Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee
LWij gaan vol tuig.

2015-05-20

Kalimera.
Het is heerlijk weer, na het ontbijt nog een paar foto's maken.
Het is een schattig haventje met een kerkje.
Ik koop wat fruit, zet koffie en dan vertrekken wij. Vathi is de grootste plaats op Noord Meganisi er wonen twee duizend mensen.
Vandaag wil mijn kapiteintje zeilen. Zijn maatje is het er mee eens. Rustig voortbewegen over het water door middel van de wind. 
Wij gaan naar het zuidelijke puntje van het eiland Levkas. Volgens veel zeilers moet het een prachtig baai zijn, het haventje heet Sivota dus dat mogen wij niet missen. Het is hier echt een prachtig vaargebied met vele eilandjes om ons heen. Gevolg is ook, dat de wind regelmatig van verschillende kanten komt door de bergen op de eilanden, in Nederland kennen wij dat niet. 
Wij passeren een klein eilandje, dat in de verte een beetje op Beachy Head lijkt met de lichte krijtrotsen. 
Mijn kapiteintje glimt, als hij ziet dat Wind & Water de acht knopen haalt. Maar ja, er wordt ook niets aan het toeval overgelaten. Onderlijkstrekker gespannen, de fok zo strak mogelijk met desnoods de elektrische lier, dan het grootzeil de goede bolling, Jelle gaat helemaal uit zijn dak. Als extraatje passeren wij met gemak een ander zeilschip.
Wij lopen tegen twee uur de havenkom binnen, de tijd dat ook vaak de wind aanwakkert.
Rolfok wordt ingerold, daarna verder op grootzeil en motor. Als wij de havenkom binnen varen gaat het grootzeil naar beneden, want dan varen wij tegen de wind in.
Ja, direct links om het hoekje bij de molensteen, een mooi plekje voor ons. De stootwillen hangen al buitenboord. 
Jelle brengt het anker in gereedheid loopt terug naar het stuurwiel en laat het anker elektrisch vallen ik vaar de boot naar achteren. Op de wal staan twee heren zij pakken onze achterlijnen aan, altijd prettig. Nu het anker strak zetten, jammer het krabt (betekent dat het anker niet vast ligt). Buurman adviseert extra spring, wij proberen het. 
Ik doe al vast mijn verkenningsrondje, maar als ik terugkom blijkt dat Jelle nog niet tevreden is. De manoeuvre wordt opnieuw uitgevoerd, achterlijnen los anker ophalen .....pff, gelukt. Nu nog een keer. Ja, prima alles wordt voor de tweede keer uitgevoerd. Jelle heeft er weer geen goed gevoel bij. Terwijl hij niet tevreden is, komt er een Nederlandse man naar Jelle toe. Hij zegt dit is een lastige plaats om te ankeren, vorig jaar ben ik hier weggegaan en aan de kade gaan liggen. Jelle kijkt de aardige meneer aan terwijl de man zegt ik wil u wel even opvangen, naast ons is nog een plaatsje vrij aan de kade. Dit laten wij ons geen twee keer zeggen. Voor de tweede keer gaan de lijnen los, anker wordt opgehaald en wij varen richting kade. Daar worden wij opgevangen en denken dan goed vast te liggen. Tien minuten later zegt Jelle, nee wij liggen niet vast het anker krabt weer. Ja hoor de vierde keer is scheepsrecht, mijn kapiteintje glundert weer en komt tot rust. 
Ik vind dat wel een traktatie waard en dus nodig ik Jelle uit tijdens het happy hour een mojito te drinken. Dit is een drankje van witte rum, munt blaadjes, limoen, rietsuiker, crushed ijs en bruiswater, heerlijk als het warm weer is.
Nu kunnen wij samen het haventje verkennen, lopen langs de kade, hier liggen heel veel charter schepen. Jelle maakt wat foto's, daarna is het tijd voor de mojito. Er is ook wifi dus halen wij de mail op. 
Als wij naar de boot lopen, ontmoeten wij onze vriendelijke buurtjes, die ons geholpen hebben met het aanleggen. Hij heeft nog wat tips van de haventjes, die wij misschien nog kunnen bezoeken. Jelle nodigt ze uit om vanavond iets te komen drinken. 
Dit keer eten wij aan boord van Wind & Water een frisse bietensalade en daarbij enkele gehaktballetjes, Hollandser  kan het niet. Na de koffie komen Peter en Yvonne, het blijkt dat zij in Schijndel wonen, dus ook in Brabant. Het is nog heerlijk buiten, wij blijven in de kuip, nadat wij natuurlijk eerst onze boot van binnen hebben laten zien. Zij varen hier al negen jaar. Zij huren altijd een week in het voor- en in het naseizoen een boot. Zij genieten nog steeds met volle teugen van het varen op de Ionische Zee. Leuk, om wat ideeën uit te wisselen. De tijd vliegt en tegen half twaalf gaan wij te kooi.
Kalinichta.