Een traan en een lach
Lieve volgers.
Dit wordt het laatste blog. Gisteren was de overdracht van Wind & Water in St. Annaland.
Afgelopen week hebben wij de laatste hand gelegd aan het schoonmaken en het in orde brengen van ons schip
Jelle hijs ik nog even de mast in om wat lijntjes te bevestigen.
Onze lieve vriendin Corry wil nog graag één keer Wind & Water zien.
En zo nemen wij afscheid van onze gezamenlijk hobby, sinds 1970.
Wind & Water gaat terug naar haar geboorteland Zweden.
Het zeilen heeft ons op verschillende plaatsen in diverse landen gebracht.
Zweden, Denemarken, de Duitse en Nederlandse Waddeneilanden, het IJsselmeer, Engeland, België, Frankrijk, Spanje, Portugal, Corsica, Sardinië, Elba, Italië, Capri, Amalfi kust, Sicilië, Malta, Corfu, heel veel Griekse eilanden, Albanië, Montenegro, Kroatië en Slovenië.
De prachtige herinneringen aan deze zeiltochten blijven ons altijd bij.
Wij sluiten nu een periode sluiten af.
Wij gaan op zoek naar nieuwe uitdagingen....
Jelle zeilt nog even de Splendid met Timo en Hugo van Cherbourg naar Scharendijke. Het record wordt verbroken de afstand is 270 mijl binnen 37 uur. Er wordt gespinnakerd en daarbij werd een maximale snelheid van 13,5 knopen gehaald.
Vandaag vaart Jelle met Hans, op verzoek van Stefan, de nieuwe eigenaar, en Patrick Wind & Water naar Kiel.
Stefan heeft de thuishaven al aangepast en de daarbij behorende Zweedse vlag ontbreekt niet.
De afstand is 350 mijl. Er worden drie dagen en twee nachten continu gevaren. Als alles mee zit komen zij donderdagavond aan in Kiel.
Lilian en ik rijden naar de Roompotsluis om Wind & Water het zeegat uit te zien varen.
Vrijdagochtend reizen Hans en Jelle met de trein van Kiel direct naar Amsterdam. Vandaar naar Bergen op Zoom.
Stefan en Patrick varen Wind & Water naar Stockholm, de nieuwe thuishaven.
Wij gaan de komende dagen thuis bijkomen.
Begin september tien dagen naar Spanje.
Mochten wij weer bijzondere dingen mee maken, houden wij jullie op de hoogte.
Voor nu een heerlijke, mooie zomer en goede gezondheid voor allemaal.
Jelle en Hermien.
Wind & Water vertrek uit Koper (Slovenië)
Wij willen jullie nog even laten zien, hoe Wind & Water op de trailer is gegaan.
Jelle stuurde deze foto’s door.
Hij was erg te spreken over de professionaliteit van iedereen.
Ook de chauffeur gaf hem veel vertrouwen.
Het blijkt dat er alleen ‘s nachts gereden mag worden onder politie escorte.
Vanuit Slovenië, Oostenrijk, Duitsland naar Nederland.
Het plan is om zondagmiddag te vertrekken.
Woensdagochtend komt de boot aan in Kats Zeeland.
Tegen die tijd verschijnen er weer foto’s op het blog.
Bus gemist???
Heerlijk ontbijt met gekookt eitje. Ik ruim de boel op en ga mijn koffertje inpakken. Als ik in de kuip sta zie ik dat het containerschip uitvaart. Dit gaat zeker niet geruisloos.
Ik ga op het kajuitdak staan en zie dat het schip begeleidt wordt door twee sleepboten voor en één achter. Deze schepen verwacht je in Rotterdam, maar niet in Koper. Een uur later vaart een wat kleiner containerschip de haven in.
Na de lunch rond twee uur, lopen wij samen naar de ingang van de haven. Hier komt de taxi. Tien minuten later ben ik in op het busstation. Ik reis voor het eerst met een Flixbus. Het is een internationale maatschappij, die overal in Europa rijdt.
Op het busstation staat bij het bordje elf niet de naam Flixbus, wel wat plaatsen die aangedaan worden.
Er staat duidelijk vermeld op het ticket een kwartier voor vertrek aanwezig te zijn. Ik ben er om tien voor half drie, kwart voor drie is de vertrektijd. Ik tref het, want er staan een Sloveens meisje en jongen te wachten. Zij kan redelijk Engels en had ooit wel eens met de flixbus gereisd. Prettige ervaring had zij hiermee. Zij weet alleen niet of dit de goede bushalte is. Zij zijn onderweg naar Triest en wonen niet in Koper. De minuten tikten door. Er is nergens een informatie balie om te checken of ik wel op de juiste plek sta. Tegen drie uur bel ik Jelle. Hij gaat naar een telefoonnummer zoeken. Om kwart over drie, net voordat Jelle terugbelt, komt er een bus aan met een groot groen etiket Flixbus erop. Gelukkig, had ik de tijd wat ruim genomen om het vliegtuig in Pula niet te missen. Ik ben helemaal opgelucht. Twee wat nors kijkende buschauffeurs, staan bij de deur en wijzen de plek aan, waar ik mijn koffer kan neerzetten. De bus is verder prima, voldoende beenruimte, schoon, airco en een rugleuning met verschillende standen.
