, heerlijk.
Ineens is de ruimte om ons heen wel erg groot, maar dat went snel.
Wij hebben heerlijke zes weken gehad, enorm veel Griekse eilanden gezien.
Bijzondere indruk maakten de vele vluchtelingen op ons.
Wij hebben bijna vijfhonderd mijl gevaren, de komende winter gaan wij de plannen voor de volgende zomer maken. Rond twintig april vliegen wij terug naar Leros.
Voorlopig geen blog meer, voor onze trouwe volgers een goede wintertijd.
Dank je wel voor de gezellige reacties, die wij de afgelopen tijd digitaal hebben mogen ontvangen.
De laatste Griekse dag.
2015-10-04
Vanochtend redelijk op tijd eruit.
Wij lopen naar beneden en het ontbijt staat weer klaar.
Vandaag scheiden onze wegen.
Jelle wil nog terug naar de boot om de laatste klusjes af te maken.
Ik heb mezelf vandaag een zwembad dag beloofd. Heerlijk op een bedje in de zon aan de rand van het zwembad. Als het wat te warm wordt neem ik een duik in het zwembad.
Ik voel mij een beetje een prinsesje.
Tegen half drie komt Jelle tevreden terug.
Hij heeft nog wat mooie foto's gemaakt.
In de verte ziet het er zo uit⬆️.
Ook hij komt naar het zwembad om uit te rusten.
Vanavond gaan wij het dorpje in om in een ander restaurant wat te gaan eten.
Jelle heeft vanmiddag al iets ontdekt.
Vis restaurant Mylos in Agia Marina aan het water, een aanrader.
Wij zijn er tegen kwart over zeven, tijd om nog even om ons heen te kijken.
Een windmolen staat bijna in het water.
In januari 2011 bij windkracht 11, zag het er zo uit. De eigenaar liet ons de foto zien.⬆️
Op de menukaart staan heerlijke dingen.
Als je naar buiten kijkt ziet het er zo is.⬆️
Wij beginnen met een vis souvlaki en daarna tonijn, wit wijntje erbij dat gaat heerlijk smaken.
Onder het genot van een cappuccino zet ik het blog op internet.
Toen wij vertrokken zag het er om ons heen zo uit. ⬆️
Aan alles komt een eind.
2015-10-2 en 3
Vrijdagochtend vertrekken Mike en Helen naar Kos.
Om half negen zwaaien wij ze uit.
Het was gezellig, zij hebben nog een paar weken en wij gaan opbreken.
Alles gaat de wasmachine in, zelfs de bimini. De lijnen wassen wij in een emmer en spoelen ze in water met een extra scheut wasverzachter. Aan het eind van het seizoen staan alle lijnen stijf van het zout. Wasverzachter werkt dan prima.
Jelle regelt nog een aantal zaken met de technische afdeling. Hij overlegt met de chef, dat hij graag zijn prijzen vergelijkt met die in Nederland. Als de verschillen erg groot zijn, zijn zij bereid om de onderdelen vanuit Nederland er in te zetten. Helaas kan de wasmachine niet gemaakt worden, dus daar moeten wij een nieuwe voor bestellen. Alle werkzaamheden die gedaan moeten worden, worden op papier gezet. Daarna moeten wij 60% van het bedrag, direct bij de opdracht betalen. Weer nieuw, deze werf zit blijkbaar " commercieel" wel goed in elkaar.
O.k. wij hebben geen keus en de motor moet goed zijn.
Beiden hebben wij bij het afsluiten van het seizoen onze eigen taken aan boord.
Vandaag en zaterdag werken wij onze lijsten af.
Om half twee komt er een marinero, hij zegt dat wij naar de bootlift kunnen komen.
De mannen geven wat aanwijzigingen, zijn niet zo communicatief maar het verloopt wel goed.
Wij krijgen een plaats bij de zeilboten die rond 23 april 2016 het water weer in gaan.
Ondertussen kijk ik vanaf het terras van het restaurant toe, hoe Wind & Water op haar plaats wordt gereden.
Om vier uur wordt de huurauto gebracht, deze hebben wij tot morgenmiddag vier uur, dan wordt de auto bij het hotel opgehaald. Dat is een goede service.
Tegen half zeven rijden wij weg bij de werf.
