Donderdag 29 juni 2017

Een cadeautje

Vandaag gaan wij terug naar onze thuishaven Milna op het eiland Brac.

De afstand is veertien mijl, maar de voorspelling is wind uit het zuiden, dus pal tegen.

Gisteravond was de haven overvol vanwege de harde wind, die zelfs 's nachts nog aanhield.

Nu is het afnemend en om elf uur hebben bijna alle schepen de haven verlaten.

Wij hebben de tijd, drinken nog rustig koffie en nemen wat tomaatjes.

Tegen twaalf uur verlaten wij de haven, gaan langs de noordzijde van het eiland Solta dan hebben wij minder tegenwind.

Wat blijkt... als wij eenmaal aan het varen zijn rolt Jelle de fok uit  ook de motor kan uit.

Wij hadden niet verwacht dat wij konden zeilen. 

Alleen op de fok varen wij soms zes knopen.

Wij hebben tijd genoeg en zijn deze keer te lui om het grootzeil te hijsen.

Dit is echt een cadeautje.

Wij passeren nog twee mooie baaitjes op dit eiland. 

De baaien Tatinja en Stracinska de laatste baai is ook dichtbij Milna leuk voor een dagje.

Tegen half vier komen wij aan in Milna de havenmeester wacht ons al op. 

Eén avond op de plaats naast onze eigen plek, morgenochtend kunnen wij doorschuiven naar onze vaste plek.

Jelle loopt op de steiger en ziet een boot die hij in Nidri ook gezien heeft met een Zweedse vlag. 

Vraagt of dat klopt aan de schipper. Inderdaad zegt hij en vertelt dat zij toen samen een half jaar verlof hadden vanwege de geboorte van twee kinderen.

Hij had al heel veel gevaren in Zweden, daarom wilden zij naar Griekenland.

Aan het eind van vorig seizoen hebben zij de Bavaria 46 met twee kinderen hier naar toe gebracht.

Inmiddels hebben zij weer een kind en nu acht weken verlof .

Met drie kinderen willen zij hier rond varen. 

Daarna gaat de boot terug naar Lefkas, want het is hier wel erg duur was zijn conclusie. 

Zo vult iedereen zijn leven op eigen wijze in.

Voor vertrek had ik nog in Maslinika diepvries zeevruchten gekocht.

Wij eten aan boord van bistro Wind & Water. 

Rijst en heerlijke zeevruchten in een zelfgemaakte saus, het smaakte prima.

Tegen half tien lopen wij de kade over om een ijsje bij onze ijscoman te kopen.

Hij herkende ons direct, zei goedenavond en lachte ons toe. 

Ik vroeg of zij vader en zoon waren en op het eiland woonden.

Zij waren oom en neef en in de winter woonden zij in Macedonië, daar komen zij ook vandaan.

Toch heel bijzonder, dat mensen zo ver reizen voor een baan.

Tegen tien uur zijn wij weer aan boord, zitten nog een uurtje in de kuip.

Kijken terug op een heerlijke dag.