Wij gaan de bergen in, even later komen wij langs de zoutvelden.
Tegen vier uur zijn wij bij de grens met Kroatië. Iedereen moet uit de bus en de paspoorten bij de douane laten zien. Als wij allemaal naar het loket zijn geweest, mogen wij terug naar de bus. Hier komt een man van de douane nog eens de personen tellen en passen controleren.
Het zijn allemaal twee-baans wegen, nu begrijp ik dat de route drie uur duurt. Inmiddels heb ik de taxichauffeur een sms’je gestuurd met de mededeling, dat de bus zeker een kwartier vertraging heeft.
Bij aankomst in Pula blijkt het meer dan een half uur te zijn. De taxichauffeur had een mooi bord gemaakt met mijn naam erop, heel slim.
Ik ben ruim op tijd op het vliegveld en heb alleen handbagage.
Aangezien het een klein vliegveld is, kan men er alleen drank, koeken en verpakte ijsjes kopen.
Er is een kleine verpakte pizza te krijgen, deze moet ik zelf in de magnetron doen. Echt smaakvol was het niet, maar het is iets hartigs.
Even later stuurde Jelle een foto van zijn pizza met truffel, deze zag er heel anders uit.
Het vertrek van het vliegtuig is 20.40 uur. Boarden begint om 20.10 uur staat op het bord. Het gate-nummer wordt later ingevuld.
De tijd verstrekt 20.10-20.40 uur er verschijnt nog niets. Ineens om 21.15 uur mogen wij naar gate vier. Binnen tien minuten zit iedereen in het vliegtuig en om 21.35 uur gaan wij de lucht in. Ik ben blij dat de auto op het vliegveld staat, dan kan ik bij aankomst direct naar huis.
Wij landen om elf uur. Als je van Kroatië (geen Schengenland) komt, moet altijd je paspoort gecontroleerd worden. Dit verloopt snel en met alleen handbagage sta je zo bij de uitgang. Ik loop naar de parkeerautomaat om te betalen maar dan......Welke parkeerplaats was het ook al weer. Van airport Rotterdam heb ik zelf nog nooit iemand opgehaald, laat staan geparkeerd. Was het P1 of P2, ik weet het even niet meer. Jelle reed en ik heb natuurlijk niet goed opgelet zat er naast en was vast aan het kletsen. Ik weet nog wel dat het langs de weg was en dichtbij de hoofdingang naar verhouding.
Begin maar te zoeken bij P1, het is geen groot vliegveld maar als je je auto moet zoeken valt dat tegen.
Na een kwartiertje kom ik op het slimme idee, Jelle te bellen. Hij is nog op, veel onweer en regen, water kwam zelfs over de muur. Hij stuurt de foto van de app die het onweer laat zien.
Maar ja, daar belde ik niet voor natuurlijk. Ik had een heel ander probleem. Ja, zei hij ik dacht wel dabt het lastig terug vinden was, maar het is heel simpel. Inderdaad met de telefoon in de hand, leidt hij mij naar de plaats waar de auto staat. Het was P2 lang parkeren.
Ik stap in de auto en rijdt weg, tot bij de slagboom. Het kaartje erin, klaar is Kees dacht ik. Vergeet het, inmiddels was het zeker twintig minuten later. Boom gaat niet open, mededeling nog €3,50 betalen wat nu... de alarmknop werkte niet meer. Een 06 nummer gedraaid en ja hoor een mannenstem vraagt naar mijn probleem. Ik vertel hem, dat ik mijn auto niet kon vinden daardoor tijd verstreken voor de slagboom. Hij vroeg om een code die op het kaartje stond, hij zag dat ik al €50,00 had betaald. Ik weet niet, wat hij dacht misschien wel, weer zo’n dom blondje het was donker, dus dat kon niet. Alhoewel ik mij wel zo voelde. Mevrouw, de boom gaat voor u open, wel thuis. Nou hè, hè ik was blij dat ik kon rijden.
Vandaag was het dus niet mijn dag. Om één uur thuis, ik was wel moe en ben direct naar bed gegaan. Morgen weer een dag......
Laatste dag en nacht aan boord van Wind & Water
Vanwege het lawaai buiten, zijn wij iedere ochtend op tijd er uit, niets geen uitslapen.
Vandaag staat alles in het teken van Wind & Water klaar maken voor het transport naar Nederland. Ik begin mijn kledingkasten uit te ruimen en deze in grote tassen te pakken. Je staat versteld van hetgeen er de afgelopen jaren toch bijgekomen is. Dan het linnengoed, ook niet weinig.
Jelle blijft buiten actief. De radarpaal moet er ook af, maar de draden blijven erin, dus wordt deze eerst verpakt en dan vastgebonden op de spiegel.