Ondertussen heb ik twee plastic zakken klaar staan, die wij eerst bij het gebouw waar de vluchtelingen aankomen afgeven. In één zit wat kleding en schoenen in, die ik aan boord niet meer gebruik. In de andere zak zitten wat conserven en etenswaren, die tot begin 2016 houdbaar zijn.
Daarna rijden wij door naar ons hotel in Crothoni.
Wij checken in en krijgen een prachtige kamer met balkon en uitzicht in de verte over de zee.
Tot negen uur is er een diner buffet. Wij kleden ons om en gaan naar beneden.
Wat een luxe, nergens over na te denken en uit te zoeken.
Daarna nog een kopje koffie aan de bar.
Tegen half elf zijn wij uitgeteld en duiken ons bed in.
Nieuwe werf ontdekken.
2015-10-01
Vandaag is onze vriendin Els jarig. Snel een verjaardags whapje sturen. Volgende week gaan wij haar persoonlijk feliciteren.
Jelle heeft inmiddels een begroting gekregen van de werkzaamheden, die aan de boot moeten gebeuren. Na het ontbijt nemen wij dit samen door. De motor moet gebeuren, misschien wat onderdelen vernieuwen, dus dan is een paar honderd euro niets. De wasmachine moet nog verder na gekeken worden, misschien de motor of de thermostaat, wel een verschil, maar dat horen wij nog precies. Wij zijn er inmiddels achter, dat het arbeidsloon en de BTW in Griekenland even hoog zijn als in Nederland.
Jelle wil nog wat meer informatie over het dek en de motor.
Wij huren een auto en gaan naar de shipyard, waar Mike de komende winter zijn boot achterlaat. Hij was erg tevreden over de aanpak van deze jonge ondernemer.
Even later zitten wij in de auto op weg naar Partheni in het noorden van Leros.
Wij vinden de werf, die vorig jaar is begonnen en toch al zeker vijftig boten op de wal heeft staan. Met de eigenaar heeft Jelle een prettig gesprek en hij gaat een prijsopgaaf doen, als Jelle mailt hoeveel meter er bijgewerkt moet worden.
Daarna zien wij links van ons het vliegveldje van Leros, er staat een vliegtuigje klaar, dat elk moment kan vertrekken. Aan de andere kant van de baai is ook een werf.
Wij rijden weer terug en willen in Alinda gaan lunchen. 's Zomers is dit een toeristisch plaatsje, alleen nu ligt het er wat uitgestorven bij.
Eerst rijden wij door tot einde van de baai, daar staat een soort van kapelletje.
In de rotsen zie je nog de ruïnes liggen van waaruit het eiland Leros werd verdedigd.
Toch vinden wij een plekje met een mooi uitzicht. Voor de lunch kiezen wij voor gegrilde feta echt Grieks, het smaakt heerlijk.
Wij lopen langs het kasteel Belenis, tegenwoordig is het een museum.
In de verte ziet Jelle op een heuvel een klein kerkje staan, daar rijden wij naar toe.
Als Jelle vanaf die plek mooie foto's heeft gemaakt gaan wij verder.
Via Agia Marina rijdt Jelle de weg omhoog naar het kerkje, dat wij vanaf de overkant zagen. Een eng smal weggetje, daar houd ik niet zo van. Natuurlijk weer een mooie foto om jullie mee te laten genieten.
Dan rijden wij weer richting de haven, heerlijk er zo even uit.
Op de parkeerplaats komen wij Mike en Helen tegen, zij nodigen ons uit iets te komen drinken, want morgenochtend vertrekken zij naar Kos.
Na de borrel, warm ik een hapje pasta op en zo zijn wij redelijk op tijd klaar.
Daarna maak ik het blog klaar, dan kan het vanavond nog op internet.
Kalinichta.
Wat nu...
2015-09-30
Vandaag is het voor Jelle een echte klusdag. Ik loop er wat tussendoor en verricht hand- en spandiensten.
Vrijdag wordt de echte was- en poetsdag. Het waait erg hard, maar toch gaat de zonnetent en een overtrek de wasmachine in voor €8,00 per was, wij vinden dat veel geld. Maar ja, de boel moet schoon en wij hebben geen keus nu onze eigen wasmachine stuk is.
Als het gewassen is, gaat het aan de waslijn, terwijl het nog steeds hard waait.
Het overtrek hangt met bijna twintig wasknijpers vast. Achtereenvolgens blijf ik erbij zitten, voor het geval dat....
De zonnetent ritsen wij weer aan de bimini, want zo droogt deze het beste.
Dan gaat Jelle de wasmachine "uitbouwen", een hele klus in zo'n kleine ruimte. Het past allemaal net en dan staat de machine in de kajuit.
De mannen komen hem uit de kajuit tillen, de steiger op en daarna wordt hij via een vrachtwagentje vervoerd naar de werkplaats. Een hele operatie. In de werkplaats van de werf gaat de elektricien hem testen.
Na de lunch nodigen wij Helen en Mike uit om eind van de middag wat te komen drinken.
Grappig zij wonen in Breda en de boot heeft een aantal jaren in Stellendam gelegen.
Zij hebben overal in het buitenland gewoond en gewerkt.
Het is een heerlijke temperatuur rond de zesentwintig graden, dus wij borrelen in de kuip.
Tegen half acht stelt Helen voor om in restaurant Ostia in de haven van Lakki te gaan eten.
Zij hebben een auto gehuurd, dus gaan wij met zijn viertjes gezellig eten. Ineens wordt het toch nog een leuke dag.
Als wij thuis komen waait de wind nog steeds stevig. Vanwege het geluid van de wind, het raampje wat sluiten, zodat wij snel inslapen.
Afwerken van to-do lijstjes.
2015-09-29
Vanmorgen om half negen komen twee technische mensen aan boord om enkele zaken door te nemen, die moeten gebeuren de komende winter.
Een klein half uurtje later zijn de mannen er, waarvan één een keurige broek aan heeft en een groot blocnote bij zich, de ander is gekleed in een overall. Onderscheid moet er zijn.
Eerst het geluidje in de motor bij het stationair lopen, kunnen twee dingen zijn. Als de mannen weg zijn belt Jelle met de monteur in Nederland, die onze motor altijd in onderhoud had.
Hij vertelt dat het het één kan zijn, dat kost drie uur tijd, het andere neemt meer tijd in beslag. Prima, Jelle is tevreden, hij weet wat hij kan verwachten.
Een schakelaartje, daar kan ook de technichien niets mee.
Stikken van de sprayhood, het wassen van zonnetent en bimini.
Het onderwaterschip laten antifoulen.
De wasmachine moet eruit en wordt getest in de werkplaats om te kijken, wat er aan de hand is. Lastig om daar prijs opgaaf voor te doen. Dit begrijpen wij.
Van de rest van de werkzaamheden, krijgen wij morgen of overmorgen bericht. Even afwachten dus.
Inmiddels heb ik bovendeks alles schoon gemaakt.
Jelle heeft de motor olie ververst en doorgesmeerd, propeller vervangen, dat kan van het lijstje gestreept worden.
Het logeerbed is naar buiten geweest, dus weer fris.
Morgen de fok en het grootzeil eraf.
De rest van de middag relax ik wat.
Aan boord van het restaurantje Wind & Water, eten wij een heerlijke pasta met saus erbij.
Als alles opgeruimd is, gaan wij koffie drinken in de bar van de haven.
Helen en Mike zitten er al, dus wij schuiven gewoon aan.
Gezellig om de verhalen en ervaringen van elkaar te horen.
Tegen half elf lopen wij met zijn viertjes terug naar de boten.
En zo is deze dag toch voorbij gevlogen.
De eindbestemming voor 2015 bereikt.
2015-09-28
Na het ontbijt gaan wij nog wat boodschapjes doen, want bij de werf aan de overkant is één klein supermarktje.
Wij wandelen het dorp in, dat er nu een stuk bewoonbaarder uitziet. Dit komt, doordat alle winkels open zijn en er meer leven is, dan het afgelopen weekend. Dus geen spookstad meer.
Onderweg spreken wij drie jonge migranten, rond de twintig aan om te weten, hoe het met ze gaat en waar zij naar toe willen. Één jongen uit Syrië sprak een beetje Engels, de andere jongeman kwam ook uit Syrië en de laatste kwam uit Palestina. Zij hadden goede moed en wilden alle drie naar Allemagne. De Palestijn zei, dat hij er al familie had wonen. Wij wensen ze goede reis en steken over.