Wij hebben veel geluk dat hier zoveel nieuwe schepen worden afgeleverd, de masten zijn allemaal verpakt in speciaal folie. Jelle is naar de mannen, die de schepen optuigen, gegaan en gevraagd of hij dat folie mocht hergebruiken. Geen enkel probleem. Hier worden de Bavaria’s rechtstreeks uit de fabriek afgeleverd, alsof het allemaal niets kost. Veertig, vijftig foot misschien voordelig aangeboden door het faillissement van Bavaria, wie weet. Tussendoor nog een paar Dufours. Een drukke bedoening.
Jelle verpakt de uiteinden van de giek, in verband met het beschadigen. Bijna alles wordt gefotografeerd zodat bij de opbouw volgende week in Nederland, alles weer op de juiste plaats komt.
Na dit werk en de hitte, willen wij wel even zwemmen. Jelle duikt het water in en zwemt naar de overkant naar het drukke strand. Als je goed kijkt naar de foto, zie je dat hij zwaait en zijn voeten boven water laat zien.
Eindelijk tegen half zeven een drankje in de kajuit, want buiten is er teveel zon.
Wij hebben besloten om de laatste avond nog ergens te gaan eten. Ik sla TripAdvisor erop na en zij adviseren een restaurant net buiten het centrum en de boulevard. Het is iets verder lopen, maar wij laten ons graag verrassen. Op het terras staan de gedekte tafels al klaar, het is er niet druk. Wij worden vriendelijk ontvangen.
Vooraf nemen wij beiden soep, Jelle neemt vissoep, ik gazpacho met bruschetta’s, dan een tournedos bedekt met veldsla, verse tomaatjes en Pecorino. De dame geeft ons een wijnadvies, twee verschillende soorten wijn. Voortreffelijk zowel de wijn als de maaltijd.
Als wij terug naar Wind & Water lopen, komen wij de handballers in optocht tegen. Zij komen uit verschillende delen van de wereld, allemaal jongelui. Waarschijnlijk de laatste avond, vandaar deze ceremonie.
Wij weten niet of er ook een Nederlands team deelneemt.
Tegen half elf zijn wij aan boord en voor mij wordt dit de laatste nacht aan boord.
Onderdak voor de kapitein
Vanochtend om vijf uur werden wij wakker, een hels kabaal van machines. Het bleek dat de gemeente het kiezelstrand moest schoonmaken. Tegen half zeven werd het weer rustig en sliep ik weer in. Jelle was inmiddels al opgestaan en is in de kajuit een boek gaan lezen.
Na het ontbijt is het direct, actie. Alles wat wij zelf kunnen voorbereiden scheelt in de kosten.
Het grootzeil wordt eraf gehaald, de giek, reddingsvlot, radar, safety tas alles wordt schoongemaakt en in de achterkajuit opgeborgen. De buitenboordmotor gaat in de bakskist. Inmiddels heb ik het teakdek en de opbouw met groene zeep geschrobd en weer schoon gespoten, ja wij laten Wind & Water voor één van de laatste keren glimmen.
De kapitein heeft voor vrijdagnacht nog een slaapplaats nodig. De juffrouw van de receptie adviseert naar het hostel, middenin het stadje te gaan. Wel erbij zeggen dat wij door de Marina gestuurd zijn. Ik moet toch boodschappen doen, dus combineer ik dit.
Als ik de haven uitloop, maak ik gebruik van de lift, die brengt mij naar de oude stad.
Deze lift is speciaal gemaakt voor de cruiseschepen. De toeristen steken de weg over en stappen in de lift. Mooie combinatie van oud en nieuw. De Muda stadspoort gebouwd in 1279, heeft heel wat oorlogen doorstaan. Muda betekent grens.
Als ik uitstap en naar beneden kijk is dit het uitzicht op de haven.
De internetsite van de haven laat een veel mooier plaatje zien.
Op het marktplein staat een toren, die zeker een paar eeuwen oud is.
Een doorkijkje naar de oude stad. Onderweg scoor ik nog een magneetje. Dan ga ik bij het hostel Museo naar binnen om de overnachting voor Jelle te regelen. Helaas zij zijn vol geboekt, maar de eigenaar probeert een kennis, die een appartement heeft en misschien nog vrij is. Ja, dit is mogelijk. Fijn, dat deze man zoveel moeite voor mij doet. Overnachting geregeld, mooi.
Nu een paar boodschappen voor vanavond en dan wandel ik weer naar de haven.
Er is een hoge vochtigheidsgraad, dat maakt dat je rond één uur ontzettend loopt te transpireren.
Aan boord maak ik een lunch en daarna een powernap. Jelle gaat door met het inpakken en losmaken, maar aan het eind van de middag zoekt ook hij de bank in de schaduw.
Na het eten wandelen wij de oude stad in Jelle maakt nog een paar foto’s.
Een grappige fontein aan de waterkant.
Op de boulevard staat een boot uit steen gehakt en dienst doet als bank.
Er worden internationale handbal wedstrijden gehouden aan de waterkant, hier kwam dus de muziek vandaan. Dit zal vanavond aan boord nog te horen zijn. Als wij bij Wind & Water zijn, gaat de airco aan deze zorgt voor wat verkoeling in de kajuit.
Tegen elf uur gaan wij te kooi.