Als wij naar de pinautomaat gaan, komen wij langs een vishal. Jelle wordt direct enthousiast en koopt twee mooie dorado's voor vanavond.
Wij drinken koffie aan boord en daarna roept Jelle Leros Marina op.
Een half uurtje later worden wij keurig opgevangen door de marinero's en zij geven ons de mooringlijnen aan.
Prima plaatsje dichtbij de toiletten, douches en wasmachines.
Vanavond maar even naar boven naar het restaurant om koffie te drinken en te kijken hoe het er daar uitziet.
De haven heeft 600 plaatsen op de wal en 250 plaatsen in het water, het is dus een redelijk grote haven.
Als wij op de voorpunt staan is dit ons uitzicht.
Vanuit de kuip is dit het uitzicht.
Na het aperitief begint Jelle de vis voor te bereiden in het "beroemde" rookoventje.
Ja, mijn kapiteintje heeft een exclusief diner voor twee klaar gemaakt. Het is echt heerlijk.
Inmiddels zijn de Nederlandse "buren" van twee boten verder langs gekomen en wij spreken af om samen koffie te drinken in het restaurant boven.
Gezellig om weer eens Nederlanders te ontmoeten. Mike en Helen zijn vorige week weer gaan varen, willen zaterdag naar Kos en vliegen eind oktober terug naar Nederland.
Tegen tien uur wandelen wij samen terug naar de boot. Ik zet nog even het blog op internet, terwijl Jelle de afwas opruimt.
Lekker slapen voor straks.
Fietsend Leros verkennen.
2015-09-27
Zondagochtend na het ontbijt en de koffie pakken wij de fietsjes om het eiland te verkennen.
Wij fietsen eerst naar de Marina, waar Wind & Water op de wal gaat.
Lakki staat bekend om één van zijn veiligste havens van de gehele Dodekanesos. De totale bevolking bestaat uit ongeveer acht duizend personen.
Er zijn veel hospitalen in Lakki. Later werden deze ook gebruikt voor gevangenissen. Leros is niet echt een toeristisch eiland.
De Marina ziet er verzorgd uit, alles is aanwezig toiletten, douches, wasmachines. Een grote werkplaats waar onderhoud kan worden gepleegd en een zeilmakerij. Even buiten het terrein is een supermarkt en nog twee restaurantjes. Er mag aan boord geslapen worden en men mag zelf aan de boot werken. De werf is in particuliere handen.
Naast het havenkantoor is een mooi restaurant met uitzicht over de baai. Tot op heden zijn wij tevreden met de keus, die wij gemaakt hebben.
De komende week gaat bewijzen of het zo is.
Het eiland is een beetje heuvelachtig, dus redelijk goed te fietsen.
Wij gaan naar de oostkust bij de plaatsen Vromolithos en Panteli hebben wij een prachtig uitzicht over de baai. Jelle schiet het ene na het andere plaatje.
Wij passeren de hoofdstad Platanos en gaan verder naar Agia Marina met uitzicht op de volgende baai.
Gezellig pleintje waar al veel mensen op de terrasjes zitten, het is tenslotte zondag.
Dan gaan wij verder naar Crithoni, hier hebben wij voor de laatste twee nachten een kamer geboekt. Wij hebben het op internet gezien en willen nu kijken hoe het er uitziet.
Inmiddels is het lunchtijd, dus vragen wij bij de receptie of wij mogen lunchen en gebruik mogen maken van het zwembad. Geen enkel probleem.
Wij nemen een drankje aan het zwembad, daarna is er een buffet lunch. Het ziet er goed uit en smaakt heerlijk.
Wij nemen een duik in het zwembad en laten ons opdrogen op een bedje.
Ondertussen belt Timo, hij is op weg van Schiphol naar huis. Hij heeft een week beurs in Monaco achter de rug. Prima verlopen, maar wil ook graag weer naar huis. Hij is benieuwd hoe het met ons gaat. Dus de nodige nieuwtjes en praatjes worden uitgewisseld.
Als wij naar de boot fietsen, komen wij weer veel groepen vluchtelingen tegen, zij moeten geregistreerd worden daarna naar een noodopvang een oud ziekenhuis en wachten tot zij met de boot naar Piraeus kunnen. Het is een triest gezicht. Dagelijks komen er 200 aan en vertrekken 200 andere vluchtelingen, het blijkt dat er in Kos 500 vluchtelingen per dag aankomen.
Aan boord proberen wij nog een keer de wasmachine, helaas hij werkt niet.
Hopelijk op de werf een monteur die er naar kan kijken.
Vanavond heb ik gevulde vijgen gemaakt, die ik gisteren bij de groenteboer heb gekocht.
Als het havenkantoor sluit tegen acht uur, komt er een bewaker en die houdt constant de steigers in de gaten, zodat er geen vluchtelingen op de steigers komen.
Het is in de kuip nog heerlijk, dus drinken wij buiten koffie.
Lakki op het eiland Leros, de laatste stop voor de winter 2015.
2015-09-26
Vandaag zijn mijn broer Henk en schoonzus Julia jarig.
Na het ontbijt direct een verjaardagsmail, doordat het hier een uur vroeger is dan in Nederland ben je altijd één van de eersten.
Mijn kapiteintje wilde het rustig aan doen vanochtend. De afstand naar Lakki op het eiland Leros is achttien mijl. Nadat wij hebben ontbeten en ik de lunchpakketjes klaar heb, komt hij in de kajuit en zegt alles is klaar, wij gaan. Dat is heel snel.
Om half tien zijn wij weer onderweg naar onze laatste haven Lakki. Maandag steken wij over naar de haven waar Wind & Water op de wal gaat.
De tocht verloopt rustig, wij komen langs een mooie baai op Kalymnos.
Verder zijn de eilanden overal droog en dor.
Opeens zien wij in de verte drie grote rotsen uit de zee omhoog steken, het lijken de Needles in Zuid Engeland wel.
Daarna zien wij een opening in de rotsen. Als wij dichterbij komen is de opening ongeveer 400 meter breed. Hier moeten wij naar binnen en komen wij in een prachtige baai terecht.
Aan het eind bakboord ligt de Marina van Lakki, aan de stuurboordzijde ligt de Marina Leros.
Voor de Marina ligt een Griekse marine basis, vroeger was dit een Italiaanse basis, aangelegd in 1912.
Mussolini had hier zijn zomerverblijf. Hij wilde van Lakki een fascistische droomstad maken. De art deco stijl van de huizen zijn nog echt Italiaans. De inwoners van Lakki verlieten de stad en riepen Platanos uit tot hoofdstad.
Wij roepen op kanaal 10 het havenkantoor op, nadat wij de lengte van het schip hebben doorgegeven, antwoordt de dame dat wij welkom zijn.
Een half uurtje later zien wij de marinero's al op de wal staan. Zij wijzen ons de plaats aan en geven de mooringlijnen. Prima geregeld, wij moeten ons melden op het havenkantoor.
Als wij klaar zijn, gaat Jelle naar het havenkantoor en betaalt €29,00 per nacht inclusief water en elektriciteit.
Keurige douches, toiletten en zelfs wasmachines staan klaar. Het kost wat, maar dan heb je ook wat.
Eind van de middag pakken wij de fietsjes en gaan wij het stadje verkennen.
Wij komen langs oude hospitalen, in één ervan zitten veel vluchtelingen. Het gebouw is oud en vervallen en de omgeving ziet er troosteloos uit.
Er staan heel veel winkels en oude gebouwen leeg, ze zien er haveloos uit. Wij vragen ons af of dit door de crisis komt. Een echt centrum ontbreekt.
Jelle vindt zowaar een Cosmote winkel om ons internet kaartje op te laten waarderen.
Wij vragen direct of zij nog een goed restaurant weet. Petrino is het beste restaurant hier.
Bij de kerk zie ik veel versierselen staan, misschien ter ere van een huwelijk.
Het is een apart gebouw zowel van binnen als van buiten.
Wij gaan lekker eten bij Petrino, sjakanaki en een tonijnsalade vooraf, als hoofdgerecht een beef souvlaki, wijntje erbij, heerlijk. Wij rekenen af en halen aan de overkant bij de patisserie nog een ijsje voor toe.
Na dit alles, wandelen wij naar Wind & Water, zitten nog even in de kuip en gaan dan te kooi.
Abonneren op:
Posts (Atom)